Προεκλογικό γράμμα ενός Έλληνα Ορθόδοξου στους υποψήφιους πολιτικούς του

Γράφω σε σένα, υποψήφιε πολιτικέ.

Δεν με ξέρεις προσωπικά, ούτε ποτέ συζητήσαμε. Ούτε έχω ανάγκη να με μάθεις προσωπικά, γιατί χάρες δεν θέλω να ζητήσω. Όμως άνοιξες την κουβέντα πρώτος, ζητώντας μου την προσωπική μου ψήφο για να με κυβερνήσεις.

Σε βλέπω αυτές τις μέρες, που έρχεσαι στον ναό που προσεύχομαι, σε βλέπω που επισκέπτεσαι και ανταλλάσσεις χειραψίες με τους ιερείς της ενορίας μου και τους αρχιερείς της μητρόπολής μου. Βγαίνεις σε ιστοσελίδες και σε κανάλια χαμογελαστός με μητροπολίτες, φιλάς σταυρούς αγιασμών, σηκώνεσαι από το πρωτοκάθισμα μπροστά στο προσευχόμενο εκκλησίασμα την Κυριακή και αναγιγνώσκεις το «Πιστεύω» αλάνθαστα μέσα από το βιβλίο.

Βέβαια δεν θυμάμαι να σε έχω δει και πολύ συχνά άλλες φορές κοντά μου Κυριακή στην εκκλησία, ή σε κάποια υποφωτισμένη βραδυνή αγρυπνία. Είσαι ήδη πολιτικός ενεργός, και είμαι σίγουρος πως αυτό σημαίνει συχνά φορτωμένος με άλλες υποχρεώσεις. Φαντάζομαι αγρυπνείς τα βράδια, αλλά και ξεχνιέσαι στη δουλειά τα πρωινά πολλών Κυριακών ώστε να νομοθετήσεις σωστά για το καλό της πατρίδας.

Γι’ αυτό τις Κυριακές, αν και δεν σε βλέπω, προσεύχομαι για σένα όταν ο ιερέας μας καλεί να δεηθούμε «υπέρ πάσης αρχής και εξουσίας εν τω κράτει τούτο».

Τώρα όμως προεκλογικά, φαίνεται να έχεις πιο έντονα την ανάγκη να προσευχηθείς δημόσια κοντά μου. Και, μιας και στέκομαι λίγα στασίδια παραπίσω, δεν είναι και τόσο κακό να σε κρατήσω στη μνήμη μου για όταν θα βάζω σταυρουδάκια στην κάλπη. Θέλω όμως πάρα πολύ να σού επισημάνω μερικά πράγματα, που μέσα στο φόρτο και την παραζάλη της πολιτικής σου καθημερινότητας ίσως να σου διαφεύγουν.

Ζητάς την ορθόδοξη ψήφο μου, μα τη μασονία δεν την αποκήρυξες ποτέ δημόσια. Κι ας έχει καταδικάσει επίσημα ήδη τρεις φορές η Εκκλησία της Ελλάδος την ιδιότητα του μασώνου ως απόλυτα ασυμβίβαστη με την ιδιότητα του χριστιανού. Αν ζητάς την ψήφο μου λοιπόν, πες μου ανοιχτά ότι δεν είσαι μασώνος, γιατί δεν θέλω να ψηφίσω εν αγνοία μου μασώνους να με εκπροσωπούν.

Ζητάς την ορθόδοξη ψήφο μου, μα το μελάνι σου ακόμα δεν έχει στεγνώσει από ευρωψηφίσματα υπέρ της ομοφυλοφιλίας, και από εγκρίσεις παρελάσεων ανωμάλων στις γειτονιές που ζω. Όμως ίσως δεν έχεις συνειδητοποιήσει πόσο αδίστακτα και βάναυσα προσβάλεις την Βασίλισσά μου Παναγία, αφού ξέρεις καλά ότι Αυτή είναι η κατ’εξοχήν Προστάτιδα της Παρθενίας και της Μητρότητας. Όμως εσύ προτιμάς να κάνεις υπακοή στους μισάνθρωπους προωθητές της ομοφυλοφιλίας, μίας ανωμαλίας που είναι κατ’εξοχήν εχθρική στις αξίες τόσο της Παρθενίας όσο και της Μητρότητας. Φοβάσαι μην σε πουν «ομοφοβικό» (sic); Δικαίωμά σου! Όμως μην ζητάς υποκριτικά ψήφο από εκείνους που ευλαβούνται την Αειπάρθενο Μητέρα! Αν ζητάς την ψήφο μου, μάθε πως θέλω να εκλέξω εκείνους που θα μιλήσουν τη γλώσσα του Χριστού, των Αποστόλων, των Πατέρων. Όχι τη γλώσσα των αμετανόητων εκφύλων.

Ζητάς την ορθόδοξη ψήφο μου, ώστε, σαν βγεις από τον ναό σήμερα και αύριο μπεις στη Βουλή νικητής, να ξοδεύεις την ενέργειά σου –και το βιός μου – για να χτίσεις τζαμιά στη γειτονιά μου. Να στήσεις την ημισέληνο πάνω στην περιουσία του Πολεμικού Ναυτικού (τί ειρωνεία! ναι, είναι το ίδιο ένδοξο Ναυτικό του σεπτού Κανάρη που καταναυμάχησε αμέτρητες ημισελήνους, εκδικούμενο τις γενοκτονίες που διέπραττε το ανόσιο ισλάμ στους προγόνους μου).

Σε καταλαβαίνω βέβαια. Αυτοί που θέλουν τζαμί δεν έχουν λεφτά να το χτίσουν, καθώς ήδη θυσίασαν όλες τις οικονομίες τους για να μπουν παράνομα στην πατρίδα μου. Ούτε που ασχολήθηκες αν μεταξύ τους, σιίτες και σουνίτες, σφάζονται. Κι αν δε σφάζονται μεταξύ τους, σφάζουν και σταυρώνουν κι αποκεφαλίζουν χριστιανούς στις δικές τους πατρίδες. Εσύ λατρεύεις επιδέξια τη «θεά» της πολυπολιτισμικότητας, και θα καταφέρεις να μας μονοιάσεις όλους κάτω από ένα μεγάλο τζαμί –γιατί τζαμί δείχνει να είναι τελικά το σπίτι της περίεργης και αλλήθωρης αυτής «θεάς» που προσκυνάς. Είναι το ίδιο μέρος που αρνήθηκαν να προσκυνήσουν, με τίμημα τη ζωή τους, οι εκατοντάδες Νεομάρτυρες της Πίστης του Χριστού κατά τα χρόνια της χολερικής ισλαμοτουρκοκρατίας στην πατρίδα μου.

Εξάλλου, και στην βουλή που θες να μπεις, δεν μου είπες πως θέλεις να αλλάξεις αυτήν την περίεργη συμφωνία, όπου είναι αποδεκτό οι λαθρομετανάστες να κάθονται στην Ελλάδα, αλλά απαράδεκτο να κάθονται στη Γερμανία ή στην Αγγλία ή στην Ολλανδία.

Ζητάς την ορθόδοξη ψήφο μου, και ακόμη δεν έχεις κλείσει το ακουστικό απ’τα τηλέφωνα με τους «Σορούς της Σιών». Ναι, με αυτούς που σου στέλνουν συχνά χρήματα, δημοσιότητα και παλαμάκια, με αντάλλαγμα συστάσεις και οδηγίες για το πώς θα φτιάξεις το μέλλον των δικών μου παιδιών.

Ζητάς την ορθόδοξη ψήφο μου, κι ας με τραβάς επίμονα έξω από την εκκλησία την Κυριακή, να προσκυνήσω τον Μαμωνά αντί για τον Χριστό. Στ’ αλήθεια, τί θα έλεγες αν έβλεπες μπροστά σου τον Σεπτό Πατρο-Κοσμά, με τα σημάδια της αγχόνης ακόμη στον άγιο λαιμό του, από εκείνους που μισούσαν την Κυριακή αργία; Θα ζητούσες άραγε κι απ’αυτόν να λεριάσει την πίστη του με τις πενταροδεκάρες απ’ τα ψώνια της Κυριακής; Ίσως πρώτα να θες να αναστήσεις τον Μωυσή και να τον διαφωτίσεις με τη δική σου αντικατάσταση στην Τέταρτη Εντολή – να στη θυμίσω στα γρήγορα; «ἓξ ἡμέρας ἐργᾷ καὶ ποιήσεις πάντα τὰ ἔργα σου· τῇ δὲ ἡμέρᾳ τῇ ἑβδόμῃ… οὐ ποιήσεις ἐν αὐτῇ πᾶν ἔργον, σὺ καὶ ὁ υἱός σου καὶ ἡ θυγάτηρ σου… καὶ ὁ προσήλυτος ὁ παροικῶν ἐν σοί…. εὐλόγησε Κύριος τὴν ἡμέραν τὴν ἑβδόμην καὶ ἡγίασεν αὐτήν.» (Έξ. Κ 9-11)

Ζητάς την ορθόδοξη ψήφο μου, μα σαν βρεθείς σε μακρινά τηλεπαράθυρα, σε βλέπω να αναλαμβάνεις στιβαρά τον ρόλο του ιεροκατήγορου. Άλλοτε, πετώντας αναπόδεικτη σκανδαλολόγα λάσπη σε αρχιερείς και αγιορείτικα μοναστήρια (κι ας είναι εκείνα τα ίδια, που σιωπηλά και ασταμάτητα και σιωπηλά χρηματοδοτούν τα συσσίτια των αστέγων στον δήμο που κυβερνάς!). Άλλοτε, προς τέρψη και ψηφοθηρία ειδωλολατρικών παραοργανώσεων. Άλλοτε, για να αναμασήσεις την τρέντυ και λίαν ψηφοθηρική συζήτηση περί χωρισμού Κράτους-Εκκλησίας – κι ας ξέρεις καλά ότι η «ζεύξη» έγινε ακριβώς για χάρη της μασέλας του Κράτους. Αλλά ίσως να μην σε πειράζει, γιατί από την ίδια μασέλα ίσως να καταφέρεις να ταϊστείς κι εσύ. Γνώριζε όμως πως πειράζει εμένα η στάση σου, γιατί ξεχνάς πως δίνω τον οβολό μου υποχρεωτικά μεν στο Κράτος (και στον κρατικό μισθό που διεκδικείς), εθελοντικά δε στην Εκκλησία και στο δικό της έργο. Και ξεχνάς πως η Εκκλησία από τον δικό μου συνειδητό οβολό προσφέρει ανυπόκριτα παντού, σε Έλληνες και ξένους, σε ομόπιστους και αλλόπιστους, ακόμη και στους συνειδητούς αρνητές της!

Ζητάς την ορθόδοξη ψήφο μου, μα όταν ανοίγουν συζητήσεις για παιδεία, λες πως στο σχολείο των παιδιών μου τα Θρησκευτικά δεν πολυχρειάζονται, ούτε χρειάζεται ομολογιακός χαρακτήρας στο μάθημα, παρά μόνο μιά εγκυκλοπαιδική απαρίθμηση του κάθε «πιστεύω». Θυμάσαι το άρθρο 16 του Συντάγματος στο οποίο ορκίστηκες και θες και να ξαναορκισθείς; Λέει ότι η παιδεία αποτελεί βασική αποστολή του Kράτους και έχει σκοπό την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης των Ελλήνων. Μήπως να ξανασκεφτείς πρώτα αν με τέτοιες απόψεις εκτρέπεσαι από το Σύνταγμα και τον όρκο σου;

Ζητάς την ορθόδοξη ψήφο μου, μιλώντας φλύαρα για Ευρώπες των πολιτών, των λαών, των κοινωνιών, των ξέρω ’γω. Γνώριζε ότι η μόνη Ευρώπη στην οποία θέλω να ανήκω, είναι η Ευρώπη που σέβεται την Ορθόδοξη Ελλάδα.

Δεκάρα τσακιστή δεν δίνω για οράματα Ευρώπης των παιδοφίλων, των κτηνοβατών, των ομοφυλοφίλων, των αρνησίθεων, των οικονομικών εκβιαστών, των ελεύθερων καζίνο και του τζόγου, των χρηματεμπόρων. Οι δικοί μου πρόγονοι δεν ήταν καννίβαλοι, ούτε δουλέμποροι και αποικιοκράτες, ούτε άνοιγαν ματωμένους δρόμους για το βιός άλλων λαών με υποκριτικό προκάλυμμα τον Σταυρό. Ούτε κονκισταδόρες, ούτε κοντσιταδόρες.

Δεν είμαι μέσος όρος, ούτε παγκόσμια στατιστική, ούτε κρεατοσακούλα με δικαίωμα στην αμετανοησία, στην ψήφο και στην πιστωτική κάρτα.

Είμαι μαχόμενη ψυχή με συνείδηση της αμαρτωλής βιοτής μου αλλά και του ουρανοπολίτη προορισμού μου.

Δεν θέλω να γίνω βρυξελλιώτικος ανάλατος λαπάς. Προτιμώ την ελληνορθόδοξη αρμύρα, που για μένα είναι «τὸ ἅλας τῆς γῆς· ἐὰν δὲ τὸ ἅλας μωρανθῇ ἐν τίνι ἁλισθήσεται; εἰς οὐδὲν ἰσχύει ἔτι εἰ μὴ βληθὲν ἔξω καταπατεῖσθαι ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων» (Ματθ. 5:13).

Άντε, και στις επόμενες κάλπες ίσως να έχεις αλλάξει ρότα, ίσως να έχεις βρει τη λύση πώς θα σέβεσαι την πίστη και την πατρίδα μου και έτσι, με αλληλοσεβασμό, κάπως να τα βρούμε.

Με εν Χριστώ αγάπη,

Ένας Έλληνας Ορθόδοξος

Εντυπωσιακή γέννηση νησιού από έκρηξη ηφαιστείου στον Ειρηνικό Ωκεανό

Ένα ηφαίστειο που έχει ενεργοποιηθεί στο αρχιπέλαγος Τόνγκα της Πολυνησίας οδήγησε στη δημιουργία ενός νέου νησιού καθώς εδώ και έναν μήνα εκτοξεύει μεγάλες ποσότητες βράχων και στάχτης, ανακοίνωσαν οι τοπικές αρχές. Το ηφαίστειο απέχει περίπου 65 χιλιόμετρα βορειοδυτικά της πρωτεύουσας Νουκουαλόφα του βασιλείου των Τόνγκα. Στις 20 Δεκεμβρίου "ξύπνησε" για πρώτη φορά μετά από πέντε χρόνια, ανακοίνωσε το υπουργείο Εδαφών και Φυσικών Πηγών εξηγώντας ότι ενεργοποιήθηκαν και οι δύο κρατήρες του, ο ένας που βρίσκεται στο ακατοίκητο νησάκι Χούνγκα Χαπάι και άλλος ένας που είναι υποθαλάσσιος και απέχει 100 μέτρα από την ακτή. Ειδικοί που επισκέφθηκαν με πλοίο την περιοχή αυτή την Πέμπτη αντίκρισαν ένα αρκετά μεγάλο νησί που γεννήθηκε από το ηφαίστειο. "Το νέο νησί έχει πλάτος μεγαλύτερο του ενός χιλιομέτρου, μήκος περίπου δύο χιλιόμετρα και ύψος εκατό μέτρων", ανέφερε το υπουργείο. Σύμφωνα με τους ειδικούς, κάθε πέντε λεπτά το ηφαίστειο εκτοξεύει τέφρα και μεγάλους βράχους σε ύψος που φτάνει τα 400 μέτρα. Από την έκρηξη έχει καταστραφεί σε μεγάλο βαθμό η βλάστηση στα νησάκια Χούνγκα Τόνγκα και Χούνγκα Χαπάι. Τα νησιά Τόνγκα, ένα βασίλειο που αποτελείται από περίπου 170 νησιά όπου κατοικούν 120.000 άνθρωποι, βρίσκονται στη "ζώνη της φωτιάς" του Ειρηνικού Ωκεανού, στο σημείο όπου συναντιούνται οι τεκτονικές πλάκες των ηπείρων προκαλώντας έντονη σεισμική και ηφαιστειακή δραστηριότητα.

