Διαδικτυακή επανάσταση εναντίον της παρακμής και της βλακείας!

Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010

«Eίμαστε άξιοι τής τύχης μας!»

Στην πλειονότητά μας στην Ελλάδα είμαστε, νομίζω, μια κοινωνία φοβισμένη, «σκιαγμένη». Είμαστε μια κοινωνία “εν αμύνη”!. Μια κοινωνία στη γωνία. Φοβόμαστε να μιλήσουμε δημόσια, φωναχτά και με παρρησία γι’ αυτό που πιστεύουμε ως χριστιανική ορθόδοξη πίστη, γι’ αυτό που πρεσβεύουμε ως κοινωνικές ηθικές παναθρώπινες αξίες, γι’ αυτό που αισθανόμαστε βαθύτερα ως Έλληνες, ως λαός σ’ αυτή τη γωνιά τής γης. Έχουμε καταντήσει «σάκος πυγμαχίας», που πάνω του ασκούνται με γροθιές –δοκιμάζοντας τις αντοχές μας– θρασείς, απαίδευτοι, ρηχοί, προκλητικοί, υλόφρονες, ανελλήνιστοι “Συνέλληνες”, εκμεταλλευόμενοι ακριβώς την ατολμία, την έλλειψη παρρησίας, τη φοβικότητα και την εσωστρέφειά μας.

Θα έλεγε κανείς αφοριστικά «είμαστε άξιοι τής τύχης μας!». Ωστόσο, υποστηρίζω προσωπικά –μιλώντας και γράφοντας δημόσια– ότι μάλλον είμαστε ανάξιοι και ανίκανοι υποστηρικτές των ιδεών, των αξιών, των ιδανικών στα οποία πιστεύουμε. Ανάξιοι υποστηρικτές τής πίστης μας –δειλοί, αποτραβηγμένοι. Ανάξιοι υποστηρικτές τής ιστορίας και τού πολιτισμού αυτής τής χώρας– άπραγοι, βουβοί, αξιολύπητοι. Είμαστε βολεμένοι και συμβιβασμένοι με ό,τι έχει επιβληθεί και επικρατήσει ως νοοτροπία εν ονόματι ενός ψευτοπροοδευτισμού, μιας στρεβλής σύλληψης για τα το τι είναι πραγματικά πρόοδος, προοδευτισμός, δημοκρατία, πνεύμα ελευθερίας, αξιοπρέπεια, σεβασμός τού άλλου, κατανόηση τού διαφορετικού, αλληλοπεριχώρηση ιδεών, απόψεων, βιωμάτων και συναισθημάτων.

Αποτέλεσμα: Περιοριζόμαστε στον χώρο μας, κλεινόμαστε στον εαυτό μας, περιχαρακώνουμε τη σκέψη μας, προφυλάσσουμε τις ιδέες μας, μάς κυριεύει η εσωστρέφεια. Μια εσωστρέφεια που παίρνει τη μορφή μιας μόνιμης απολογητικότητας, που συχνά εμφανίζεται ως ένα κρυφό πλέγμα ενοχής, ως στάση αμύνης. Πρόκειται –ας μού επιτραπεί η έκφραση– για μια αρρωστημένη εσωστρέφεια, σχεδόν για ένα ιδεολογικό ή πνευματικό σύμπλεγμα, που φαίνεται να το έχουμε αποδεχθεί σιωπηρά και περίπου να το εφαρμόζουμε ως κανόνα. Στην πραγματικότητα, πρόκειται –θα το πω– για μια «πνευματική τρομοκρατία», που απαγορεύει να έχεις άποψη για την πίστη –τη δική σου πίστη!–, για αξίες –τις δικές σου αξίες!–, για πατρίδα –τη δική σου πατρίδα!–, για παράδοση, για ιστορία, για πολιτισμό. Έτσι, περάσαμε από το ένα άκρο στο άλλο…Από μια κατάσταση όπου όλα ήταν δεδομένα, αδιαμφισβήτητα και υποχρεωτικά για όλους, είτε επρόκειτο για θρησκεία είτε για πατρίδα είτε για οικογένεια είτε για επιστήμη είτε για κοινωνία κ.λπ. (που ελεγχόσουν για την πίστη σου, κινδυνεύοντας να θεωρηθείς “αιρετικός” σε κάθε κλυδωνισμό ή ερώτημα, που ελεγχόσουν για κάθε αμφισβήτηση σε κατεστημένες επιστημονικές, κοινωνικές, πολιτικές ή άλλες απόψεις), περάσαμε στην πλήρη αμφισβήτηση των πάντων για τα πάντα. Περάσαμε στο άλλο άκρο τού εκκρεμούς, που σε υποχρεώνει να σιωπάς ή να απολογείσαι ακόμη και για τα αυτονόητα. Ακόμη και για θέματα (αξίες, αντιλήψεις, στάσεις) ευρείας ή ευρύτερης αποδοχής.

Δεν έχει νόημα εδώ να αναλύσει κανείς πώς φθάσαμε σ’ αυτή την κατάσταση μιας έξωθεν επιβαλλόμενης εσωστρέφειας. Οι ακρότητες προκάλεσαν αντιδράσεις και οι αντιδράσεις γέννησαν νέες ακρότητες –προς την αντίθετη κατεύθυνση. Ένα είναι βέβαιο: Αφήσαμε να μάς κυριεύσει η εσωστρέφεια χωρίς να αγωνιστούμε όταν και όπως έπρεπε. Έτσι βρεθήκαμε από τη σιγουριά τής ιδεολογικοπνευματικής μας δύναμης, μιας προκλητικής και συχνά ανερμάτιστης εξωστρέφειας, στην αβεβαιότητα τής απολογητικής στάσης και στην αμηχανία μιας εσωστρέφειας, που δεν οδηγεί πουθενά.

