Γράφει η Tανια Γεωργιοπουλου
Bραδάκι καλοκαιριού στο Σούνιο. Το φεγγάρι μια φέτα καρπουζιού στον ουρανό, φωτίζει απέναντι τον ¨ναό'' του Ποσειδώνα. Ταβέρνα δίπλα στη θάλασσα, με το κύμα να σκάει ελαφρά ξεπλένοντας τα βότσαλα. Ψαράκι και κουβεντούλα. Στο διπλανό τραπέζι, μια παρέα Γάλλων απολαμβάνει το ειδυλλιακό τοπίο. Σε λίγο φτάνουν στο τραπέζι τους τα «πρώτα» μαζί με μια καράφα...
Τα ποτήρια τους γεμίζουν με το υποκίτρινο, λίγο θολό, υγρό. Χύμα κρασί. «Γιατί;», αναρωτιέμαι. Ανοίγω τον κατάλογο και οι απορίες λύνονται μονομιάς. Ή χύμα ή ένα εμφιαλωμένο πολύ χαμηλής ποιότητας. Αυτά προσφέρει το μαγαζί, με αυτά πρέπει να βολευτείς. Κοιτάζω και πάλι τους Γάλλους τουρίστες. Οπως με πληροφόρησαν πολλοί Γάλλοι καταλύουν κάθε χρόνο στα πολυτελή ξενοδοχεία της περιοχής και βέβαια, συχνά δοκιμάζουν τη γαστριμαργική τους τύχη στις πέριξ ταβέρνες.
Ερχονται, λοιπόν, από τη διάσημη οινοπαραγωγό Γαλλία στην Ελλάδα για διακοπές, όπου τους προσφέρουν ένα αγνώστου προελεύσεως, συστάσεως και κυρίως απαίσιο γευστικώς «αλκοολούχο ποτό», το οποίο μόνο κατ’ ευφημισμόν θα μπορούσε να ονομαστεί «κρασί». Τους παρατηρώ να ακουμπούν το ποτήρι στα χείλη, να μυρίζουν το περιεχόμενό του και να το εγκαταλείπουν με ένα μορφασμό αποδοκιμασίας. Παραγγέλνουν μπίρες.
Φαντάζομαι πως θεωρούν ότι δεν έχουν άλλη επιλογή. Πού να ξέρουν ότι θα μπορούσαν να συνοδεύσουν το ψάρι τους με ένα υπέροχο Ασύρτικο βαρέλι από τη Σαντορίνη. Οτι το κοτόπουλό τους θα μπορούσε θαυμάσια να ταιριάξει με ένα νεαρό Αγιωργίτικο. Οσο για ένα παλαιωμένο Ξινόμαυρο, αν το δοκίμαζαν, μάλλον θα νόμιζαν ότι προέρχεται από άλλη χώρα. Και αν τελείωναν το δείπνο τους με ένα vinsanto ή λίγο νέκταρ σαμιώτικο; Είμαι σίγουρη ότι θα ρωτούσαν περισσότερες λεπτομέρειες, ίσως να αναζητούσαν σε μια κάβα αυτό που είχαν γευθεί. Κάποιοι ίσως να αποτολμούσαν να παραχώσουν στη βαλίτσα τους εμφιαλωμένα κρασιά από την Ελλάδα. Οταν στην πατρίδα τους πλέον, ένα χειμωνιάτικο βράδυ με φίλους θα άνοιγαν ένα ελληνικό κρασί, θα είχε γίνει ένα πρώτο βήμα για την προώθηση των κρασιών μας στο εξωτερικό. Στη Γαλλία; Γιατί όχι... Ετσι και αλλιώς, όμως, αυτή τη χώρα επισκέπτονται κάθε καλοκαίρι εκατομμύρια άνθρωποι από κάθε γωνιά της Γης. Η δημιουργία γευστικών αναμνήσεων είναι ο πιο εύκολος, φθηνός και κυρίως αποτελεσματικός τρόπος διαφήμισης για προϊόντα διατροφής. Μήπως αντί να χρηματοδοτούμε ημετέρους να στήνουν περίπτερα και πανό, να επιδοτήσουμε την προσφορά εμφιαλωμένων οίνων στις τουριστικές περιοχές;
Οι τουρίστες στο διπλανό τραπέζι παραγγέλνουν δεύτερο γύρο παγωμένες μπίρες. Είναι πολύ πιθανό ότι δεν θα μάθουν πως επισκέφθηκαν μια χώρα που διαθέτει δεκάδες οινοποιεία, όπου παράγονται πολύ καλά έως και πραγματικά μεγάλα κρασιά από τοπικές ποικιλίες. Και βέβαια, δεν μπορούν να διανοηθούν ότι φέτος, πολλά οινοστάφυλα θα μείνουν στα αζήτητα, καθώς οι πωλήσεις οίνου πέφτουν.