«Απεταξάμην» το διαδίκτυο -Η Ιερά Σύνοδος βάζει φρένο στο ίντερνετ για κληρικούς και μοναχούς

Η ελευθερία του λόγου δεν είναι απλώς υποχρέωση είναι καθήκον

Σάλος έχει δημιουργηθεί από την αποκάλυψη του ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΟΥ ΒΗΜΑΤΟΣ πως το επίσημο όργανο της Ελλαδικής Εκκλησίας , η Ιερά Σύνοδος, αμφισβητεί την συνταγματικά κατοχυρωμένη ελευθερία του λόγου σε κληρικούς, μοναχούς και γενικά όσους δεν έχουν....επισκοπικό αξίωμα!

Τη στιγμή που ο πλανήτης συγκλονίζεται από την τραγωδία του γαλλικού περιοδικού charlie hebdo και τόσο μελάνι έχει χυθεί για την ελευθερία της έκφρασης, η Διαρκής Ιερά Σύνοδος εξέδωσε εγκύκλιο με την οποία ζητάει από ενορίες, κληρικούς και μοναχούς να κρατούν τις απόψεις τους για τον εαυτό τους και να μην τις δημοσιοποιούν χαρακτηρίζοντάς τους μάλιστα και “αιρετικούς” αν δεν το κάνουν!!!!!

Αυτή η απίστευτη αυθαιρεσία της διοικούσης Εκκλησίας που θυμίζει οργουελικά βιβλία παραβιάζει κατάφωρα το άρθρο 19 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που υιοθετήθηκε το 1948 και ορίζει ότι:

Καθένας έχει το δικαίωμα της ελευθερίας της γνώμης και της έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία γνώμης χωρίς παρεμβάσεις και την αναζήτηση, λήψη και διάδοση πληροφοριών και ιδεών με οποιοδήποτε μέσο και ανεξαρτήτως συνόρων

Το σκανδαλώδες, αν διαβάσει κάποιος πίσω από τις αράδες της ανακοίνωσης, είναι πως ούτε λίγο ούτε πολύ η Σύνοδος ευθυγραμμίζεται πλήρως με τον αντιρατσιστικό νόμο, τον οποίον “ευλόγησε” πρόσφατα , και ο οποίος όμως περιέχει τεράστιες παγίδες για το λόγο που εκφέρει -και πρέπει να εκφέρει- το ράσο!

Ας μάθουν λοιπόν οι κύριοι της Συνόδου πως η ελευθερία του λόγου δεν είναι υποχρέωση, είναι καθήκον! “Η δημοσίευση είναι η ψυχή της δικαιοσύνης”, όπως γράφει και η πρώτη σελίδα της Ένωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών.

Τέτοια λογοκρισία είχε πολλά χρόνια να δει αυτός ο τόπος και μας γυρνάει σε μαύρες εποχές! 


Η ΣΥΝΟΔΟΣ ΕΧΕΙ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΕΠΑΦΗ ΤΗΣ ΜΕ ΤΟ ΛΑΟ! Μόνο μὲ αστυνομικά μέτρα ελπίζει να σταθεί και να επιβάλει τον εκ Φαναρίου εκπορευόμενο Οικουμενισμό! 
 Μήπως η ΔΙΣ διεκδικεί και το αλάθητο του πάπα;;; 

Δείτε την εγκύκλιο:

(Για να διαβάσετε το κείμενο σε μορφή PDF, επιλέξτε εδώ)

Το εγκόλπιο των «επιτυχημένων» πολιτικών

Του συμπατριώτη μας Γιάννη Μαρίνου

Οι περισσότεροι αναγνώστες μου θα θυμούνται τον σατανικό καρδινάλιο Ρισελιέ από τους περίφημους «Τρεις Σωματοφύλακες» του Αλέξανδρου Δουμά, αλλά μάλλον αγνοούν τον διάδοχό του στην πρωθυπουργία της Γαλλίας καρδινάλιο Μαζαρίνο, που όμως αυτός ήταν ο αρχιτέκτονας της ανάδειξης σε πλανητάρχη της εποχής του του Λουδοβίκου ΙΔ' (1643-1715), του Βασιλιά Ηλιου. Συνήθως γίνεται αναφορά στον Μακιαβέλι και στον περιβόητο ηγεμόνα του (1513) που έγινε και μένει η σύνοψη και το σύμβολο του πολιτικού αμοραλισμού. Ωστόσο ο Μαζαρίνος εκπόνησε το «Εγκόλπιο των Πολιτικών», το οποίο προτείνει τις πιο αποτελεσματικές συμβουλές για τους πολιτικούς που θέλουν να πετύχουν και, κυρίως, να διατηρήσουν την εξουσία τους. Θα παραθέσω ενδεικτικά μερικές «συνταγές» του εν όψει εκλογών για να τις αξιοποιήσουν οι νυν και οι μέλλοντες εθνοπατέρες μας αλλά και για να προσπαθήσουμε να τις αποκρυπτογραφήσουμε προκειμένου να αυτοπροστατευθούμε, καθώς εμείς τους αναδεικνύουμε εξουσιαστές μας (από μετάφραση του Μάριου Πλωρίτη, εκδόσεις Λιβάνη, 1994):

«Υποκρίνου, απόκρυπτε: Κάνε το φίλο σε όλους, συζήτα φλύαρα με όλους, ακόμα και μ' αυτούς που μισείς· θα σου μάθουν να είσαι επιφυλακτικός. Κρύβε με κάθε τρόπο το θυμό σου. Να προτιμάς τις εύκολες επιχειρήσεις για να σε υπακούσουν πιο εύκολα, κι όταν έχεις να διαλέξεις ανάμεσα σε δυο μεθόδους δράσης, να προτιμάς την ευκολία κι όχι το μεγαλείο μ' όλα τα βάσανα που φέρνει μαζί του. Φρόντισε να μη γνωρίζει κανείς την άποψή σου για μια υπόθεση, την έκταση των πληροφοριών σου, αυτό που επιθυμείς, ούτε με τι ασχολείσαι, ούτε τι φοβάσαι. Δεν πρέπει όμως να κρύβεις πολύ τις αρετές σου κι ούτε να αγανακτείς για τη διάρκεια των θρησκευτικών τελετών, χωρίς ταυτόχρονα να παίζεις τον ευλαβή. Ακόμα κι αν λίγη σκαιότητα σου επέτρεπε να αποκτήσεις κάποιο πράγμα, να μην τη χρησιμοποιείς.

Μην εμπιστεύεσαι κανέναν: Οταν μιλούν καλά για σένα, να είσαι βέβαιος ότι σε ειρωνεύονται. Μην εμπιστεύεσαι κανένα μυστικό σε άλλον. Κι αν συχνά αγνοούν την αξία σου, μην παινεύεις ο ίδιος τον εαυτό σου, αλλά ούτε να τον υποτιμάς. Οι άλλοι σε παραφυλάγουν και περιμένουν το πρώτο σου ολίσθημα για να σε δικάσουν. Αν κάποιος σου επιτίθεται με ύβρεις, σκέψου ότι βάζει σε δοκιμασία την αρετή σου. Δεν υπάρχουν φίλοι, αλλά κάποιοι που καμώνονται τους φίλους.

Μίλα καλά για όλους: Λέγε λόγια καλά για όλους, ποτέ άσχημα, μήπως ένας τρίτος σε ακούει και τρέξει να τα αναφέρει όλα σε εκείνον που αφορούν. Μη λες παρά μόνο καλά για τους ανωτέρους σου και ειδικά να επαινείς εκείνους που έχεις ανάγκη.

Να προνοείς πριν ενεργήσεις, και πριν μιλήσεις: Αν δεν έχεις πολλές πιθανότητες να ερμηνεύσουν θετικά αυτό που κάνεις ή αυτό που λες, να είσαι βέβαιος ότι θα το διαστρέψουν».

Αν αυτά πρέπει να προσέχει ο κάθε πολιτικός για να αλώσει και να διατηρήσει την εξουσία, σκεφθείτε πόσο περισσότερο πρέπει να προσέχουμε εμείς οι ψηφοφόροι για να επιλέξουμε τους πιο έντιμους και χρήσιμους.

πηγή:tovima

Αγιοκατάταξη Γέροντος Παΐσίου Αγιορείτου

Ανακοινωθέν Ιεράς Συνόδου του Οικουμενικού Πατριαρχείου

Συνῆλθεν, ὑπό τήν προεδρίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τήν τακτικήν συνεδρίαν αὐτῆς σήμερον, Tρίτην, 13ην Ἰανουαρίου 2015, πρός ἐξέτασιν τῶν ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει ἀναγεγραμμένων θεμάτων.

Κατ᾿ αὐτήν, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος:  ὁμοφώνως ἀποδεχθεῖσα εἰσήγησιν τῆς Κανονικῆς Ἐπιτροπῆς ἀνέγραψεν εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τόν μοναχόν Παΐσιον Ἁγιορείτην 

Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 13ῃ Ἰανουαρίου 2015

Ἐκ τῆς Ἀρχιγραμματείας τῆς Ἁγίας καί Ἱερᾶς Συνόδου 

Ο βίος του Αγίου Παϊσίου, ευλαβικό αφιέρωμα + βίντεο

Παιδική ηλικία

Ο Άγιος Παΐσιος γεννήθηκε στα Φάρασα της Καππαδοκίας, στη Μικρά Ασία, στις 25 Ιουλίου του 1924. Ο πατέρας του ονομαζόταν Πρόδρομος και ήταν πρόεδρος των Φαράσων, ενώ η μητέρα του λεγόταν Ευλαμπία. Ο Άγιος είχε ακόμα 8 αδέλφια. Στις 7 Αυγούστου του 1924, μια εβδομάδα πριν οι Φαρασιώτες φύγουν για την Ελλάδα, ο Άγιος βαφτίστηκε από τον Άγιο Αρσένιο τον Καππαδόκη, ο οποίος επέμεινε και του έδωσε το δικό του όνομα «για να αφήσει καλόγερο στο πόδι του», όπως χαρακτηριστικά είχε πει.

Πέντε εβδομάδες μετά τη βάπτιση του μικρού τότε Αρσένιου, στις 14 Σεπτεμβρίου του 1924 η οικογένεια Εζνεπίδη, μαζί με τα καραβάνια των προσφύγων, έφτασε στον Άγιο Γεώργιο στον Πειραιά και στη συνέχεια πήγε στην Κέρκυρα, όπου και τακτοποιήθηκε προσωρινά στο Κάστρο. Στην Κέρκυρα η οικογένειά του έμεινε ενάμιση χρόνο. Στη συνέχεια μεταφέρθηκε στην Ηγουμενίτσα και κατέληξε στην Κόνιτσα. Εκεί ο Αρσένιος τελείωσε το δημοτικό σχολείο και πήρε το απολυτήριο του «με βαθμό οκτώ και διαγωγή εξαίρετο». Από μικρός συνεχώς είχε μαζί του ένα χαρτί, στο οποίο σημείωνε τα θαύματα του Αγίου Αρσενίου. Έδειχνε ιδιαίτερη κλίση προς τον μοναχισμό και διακαώς επιθυμούσε να μονάσει. Οι γονείς του χαριτολογώντας, του έλεγαν «βγάλε πρώτα γένια και μετά θα σε αφήσουμε».

Εφηβικά χρόνια και ο στρατός

Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι να υπηρετήσει στο στρατό ο Αρσένιος δούλεψε σαν ξυλουργός. Όταν του παραγγελνόταν να κατασκευάσει κάποιο φέρετρο, ο ίδιος συμμεριζόμενος την θλίψη της οικογένειας, αλλά και τη φτώχεια της εποχής, δεν ζητούσε χρήματα.

Το 1945 ο Αρσένιος κατατάχτηκε στο στρατό και υπηρέτησε σαν ασυρματιστής κατά τον ελληνικό εμφύλιο. Όσο καιρό δεν ήταν ασυρματιστής, ζητούσε να πολεμεί στην πρώτη γραμμή, προκειμένου κάποιοι οικογενειάρχες, να μην βλαφτούν. Το μεγαλύτερο όμως διάστημα της θητείας του το υπηρέτησε με την ειδικότητα του ασυρματιστή. Απολύθηκε από το στρατό το 1949.

Μοναστικός Βίος

Τα πρώτα χρόνια

Ο πατέρας Παΐσιος πρώτη φορά εισήλθε στο Άγιο Όρος για να μονάσει το 1949, αμέσως μετά την απόλυσή του από το στρατό. Όμως επέστρεψε στα κοσμικά για ένα χρόνο ακόμα, προκειμένου να αποκαταστήσει τις αδελφές του. έτσι το 1950 πήγε στο Άγιο Όρος. Η πρώτη μονή στην οποία κατευθύνθηκε και παρέμεινε για ένα βράδυ ήταν Μονή Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στις Καρυές. Εν συνεχεία κατέλυσε στη σκήτη του Αγίου Παντελεήμονος, στο κελί των Εισοδίων της Θεοτόκου. Εκεί θα γνωρίσει τον πατέρα Κύριλλο που ήταν ηγούμενος στη μονή και θα τον ακολουθήσει πιστά.

Λίγο αργότερα αποχώρησε από τη μονή και κατευθύνθηκε στη Μονή Εσφιγμένου. Εκεί τελέσθηκε η τελετή της «ρασοευχής» και πήρε το πρώτο όνομά του που ήταν Αβέρκιος. Και εκεί αμέσως ξεχώρισε για την εργατικότητά του, τη μεγάλη αγάπη και κατανόηση που έδειχνε για τους «αδελφούς» του, την πιστή υπακοή στο γέροντά του, την ταπεινοφροσύνη του, αφού θεωρούσε εαυτόν κατώτερο όλων των μοναχών στην πράξη. Προσευχόταν έντονα και διάβαζε διαρκώς, ιδιαίτερα τον Αββά Ισαάκ.

Το 1954 έφυγε από τη μονή Εσφιγμένου και κατευθύνθηκε προς την Μονή Φιλοθέου, που ήταν Ιδιόρυθμο μοναστήρι όπου μόναζε και ένας θείος του. Η συνάντησή του όμως με τον Γέροντα Συμεών θα είναι καταλυτική για την πορεία και διαμόρφωση του μοναχικού χαρακτήρα του Παϊσίου. Μετά από δύο χρόνια, το 1956, χειροθετήθηκε «Σταυροφόρος» και πήρε το «Μικρό Σχήμα». Τότε ήταν τελικά που ονομάστηκε και «Παΐσιος», χάρη στο Μητροπολίτη Καισαρείας Παΐσιο τον β΄, ο οποίος ήταν και συμπατριώτης του. Ο Γέρων Αυγουστίνος αυτήν την περίοδο απέκτησε στενή σχέση με τον Παΐσιο.