Τώρα, αντί να θρηνούμε πώς δεν αντιληφθήκαμε εγκαίρως ότι «ασυναισθήτως» γύρω μας έκτισαν τείχη, ας προσπαθήσουμε να γκρεμίσουμε αυτά τα τείχη, ας περάσουμε σε μια πνευματική υπέρβαση, ας περάσουμε σε μια ελεγχόμενη εξωστρέφεια, με μέτρο αλλά και με δυναμισμό και αποφασιστικότητα. Αυτή η εξωστρέφεια, ας δούμε ποια μορφή θα μπορούσε να πάρει.

Θα επισημάνω δύο χώρους επιβαλλόμενης εξωστρέφειας: α) την Εκπαίδευση για τους εκπαιδευτικούς, ιδίως τους θεολόγους, και β) τον δημόσιο λόγο.

Ας ξεκινήσουμε με την Εκπαίδευση, εκεί όπου «χτίζονται» συνειδήσεις και πλάσσονται οι νεανικές ψυχές. Εκεί «η ομολογία πίστεως» κάθε εκπαιδευτικού μπορεί να λειτουργήσει ως σπόρος που θα καρπίσει, καμιά φορά και ως «βόμβα» που θα προκαλέσει έκρηξη. Ο δάσκαλος που θαρραλέα θα ομολογήσει μπροστά στους μαθητές του την πίστη του, την επίδραση που είχε και έχει στη ζωή του η πίστη του και πόσο μπορεί να βοηθήσει τον καθένα, ιδίως έναν νέο αυτή η πίστη, όταν είναι βαθιά, ουσιαστική και ειλικρινής, αυτός ο δάσκαλος θα έχει φυτέψει –συχνά χωρίς να έχει άμεση συνείδηση– «σπόρους ζωής» στις ψυχές μερικών, τουλάχιστον, μαθητών του. Αυτό ισχύει για τον εκπαιδευτικό κάθε βαθμίδας και ειδικότητας. Είναι σημαντικό –λόγω και τού κύρους που έχει, κατά κανόνα, ο δάσκαλος– να ακούσει ο μαθητής από τον φιλόλογο λ.χ. ή τον μαθηματικό ή τον καθηγητή τής ξένης γλώσσας ή τον γυμναστή κ.ά. ότι ο ίδιος πιστεύει και ότι χωρίς την πίστη ο άνθρωπος δεν έχει «σημείο αναφοράς» στη ζωή του, ιδίως στις δύσκολες στιγμές.

Κι ερχόμαστε στον θεολόγο. Ο εσωστρεφής θεολόγος με τo απολογητικό (συχνά και «κακόμοιρο») ύφος, αντί να εμπνεύσει και να ανεβάσει ψυχικά τους μαθητές του με τον λόγο τής πίστης κατάλληλα ειπωμένο (με αναφορές στην αγάπη ως βάση κάθε μορφής κοινωνίας και ανθρωπιάς, στην αξιοπρέπεια, στις ηθικές αξίες, στον αγώνα τού ανθρώπου για βελτίωση δική του και τού άλλου, στην ανεκτικότητα τού άλλου και τού διαφορετικού κ.ο.κ.), τις περισσότερες φορές τους μεταδίδει, άθελά του, τη δική του ατολμία, τη δική του απολογητικότητα, τη δική του έλλειψη παρρησίας. Κι όλα αυτά, ενώ μπορεί να κεντρίσει το ενδιαφέρον, να ξυπνήσει ψυχές που υπνώττουν και, το κυριότερο, να αναπαύσει ψυχές που αγωνιούν. Μπορεί να δώσει φτερά, να δείξει δρόμους, να αποκαλύψει πτυχές τού κόσμου τού πνεύματος άγνωστες στους νέους, μπορεί να τους συνδέσει με “κείμενα ζωής” που είναι λ.χ. το Ευαγγέλιο τού Ιωάννη ή οι Επιστολές τού Παύλου, μπορεί, μπορεί, μπορρεί…Φτάνει να ξέρει πώς να μιλήσει για τα μεγάλα αυτά θέματα, πώς θα συγκινήσει, πώς θα ελκύσει με τα λόγια τής αλήθειας πάντοτε, μ’ ένα βιβλίο, με μια ταινία, με κομμάτια μουσικής κ.λπ. Και βεβαίως με τη σύνδεση των παιδιών με την Εκκλησία, με τη Θεία Λειτουργία που πρέπει απλά και ουσιαστικά να δείξει τι σημαίνει, με τους Ύμνους τής Μ. Εβδομάδος που είναι καθαρή ποίηση, με κάποια πατερικά αποσπάσματα, αλλά και με αναφορά σε λόγια σοφίας σύγχρονων ορθόδοξων μορφών, όπως ο Γέροντας Πορφύριος. Και μόνο να συνδέσει μερικά παιδιά με την Εκκλησία θα έχει προσφέρει έργο ζωής.Με άλλα λόγια, ο θεολόγος αντί να είναι «ο τελευταίος τροχός τής αμάξης» στο σχολείο, εφόσον νιώσει τον ρόλο του και πιστέψει στην αποστολή του, μπορεί να είναι το σημείο αναφοράς για πολύ ουσιαστικές δράσεις στο σχολείο. Μπορεί να είναι το πρόσωπο που πλησιάζει και μιλάει με τα παιδιά, που ακούει τα προβλήματά τους, που αμβλύνει αντιθέσεις. Σημείο αναφοράς αλλά και καταφυγής μαθητών, γονέων και εκπαιδευτικών ακόμη που χρειάζονται στήριξη. Ο εμπνευσμένος και εμπνευστικός, ο μαχητικός, ο ρέκτης, ο γνήσιος σύγχρονος ορθόδοξος θεολόγος.