Το 1958, ύστερα από «εσωτερική πληροφόρηση», πήγε στο Στόμιο Κονίτσης. Εκεί πραγματοποίησε έργο το οποίο αφορούσε στους ετερόδοξους αλλά περιελάμβανε και τη βοήθεια των βασανισμένων και φτωχών Ελλήνων, είτε με φιλανθρωπίες, είτε παρηγορώντας τους και στηρίζοντάς τους ψυχολογικά, με αιχμή το λόγο του Ευαγγελίου. Επί 4 έτη έμεινε στην Ιερά Μονή Γενεθλίων της Θεοτόκου στο Στόμιο, όπου αγαπήθηκε πολύ από τον λαό της περιοχής για την προσφορά και τον μετριοπαθή χαρακτήρα του.

Από εκεί πήγε στο Όρος Σινά στο κελί των Αγίων Γαλακτίωνος και Επιστήμης. Ο Άγιος εργαζόταν ως ξυλουργός και ό,τι κέρδιζε το έδινε σε φιλανθρωπίες στους Βεδουίνους, ιδίως τρόφιμα και φάρμακα.

Επιστροφή στο Άγιο Όρος

Το 1964 επέστρεψε στο Άγιο Όρος, από όπου δεν ξαναέφυγε ποτέ. Η σκήτη η οποία τον φιλοξένησε ήταν η Ιβήρων. Στο διάστημα που παρέμεινε εκεί, και συγκεκριμένα το 1966, ασθένησε σοβαρά και εισήχθη στο Νοσοκομείο Παπανικολάου. Υποβλήθηκε σε εγχείρηση, με αποτέλεσμα μερική αφαίρεση των πνευμόνων. Στο διάστημα μέχρι να αναρρώσει και να επιστρέψει στο Άγιο Όρος φιλοξενήθηκε στην Μονή Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου, στη Σουρωτή. Επέστρεψε στο Άγιο Όρος μετά την ανάρρωσή του και το 1967 μετακινήθηκε στα Κατουνάκια, και συγκεκριμένα στο Λαυρεώτικο κελί του Υπάτου.

Από τότε άρχισε να δέχεται πολλές επισκέψεις. Ήδη το όνομά του έχει αρχίσει να γίνεται αρκετά γνωστό μακριά από το Όρος και κάθε λογής βασανισμένοι άνθρωποι οδηγούνταν σε αυτόν, μαθαίνοντας για ένα χαρισματικό μοναχό που ονομάζεται Παΐσιος. Το επόμενο έτος μεταφέρεται στη Μονή Σταυρονικήτα. Βοηθάει σημαντικά σε χειρονακτικές εργασίες, συνεισφέροντας στην ανακαίνιση του μοναστηριού. Συχνά μάλιστα βοηθάει ως ψάλτης στη Σκήτη Τιμίου Προδρόμου το Γέροντα Τύχωνα. Οι δύο γέροντες ανέπτυξαν δυνατή φιλία η οποία τερματίσθηκε με την κοίμηση του Γέρωντα Τύχωνα το 1968. Ο Παΐσιος έμεινε στο κελί του Γέροντα Τύχωνα για ένδεκα έτη μετά την κοίμησή του, πράγμα που ήταν επιθυμία του φίλου του λίγο πριν πεθάνει.

Στην Παναγούδα

Το 1979 αποχώρησε από την σκήτη του Τιμίου Προδρόμου και κατευθύνθηκε προς την Μονή Κουτλουμουσίου. Εκεί εισχώρησε στή μοναχική αδελφότητα ως εξαρτηματικός μοναχός. Η Παναγούδα ήταν μια σκήτη εγκαταλελειμμένη και ο Παΐσιος εργάστηκε σκληρά για να δημιουργήσει ένα κελί με «ομόλογο», όπου και έμεινε μέχρι και το τέλος τη ζωής του. Από την εποχή που εγκαταστάθηκε στην Παναγούδα πλήθος λαού τον επισκεπτόταν. Ήταν μάλιστα τόσο το πλήθος ώστε να υπάρχουν και ειδικές σημάνσεις που επεσήμαναν τον δρόμο προς το κελί του, ώστε να μην ενοχλούν οι επισκέπτες τους υπολοίπους μοναχούς. Επίσης δεχόταν πάρα πολλές επιστολές. Όπως έλεγε ο Άγιος στενοχωρείτο πολύ, γιατί από τις επιστολές μάθαινε μόνο για διαζύγια και ασθένειες ψυχικές ή σωματικές. Παρά το βεβαρημένο πρόγραμμά του, συνέχιζε την έντονη ασκητική ζωή, σε σημείο να ξεκουράζεται ελάχιστα, 2 με 3 ώρες την ημέρα. Εξακολούθησε όμως να δέχεται και να προσπαθεί να βοηθήσει τους επισκέπτες. Συνήθιζε επίσης να φτιάχνει «σταμπωτά» εικονάκια τα οποία χάριζε στους επισκέπτες σαν ευλογία.

Οι ασθένειες του Αγίου

Το ιστορικό

Το 1966 ο Άγιος νοσηλεύθηκε στο Νοσοκομείο Παπανικολάου λόγω βρογχεκτασιών. Μετά την επέμβαση για την αφαίρεσή τους και λόγω της χρήσης ισχυρών αντιβιοτικών ο Άγιος έπαθε ψευδομεμβρανώδη κολίτιδα, η οποία του άφησε μόνιμα δυσπεπτικά προβλήματα. Κάποια στιγμή, ενώ εργαζόταν στην πρέσσα που είχε στο κελί του, έπαθε βουβωνοκήλη. Αρνήθηκε να νοσηλευτεί και υπέμεινε καρτερικά την ασθένεια, η οποία του έδινε φοβερούς πόνους για τέσσερα ή πέντε χρόνια. Κάποια μέρα σε μια επίσκεψή του στη Σουρωτή, κάποιοι γνωστοί του γιατροί κυριολεκτικά τον απήγαγαν και τον οδήγησαν στο Θεαγένειο νοσοκομείο, όπου και χειρουργήθηκε. Παρά την αντίθεση των γιατρών, ο Άγιος συνέχισε τη σκληρή ασκητική ζωή και τις χειρωνακτικές εργασίες κάτι που επιδείνωσε και άλλο την κατάσταση της υγείας του.

Το τέλος της ζωής του

Μετά το 1993 άρχισε να παρουσιάζει αιμορραγίες για τις οποίες αρνούνταν να νοσηλευτεί λέγοντας χαρακτηριστικά ότι «όλα θα βολευτούν με το χώμα». Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους ο Παΐσιος βγαίνει για τελευταία φορά από το Όρος και πηγαίνει στη Σουρωτή, στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου για τη γιορτή του Αγίου Αρσενίου (10 Νοεμβρίου). Εκεί μένει για λίγες μέρες και ενώ ετοιμάζεται να φύγει ασθενεί και μεταφέρεται στο Θεαγένειο, όπου του γίνεται διάγνωση για όγκο στο παχύ έντερο. Στις 4 Φεβρουαρίου του 1994 ο Άγιος χειρουργείται.

Παρότι η ασθένεια δεν σταμάτησε (παρουσίασε μεταστάσεις στους πνεύμονες και στο ήπαρ), ο Άγιος ανακοίνωσε την επιθυμία του να επιστρέψει στο Άγιο Όρος στις 13 Ιουνίου. Ο υψηλός πυρετός όμως και η δύσπνοια τον ανάγκασαν να παραμείνει.

Στο τέλος του Ιουνίου οι γιατροί του ανακοινώνουν ότι τα περιθώρια ζωής του ήταν δύο με τρεις εβδομάδες το πολύ. Τη Δευτέρα 11 Ιουλίου (γιορτή της Αγίας Ευφημίας) ο Άγιος κοινώνησε για τελευταία φορά γονατιστός μπροστά στο κρεβάτι του. Τις τελευταίες μέρες της ζωής του αποφάσισε να μην παίρνει φάρμακα ή παυσίπονα, παρά τους φρικτούς πόνους της ασθένειάς του.

Τελικά την Τρίτη 12 Ιουλίου 1994 (με το νέο ημερολόγιο) και ώρα 11:30 το βράδυ την ησυχία τάραξε μια δυνατή βροντή! Κατόπιν με συνεχείς αστραπές φωτιζόταν όλο το Άγιον Όρος.

Το απόγευμα έγινε γνωστό ότι ο Άγιος είχε περάσει πιά στην αιωνιότητα.

Ενταφιάστηκε στο Ιερό Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης. Έκτοτε, κάθε χρόνο στις 11 προς 12 Ιουλίου, στην επέτειο κοιμήσεως του Αγίου, τελείται αγρυπνία στο Ιερό Ησυχαστήριο, με συμμετοχή χιλιάδων πιστών.

Διδαχές

Λογισμοί. Μεγάλο βάρος έδινε στον λογισμό ο Άγιος. Πάντα ανέφερε ότι όλα ξεκινούν από τους καλούς λογισμούς, οι οποίοι αποδιώκουν τους κακούς. Να σκέπτόμαστε θετικά για τον συνάνθρωπο και όχι αρνητικά, γιατί αλλιώς εισέρχεται η πονηριά στον άνθρωπο και η ισχυρογνωμοσύνη. Μάλιστα ανέφερε να μην εμπιστευόμαστε και τους δικούς μας λογισμούς και να δίνουμε χώρο στο θέλημα του Θεού, γιατί όποιος κάνει κάτι τέτοιο βγαίνει πάντα κερδισμένος.

Φιλότιμο. Ο Άγιος διαρκώς ανέφερε οτι οι άνθρωποι πρέπει να έχουν και αρχοντική αγάπη. «Ό,τι προσφέρουμε ή κάνουμε», έλεγε «πρέπει να γίνεται φιλότιμα και όχι αναγκαστικά και συμφεροντολογικά. Να μην ακολουθούμε από φόβο αλλά να έχουμε θέληση και καλή προαίρεση, όπως και ο Χριστός όταν ήρθε σε αυτόν τον κόσμο».

Θεία Δικαιοσύνη. Ανέφερε διαρκώς πως αν ο άνθρωπος θέλει να ομοιάσει στους Αγίους πρέπει να εφαρμόζει την Θεία δικαιοσύνη και όχι την ανθρώπινη. Η ανθρώπινη δικαιοσύνη κατά τον Γέροντα είναι τυφλή και υπάρχει για να αποτρέπει τους κακούς και πονηρούς ανθρώπους. Η Θεία δικαιοσύνη όμως στοχεύει να εξυπερετεί τον αδύναμο άνθρωπο και αυτούς που έχουν ανάγκη. Όταν εφαρμόζουμε την Θεϊκή δικαιοσύνη τότε αποφεύγουμε τις έριδες, τις κατακρίσεις και τις διαφορές με τους συνανθρώπους μας.

Θεία Πρόνοια. Η Θεία πρόνοια είναι ανεξιχνίαστη και ανεξερεύνητη, στοχεύει στη σωτηρία του ανθρώπου και την αιώνια ζωή. Επεσήμανε πως δεν πρέπει συνέχεια να μεριμνούμε για τα « βιοτικά » πράγματα, γιατί ο Θεός προνοεί έτσι ώστε να μας δίνει αυτό που ποθούμε, πολλές φορές πριν καν το ζητήσουμε, αρκεί το μυαλό μας να βρίσκεται σε Αυτόν και να προσευχόμαστε. Όταν συμβαίνει κάτι άσχημο σε κάποιον είναι παραχώρηση από το Θεό και όχι σταλμένο απο αυτόν, έτσι ώστε να εκπαιδεύσει του ανθρώπους ένεκα της οικονομίας Του.

Ταπείνωση. Η ταπείνωση για το Άγιο ήταν το θεμελιώδες στοιχείο της σωτηρίας του ανθρώπου και γενικότερα το στοιχείο το οποίο επιφέρει τις καλές σχέσεις μεταξύ των ανθρώπων. Ανέφερε μάλιστα οτι ο Θεός «αδυνατεί» να βοηθήσει όταν ο άνθρωπος δεν ταπεινώνεται και προσπαθεί τότε με κάθε τρόπο να επιφέρει την ταπείνωση, μέσω των παθών. Χωρίς ταπείνωση, συνέχιζε, δεν επέρχεται η Θεία Χάρις, κλείνουμε την καρδιά μας από το Χριστό και ό,τι αρχικά «κερδίζουμε» γρήγορα το ξαναχάνουμε.

Υπακοή. Η πλήρης υπακοή, σύμφωνα με το γέροντα επιφέρει την ταπείνωση που είναι η αρχή όλων των καλών. «Να υπακούμε και όταν αδικούμαστε, γιατί ο Θεός ανταποδίδει την υπομονή στην αδικία» συχνά έλεγε. «Σήμερα όλοι είναι ανυπόμονοι, οι υπομονετικοί όμως σύμφωνα με το Χριστό θα κερδίσουν την βασιλεία των ουρανών», κατέληγε.

Προφητείες. Ο Άγιος πραγματοποίησε και αρκετές προφητείες. Δυστυχώς όμως πολλοί καπηλεύτηκαν τις διδαχές του γέροντος, λέγοντας πολλά πράγματα, είτε για ίδιον ώφελος, είτε για εθνικά φρονήματα, που ο ίδιος ποτέ δεν ενέφερε, κάτι που τον λυπούσε ενώ ήταν ήδη εν ζωή. Οι περισσότερες από αυτές αφορούσαν τα τεκταινόμενα που έχουν να κάνουν με την Κωνσταντινούπολη, επεξηγήσεις πάνω στις προφητείες του Κοσμά του Αιτωλού αλλά και περί Αντιχρίστου.

πηγή:amethystosbooks

Ἁγία Ματρώνα: Θὰ βάλουν μπροστὰ σας τὸν "Σταυρὸ" καὶ τὸ "Ψωμὶ" καὶ θὰ σᾶς ποῦν «Διαλέξτε!»

Ἡ Ἄννα Βιμπόρνοβα θυμᾶται… «Ἐπισκέφθηκα τὴν Ματρώνα τὶς μέρες τῆς Μεγάλης Σαρακοστῆς, λίγο πρὶν πεθάνει.

- Μὴ φοβᾶσαι μοῦ λέει, δὲν θὰ ξαναγίνει σύντομα πόλεμος. Θὰ ξαπλώσουμε ἔτσι, καὶ θὰ σηκωθοῦμε «ἀλλιῶς»…

- Πῶς ἀλλιῶς; τὴν ρωτάω.

- Νά,-μοῦ λέει- θὰ γυρίσουμε στὸ «ξύλινο»…

- Μάτουσκα, τῆς λέω, τί σημαίνει τὸ «ξύλινο»;

- Ξύλινο ἀλέτρι μοῦ λέει, μὲ αὐτὸ θὰ δουλεύουμε τότε…

- Καὶ ποῦ θὰ πᾶνε τὰ τρακτὲρ πού τώρα ἔχουμε;…»

- Ώ, λέει, ἄσε τὰ τρακτέρ… Θὰ δουλεύει τότε τὸ ἀλέτρι τὸ ξύλινο, καὶ ἡ ζωὴ θὰ εἶναι καλή. Ὅμως, ἀκόμη δὲν φτάσαμε μέχρι αὐτοὺς τοὺς καιρούς. Ἐσὺ ὅμως, δὲν θὰ πεθάνεις μέχρι τότε, καὶ θὰ τὰ δεῖς ὅλα αὐτά. Ἡ ἐπαναφορὰ τοῦ ξύλινου ἀρότρου στὴν ζωή μας (καὶ ἐφ΄ ὅσον βρεθοῦνε ζῶα νὰ τὰ σύρουν), θὰ ἰσοπεδώσει τὴν ἀνθρώπινη ἀλαζονεία τῆς ἐποχῆς μας… Ἐὰν δὲν βρεθοῦνε ζωντανὰ πολὺ φοβᾶμαι ὅτι θὰ τὰ σύρουμε ἐμεῖς γιὰ νὰ μὴ πεθάνουμε ἀπὸ τὴν πείνα. Πόλεμος (συμπλήρωσε) δὲν θὰ ξαναγίνει (μὲ τὸν τρόπο πού μέχρι τώρα ξέρουμε…) Χωρὶς… πόλεμο θὰ πεθάνετε ὅλοι. Θὰ πέσουν πολλὰ θύματα. Ὅλοι οἱ νεκροί, θὰ ξαπλώσετε ἐπάνω στὴν γῆ….

Θὰ σᾶς πῶ καὶ κάτι ἄλλο, Ἀποβραδίς, ὅλα θὰ εἶναι…(ὄρθια καὶ καλὰ) πάνω στὴν γῆ, καὶ ὅταν θὰ σηκωθεῖτε τὸ ἄλλο πρωϊ, ὅλα θὰ μποῦν (θὰ ταφοῦν) μέσα στὴν γῆ. Χωρὶς «πόλεμο».

«Πῶς σᾶς λυπᾶμαι, ὅσους τοὺς ἔσχατους καιροὺς θὰ ζήσετε. Ἡ ζωὴ θὰ γίνεται ὅλο χειρότερη. Τελικὰ θὰ ἔλθει καιρὸς πού θὰ βάλουν μπροστὰ σας τὸν ΣΤΑΥΡΟ καὶ τὸ ΨΩΜΙ καὶ θὰ σᾶς ποῦν «Διαλέξετε!».

Θὰ διαλέξουμε τὸν Σταυρό, τῆς ἔλεγαν, ἀλλὰ πῶς θὰ μπορέσουμε νὰ ζήσουμε..;

-«Ε, θὰ κάνουμε προσευχή, θὰ πλάσουμε βώλους λίγο χωματάκι, θὰ προσευχηθοῦμε στὸν Θεό, θὰ φᾶμε καὶ θὰ χορτάσουμε! » ἀποκρινόταν προφητικὰ ἡ Ἁγία Ματρώνα, ἐνῶ ἀλλοῦ ἔλεγε:

«Θὰ πάρετε χῶμα, θὰ κάνετε κουλουράκια, θὰ τὰ σταυρώνετε, καὶ θὰ εἶναι σὰν ψωμί!»

Πηγή: sociologyalert

Παύλος Σαντορίνης: Το εκατοστομετρικό ραντάρ – Μία μεγάλη Ελληνική εφεύρεση

Παύλος Σαντορίνης: Έλληνας πολιτικός μηχανικός, φυσικός, και σπουδαίος σύγχρονος εφευρέτης. (Ιούνιος 1893 – 19 Οκτωβρίου 1986)

Το εκατοστομετρικό ραντάρ είναι καθαρά Ελληνική εφεύρεση του καθηγητού του Ε.Μ. Πολυτεχνείου Παύλου Σαντορίνη ο οποίος σπούδασε στην Ελβετία από το 1905 έως το 1919 και ήταν φυσικός του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης και πολιτικός μηχανικός του Ομοσπονδιακού Πολυτεχνείου της Ζυρίχης, μαθητής, φίλος και συνεργάτης του Αλβέρτου Αϊνστάιν, κατά την περίοδο εκείνη.

Το 1936 ο Παύλος Σαντορίνης ήταν υφηγητής της Εφηρμοσμένης Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών. Κατά την περίοδο αυτή, ο τότε πρωθυπουργός Ιωάννης Μεταξάς πληροφορήθηκε ότι ο Έλληνας επιστήμονας είχε κάνει μία μεγάλη ανακάλυψη, σχετική με την ανίχνευση των αεροπλάνων, οπότε κάλεσε επειγόντως τον Παύλο Σαντορίνη για να του δώσει σχετικές πληροφορίες.

Επειδή αντιλήφθηκε ο Ιωάννης Μεταξάς την σοβαρότητα της εφεύρεσης αυτής για την άμυνα της χώρας, ζήτησε από τον Παύλο Σαντορίνη, να καταθέσει το ταχύτερο δυνατόν, σχετικό υπόμνημα.

Μέσα σε μερικές ημέρες το υπόμνημα κατατέθηκε στην Αντιαεροπορική Άμυνα της χώρας με τίτλο Περί μεθόδου ανιχνεύσεως εχθρικών αεροπλάνων μέσω ηλεκτρομαγνητικών κυμάτων.

Η υπηρεσία αυτή το υπέβαλε στο Γενικό Επιτελείο Στρατού (Γ.Ε.Σ.) οπότε συνεστήθη ειδική επιτροπή τόσο από καθηγητές του Πανεπιστημίου και του Πολυτεχνείου όσο και από τους ανώτερους αξιωματικούς: πλοίαρχο Πεζόπουλο, ταγματάρχη Καρκούλια και επισμηναγό Αβέρωφ.

Η επιτροπή μελέτησε τη μέθοδο του Παύλου Σαντορίνη και βρίσκοντάς την ορθή από επιστημονική άποψη συγκροτεί μία νέα επιτροπή «ελέγχου και δοκιμών» με μέλη τους καθηγητές Χόνδρο και Αθανασιάδη, τον πλοίαρχο Πεζόπουλο, αντισυνταγματάρχη Βάλβη και ταγματάρχη Πάλλη υπό την προεδρία του Ανωτάτου Διοικητού της Αντιαεροπορικής Άμυνας αντιστράτηγου Κ. Μπακόπουλου.

Η επιτροπή αυτή απεφάνθη ότι επειδή η μέθοδος του Παύλου Σαντορίνη είναι ορθή από επιστημονικής πλευράς θα πρέπει να γίνουν πειραματικές δοκιμές της. (Πηγή: Αρ. Πρωτ. Απ. 44/19-9-1936).

Αλλά για τις δοκιμές αυτές χρειάζονταν τα απαραίτητα εξαρτήματα, ιδίως δε οι ειδικές λυχνίες εκπομπής και λήψεως μικροκυμάτων, στα οποία βασιζόταν η μέθοδος.

Όμως επειδή δεν υπήρχαν στην Ελλάδα οι απαραίτητες λυχνίες, καθώς και εξαρτήματα, έπρεπε να προμηθευτεί η Ελλάδα αυτά από το εξωτερικό. Για λόγους επίσης στρατιωτικούς, ήταν πολύ δύσκολη η εξεύρεσή τους. Αποφασίστηκε λοιπόν από το Γ.Ε.Σ. να ταξιδέψει ο Παύλος Σαντορίνης στο εξωτερικό με μεγάλη μυστικότητα, ώστε να προμηθευτεί τις απαραίτητες λυχνίες καθώς και τα άλλα υλικά.

Η ευκαιρία δόθηκε με το Διεθνές Συνέδριο βραχέων και υπερβραχέων κυμάτων στην Βιέννη το καλοκαίρι του 1937. Ο Παύλος Σαντορίνης, λόγω του κύρους και της φήμης του, ήταν πρόεδρος του Τμήματος Υπερβραχέων κυμάτων. Έτσι λοιπόν κατάφερε να προμηθευτεί όλα τα απαραίτητα για το πείραμα της κατασκευής του Ελληνικού ραντάρ.

Οι απαραίτητες για τον σκοπό αυτό λυχνίες, που δεν υπήρχαν τότε, κατασκευάστηκαν με κάθε δυνατή μυστικότητα, με τα σχέδια και τις υποδείξεις του ίδιου του Παύλου Σαντορίνη και ήταν ειδικές λυχνίες τύπου Μάγκνετρον μεγάλης ισχύος εκπομπής εκατοστομετρικών κυμάτων.

Τέλος, τα πειράματα άρχισαν το 1937 στην Αεροπορική βάση του Παλαιού Φαλήρου και συνεχίστηκαν έως το 1939. Τα αποτελέσματα αυτών των πειραμάτων ήταν καταπληκτικά! Μπορούσε το Ελληνικό ραντάρ να εντοπίσει και να παρακολουθεί αεροπλάνα μέχρι απόσταση 160 χιλιομέτρων.

Στις 7 Ιουλίου του 1940, έγινε πειραματική επίδειξη του Ελληνικού ραντάρ σε επιτροπή Άγγλων ειδικών με επικεφαλή τον ταγματάρχη Ρέυγουντ, της Αγγλικής Πρεσβείας Αθηνών.

Κατά την διάρκεια της επίδειξης αυτής διαπιστώθηκε από τις Αγγλικές Στρατιωτικές Αρχές ότι ανιχνεύθηκε από το Ραντάρ Αγγλικό αεροπλάνο πάνω από την Μήλο σε απόσταση περίπου 160 χιλιόμετρα. Μετά από αυτό το αποτέλεσμα ο ταγματάρχης Ρέυγουντ προέβαλε την εντολή του Αρχηγείου του να αποκτήσει την συσκευή, ώστε να την μεταφέρει αεροπορικώς στο Κάιρο.

Ο Έλληνας Πρωθυπουργός ενέκρινε την παράδοση των σχεδίων του ραντάρ στους Άγγλους, αντιτάχθηκε όμως κατηγορηματικά στη μεταφορά των συσκευών στη Μέση Ανατολή επειδή μέχρι την εποχή εκείνη η Ελλάδα ήταν ουδέτερη χώρα στον πόλεμο.

Μετά το τέλος του πολέμου, έγινε γνωστό ότι τα αγγλικά ραντάρ, της Μάχης της Αγγλίας, λειτουργούσαν σε μήκος κύματος άνω του ενός μέτρου, ενώ αντίθετα το Ελληνικό ραντάρ, από το 1939, ήταν εκατοστομετρικό ραντάρ, δηλαδή λειτουργούσε σε μήκη κύματος μεταξύ 40 και 50 εκατοστών του μέτρου. Οι Άγγλοι κατέληξαν στην περιοχή των εκατοστομετρικών κυμάτων μόνο το φθινόπωρο του 1942, δηλαδή δύο χρόνια μετά την επίδειξη της Ελληνικής εφεύρεσης.

Η μεγάλη διαφορά μεταξύ ενός εκατοστομετρικού ραντάρ και ενός ραντάρ που λειτουργεί σε μήκος κύματος άνω του ενός μέτρου είναι ότι με το εκατοστομετρικό ραντάρ μπορούν να ανιχνευτούν αντικείμενα πολύ μικρών γεωμετρικών διαστάσεων όπως π.χ. το snorkel ενός υποβρυχίου, πράγμα αδύνατο για ένα ραντάρ που λειτουργεί με μήκος πάνω από ένα μέτρο.

Σήμερα, όλα τα ραντάρ της Πολεμικής και Πολιτικής Αεροπορίας καθώς και της ρύθμισης κυκλοφορίας των αεροσκαφών από τον πύργο ελέγχου των αεροδρομίων, του Πολεμικού και του Εμπορικού Ναυτικού είναι εκατοστομε-τρικά ραντάρ.

Όμως ποια ήταν η τύχη του πρώτου αυτού ραντάρ Αμέσως μετά την εισβολή του Γερμανικού στρατού στη χώρα μας το Γ.Ε.Σ. διέταξε την ολοκληρωτική καταστροφή του, ώστε οι κατακτητές να μη μπορέσουν να ενημερωθούν για τις λεπτομέρειες της κατασκευής του.

Ότι εξαρτήματα απέμειναν, τοποθετήθηκαν σε προσθήκη του Εργαστηρίου Φυσικής ΙΙ του Ε.Μ. Πολυτεχνείου, του οποίου, για πολλά χρόνια, διευθυντής ήταν ο ίδιος ο Παύλος Σαντορίνης.

Δεν υπάρχει συνεπώς αμφιβολία ότι η χώρα μας, παρά τα πενιχρά μέσα, πέτυχε να προηγηθεί στον επιστημονικό τομέα και να δημιουργήσει το εκατοστομετρικό ραντάρ που, δίχως αμφιβολία, είναι μία από τις μεγαλύτερες εφευρέσεις της εποχής μας.

Συσκευές που υπήρχαν πριν την ανακάλυψη και την εφαρμογή του Ραντάρ 

Ορισμένες από τις σημαντικότερες επινοήσεις και κατασκευές του ήταν:

1. Η επινόηση και κατασκευή του απορροφομικρομετρικού ζυγού, που θεωρήθηκε ο ευπαθέστερος ζυγός της Φυσικής. Για την επινόησή του αυτή βραβεύτηκε το 1935 από την Ακαδημία του Παρισιού.

2. Επινόησε και κατασκεύασε πρώτος το «Ελληνικό ραντάρ», εμβέλειας 130 χλμ. και που αργότερα αποδείχθηκε ως το πρώτο εκατοστομετρικό ραντάρ του κόσμου, (1936-1939).

3. Επίσης το 1936 επινόησε και κατασκεύασε τον «ραδιοπυροσωλήνα», που 8 χρόνια αργότερα, το 1944 εφευρέθηκε από τους Αμερικανούς και που τον ονόμασαν τότε το «2ο μυστικό όπλο της Αμερικής».

4. Το 1942 εφεύρε (του αναγνωρίσθηκαν δύο πρωτοπορίες – προνόμια) τον ηλεκτρονικό εγκέφαλο «Η» ως αυτόματος πιλότος πυραύλου κατ΄ εναντίον άλλου εχθρικού. Την ίδια περίπου διάταξη της επινόησης αυτής εφεύραν οι Αμερικανοί 9 χρόνια μετά, το 1951 όπου και από τότε έχει ευρεία εφαρμογή.

5. Επίσης ανακάλυψε νέα φυσικά φαινόμενα στο χώρο των ηλεκτρομαγνητικών μικροκυμάτων (1936-1940).

6. Ακόμα υπήρξε ο πρώτος που διατύπωσε τη γενική απαγορευτική αρχή σχετικά με το κατώτατο όριο χρονικής διάρκειας ενός παρατηρητέου φυσικού φαινομένου (1958).

7. To 1968 διατύπωσε τη θεωρία των «πολλαπλών διαδοχικών μικροεκρήξεων του Σύμπαντος» όπου σύμφωνα με τη θεωρία αυτή το Σύμπαν δεν προήλθε από μια πρωταρχική έκρηξη του συνόλου της ύλης του Σύμπαντος, αλλά από την εμφάνιση ενός πρωταρχικού απειροστών διαστάσεων σωματιδίου (ένα είδος κβάντουμ του Σύμπαντος) που με μικρές διαδοχικές πυρηνικές εκρήξεις δημιούργησε αβίαστα για πρώτη φορά την εικόνα του Σύμπαντος όπως είναι γνωστή σήμερα. Έτσι μ΄ αυτή τη θεωρία ο Π. Σαντορίνης ανέτρεψε βασικούς νόμους της Φυσικής όπως την «Αρχή διατήρησης της ενέργειας» καθώς και το «Δεύτερο αξίωμα της θερμοδυναμικής».

8. Το 1974 διατύπωσε μια νέα αρχή της «Φθίνουσα εντροπίας του Σύμπαντος».

9. Παράλληλα με τα παραπάνω ασχολήθηκε επίσης με τη φιλοσοφική ερμηνεία βασικών θεμάτων της σύγχρονης Φυσικής. Έτσι από το 1968 κατέληξε σε μια δική του νέα θεωρία ισόνομης συγκυριαρχίας του παράγοντα «Πνεύμα» ως τον τέταρτο παράγοντα του Σύμπαντος παράλληλα με το φυσικό συνεχές «Χώρος» – «Χρόνος» – «Ύλη». Περικοπές αυτών των εργασιών του έχουν αναφερθεί επανειλημμένα και εκτενώς σε ξένα επιστημονικά περιοδικά και συγγράμματα.