Και κάτι ακόμη. Συχνά νομίζουμε πως ό,τι λέμε στους μαθητές μας, εφόσον δεν οδηγεί σε άμεσα ορατές πράξεις (μορφές συμπεριφοράς και σκέψης), πάει χαμένο. Ωστόσο, δεν συνειδητοποιούμε και οι ίδιοι ότι η λειτουργία τού πνεύματος λειτουργεί μυστικά και μακροπρόθεσμα. Τα πάντα εγγράφονται στις συνειδήσεις των παιδιών και έρχονται στιγμές που ανακαλούνται αυτόματα και επενεργούν χωρίς να γνωρίζει κανείς πού βρέθηκε αυτή ή εκείνη η σκέψη, η ιδέα, το κέντρισμα ή η συγκράτηση, η έμπνευση ενίοτε ή το πέταγμα τής ψυχής σε κατευθύνσεις που δεν είχαν προσχεδιασθεί.

Αν είναι όσο σημαντική προσπάθησα να δείξω η ομολογία πίστεως στον εκπαιδευτικό χώρο, εξίσου σημαντική είναι η μαρτυρία πίστεως στον δημόσιο χώρο και στον δημόσιο λόγο. Εννοώ στον χώρο δουλειάς, σε δημόσιες συναντήσεις και συγκεντρώσεις, σε ομιλίες ενώπιον κοινού, σε συζητήσεις, οπουδήποτε και οποτεδήποτε. Εκεί ο καθένας με την εξωστρέφειά του μπορεί –χωρίς κραυγές ή φαρισαϊκές φανφάρες, που άλλωστε δεν ταιριάζουν στην ορθόδοξη πίστη– να ρίξει τον δικό του σπόρο: να προβληματίσει, να φωτίσει, να αφήσει να διαφανεί, να σχολιάσει, να ομολογήσει, να διαφωνήσει αν χρειαστεί, πάντοτε με διάκριση χριστιανική, με ήθος, χωρίς πρόκληση ή μονοπώληση τής ορθής γνώσης, υπαινικτικά, διαλεκτικά, καλοπροαίρετα και καλόκαρδα, όχι κηρυγματικά ή δογματικά. Διδάσκει κανείς –και εμπνέει και επηρεάζει– και με το ήθος του, με όλη την προσωπικότητά του που πρέπει να λειτουργεί ως η άλως κάθε ομολογίας πίστεως.

Θα τελειώσω αισιόδοξα. Επειδή ανήκω σ’ αυτούς που πιστεύουν ότι σ’ αυτόν τον τόπο δεν είναι λίγοι αυτοί που αγωνίζονται –έστω και μοναχικά– για καλύτερες συνθήκες ζωής, για μια ποιότητα στη ζωή και στη σκέψη μας, κι επειδή η χώρα μας όσα προβλήματα κι αν έχει –μερικά από άστοχους χειρισμούς ή από έλλειψη ουσιαστικής παιδείας– πορεύεται μπροστά και εξελίσσεται (έστω με αργούς ρυθμούς), πιστεύω ότι πρέπει όλοι να υψώσουμε τη φωνή μας, όπου ο καθένας μπορεί, δείχνοντας ότι η μιζέρια, η μαυρίλα, η οδός τής απωλείας δεν έχει κυριεύσει όλη την Ελλάδα, όλους τους Έλληνες. Υπάρχει ελπίδα. Υπάρχει φως. Ας μιλήσουμε μόνο με θάρρος, με αγάπη, με ειλικρίνεια, με παρρησία και ας μετουσιώσουμε την εξωστρέφειά μας σε εσωστρέφεια.

Γεώργιος . Μπαμπινιώτης


http://vatopaidi.wordpress.com/2010/03/30/


Μια απάντηση στον Χρ. Γιανναρά περί Ιεράς Μονής Βατοπαιδίου

Ένα άρθρο του καθηγητή κ. Χρήστου Γιανναρά με τίτλο «Η σιωπή των ταγών» δημοσιεύθηκε στο φύλλο της «Καθημερινής» της Κυριακής 14 Μαρτίου 2010. Δημοσιεύουμε μία απάντηση του κ. Κώστα Αγγελίδη (θεολόγου, διευθυντή της Βυζαντινής Χορωδίας “Ο Τρόπος”), που λόγω της μεγάλης εκτάσεώς της δεν ήταν εφικτή η δημοσίευσή της στην εν λόγω εφημερίδα.


Θα ξεκινήσω τις σκέψεις μου έχοντας και εγώ την ίδια κατ’ αρχήν γνώμη με τον συγγραφέα ότι πρέπει να μιλήσουν πλέον οι ταγοί και να ενημερωθεί η «μερίδα της ελληνικής κοινωνίας (στο εσωτερικό και τη διασπορά) για το διεθνή διασυρμό μιας ιστορικής μονής αλλά και του αγιορείτικου μοναχισμού», όπως διαβάζουμε στο άρθρο.

Μια πρώτη παρατήρηση η σκληρή γλώσσα και οι χαρακτηρισμοί από έναν πανεπιστημιακό καθηγητή θεολόγο; και φιλόσοφο.Το ερωτηματικό στη θεολογική ιδιότητα είναι γιατί γνωρίζει ότι με τα γραφόμενά του και ενδεχομένως με την λανθασμένη τοποθέτησή του σκανδαλίζει περισσότερο το ποίμνιο, γνωρίζει ότι σύμφωνα με την εκκλησιαστική μας παράδοση καλύπτουμε τα λάθη των συνανθρώπων μας, δεν κατακρίνουμε.

Να δεχθώ ότι και ο κ. Γιανναράς είχε δεξιούς λογισμούς όπως έλεγε ο γέροντας Παΐσιος και η επιφυλλίδα του όπως και προηγούμενες τηλεοπτικές του παρουσίες για το επίμαχο θέμα, είχε αγαθούς σκοπούς. Μάλλον όμως είχε λανθασμένη ενημέρωση και ελπίζω όχι προσωπικές εμπάθειες χωρίς μάλιστα την δική του προσωπική επαφή και γνωριμία με τη Μονή και τους Βατοπαιδινούς πατέρες.

Ομιλεί περί «θλιβερών ρασοφόρων, καπηλείας ιερών και οσίων, εξευτελισμό ιερών κειμηλίων, άσχετους ρασοφόρους με το εκκλησιαστικό γεγονός, έμπρακτα αποκομμένους από το σώμα της Εκκλησίας, το ήθος, με το χρήμα τους (οι μοναχοί) εξαγοράζουν ανοχή και εύνοια πατριαρχείων, ευσεβίστικα χαμόγελα, μοχθηρότητα στο βλέμμα, δαιμονική οίηση, κυρτωμένη κακομοιριά γυναικώδους αιδημοσύνης, θυμιατίζουν σαν μαριονέτες τον ηγούμενο, χρηματολαγνεία, ρασοφορεμένες ατσίδες». Ο καθηγητής κ. Χρ. Γιανναράς ζητά από τους επισκόπους του εκκλησιαστικού σώματος και τη σύναξη των αγιορειτών ηγουμένων να παρέμβουν στο «σκανδαλισμό», στο «βδέλυγμα» των βατοπαιδινών με σκοπό «να επισκευάσουν το μοναστήρι τους».

Πρώτη λανθασμένη τοποθέτηση. Αγνοεί ότι ένα μοναστήρι περνά από γενεά σε γενεά.Τ ο Βατοπαίδι δεν είναι μόνο το μοναστήρι τους. Είναι το μοναστήρι όλων μας, όλων των Ελλήνων, όλων των Ορθοδόξων και όχι μόνο. Δεν το κατέλαβαν με τα όπλα κ. καθηγητά αλλά ζητήθηκε από το οικουμενικό μας Πατριαρχείο με την έγκριση της Ιεράς Κοινότητας του Αγίου Όρους να επανδρωθεί από τους 18 πατέρες της συνοδείας του γέροντα Ιωσήφ το 1990, μια ιστορική μονή με μεγάλη όμως παρακμή από το 1950, υλική και πνευματική.

Μπροστάρης σ’ αυτή την προσπάθεια ο γέροντας Ιωσήφ ο Βατοπαιδινός (1921-2009). Το “χαμόγελο” της κοιμήσεώς του μάλλον φανερώνει την ανάπαυσή του για τις ευλογίες που έδινε για την πνευματική αποκατάσταση της Μονής, την εργασία των αναστηλώσεων, τη συντήρηση και διαφύλαξη των κειμηλίων.

Ευχή μου είναι κ. Καθηγητά να προμηθευτείτε και εσείς και ιδιαίτερα οι αναγνώστες της “Καθημερινής” το ημερολόγιο της Ι.Μ. Βατοπαιδίου για το 2010. Εκεί μπορεί ο αναγνώστης να διαπιστώσει με φωτογραφικά τεκμήρια και να συγκρίνει την άθλια κατάσταση της Μονής πριν το 1990 σε σχέση με τη σημερινή της μορφή, ώστε κατ’ αρχήν να διαπιστώσει μέσω του εντύπου τη συνολική εργασία και προσφορά των 100 και πλέον μοναχών.

Είναι καύχημα λοιπόν κ. Καθηγητά το Βατοπαίδι για τους Αγιορείτες και για όλους όσοι γνωρίζουν όχι μόνο την υλική αποκατάσταση της Μονής και των θησαυρών που κουβαλάει από την ιστορία της αλλά και της πνευματικότητας του γέροντα Εφραίμ που χιλιάδες ψυχές συνομολογούν εντός και εκτός Αγίου Όρους.