Παύλος Σαντορίνης - Βικιπαίδεια

Πότε θα επέμβει το ΞΑΝΘΟ γένος και θα εκπληρωθούν οι ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ!!!

Το Ξανθό γένος!Τότε θα επέμβει από πάνω ο Ρώσος και θα γίνει όπως τα λέει η προφητεία

Τουρκική πρόκληση
π. Παΐσιος: «Όταν θα δούμε η Ελλάδα να παίρνει την πρεσβεία της από την Τουρκία και η Τουρκία την πρεσβεία της από την Ελλάδα, τότε θα πρέπει να πούμε: «Ταις πρεσβείαις της Θεοτόκου, Σώτερ σώσον ημάς». «Θα γίνει σύγκρουση στο Αιγαίο. Εμείς δεν θα πάθουμε μεγάλο κακό».
π. Σίμων Αρβανίτης: «Καί ή πρώτη, η πρώτη Ελλάς αυτήν πού θά υποστεί από τους Τούρκους μια μικρή, μια μικρή αυτήν όπως είπωμεν προσβολή». π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός: «θα αναγκάσουν τους Τούρκους να έρθουν εδώ, στην Ελλάδα, για να ξεκινήσουν τη δουλειά τους. Και η Ελλάδα, παρόλο που τυπικά έχει κυβέρνηση, δεν έχει στην πραγματικότητα κυβέρνηση. Της λείπει η δύναμη, και οι Τούρκοι θα έρθουν εδώ».
Μοναχός Γεννάδιος: «Οι Τούρκοι θα μας επιτεθούν, θα περάσουν τον Έβρο ποταμό, προκαλούντες παντός είδους καταστροφάς. Θα φτάσουν ως τα Εξαμίλια».
Κυριάκος Τσίτσικας:« Όταν δεις και κάτσουν οι Τούρκοι μες την εθνοσυνέλευση τους και τραβήξουν πιστόλια να ξέρεις κοντεύει η ώρα. Η Κύπρος θα πιαστεί (καταληφθεί) από τους Τούρκους. Θα κηρυχθεί Ελληνοτουρκικός πόλεμος και η Τουρκία θα μπει στην Ελλάδα».

Εξαμίλια
Κοσμάς ο Αιτωλός: «Οι Τούρκοι θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φθάσουν ως τα Εξαμίλια».
π. Παΐσιος: «Εξαμιλια είναι κάθε σημείο που απέχει έξι μίλια από τις ακτές της Τουρκίας. Το ίδιο και από τη δική μας πλευρά. Κάθε σημείο που απέχει έξι μίλια από τις ακτές μας, από οποιεσδήποτε νησιωτικές η χερσαίες ακτές, είναι τα Εξαμίλια. Όταν ο τουρκικός στόλος ξεκινήσει κατά της Ελλάδος και φτάσει στα έξι μίλια, πράγματι θα καταστραφεί. Θα είναι η ώρα που θα έχουν τα κόλλυβά τους στο ζωνάρι τους».
Συνέπειες: 2 νησάκια καταλαμβάνονται

Ολιγόμηνη πείνα στην Ελλάδα
π. Παΐσιος: «το πολύ κάνα – δυο νησιά να πειράξουν οι τούρκοι», «εμάς θα μας πιάσει πείνα. Θα πεινάσει η Ελλάδα. Και επειδή θα κρατήσει αυτή η μπόρα κάποιο διάστημα, μήνες θα είναι, θα πούμε το ψωμί ψωμάκι».
π. Σίμων Αρβανίτης: «μια άλλη φορά μου είπε, ότι θα έρθει τέτοια πεινά, που η πείνα του 1941 δεν είναι τίποτα, μπροστά σε αυτή που έρχεται»
π. Αμβρόσιος Λάζαρης: «θα έρθουν χρόνια δύσκολα, αλλά μη φοβάστε. τα παιδιά του ο Θεός δεν τα εγκαταλείπει. Θα τα φυλαει σκανδαλωδώς. “δηλαδή γέροντα; τι δηλαδή; να, άμα δεν θα έχεις να φας, θα ξυπνάς το πρωί, θα βρίσκεις μια φραντζόλα ψωμί πάνω στο τραπέζι και θα λες: αυτό από που ήρθε;»
π. Γεννάδιος: «Και εδώ στην Κρήτη θα έλθουν οι Τούρκοι».

Παρέμβαση Ρώσων
Τάφος Μ. Κωνσταντίνου: «Η ξανθιά φυλή μαζί με τους πράκτορες τους θα κατατροπώσουν ολόκληρο τον Ισμαήλ και θα πάρουν την Επτάλοφο μαζί με τα άλλα προνόμια
Αγ. Ανδρέας Σαλός: «Εγώ όμως πιστεύω ότι θα εισορμήσει και το ξανθό γένος, του οποίου η ονομασία αρχίζει από το δέκατο έβδομο γράμμα της αλφαβήτου (Ρ). Θα μπει λοιπόν και θα κατακόψει, και θα στρώσει τους αμαρτωλούς στο έδαφος».
π. Παΐσιος: «Τότε θα επέμβει από πάνω ο Ρώσος και θα γίνει όπως τα λέει η προφητεία του αγίου Κοσμά.»
π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός: «Η δε Ρωσία ξαφνικά εισβάλλει στην Τουρκία.», «η Ρωσία θα μετακινήσει τις δυνάμεις της επίσης, για να αναγκάσει τους Τούρκους σε υποχώρηση».
Κυριάκος Τσίτσικας: «’Ένα ξανθό γένος θα έλθει προς βοήθεια του χριστιανισμού».
Μοναχός Γεννάδιος: «Έπειτα θα τους αντεπιτεθούμε, θα μας βοηθήσουν και άλλοι λαοί, (πιθανόν οι Ρώσοι ή οι Γάλλοι)».
Καταστροφή Τούρκων (διάλυση στα τρία)
Αγ. Κοσμάς Αιτωλός: Στο τέλος θα τους διώξουν εις την Κόκκινη Μηλιά. Από τους Τούρκους το 1/3 θα σκοτωθεί, το άλλο τρίτο θα βαπτισθεί και μονάχα το 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά».
π. Παΐσιος: «Η Τουρκία θα διαλυθεί, και μάλιστα θα τη διαλύσουν οι ίδιοι οι σύμμαχοι», «Θα σβήσουν ως έθνος και η έκταση ολόκληρης της Τουρκίας θα είναι μία αχανής έρημος, στην οποία, για να συναντήσει κανείς άνθρωπο, θα πρέπει να περπατάει εφτά (7) ώρες!»
π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός: «Τότε ομού θα ηττηθεί και η δόλιος Τουρκία γιατί θα πράξη πονηρά μεγάλη προδοσία».
π. Γεννάδιος: «Οι Τούρκοι θα πάθουν μεγάλες καταστροφές, και θα καταδιωχθούν μέχρι την Κόκκινη Μηλιά (κάπου στη Μέκκα, πρωτεύουσα της Αραβίας).Από τον πόλεμο το ένα τρίτο του Τουρκικού πληθυσμού θα φονευθεί, το άλλο τρίτο θα καταδιωχθεί μέχρι την Κόκκινη Μηλιά, και το υπόλοιπον ένα τρίτο θα βαπτισθεί και θα γίνουν χριστιανοί.»
π. Σίμων Αρβανίτης: «Αλλά είναι ο τάφος τους όμως της Τουρκίας. Ο τάφος τους καθώς τό είχανε πει καί αυτοί οι Τούρκοι, όπως είπαν μερικοί τώρα».
Αγ. Μεθόδιος Πατάρων: «Θα δείρουν τους Ισμαηλίτες και θα τους καταδιώξουν ως την Κολωνία».

Κουρδικό – αρμενικό – ελληνικό κομμάτι
π. Παΐσιος: «Η Τουρκία θα διαμελισθεί σε 3-4 κομμάτια. Ήδη έχει αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση. Εμείς θα πάρουμε τα δικά μας εδάφη, οι Αρμένιοι τα δικά τους και οι Κούρδοι τα δικά τους. Το κουρδικό θέμα έχει ήδη δρομολογηθεί».

Προσωρινή κατάληψη Πόλης από Ρώσους
π. Παΐσιος: « Θυμήθηκα τότε ότι ο Άγιος Μεθόδιος Πατάρων είχε πει σε μια προφητεία του « …;και κρατήσει Επτάλοφον, οι Ρώσοι, το ξανθό γένος και φυτευθήσονται εν αυτή λάχανα …;», δηλαδή το ξανθό γένος, οι Ρώσοι θα κρατήσουν την Πόλη, όσο κρατούν τα λάχανα (δηλαδή 5-6 μήνες). Αυτό το επιβεβαίωσε ο Γέροντας.
Αγ. Μεθόδιος Πατάρων: «Και θα επικρατήσει στην Επτάλοφο το ξανθό γένος για έξη ή πέντε μήνες και θα φυτεύουν πάνω σ’ αυτήν λάχανα, και θα φάνε πολλοί από αυτούς για να εκδικηθούν τους Αγίους».

Γ΄ Παγκόσμιος πόλεμος
π. Παΐσιος: «Ο πόλεμος που θα ξεσπάσει θα είναι παγκόσμιος…;»
π. Λεόντιος Σάμου: «το κακό και ο μεγάλος πόλεμος που προετοιμάζουν οι χώρες που δεν έχουν σταυρό στην σημαία τους και αυτοί που τις κατευθύνουν πλησιάζει και μοιάζει σαν το νερό που το μαζεύει τ’ αυλάκι μετά γίνεται χείμαρρος και ποτάμι και στο τέλος πλημμυρίζει την πεδιάδα και σκεπάζει την γη».
Κυριάκος Τσίτσικας: «Σ’ αυτό το Πόλεμο μόνο το 1/3 του πληθυσμού της γής θα μείνει».

Προέλασή Ρώσων μέχρι Ιερουσαλήμ
π. Παΐσιος: «Η καταιγίδα αυτή θα φτάσει μέχρι το Ισραήλ και τότε οι Εβραίοι θα καταλάβουν τα σφάλματα τους».
π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός: «Η δε Ρωσία ξαφνικά εισβάλλει στην Τουρκία και ως χείμαρρος ορμητικός σαρώνει την Περσία. Και προχωρεί ακάθεκτη φθάνει στην Παλαιστίνη».
π. Ηλίας Διαμαντίδης: «Ο Ρώσος θα νικά. Θα πάει ως τον Ευφράτη ποταμό».

Τέλος α΄ ημιχρόνου – ανακωχή – Διαπραγματεύσεις – Δυνάμεις δύσης και άλλες ξεκινούν για Πόλη
π. Παΐσιος: «Σ΄ αυτόν τόν πόλεμο όλοι θά γυρίσουν νικημένοι. Ο Ελληνικός στρατός θά παραμείνει θεατής. Γήπεδο θά είναι ή Παλαιστίνη, τάφος τους ή Νεκρά Θάλασσα. Αυτό θά είναι καί τό πρώτο ημίχρονο…», «θα δουν τότε τα άλλα κράτη της Ευρώπης, συγκεκριμένα η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία και άλλα έξι-εφτά κράτη της ΕΟΚ, ότι η Ρωσία θα αρπάξει μέρη, οπότε θα πουν: “Δεν πάμε κι εμείς εκεί πέρα, μήπως πάρουμε κανένα κομμάτι;” Όλοι, όμως, θα κυνηγούν τη μερίδα του λέοντος. Έτσι, θα μπουν και οι Ευρωπαίοι στον πόλεμο».
π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός: «Η πρώτη φάσις έληξε του τρομερού πολέμου τόσα δεινά πέντε μηνών δεν επαρκούν Θεέ μου; Το ζήτημα της Πόλεως πάλι θα βγει στη μέση κι ο κόσμος θα περιπλεχθεί και δε θα ξεμπερδεύση», «οι Αμερικάνοι και το ΝΑΤΟ θα προσπαθήσουν να το αποτρέψουν αυτό, ώστε να μην υπάρξει ενότητα, να μην υπάρξει ένωση μεταξύ δύο Ορθοδόξων εθνών. Θα κινήσουν και άλλες δυνάμεις, όπως τους Ιάπωνες και άλλους».
Αγ. Κοσμάς Αιτωλός: Όταν θα ιδείτε το χιλιάρμενον στα Ελληνικά ύδατα, τότε θα λυθεί το ζήτημα της Πόλης». « Από τρία μπουγάζια στενά, Κρά, Κράψη και Μουζίνα, θα περνούν πολλά στρατεύματα για την Πόλι. Καλόν είναι τα γυναικόπαιδα να βγουν στα βουνά. Θα σάς ρωτούν αν είναι μακριά η Πόλι” εσείς να μη λέτε την αλήθεια, διότι θα σας κακοποιήσουν».

Ουδετερότητα Ελλάδας – τριήμερη σύγκρουση στην Πόλη
Αγ. Κοσμάς Αιτωλός: «Στην Πόλι θα χυθεί αίμα πού τριχρονίτικο δαμάλι θα πλέξη (πλεύση)». π. Παΐσιος: «Θα βγάλει η κυβέρνηση απόφαση να μη στείλει στρατό. Θα κρατήσει στρατό μόνο στα σύνορα.»
π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός: «Τότε τα Έθνη μεληδόν θα σφάζονται αγρίως στα όρια της Πόλεως για τα Στενά κυρίως», «Θα γίνει φοβερή σφαγή στην περιοχή της πρώην Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Από αυτούς που θα πεθάνουν, θα είναι 600 εκατομμύρια, ξέχωρα».
π. Ηλίας Διαμαντίδης: «Θα γίνει πόλεμος στην Κωνσταντινούπολη
π. Γεννάδιος: «Εις την Κωνσταντινούπολη θα γίνει μακελειό μεγάλο, και η θάλασσα θα κοκκινίσει από αίματα σφαγμένων ανθρώπων. Τριχρονίτικο δαμάλι (μοσχάρι) θα πλεύσει στο αίμα, όπως λέγει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στις προφητείες».
Κυριάκος Τσιτσίκας: «Στην Κωνσταντινούπολη θα συσσωρευτούν όλα τα έθνη. Εκεί θα γίνει η μεγάλη μάχη που το αίμα θα φτάνει μέχρι το χαλινό του ίππου».
Ανώνυμος Προφήτης: «Μάχη στην Κωνσταντινούπολη εφτά κρατών και τρία μερόνυχτα σφαγή. Νίκη του μεγαλύτερου κράτους κατά των έξι κρατών».

Ελληνικός στρατός ξεκινάει για τη Πόλη και φθάνει στο τέλος των συμβάντων
Αγ. Κοσμάς Αιτωλός: «Δεν θα φθάσει ο στρατός στην Πόλι ” στη μέση του δρόμου θα ΄ ρθει το μαντάτο, ότι έφθασε το ποθούμενο».
π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός: «Τότε η Ελλάς θα σηκωθεί πρώτη με το στρατό της να εκπληρώσει ολόχαρη τον Ιερόν σκοπόν της. Να καταλάβει αμαχητί, τα ιερά της μέρη που της τα πήραν οι εχθροί, που όλος ο κόσμος ξέρει.».