Κτιριακά επανήλθε στις παλιές του δόξες υπακούοντας ένα χρέος όπως άλλωστε και οι υπόλοιπες Μονές του Αγιώνυμου Όρους στοχεύουν προς το κοινό όφελος. Πνευματικά ζει σύμφωνα με τους κανόνες της αγιορείτικης πολιτείας και οι εξετάσεις είναι καθημερινές στην ιερά επιστασία και τις συνάξεις των Καρυών, στις πανηγύρεις και στις επισκέψεις από μονές και κελιά, στις προσωπικές σχέσεις…

Θλιβεροί ρασοφόροι” είναι κ. Καθηγητά αυτοί οι μοναχοί που φιλοξένησαν μέχρι σήμερα πάνω από 500.000 επισκέπτες προσκυνητές, συντηρούσαν 150 οικογένειες εργατών, πήραν πανευρωπαϊκή διάκριση για την υποδειγματική αποκατάσταση του σκευοφυλακίου και τη μετατροπή του σε Μουσείο; Αυτοί που σε συνεργασία με δεκάδες επιστήμονες όλων των ειδικοτήτων συντήρησαν χιλιάδες εικόνες, έγγραφα, παλαίτυπα, έργα τέχνης, κειμήλια, παραδίδοντάς τα για τον εμπλουτισμό της πολιτιστικής μας κληρονομιάς;

Θα έπρεπε μάλλον να επισκεφθεί το μοναστήρι ο κ.Γιανναράς πριν αρθρογραφήσει και μάλιστα με το αντίστοιχο χριστιανικό(;) φαρμάκι!!! Εκεί θα διαπίστωνε την ομορφιά του καθολικού με τις συντηρημένες τοιχογραφίες του Μανουήλ Πανσέληνου, τις εκατοντάδες εικόνες και λατρευτικά αντικείμενα. Θα διαπίστωνε κατασκευές όχι “κιτς νεοπλουτίστικου εντυπωσιασμού” όπως γράφει προσβάλλοντας και τις υπόλοιπες μονές, τη νοημοσύνη όσων γνωρίζουν πώς γίνονται οι αντίστοιχες επιβλέψεις και συντηρήσεις με τις μελέτες ειδικών επιστημόνων, σύμφωνα με τις απαιτήσεις των αναστηλώσεων του Αγίου Όρους. Θα διαπίστωνε τις ανάγκες του οικοδομικού συγκροτήματος των 35.000 τ.μ., τις εργασίες εντός και εκτός μονής.

Θα του έδειχναν οι θλιβεροί(;) ρασοφόροι πώς ήταν τα λείψανα των αγίων, οι εικόνες, τα γκρεμισμένα παρεκκλήσια, τα ετοιμόρροπα κτίρια. Οι χιλιάδες επισκέπτες της Μονής, μάρτυρες της σημερινής ζωής των Βατοπαιδινών μοναχών και της θυσιαστικής αγάπης τους για την εξυπηρέτηση όλων των προσκυνητών, οι επιστήμονες που έχουν συνεργασθεί σε όλους τους τομείς, συνάνθρωποί μας που έχουν υπηρετήσει στους εκεί σταθμούς της Αστυνομίας, του Λιμενικού, του Τελωνείου μάλλον θα διαφωνούν με τους χαρακτηρισμούς και ίσως θα ήθελαν να γνωρίζουν τις πραγματικές αιτίες της συγγραφής του άρθρου με τις πνευματικές αναζητήσεις…

Αυτοί οι “άσχετοι ρασοφόροι με το εκκλησιαστικό γεγονός” μέσα σ’ αυτά τα 20 χρόνια έχουν εκδώσει θεολογικά και επιστημονικά συγγράμματα, εικονογραφημένα χειρόγραφα της βιβλιοθήκης της μονής, το 1997 ανέδειξαν το καλύτερο έντυπο σε Ευρωπαϊκό διαγωνισμό, το 1998 πήραν βραβείο από την Ακαδημία Αθηνών. Οι μουσικές εκδόσεις ανέδειξαν τον πλούτο των Βατοπαιδινών μελοποιών, έγιναν οδηγός για αντίστοιχες εκδόσεις γιατί συμπεριέλαβαν το μουσικό κείμενο και το ποιητικό κείμενο των ύμνων σε τρεις γλώσσες, ταξίδεψαν τη “μουσική των αγγέλων” σε όλον τον κόσμο.

Δεν μπορεί να μην πληροφορήθηκε ο κ. Γιανναράς μια σειρά διεθνών επιστημονικών συνεδρίων με αδιαμφισβήτητη επιτυχία και αρθρόα προσέλευση. Αγαπητέ κ. Καθηγητά ζητάτε την επέμβαση των ταγών όταν όλοι αυτοί που εγκαλείτε ήταν τουλάχιστον γνώστες και οι περισσότεροι παρόντες των παραπάνω πολύπλευρων προσφορών της Μονής στην παράδοσή μας.

Όλα αυτά και άλλα πολλά που κάποτε μπορούν να καταγραφούν δεν γίνονται από «ρασοφορεμένες ατσίδες στις μπίζνες». Απαιτούν ψυχικό κόσμο, εσωτερική πνευματικότητα, προσευχές και κομποσχοίνια, ευλογία από το γέροντα για να αποδώσουν καρπούς, με κόπους, δάκρυα και θυσίες.