Παράδοση Πόλης στους Έλληνες
π. Παΐσιος: «Όχι. Την Πόλη θα μας τη δώσουν οι Ρώσοι. Θα την πάρουν σε πόλεμο που θα κάνουν με την Τουρκία και θα τη δώσουν σ’ εμάς», «Οι Εγγλέζοι και οι Αμερικάνοι θα μας παραχωρήσουν την Πόλη. Όχι γιατί μας αγαπάνε, αλλά γιατί αυτό θα συμπλέει με τα συμφέροντά τους».
π. Ηλίας Διαμαντίδης: «Θ’ ανοίξει η Άγια Σοφιά και θα λειτουργηθεί. Ένας εξαδάκτυλος βασιλιάς θα είναι τότε».
π. Γεννάδιος: «Οι Μεγάλοι, Ρωσία – Αμερική, θα συνορίζονται ποιος θα πάρει την Κωνσταντινούπολη, λόγω της στρατηγικής θέσεώς της και θα είναι επικίνδυνη άλλη πολεμική σύγκρουσης μεταξύ των. Δια να μην έλθουν σε τέτοια πολεμική σύγκρουση και να μην την πάρει μήτε ο ένας, μήτε ο άλλος, θα είναι και εκ Θεού να την δώσουν εις τους Έλληνες, εις τους οποίους και ανήκεν».
Γέροντας «Τ» – Κύπρος: Είπε τότε ο γέροντας, εν έτει 1965 :–«Η Κωνσταντινούπολη θά δοθεί (ή, θα παραδοθεί…), σε βασιλέα των Ελλήνων.
Ανώνυμος Προφήτης: «Ο Πόλεμος θα σταματήσει από κάποιον άγγελο και η Πόλη θα παραδοθεί στους Έλληνες».

Αναγέννηση Ορθοδοξίας-Μεγάλωμα Ελλάδας
π. Παΐσιος: «Το Γένος μας θα μεγαλώσει, αν και οι υποτιθέμενοι φίλοι μας θα ήθελαν να το τσαλακώσουν και θα ήταν γι αυτούς πολύ ευχάριστο. Αλλά ο Θεός δεν θα το επιτρέψει. Θα κανονίσει ο Θεός τις υποθέσεις του Έθνους.», «Όλοι ανεξαρτήτως θα πιστέψουν. Δεν θα υπάρχει ούτε ένας άνθρωπος άπιστος. Αλλά, δεν θα έχουν τον μισθό των σημερινών Χριστιανών.»
π. Ιωσήφ Βατοπαιδινός : «Ακολούθως αυτής της μεγάλης κλίμακας κάθαρσης, θα γίνει τέτοια αναγέννηση της Ορθοδοξίας, όχι μόνο στην Ρωσία, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο. Τέτοια αναλαμπή της Ορθοδοξίας!!!»
π. Σίμων Αρβανίτης: «Η Ελλάς θά δείτε σε λίγο πόσο θά γίνει μεγάλη, μεγάλη, μεγάλη. Όχι μόνο θα δείτε, θά έχει εξαίρετο καί λαμπρό παράδειγμα εις όλη την οικουμένη».
π. Εφραίμ Αριζόνας: «Η ζωή αυτών των χρόνων, θα είναι μια παραδεισένια πάνω στη γη από απόψεως αγαθών και από απόψεως πίστεως». 

πηγή: xoristra

Το φαινόμενο της αθεΐας στη σύγχρονη Ελλάδα – Μια προσέγγιση

Γραφει ο Θεόδωρος Ι. Ρηγινιώτης

«Ένας άνθρωπος διοργάνωσε μεγάλο δείπνο και κάλεσε πολλούς. Και την ώρα του δείπνου έστειλε τον υπηρέτη του να ενημερώσει τους καλεσμένους… Εκείνοι όμως άρχισαν όλοι μαζί να παραιτούνται…»

Λουκ. 14, 16-18

«Και βλέποντάς το οι Φαρισαίοι είπαν στους μαθητές του· γιατί ο δάσκαλός σας τρώει με τελώνες και αμαρτωλούς; Ο δε Ιησούς, ακούγοντάς το, τους είπε· δε χρειάζονται γιατρό οι υγιείς, αλλά οι άρρωστοι. Πηγαίνετε λοιπόν να μάθετε τι σημαίνει “θέλω έλεος, όχι θυσία”. Διότι δεν ήρθα να καλέσω δίκαιους, αλλά αμαρτωλούς σε μετάνοια»

Ματθ. 9, 11-13

Στην παρακάτω ποσόστωση δεν υπολογίζω τους Έλληνες που ανήκουν σε μη ορθόδοξες χριστιανικές κοινότητες (π.χ. ρωμαιοκαθολικούς και προτεστάντες διαφόρων αποχρώσεων) ή σε θρησκεύματα εκτός του χριστιανισμού, όπως π.χ. στο Ισλάμ, ούτε και τους μη ορθόδοξους μετανάστες που κατοικούν στην Ελλάδα. Υπολογίζω μόνο τους Έλληνες που τυπικά θεωρούνται ορθόδοξοι χριστιανοί, λόγω του νηπιοβαπτισμού τους και επειδή δεν έχουν προσχωρήσει με συγκεκριμένη διαδικασία σε άλλο θρήσκευμα.

Το 50% λοιπόν του «ορθόδοξου» ελληνικού πληθυσμού είναι άθεοι.

Από το άλλο 50%, που είναι ορθόδοξοι χριστιανοί, το 30-40, διαθέτει μια δεισιδαιμονική πίστη: είναι άνθρωποι που πηγαίνουν στην εκκλησία μερικές φορές το χρόνο (τις γνωστές γιορτές και σε τελετές που ενέχουν και κοινωνικό χαρακτήρα) και ανάβουν το κερί τους για «να έχει καλά ο Θεός» τους ίδιους και τα παιδιά τους. Δεν επιθυμούν την είσοδο τη δική τους και των μελών της οικογένειάς τους στη βασιλεία των ουρανών, που ίσως δεν τη σκέφτονται καν ή ίσως να μην είναι και απόλυτα σίγουροι ότι υπάρχει, αλλά η επιθυμία τους εξαντλείται στην επίτευξη μιας κατά το δυνατόν ακύμαντης επίγειας ζωής. Κοινωνούν μία ή ίσως δύο φορές το χρόνο, για το έθιμο ή «για το καλό», νηστεύουν μόνο τη Μεγάλη Εβδομάδα και ίσως μια δυο φορές το χρόνο ακόμη και προσεύχονται σπάνια και μόνο όταν έχουν να αντιμετωπίσουν ένα συγκεκριμένο πρόβλημα. Δε γνωρίζουν και, αν το πληροφορηθούν δύσκολα το αποδέχονται, ότι η ζωή του χριστιανού είναι κατ’ εξοχήν σταυρική και αυτός ο σταυρικός της χαρακτήρας οδηγεί τον άνθρωπο στην αγιότητα. Η αγιότητα δεν ανήκει στα ενδιαφέροντά τους, ενώ την πνευματική και μυστηριακή ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας κατά βάσιν την αγνοούν.

Παρόλα αυτά, δεν είναι άθεοι, αλλά ορθόδοξοι χριστιανοί (απλώς, ακατήχητοι και χωρίς επίγνωση). Και τούτο, διότι: α) ως νήπια είχαν βαφτιστεί με τη φροντίδα των γονιών τους και β) αυτοπροσδιορίζονται ως ορθόδοξοι χριστιανοί. Πιθανότατα επίσης είναι έντιμοι και καλοί άνθρωποι.

Μόνο το 20-10% του ελληνικού πληθυσμού (και μάλλον το ποσοστό αυτό πλησιάζει το 10 παρά το 20%) είναι συνειδητοποιημένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, που επιθυμούν είσοδό τους στη βασιλεία των ουρανών και αγωνίζονται πνευματικά και ηθικά γι’ αυτό, συμμετέχοντας με συνέπεια και επίγνωση στην πνευματική και μυστηριακή ζωή της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Κάποιοι από αυτούς είναι και άγιοι, συνήθως άγνωστοι και φυσικά χωρίς να θεωρούν τον εαυτό τους άγιο.

Βεβαίως, αν 10% των Ελλήνων είναι συνειδητοποιημένοι ορθόδοξοι χριστιανοί, πρόκειται για ένα πληθυσμό περίπου ενός εκατομμυρίου ανθρώπων, δηλ. για σημαντικό πλήθος. Άραγε είναι τόσο πολλοί;

Τα ποσοστά αυτά τα έγραψα κατά τη φαντασία μου. Δεν πραγματοποίησα καμιά έρευνα, ούτε βασίστηκα σε έρευνα άλλων. Γι’ αυτό, ίσως να παρουσιάζουν σημαντικές αποκλίσεις από την πραγματικότητα. Ίσως π.χ. να είναι 70% ορθόδοξοι χριστιανοί και μόνο 30% άθεοι· ίσως όμως να συμβαίνει και το αντίστροφο. Πάντως, ο μύθος ότι οι Έλληνες είναι ορθόδοξοι χριστιανοί κατά 95% έχει καταρριφθεί προ πολλού. Δεν είναι αυτονόητο – όπως εθεωρείτο κάποτε – ότι ο συνάνθρωπός μου, Έλληνας και κάτοικος της Ελλάδας, είναι ορθόδοξος χριστιανός. Οι χριστιανοί είναι ένα γενναίο ποσοστό, αλλά όχι συντριπτική πλειοψηφία.

Βαθμίδες αθεΐας

Λέγοντας ότι το 50% του ελληνικού πληθυσμού είναι άθεοι, πρέπει να έχουμε υπόψιν ότι η αθεΐα δεν είναι κάτι ομοιόμορφο, αλλά περιέχει βαθμίδες.

Το μεγαλύτερο μέρος του παραπάνω 50% θεωρώ πως είναι άνθρωποι, που δεν αυτοπροσδιορίζονται ως άθεοι, ούτε όμως ως χριστιανοί ή ως μέλη κάποιας άλλης θρησκείας. Απλώς, είναι θρησκευτικά αδιάφοροι· στη ζωή τους δεν υπάρχει καθόλου ο Θεός. Δεν κάνουν καμιά θρησκευτική πράξη, εκτός αν κάνουν γιόγκα π.χ. ή κάτι παρόμοιο, που όμως (επηρεασμένοι από τη σύγχρονη διαφήμισή του) κι αυτό δεν το θεωρούν θρησκευτική πράξη, αν και είναι.

Οι άνθρωποι αυτοί, αν και δεν έχουν αρνηθεί συνειδητά το νηπιοβαπτισμό τους (ούτε όμως και τον εγκρίνουν μέσα τους, απλώς δεν τον λαμβάνουν υπόψιν), δύσκολα μπορούν να θεωρηθούν χριστιανοί. Βέβαια μόνο ο Θεός μπορεί ν’ αποφανθεί έγκυρα γι’ αυτό. Κατά τα φαινόμενα όμως, τουλάχιστον, είναι άθεοι.

 Ένα άλλο, ασφαλώς μικρότερο, ποσοστό εντός του ανωτέρω 50% είναι οι άνθρωποι που αποδέχονται την πίστη σε κάποια «ανώτερη δύναμη» ή οντότητα, που όμως δεν την προσδιορίζουν ως το χριστιανικό Θεό ή ενδεχομένως και να δηλώνουν ότι μάλλον δεν είναι ο χριστιανικός Θεός, γιατί, κατά τη γνώμη τους, είτε καμιά θρησκεία δε μπορεί να ξέρει ποιος είναι στην πραγματικότητα ο Θεός είτε όλες οι θρησκείες το ξέρουν στον ίδιο βαθμό. Αυτοί οι άνθρωποι ίσως αυτοχαρακτηρίζονται «άθρησκοι», όχι «άθεοι», αλλά η στάση τους αποτελεί μορφή αθεΐας (διαφορετικής βαθμίδας από τη θρησκευτική αδιαφορία), εφόσον δεν αποδέχονται το Θεό του χριστιανισμού, αλλά και δεν κάνουν κάποια προσπάθεια προσέγγισης αυτού που οι ίδιοι φαντάζονται ως Θεό.

Τέλος, έχουμε αρκετούς επιθετικούς άθεους, που φρονούν ότι η θρησκεία και η Εκκλησία είναι αρνητικοί παράγοντες για τον άνθρωπο και την κοινωνία και αγωνίζονται για την εξάλειψή τους. Οι τελευταίοι συνήθως καλούνται «αθεϊστές», έχουν δηλ. μεταβάλει την αθεΐα σε συγκροτημένη ιδεολογία («αθεϊσμό»).

Εκφράσεις του επιθετικού αθεϊσμού στην Ελλάδα

Τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα ο επιθετικός αυτός αθεϊσμός ισχυροποιείται και εκδηλώνεται με αρκετό θόρυβο. Θα έλεγα πως οι κύριες εκδηλώσεις του είναι οι εξής:

α) Δηλώσεις πολιτικών προσώπων και ομάδων, από το χώρο της αριστεράς και του αναρχισμού. Κυρίως σ’ αυτούς τους χώρους, λόγω των καθοριστικών μαρξιστικών και άλλων επιρροών, επιχωριάζει ο αθεϊσμός, παρότι είναι γνωστό και ενθαρρυντικό ότι στο χώρο της αριστεράς υπάρχουν και χριστιανοί.

Αριστεροί και αριστερίζοντες πολιτικοί και δημόσιοι λειτουργοί εκφράζονται αθεϊστικά είτε με δηλώσεις τους είτε αρνούμενοι να δώσουν θρησκευτικό όρκο είτε αρνούμενοι να δεχτούν θρησκευτική κηδεία κ.λ.π. Πολιτικές ομάδες αθεϊστικών πεποιθήσεων εκφράζονται ποικιλότροπα, αξιώνοντας το «χωρισμό κράτους και Εκκλησίας» (σχήμα λόγου, γιατί ένας τέλειος χωρισμός θα απάλλασσε την Εκκλησία – δηλ. τους χριστιανούς – ακόμη και από την υποχρέωση τήρησης των νόμων του κράτους) είτε προαναγγέλλοντας ακόμη και την… απαγόρευση του νηπιοβαπτισμού, σε περίπτωση που πάρουν την εξουσία, επειδή «προκαλεί ψυχικά τραύματα στους ανθρώπους».

[Σχόλιο του αρχικού blog: 

Συμπληρωματικά για το ζήτημα του αθεϊσμού στην πολιτική έκφραση νομίζω ότι θα πρέπει να επισημανθεί και η μερίδα των ακραίων νεοφιλελεύθερων. Δείγματα γραφής υπάρχουν πάρα πολλά με έντονο το στοιχείο μιας κοινότοπης δοκησισοφίας. Αλλά και ο χώρος του "κέντρου" είτε ο κλασικός, είτε η νεόκοπη εκδοχή του δεν πάει πίσω.]

β) Ακατάπαυστο σφυροκόπημα της θρησκείας γενικά και της Ορθοδοξίας και της Ορθόδοξης Εκκλησίας ειδικότερα μέσω ιστολογίων και ιστοσελίδων στο Διαδίκτυο. Οι ιστότοποι που επιτίθενται στην Ορθοδοξία και την Ορθόδοξη Εκκλησία είναι πλέον πάρα πολλοί, φτάνοντας σε βαθμό παροξυσμού και με άρθρα που ουσιαστικά είναι λιβελογραφήματα, ορισμένοι δε είναι και ιδιαίτερα γνωστοί. Τέτοιοι ιστότοποι είναι τα αθεϊστικά ιστολόγια Ροΐδη Εμμονές, Πάρε Δώσε, Άθρησκος, Η αθεΐα είναι αρετή, Ανούσια Πίστη κ.π.ά.

Είναι αξιοσημείωτο ότι οι ιστότοποι αυτοί, ως προς την στάση τους απέναντι στην Ορθοδοξία και την Ορθόδοξη Εκκλησία, συγγενεύουν στενά με τους ιστότοπους των σύγχρονων παγανιστών.

Τα τρία στάδια της αθεΐας στην κοινωνία

Σύμφωνα με μια πασίγνωστη ανάλυση του Γάλλου ορθόδοξου θεολόγου Ολιβιέ Κλεμάν, όταν σε μια κοινωνία επικρατούν αθεϊστικές ιδέες, η στάση αυτής της κοινωνίας απέναντι στη θρησκεία περνάει από τρία στάδια: επιθετικότητα κατά της θρησκείας, θρησκευτική αδιαφορία και, τέλος, λαθραία ή υποσυνείδητη εισαγωγή μιας νέας δεισιδαιμονίας, που θα καλύψει το κενό που άφησε η εγκατάλειψη της προηγούμενης θρησκείας.

"Ονειροπαγίδα" (από εδώ)

Οι κοινωνίες των δυτικών χωρών θα λέγαμε ότι βρίσκονται ήδη στο τρίτο στάδιο, λόγω της κατακλυσμικής εξάπλωσης σ’ αυτές της συγκρητιστικής «νέας πνευματικότητας» της Νέας Εποχής (New Age), εξαιτίας της οποίας έχει διαδοθεί σε τέτοιο βαθμό η ενασχόληση με μυστικιστικές μεθόδους των θρησκειών της Άπω Ανατολής όπως η γιόγκα, αλλά και η ενασχόληση με τον πνευματισμό, την αστρολογία, το φενγκ σούι κ.λ.π., ακόμη και τη μαγεία. Στη δύση εξαπλώνεται τόσο η Wicca, η θρησκεία των μάγων και των μαγισσών, όσο και οι οικολογικού περιεχομένου λατρείες της «θεάς Γης», ο δρυϊδισμός (χωρίς τις αρχαίες ανθρωποθυσίες του), οι «επαφές με αγγέλους» ή «εξωγήινες οντότητες» που επέχουν θέση πνευματικών και ηθικών διδασκάλων, αλλά και παράδοξες θρησκείες φανερά ανθρωπογενείς, όπως ο Τζενταϊσμός (η μεταφορά στην πραγματική ζωή των πνευματικών παραδόσεων των Ιπποτών Τζεντάι, που είναι επινόηση της φαντασίας του σκηνοθέτη Τζωρτζ Λούκας για τις ανάγκες της σειράς κινηματογραφικών ταινιών Star Wars). Φυσικά, εξαπλώνεται και το Ισλάμ, σε μια «χριστιανοποιημένη» εκδοχή του, που διαφημίζεται στη δύση ως θρησκεία της αγάπης, της ειρήνης και της ανοχής του διαφορετικού από οργανωμένους μουσουλμάνους ιεραποστόλους.

Στην Ελλάδα φρονώ ότι συνυπάρχουν όλα τα στάδια της εξελικτικής πορείας των αθεϊστικών ιδεών στην κοινωνία μας, σε διαφορετικές ομάδες του πληθυσμού.

Αιτίες της εξάπλωσης της αθεΐας στη σύγχρονη Ελλάδα

Μπορούμε να ανιχνεύσουμε πολλές αιτίες. Γενικά, όταν ένας άνθρωπος που κατάγεται από παραδοσιακά ορθόδοξο έθνος γίνει άθεος, νομίζω ότι ή έπεσε θύμα αθεϊστικής προπαγάνδας ή αισθάνεται προδομένος από το Θεό και το ιερατείο που υποτίθεται ότι «Τον εκπροσωπεί».

Ειδικότερα, για την εξάπλωση της αθεΐας στη σύγχρονη Ελλάδα επισημαίνω τις αιτίες που θεωρώ κυριότερες:

Α) Τους τελευταίους αιώνες οι Έλληνες έχουμε χάσει σε σχεδόν απόλυτο βαθμό τη γνώση και κατανόηση της ορθόδοξης πνευματικής κληρονομιάς μας. Έχοντας δεχτεί κατακλυσμό επιρροών από το δυτικό κόσμο, μπερδέψαμε την Ορθοδοξία με τον Καθολικισμό και ξεχάσαμε τη διδασκαλία των Πατέρων της Εκκλησίας (δηλ. των αγίων) για την ένωση Θεού και ανθρώπου («θέωση του ανθρώπου», δηλ. να γίνει ο άνθρωπος θεός, ενωμένος με τον Τριαδικό Θεό, και όχι απλά «να είναι καλός άνθρωπος», «να μην κάνει κακό σε κανένα» ή ακόμη και «να βοηθάει όλο τον κόσμο»).

Αυτή η ένωση ανθρώπου και Θεού πραγματοποιείται μέσω του Ιησού Χριστού και είναι η πραγματική διδασκαλία της Ορθόδοξης Εκκλησίας για τη σωτηρία του ανθρώπου. Την ξεχάσαμε και θεωρήσαμε ότι η χρησιμότητα της θρησκείας είναι μόνο τα ηθικοπλαστικά της διδάγματα – τα οποία μπορούν να υπάρχουν και χωρίς θρησκευτικό υπόβαθρο, οπότε η θρησκεία, εκτός από ψευδής, καθίσταται και άχρηστη, στο βαθμό που ο άνθρωπος προοδεύει πνευματικά και «δε χρειάζεται δεισιδαιμονίες».

Αγνοούμε εντελώς ότι ο χριστιανισμός είναι δρόμος προς τη θέωση. Αγνοούμε ότι υπάρχει κάτι διαφορετικό από το να είμαστε απλώς «καλοί άνθρωποι»: η συνειδητή σχέση αγάπης με το Θεό, που μέσω του Ιησού Χριστού μας ενώνει μ’ Αυτόν και μας κάνει θεϊκά όντα (αγίους). Αυτό δεν το διδάσκει ούτε ο Καθολικισμός ούτε ο Προτεσταντισμός, μόνο η Ορθοδοξία. Ξεχνώντας την Ορθοδοξία, το ξεχάσαμε κι αυτό.

Σήμερα η συζήτηση για τη θέωση έχει επανέλθει και έχει σχηματιστεί μια ογκώδης βιβλιογραφία για το θέμα, πρόσβαση σε μεγάλο μέρος της οποίας μπορεί να έχει ο καθένας μέσω Διαδικτύου. Όμως η ζημιά έχει γίνει: η πνευματική αναζήτηση έχει αποκοιμηθεί, ενώ, όταν ξυπνάει, συχνά κατευθύνεται στον ανατολικό μυστικισμό (γιόγκα κ.τ.λ.), προσκρούοντας στις προκαταλήψεις κατά της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που αποτελούν μια άλλη αιτία εξάπλωσης της αθεΐας.

Β) Ως συνέπεια της έλλειψης γνώσης και κατανόησης της Ορθοδοξίας, ο Έλληνας έχει πάψει να αντλεί χαρά από την Εκκλησία, να απολαμβάνει τη συμμετοχή του στη θεία λειτουργία και τις άλλες χριστιανικές πνευματικές πρακτικές. Έχει πάψει να αντλεί χαρά (αλλά και ηρεμία και ελπίδα και κάθε θετικό συναίσθημα) από το άναμμα του καντηλιού, το λιβάνισμα, τη συμμετοχή του στον εσπερινό μιας εορτής, από το διάβασμα του παρακλητικού κανόνα ενός αγίου (*) ή των Χαιρετισμών της Θεοτόκου, ακόμη και από τη νηστεία, από τη θεία κοινωνία, την εξομολόγηση, τη γιορτή του αγίου της ενορίας του ή τις γιορτές του Χριστού και της Παναγίας κ.τ.λ.

Αντλεί χαρά από μυριάδες άλλες πρακτικές, από το σερφάρισμα στο Ίντερνετ, τις σαββατιάτικες εξόδους του σε μπαράκια, την πορνογραφία, το σεξ, το χρηματιστήριο, το ποδόσφαιρο, τη δουλειά του, το χόμπι του, την αποχαύνωση μπροστά στην τηλεόραση (αφού η πραγματική ζωή έχει γίνει τόσο πικρή, κοπιαστική και απογοητευτική)… Άλλοι αντλούν χαρά από την ενασχόλησή τους με την επιστήμη ή την τέχνη ή με κοινωνικούς, πολιτικούς, ανθρωπιστικούς ή περιβαλλοντικούς αγώνες, από τη συντροφιά φίλων και ένα σωρό άλλα. Τα τελευταία δεν είναι κατ’ ανάγκην κακά, όμως εδώ έχουν πλέον υποκαταστήσει τη σχέση με το Χριστό και τον «εκκλησιασμό» (με την αρχαία έννοια: τη συνάντηση) των χριστιανών μαζί Του και μεταξύ τους μέσα στην εκκλησία και την εκκλησιαστική ζωή.

Αφού λοιπόν δεν αντλούμε χαρά από τη θρησκευτική μας ζωή, ούτε και καταλαβαίνουμε το σκοπό της, προς τι να συμμετέχουμε σ’ αυτήν; Τη μετατρέψαμε σε έθιμο και ησυχάσαμε.

Ένα παράδειγμα: «Τα Χριστούγεννα είναι για τα παιδιά»: μια από τις πιο τραγικές και αποκρουστικές φράσεις του σύγχρονου ανθρώπου, που, αγνοώντας πόσο τον αφορά στην καθημερινότητά του η ενανθρώπιση του Θεού και η κλήση Του για ένωση με Αυτόν (που θα τον μετατρέψει σε άγιο και θα τον βοηθήσει να ξεπεράσει με μοναδικό τρόπο όλα τα γήινα προβλήματα), δε βρίσκει πλέον νόημα στις γιορτές, ιδίως αν είναι μόνος και δε μπορεί να εισπράξει την επιφανειακή χαρά της εγκόσμιας συνεύρεσης. Δεν ξέρει πώς (ούτε υποπτεύεται ότι μπορεί) να γιορτάζει μαζί με το Χριστό, τους αγίους, τους αγγέλους, την εκκλησία και το εκκλησίασμα της ενορίας του. Στη σκέψη του δεν υπάρχουν καν όλα αυτά.

Έτσι οι ορθόδοξες γιορτές μας έχουν σε μεγάλο βαθμό υποκατασταθεί από τις «παγκόσμιες ημέρες», που καταλαβαίνουμε το νόημά τους και νιώθουμε ότι μας αφορά, ενώ οι προσωπικές ή οικογενειακές γιορτές μας (των αγίων που φέρουμε το όνομά τους) έχουν υποκατασταθεί από τα γενέθλια, μια γιορτή με επίκεντρο τον εαυτό μας (γιορτάζουμε τον εαυτό μας, όχι τον άγιό μας, αφού ζούμε σ’ έναν πολιτισμού ατομισμού και απομόνωσης), που κι αυτή η γιορτή, όσο μεγαλώνουμε, γίνεται για μας μέρα μελαγχολίας και απογοήτευσης.

Γ) Ο σύγχρονος άνθρωπος είναι δέσμιος προκαταλήψεων και μύθων (συχνά αποτέλεσμα προπαγάνδας), που διαιωνίζονται γύρω από την Ορθοδοξία και την Ορθόδοξη Εκκλησία, εμποδίζοντάς τον να δει κάτω από την επιφάνεια. Τέτοιοι μύθοι είναι:

• Ότι η ύπαρξη του Θεού «δεν αποδεικνύεται», ενώ η αλήθεια είναι ότι δεν αποδεικνύεται με τις μεθόδους των φυσικών επιστημών, ανακαλύπτεται όμως πέρα από κάθε αμφιβολία, όταν ο άνθρωπος ενωθεί μαζί Του με την αγιότητα.
• Ότι όλες οι θρησκείες είναι ίδιες, ενώ στην πραγματικότητα έχουν χαώδεις διαφορές, όχι μόνο οι θρησκείες μεταξύ τους, αλλά και η Ορθοδοξία από τον Καθολικισμό και τον Προτεσταντισμό.
• Ότι η νεότερη επιστήμη έχει καταρρίψει τη θρησκεία, αποδεικνύοντας πως η διήγηση της Αγίας Γραφής για τη δημιουργία του κόσμου και του ανθρώπου είναι ένας από τους πολλούς πρωτόγονους μύθους. Στην πραγματικότητα, το αντίθετο έχει συμβεί. Κατ’ αρχάς, οι μορφωμένοι και άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας, που ερμήνευσαν επιστημονικά τη δημιουργία του κόσμου ήδη από τον 4ο αιώνα μ.Χ. (όπως ο Μέγας Βασίλειος και ο άγιος Γρηγόριος Νύσσης, που τους ακολούθησαν και άλλοι), τόνισαν ότι κάθε ανθρωπομορφική έκφραση της Αγίας Γραφής για το Θεό και τις πράξεις Του πρέπει να ερμηνευτεί συμβολικά. Εξήγησαν ότι η Αγ. Γραφή διδάσκει θεολογία, όχι βιολογία ή φυσική. Δίδαξαν ότι η επιστήμη (τότε την ονόμαζαν «φιλοσοφία») γνωρίζει τον κόσμο, ενώ το Θεό τον γνωρίζει ο άνθρωπος όταν ενώνεται προσωπικά με Αυτόν, καθώς γίνεται άγιος. Σήμερα, σοβαροί επιστήμονες, όπως ο βιολόγος Άντριου Πάρκερ («Το Αίνιγμα της Γενέσεως»), παραδέχονται ότι η θεωρία της εξέλιξης των ειδών επιβεβαιώνει την Αγία Γραφή, δεν την καταρρίπτει. Και το ίδιο συμβαίνει με τη Μεγάλη Έκρηξη (Big Bang) και τις ανακαλύψεις της σύγχρονης φυσικής, που έχουν καταρρίψει τις ορθολογιστικές βεβαιότητες του παρελθόντος. Βέβαια, έξω από την Ορθοδοξία, οι θετικοί επιστήμονες δεν ξέρουν ότι μπορούν να ενωθούν με το Θεό και να Τον γνωρίσουν προσωπικά – νομίζουν πως η περί Θεού ιδέα είναι μια φιλοσοφική θεωρία, όπως έχει διδάξει εσφαλμένα η μεσαιωνική ρωμαιοκαθολική θεολογία. Γι’ αυτό και είναι απαραίτητη η ορθόδοξη ιεραποστολή στον ταλαιπωρημένο με πολλούς τρόπους δυτικό κόσμο…
• Ότι οι παπάδες είναι διεφθαρμένοι (καιροσκόποι, παραδόπιστοι, αλλά και παιδεραστές κ.τ.λ.), άρα αυτό που πρεσβεύουν είναι ψέμα. Όμως οι πραγματικά διεφθαρμένοι παπάδες είναι λίγοι. Οι περισσότεροι είναι έντιμοι, πολλοί είναι καλοί, ενώ υπάρχουν και άγιοι παπάδες. Ας ακολουθήσουμε τους μη διεφθαρμένους, όπως κάνουμε με τους γιατρούς, τους δικηγόρους, τους εργολάβους κ.ο.κ.
• Ότι η διδασκαλία του Χριστού και των αρχαίων αγίων δεν είναι μεν ψέμα, αλλά (α) η Ορθόδοξη Εκκλησία την έχει παραμορφώσει, για να ασκεί εξουσία στο λαό. Οπότε (β) μπορεί κάποιος να είναι χριστιανός («καλός άνθρωπος», που «να αγαπά όλους τους ανθρώπους») χωρίς να συνδέεται με την Εκκλησία και χωρίς να πλησιάζει τους παπάδες, που τους αντιπαθεί. Στην πραγματικότητα, ούτε το α ισχύει ούτε το β.
• Ότι η Εκκλησία έχει αμύθητη περιουσία, που την κατακρατεί εγωιστικά, ενώ, αν την παραχωρούσε στο λαό, θα λυνόταν ως εκ θαύματος η οικονομική κρίση. Η αλήθεια είναι ότι η Εκκλησία διατηρεί μόνο το 4% της ακίνητης περιουσίας που είχε επί Τουρκοκρατίας, το άλλο 96% το έχει κατά καιρούς παραχωρήσει στο κράτος (γι’ αυτό και οι ιερείς πληρώνονται απ’ το κράτος), ενώ απ’ αυτό το 4% τα περισσότερα είναι δάση κ.τ.λ., δηλ. μη αξιοποιήσιμα. Από δε τα χρήματά της, η Εκκλησία διατηρεί εκατοντάδες ανθρωπιστικά ιδρύματα κάθε μορφής, που ανακουφίζουν την κοινωνία αναπληρώνοντας τις εγκληματικές ελλείψεις του κράτους.