Αναφέρω τα επιστημονικά συνέδρια: Ιερά Μονή Βατοπαιδίου, 1996 όπου όλοι έγιναν μάρτυρες των αλλαγών στην συνολική παρουσία της Μονής, Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς, 1998 μια μεγάλη συνεισφορά για το θεολογικό κόσμο και με την έκδοση των πρακτικών, Αθωνιάδα Ακαδημία, 1999 μια πρωτοβουλία που χαροποίησε όχι μόνο τους Αγιορείτες και τους μαθητές της Αθωνιάδας αλλά και όλο τον εκπαιδευτικό χώρο, Οικολογική κρίση και Αποκάλυψη του Ιωάννου 2001 σε συνδιοργάνωση με το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο, Γέροντας Ιωσήφ ο Ησυχαστής 2004 μια πνευματική σύναξη με πολλαπλά μηνύματα που ακόμη μνημονεύεται από τους παρόντες συμμετέχοντες και ακροατές, Γέροντας Σωφρόνιος Σαχάρωφ 2007 μια μαρτυρία που χαροποίησε όλους όσοι εμβάθυναν στο έργο του αλλά και το πανορθόδοξο κοινό.

Οι κατάλογοι των εισηγητών όλων των συνεδρίων αλλά και των συμμετεχόντων ως ακροατών από όλο τον Ορθόδοξο κόσμο μάλλον αναπαυμένοι είναι από τις πρωτοβουλίες αυτές και δεν συμφωνούν με τα λεγόμενά σας περί «συμπλεγματικής διαστροφής του ασκητικού αθλήματος από τους Βατοπαιδινούς μοναχούς». Όσοι είχαν την ευλογία να προσκυνήσουν την Αγία Ζώνη απ’ όλη την Ελλάδα μάλλον δεν συνυπογράφουν μαζί σας περί «καπηλείας ιερών και οσίων». Ας μιλήσουν οι Μητροπολίτες που ζητούσαν την έλευση της Αγίας Ζώνης στην Μητρόπολή τους “προς αγιασμό”, την παρουσία της κάρας του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου για τους εορτασμούς των 1600 χρόνων από την κοίμησή του. Ας μιλήσουν οι Αγιορείτες για την ευλογημένη συνήθεια εξόδου λεψάνων ή εικόνων, όπου κρίνεται αυτό σκόπιμο.

«Εξευτελισμός ιερών κειμηλίων» γινόταν και κατά τις επισκέψεις σε νοσοκομεία, σπίτια αρρώστων, φυλακές, ιερές μονές και ησυχαστήρια ανά την Ελλάδα και όχι μόνο; Γιατί βλέπουμε μόνο το τηλεοπτικό υποπροιόν ενημέρωσης με επισκέψεις σε πρωθυπουργούς, επιχειρήσεις, χρήση ελικοπτέρων και σκαφών; Μήπως η ιστορία έχει καταγράψει, και όχι μόνο των βυζαντινών χρόνων, ότι με ποικίλους τρόπους χτίστηκαν μοναστήρια, διατηρήθηκαν πολιτισμοί που στη συνέχεια έδιναν “τα πάντα τοις πάσι”; Ποιός απαγορεύει τη χρήση των μέσων όταν αγνοεί τον σκοπό και ίσως την ανάγκη των στιγμών;

Για την φράση «εξαγοράζουν ανοχή και εύνοια Πατριαρχείων» μάλλον πρέπει να δεχθούμε ότι σας ξέφυγε λόγω υπερβάλλοντος ζήλου, αλλιώς ας σας κρίνουν οι αναγνώστες και βέβαια τα Πατριαρχεία μας που εξαγοράζονται.

Επίσκοποι, ιερείς, μοναχοί, σεβαστές μορφές επωνύμων και ανωνύμων από Ρωσία, Ρουμανία, Βουλγαρία, Σερβία, Λίβανο κ.α. μάλλον διαψεύδουν την μομφή «περί ψευτιάς με ευσεβίστικα χαμόγελα, μοχθηρότητα στο βλέμμα» αφού μαζί πολλές φορές με Αγιορείτες και επισκόπους της Ελλαδικής Εκκλησίας έχουν λειτουργήσει και συλλειτουργήσει μαζί τους. Δεν γνωρίζω πώς συνειδητοποίησε ο καθηγητής κ. Χρήστος Γιανναράς “την αρρώστια από την υγεία”, τη “διαστροφή από τη γνησιότητα” και δεν την αναγνώρισαν γεροντάδες εντός και εκτός Όρους με αγνότητα βίου και καθαρότητα καρδιάς. Μήπως είναι αποδέκτης μόνο της τηλεοπτικής κρίσης και κατάκρισης που ενδεχομένως κρύβουν συμφέροντα διαφόρων ειδών και προελεύσεων; Δεν γνωρίζω εάν αντίστοιχα τα ενδιαφερόμενα για την Εκκλησία, την Ορθοδοξία και το λαό ραδιοτηλεοπτικά μέσα τον είχαν ήδη πληροφορήσει για το πώς ήταν και το πώς έγινε σήμερα το Βατοπαίδι, πόσοι έχουν ποικιλότροπα αναπαυθεί από τη μονή και τους εκεί εγκαταβιώσαντες μοναχούς, τις εκδόσεις βιβλίων και ψηφιακών δίσκων, πόσοι έχουν ευεργετηθεί από το ιεραποστολικό και φιλαθρωπικό έργο.Τα ΜΜΕ δεν προβάλλουν τα ένσημα που κολλά ο καθένας στον ουρανό κ. Καθηγητά!

Το άρθρο σας κ. Γιανναρά συμβάλλει, μάλλον άθελά σας πιστεύω, στη διακοπή ή στην παροδική ελπίζω αναστολή ενός πολυσχιδούς έργου με δραστηριότητες ευθύνης απέναντι στην ιστορική και πνευματική παράδοση της Μονής απέναντι στο γένος και την Ορθοδοξία.