Δ) Δεν πρέπει να αγνοήσουμε ότι διεθνώς ο άνθρωπος υφίσταται μια συνεχή και ανελέητη πλύση εγκεφάλου, από την τηλεόραση, το Διαδίκτυο και κάθε άλλο μέσο, με την οποία οι μεγάλες εταιρίες, που εξουσιάζουν τον πλανήτη, προσπαθούν να τον αποκόψουν από τις ρίζες και τον πολιτισμό του και να τον μετατρέψουν σε άβουλο καταναλωτή των προϊόντων τους. Έτσι, από την παιδική του ηλικία, ή μάλλον από τη γέννησή του, ο άνθρωπος δέχεται κατακλυσμό εικόνων και μηνυμάτων για μια ζωή γεμάτη καταναλωτικά και τεχνολογικά προϊόντα, από την οποία όμως λείπει εντελώς οποιαδήποτε αναφορά στο Θεό, την Εκκλησία και την αγιότητα. Κι όταν υπάρχουν τέτοιες αναφορές, είτε είναι ειρωνικές, είτε ανακατεύουν λίγο χριστιανισμό με τόνους βουδισμού, ινδουισμού και κάθε είδους εξωτικής θρησκευτικότητας (ακόμη και μαγείας και αστρολογίας), ώστε ο άνθρωπος, ακόμη και σε μια – επιτρέψτε μου – χριστιανική χώρα, όπως η Ελλάδα, να μη μπορεί πια να ξεκαθαρίσει μέσα του ποιος δρόμος θα τον οδηγήσει σε αληθινή πνευματική και ηθική πρόοδο, ποιος δρόμος θα τον οδηγήσει στη βελτίωση και, τελικά, στο Θεό.

Τώρα, λένε στον καθένα μας: «Χάραξε το δικό σου δρόμο», «βελτίωσε μόνος σου τον εαυτό σου», «ακολούθα την καρδιά σου»… Αντίθετα, οι άγιοι διδάσκαλοι του χριστιανισμού (που διαθέτουν και εμπειρία του θείου Φωτός, αλλά και ειλικρίνεια, και είναι πραγματικοί θεραπευτές της ψυχής), μας λένε: «Μην έχεις εμπιστοσύνη στον εαυτό σου, ούτε στις σκέψεις σου, ούτε στα συναισθήματά σου, γιατί όλα αυτά έχουν μέσα τους εγωισμό και μπορεί να σε οδηγούν λάθος. Ακολούθησε το δρόμο του Χριστού και των αγίων, συμβουλεύσου τον πνευματικό σου, λάβε μέρος στην πνευματική ζωή της Εκκλησίας και έτσι θα πλησιάσεις το Χριστό. Ακόμα κι αν, με αυτό τον τρόπο, κάνεις κάτι λάθος, θα βελτιωθείς από το ίδιο το γεγονός ότι δεν έφτιαξες εσύ ένα δικό σου δρόμο, αλλά ζήτησες καθοδήγηση από άλλον. Θα βελτιωθείς από το γεγονός ότι φέρθηκες ταπεινά, όχι εγωιστικά».

Φυσικά, η ταπείνωση είναι το μεγαλύτερο όπλο ενάντια στο διάβολο, γι’ αυτό σήμερα ζούμε σ’ έναν πολιτισμό του «Εγώ». Ο άνθρωπος μεγαλώνει μαθαίνοντας να κάνει αυτό που ωφελεί τον ίδιο και όχι αυτό που ωφελεί το συνάνθρωπό του ή την κοινωνία. Πώς λοιπόν να δεχτεί το μήνυμα του χριστιανισμού, που του λέει να συγχωρεί τον εχθρό του και να προτιμά το όφελος του συνανθρώπου του (του «πλησίον» του) κι όχι το δικό του; Παριστάνει ότι το δέχεται, υπό όρους και μέχρις ενός σημείου, αλλά δεν αφήνεται με εμπιστοσύνη σ’ αυτό το μήνυμα, ούτε δέχεται ν’ ακολουθήσει τον τρόπο ζωής που προωθεί αυτό το μήνυμα, το χριστιανικό τρόπο ζωής.

Το να πηγαίνεις στην εκκλησία, να εξομολογείσαι, να νηστεύεις κ.τ.λ. προϋποθέτουν να είσαι ταπεινός, δηλ. να δέχεσαι να πλησιάσεις το Θεό με τον τρόπο που Τον πλησίαζε η γιαγιά μας. Αλλά εμείς περιφρονούμε αυτά που έκανε η γιαγιά μας και υιοθετούμε αυτά που κάνουν οι δυστυχισμένοι «μοντέρνοι άνθρωποι» στη Νέα Υόρκη ή στο Παρίσι. Σ’ αυτά ο χριστιανισμός δεν έχει θέση, αλλά εκείνοι δεν ξέρουν την Ορθοδοξία – ο χριστιανισμός που έχουν απορρίψει είναι ο αιρετικός χριστιανισμός της δύσης στις ποικίλες εκδοχές του.

(Βέβαια μπορεί κάποιος να πηγαίνει στην εκκλησία και όλα τα υπόλοιπα νιώθοντας μέσα του εγωισμό επειδή τα κάνει όλα αυτά. Εννοείται ότι δε μιλάμε για τέτοια περίπτωση).

Να κλείσω λέγοντας ότι, παρόλα αυτά, στις ΗΠΑ έχει αρχίσει ένα σοβαρό ρεύμα πολλών ανθρώπων προς την Ορθοδοξία, που μας έχει δώσει σημαντικούς ορθόδοξους συγγραφείς και πνευματικούς αγωνιστές (πρώην προτεστάντες ή βουδιστές ή άθεους κ.λ.π.), όπως ο π. Σεραφείμ Ρόουζ, ο π. Δαμασκηνός Κρίστενσεν, ο π. Πήτερ Γκίλκουιστ, ο Μάθιου Γκάλλατιν κ.ά., ενώ ένας μεγάλος σύγχρονος άγιος ορθόδοξος διδάσκαλος, ο γέροντας Εφραίμ ο Φιλοθεΐτης (από τη μονή αγίου Φιλοθέου του Αγίου Όρους), ζει εδώ και δεκαετίες σ’ ένα μοναστήρι στην έρημο της Αριζόνας και αποτελεί ένα φάρο καθοδήγησης και ελπίδας για χιλιάδες Αμερικανούς (βρες στο Ίντερνετ: Ιερά Μονή Αγίου Αντωνίου Αριζόνας).

Αποτελεί πρόβλημα η εξάπλωση της αθεΐας;

Για να είμαστε ειλικρινείς, η εξάπλωση της αθεΐας φανερώνει και κάτι θετικό: πολλοί άνθρωποι αναζητούν το Θεό, την αλήθεια και την αγάπη, και καταλήγουν άθεοι επειδή δεν ανακαλύπτουν την Ορθοδοξία, και μάλιστα την πραγματική Ορθοδοξία.

Οι άνθρωποι αυτοί, αν στις αναζητήσεις τους συναντήσουν την αυθεντική μορφή της ορθόδοξης πνευματικής κληρονομιάς, γίνονται συνειδητοποιημένοι ορθόδοξοι χριστιανοί και πιθανώς και άγιοι. Τέτοια παραδείγματα έχουμε όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στο δυτικό κόσμο, όπως τον π. Σεραφείμ Ρόουζ, τον Κένεθ Κλάους, τον π. Αντώνιο Μπλουμ (ορθόδοξο αρχιεπίσκοπο Σουρόζ, στη Μ. Βρετανία) και ένα σωρό άλλους.

Γενικά, ωστόσο, η εξάπλωση της αθεΐας αποτελεί πρόβλημα – όχι για τους πιστούς, αλλά για τους ίδιους τους άθεους, που απομακρύνονται από το Χριστό, το Φως του κόσμου, την Οδό, την Αλήθεια και τη Ζωή. Πόσοι απ’ αυτούς θα βρουν τελικά το δρόμο; Μάλλον λίγοι. Και στην Ελλάδα, το πρόβλημα γίνεται εντονότερο, επειδή οι άνθρωποι ξεκινούν ως ορθόδοξοι χριστιανοί και, στην πορεία, αρνούνται το Χριστό και το χριστιανικό τους βάφτισμα. Κάνουν δηλαδή αυτό, που χιλιάδες πρόγονοί μας εδώ και αιώνες αρνήθηκαν να κάνουν, προτιμώντας βασανιστήρια και θάνατο.

Εκτός αυτού, τα πράγματα δείχνουν ότι η εξάπλωση της αθεΐας συνιστά και πρόβλημα για την κοινωνία. Καθώς ο άνθρωπος «απελευθερώνεται» από τη θρησκεία, δεν ανακαλύπτει κάποιον ευγενικό και ηθικό εαυτό του, αλλά ένα εγώ γεμάτο πάθη και ανεξέλεγκτες ορμές, που υποτάσσεται εύκολα σε κάθε «ορθολογιστικό» ή συναισθηματικό μέσο χειραγώγησης. Έτσι, βλέπουμε την κοινωνία να έχει μετατραπεί σε ζούγκλα, σε μια εφιαλτική αρένα, όπου τα άτομα βασανίζονται και καταστρέφονται, ακριβώς όπως στην οθόνη ενός σκοτεινού και βίαιου ηλεκτρονικού παιχνιδιού.

Άνθρωποι και ομάδες ανθρώπων προσπαθούν να φέρουν την καλοσύνη και την αγάπη στον κόσμο, χωρίς θρησκεία. Όμως ακόμη κι αυτοί είναι αναγκασμένοι να χρησιμοποιήσουν θρησκευτικές πρακτικές (όπως η γιόγκα) για να δώσουν μια αίσθηση – ή ψευδαίσθηση – γαλήνης και ψυχικής ισορροπίας στους ανθρώπους. Και τελικά, αφήνουν τον άνθρωπο σε μια επίφαση ηθικοποίησης, χωρίς να μπορούν να τον συνδέσουν με τον αληθινό Θεό, για τον οποίο δεν πιστεύουν καν ότι υπάρχει ή νομίζουν ότι αποτελεί «ένα κομμάτι της βαθύτερης ύπαρξής μας» κ.ο.κ.

Μια πρόταση προς την Εκκλησία και προς κάθε ιερέα

Για να αντιμετωπίσει η Εκκλησία το πρόβλημα της αθεΐας, νομίζω πως πρέπει να δούμε την Ελλάδα ως μη χριστιανική χώρα, ως ιεραποστολικό αγρό.

Όπως στις μη χριστιανικές χώρες της Αφρικής ή της Ασίας η Εκκλησία ασκεί οργανωμένη ιεραποστολή, έτσι πρέπει να γίνει και στην Ελλάδα, ώστε η διδασκαλία της Ορθοδοξίας να φτάσει σε κάθε οικογένεια και κάθε πρόσωπο που ζει σ’ αυτή τη χώρα, τόσο στους πιστούς (αλλά ακατήχητους και συχνά «ου κατ’ επίγνωσιν» χριστιανούς) όσο και στους άπιστους. Και φυσικά και στους έφηβους, που πραγματικά ζουν σε μια ζούγκλα σύγχυσης και αυτοκαταστροφής, αναζητώντας μάταια το νερό της ζωής!...

Ωστόσο, η Ελλάδα έχει δύο πλεονεκτήματα σε σχέση με μια χώρα που δεν υπήρξε ποτέ χριστιανική:

α) Ο ευαγγελισμός μιας παραδοσιακά μη ορθόδοξης χώρας είναι πρόσκληση προς το λαό της να αγκαλιάσει μια παράδοση ξένη προς την πνευματική του κληρονομιά, παράδοση που έρχεται σ’ αυτόν έξωθεν. Αντίθετα, η επιστροφή των Ελλήνων στο Χριστό είναι μια πρόσκληση για επιστροφή τους στην πνευματική κληρονομιά των προγόνων τους, την οποία λησμόνησαν επειδή τους αλλοτρίωσαν ξένες επιρροές.

β) Η Ελλάδα είναι γεμάτη ορθόδοξες εκκλησίες, στις οποίες τελείται διαρκώς η θεία λειτουργία και οι άλλες ιερές χριστιανικές τελετές. Έτσι, για να γνωρίσει κάποιος την ορθόδοξη πνευματική και λατρευτική ζωή, δε χρειάζεται να διανύσει χιλιόμετρα ψάχνοντας ένα ορθόδοξο ναό, όπως στις χώρες που δεν είναι παραδοσιακά ορθόδοξες. Αρκεί να κάνει λίγα βήματα από το σπίτι του. Και δε θα γνωρίσει μόνο την ορθόδοξη λατρεία, αλλά θα βρει και πνευματικές συνάξεις, ομιλίες και γενικά πολλές εκφάνσεις της ορθόδοξης πνευματικότητας.

Ας γίνει λοιπόν, εν ονόματι Ιησού Χριστού, το πρώτο απ’ αυτά τα βήματα, για τον επανευαγγελισμό του λαού μας, του πλησίον μας και της καρδιάς μας – πριν τον ευαγγελισμό αυτό τον αναλάβουν εξ ολοκλήρου οι ήδη δραστηριοποιούμενοι Ασιάτες γκουρού ή προτεστάντες ιεραπόστολοι εξ Αμερικής…

ΣΗΜΕΙΩΣΗ

(*) «Παρακλητικός κανόνας» ή απλώς «παράκληση» της Παναγίας ή ενός αγίου λέγεται ένα μουσικό και ποιητικό έργο που απευθύνεται, ως προσευχή, σ’ αυτό τον άγιο ή στην Παναγία. Συνήθως ψάλλεται στην εκκλησία την παραμονή της γιορτής αυτού του αγίου, μετά τον εσπερινό. Οι παρακλητικοί κανόνες της Παναγίας (ο «μικρός» και ο «μεγάλος»), έργα σπουδαίων ποιητών της βυζαντινής εποχής, ψάλλονται στις εκκλησίες μας εναλλάξ κάθε βράδυ την περίοδο του δεκαπενταύγουστου (1-14 Αυγούστου), που οδηγεί στη γιορτή της Κοίμησης της Παναγίας (15 Αυγούστου).

Πολλοί χριστιανοί – ακόμη και σήμερα – συνηθίζουν να διαβάζουν την παράκληση της Παναγίας ή κάποιου άλλου αγίου στο σπίτι τους, ανάβοντας ένα κερί ή το θυμιατό και κάνοντας μια μικρή και όμορφη «σπιτική» ορθόδοξη τελετή. Το ίδιο γίνεται και με τους Χαιρετισμούς της Παναγίας.

Τις παρακλήσεις της Παναγίας και πολλών αγίων μπορείτε να τους βρείτε και στο Ίντερνετ, αλλά και να τους αγοράσετε από το ορθόδοξο βιβλιοπωλείο της περιοχής σας.

  πηγή:ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