Αν υπήρξαν λανθασμένοι χειρισμοί, υπερβολές μπορούν να εντοπισθούν, με αγάπη όμως, να κατατεθεί η “συγνώμη”, το καλογερικό “ευλόγησον” που περισσότερο από εμάς αυτοί ασκούνται.

“Καιρό μετανοίας” έχουμε όλοι για να γευθούμε τελικά τον “καλό παράδεισο” και ίσως ένα χαμόγελο σαν αυτό του γέροντα Ιωσήφ.

Στη φράση “ο σκοπός δεν αγιάζει τα μέσα” αντιτείνω μια φράση του σεβαστού π. Μιχαήλ Καρδαμάκη ότι “η αγάπη είναι Σταυρός και ο Σταυρός αγάπη”. Ας αφήσουμε την ασφάλεια του καναπέ και τη μόδα της εποχής που μας θέλει “εισαγγελείς” και μάλιστα μέσω δημοσιογραφικής κάλυψης και ας βρεθούμε προσκυνητές στη μονή Βατοπαιδίου.

Μπορεί οι πληροφορίες μας έτσι να έχουν άλλη χάρη. Αυτή της αμεσότητας με τον τόπο και της ιερότητας των προσωπικών σχέσεων…

Κώστας Αγγελίδης






http://vatopaidi.wordpress.com/2010/03/31/

ΟΤΕ ΟΙ ΕΝΔΟΞΟΙ ΜΑΘΗΤΑΙ

Στοές, μαφίες και αδελφότητες

Από την αρχαία Ελλάδα στον Μεσαίωνα, από την Κου Κλουξ Κλαν στους μασόνους του σήμερα.

Δεν υπήρξε εποχή, ήπειρος ή πολιτισμός που να μη διαθέτει μυστικές οργανώσεις. Αυτές διαφέρουν μεταξύ τους ως προς τις τελετές μύησης, τα κωδικοποιημένα σημάδια αναγνώρισης των μελών της αδελφότητας, τα απόκρυφα σύμβολα και τους βαθμούς ιεραρχίας.

Ο Ιούδας προδίδει τον Χριστό

Ο ΙΟΥΔΑΣ ΠΡΟΔΙΔΕΙ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ

Ωστόσο, είναι αδύνατο να διατυπωθεί ένας ορισμός που να μπορεί να περικλείει όλες αυτές τις οργανώσεις, γιατί οι ρίζες, οι δομές και οι σκοποί τους διαφέρουν από τη μια περίπτωση στην άλλη. Οι μελετητές, στην προσπάθειά τους να βάλουν κάποια τάξη, τείνουν να τις ομαδοποιούν κατατάσσοντάς τες στις εξής κατηγορίες: μυστηριακές εταιρείες, θρησκευτικές εταιρείες με χαρακτήρα εσωτερισμού, εταιρίες με χαρακτήρα προστατευτικό, εκδικητικό, πολιτικό και εγκληματικό (όπως η μαφία). Οι μυστηριακές κρυφές εταιρείες είναι τυπικές στην αρχαία εποχή: η λατρεία του Όσιρη στην Αίγυπτο, για παράδειγμα, ή του Βάκχου στη Ρώμη και του Διονύσου στην Ελλάδα. Πρόκειται για μυστικιστικές ομάδες που έχουν πια βυθιστεί στην αχλή του χρόνου. Το ίδιο συνέβη και με τις θρησκευτικές σέκτες του Μεσαίωνα (όπως οι Ναΐτες ή οι Καθαροί), που είχαν εξωθηθεί στην παρανομία περισσότερο λόγω των διωγμών κατά των αιρέσεων.

Οι σπουδαιότερες και πιο παραδοσιακές, ωστόσο, μυστικές «εταιρείες» είναι αναμφίβολα εκείνες που σχετίζονται με τον εσωτερισμό. Εμφανίστηκαν στη σύγχρονη εποχή και χαρακτηρίζονται από διδασκαλίες ερμητισμού που κινούνται ανάμεσα στη φιλοσοφία, τη θρησκεία, την αλχημεία και τη μαγεία. Τέτοιες είναι οι μυθικοί Ερυθροσταυρίτες, αλλά κυρίως οι Μασόνοι.

Πολιτική και βεντέτα

Κλασικές σέκτες εκδικητών-εκτελεστών ήταν, αντίθετα, η Σάντα Βέμε. Εμφανίστηκε στη Βεστφαλία της Γερμανίας περί τα μέσα του 13ου αιώνα ως μυστικό δικαστήριο επιφορτισμένο με την τήρηση της τάξης σε μια περίοδο ανεξέλεγκτων ληστειών. Αρκετά ενεργή ακόμη, και με δυσοίωνες προβλέψεις για το μέλλον, είναι η Κου Κλουξ Κλαν (όνομα που προέρχεται από το θόρυβο που κάνει ένα τουφέκι όταν οπλίζεται). Εμφανίστηκε στις ΗΠΑ μετά τον πόλεμο μεταξύ Βορείων και Νοτίων με το πρόσχημα της υπεράσπισης της λευκής φυλής από την προέλαση των έγχρωμων πρώην σκλάβων.

Οι μυστικές εταιρείες με καθαρά πολιτικό χαρακτήρα άρχισαν να εμφανίζονται μόλις κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα, σχεδόν πάντα με στόχο την κατάκτηση ή την έμμεση άσκηση εξουσίας. Μερικές φορές είχαν προσανατολισμό αναμορφωτικού χαρακτήρα (συχνά με επαναστατικές ή τρομοκρατικές προεκτάσεις), άλλες φορές είχαν συντηρητικό προσανατολισμό (με αντιδραστικές ή ακόμη και ανατρεπτικές προοπτικές).

Κάποιες από αυτές τις οργανώσεις υιοθέτησαν το πρότυπο του εσωτερισμού (διδασκαλία απόκρυφων και μυστικών γνώσεων που προορίζονται μόνο για τους μυημένους). Άλλες, αντίθετα, προτίμησαν να κατέβουν στο «στίβο», χωρίς υποκρισίες, ως παράνομα κόμματα. Πρόκειται για τους Δεκεμβριστές (όνομα που πήραν από το μήνα Δεκέμβριο κατά τον οποίο έλαβε χώρα η στασιαστική απόπειρά τους το 1825) στη Ρωσία ή για την οργάνωση των Αναρχικών ή ακόμη την ιρλανδική του Σιν Φέιν (σημαίνει «είμαστε εμείς» στη γαελική διάλεκτο), πρόγονο του ΙΡΑ.

Η πιο σημαντική όμως από τις οργανώσεις του 20ού αιώνα, που κινείται ανάμεσα στον ερμητισμό, την ιδεολογία και την πολιτική πάλη, είναι η Τούλε Γκεζέλσαφτ ή Θούλη, από το όνομα ενός μυθικού νησιού που αναδείχτηκε σε σύμβολο ενός πανάρχαιου βορειοευρωπαϊκού πολιτισμού. Ήταν βαθιά παγγερμανιστική και φανατικά αντισημιτική, με μια σβάστικα στο κέντρο του στέμματός της και με την έμμονη ιδέα διαμόρφωσης ενός δυνατού κράτους υπό την καθοδήγηση ενός χαρισματικού ηγέτη, του Φίρερ. Η οργάνωση αυτή ιδρύθηκε το 1918 με τη συμμετοχή αρκετών μελλοντικών προσωπικοτήτων του ναζιστικού καθεστώτος (συμπεριλαμβανομένου, ίσως, και του ίδιου του Αδόλφου Χίτλερ). Η Θούλη διαδραμάτισε αποφασιστικό ρόλο στη γέννηση του Τρίτου Ράιχ και από αυτήν προήλθε ο σκληρός πυρήνας της χιλιαστικής μυθολογίας η οποία ενσαρκώθηκε από τον Χάινριχ Χίμλερ και τα τάγματα των Ες-Ες των οποίων ηγήθηκε.

Αφρική και Ανατολή

Ακόμη και η Αφρική αποτέλεσε εστία πολλών μυστικών οργανώσεων, όπως η οργάνωση των Ανθρώπων-Λεοπαρδάλεων, με μαγικό-εσωτερικό χαρακτήρα, η οποία έκανε την παρουσία της σε πολυάριθμες χώρες της υποσαχάριας Αφρικής κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ‘30 μαζί με άλλες αδελφότητες με χαρακτηριστικά ζώων (οι Άνθρωποι Πάνθηρες, οι Άνθρωποι Λιοντάρια και οι Άνθρωποι Κροκόδειλοι). Ακόμη, εκεί αναπτύχθηκε το παράνομο φυλετικό εθνικιστικό κίνημα των Μάου Μάου, που καταπιάστηκε με την πάλη ενάντια στην αγγλική αποικιοκρατία στην Κένυα τη δεκαετία του ‘50, ενώ στην Άπω Ανατολή επικράτησαν κυρίως μυστικές οργανώσεις εγκληματικού-μαφιόζικου τύπου, όπως οι κινέζικες Τριάδες ή η ιαπωνική Γιακούζα.

Πέρα από κάθε κατηγοριοποίηση, κάποιες οργανώσεις είναι τόσο μυστικές που υποκινούν την αμφιβολία για το αν υπήρξαν ποτέ, όπως είναι οι υποτιθέμενοι κληρονόμοι των Ναϊτών, που λέγεται ότι γλίτωσαν από την πυρά του 14ου αιώνα, ή η Αόρατη κυβέρνηση των Βασιλιάδων του Κόσμου, με έδρα το Θιβέτ, στη μυθική πόλη Αγκάρθι, η οποία συνδέεται με τον υπόλοιπο πλανήτη -όπως διαβεβαιώνουν- μέσα από ένα πυκνό (και προφανώς πολύ μυστικό) δίκτυο υπόγειων στοών.

Η οργάνωση των τεκτόνων

Η μασονία κάνει την εμφάνισή της στην Αγγλία στα τέλη του 17ου αιώνα καθώς επανασυνδέεται με τη μεσαιωνική συντεχνία των κατασκευαστών καθεδρικών ναών, τους Freemason ή Ελεύθερους Τέκτονες. Το πέρασμα από την «ενεργό» φάση στη «θεωρητική» γίνεται χάρη στη συμβολή των ντόπιων Ερυθροσταυριτών, μιας σέκτας που συνδέεται με τον εσωτερισμό και την αλχημεία. Εμφανίστηκε στο Βίρτεμπεργκ της Γερμανίας στις αρχές του 17ου αιώνα χάρη σε ένα ανώνυμο έργο που αφηγούνταν την ανακάλυψη ενός βιβλίου με περιεχόμενο τη φιλοσοφία του ερμητισμού, μέσα στον τάφο μιας μυστηριώδους προσωπικότητας που ισχυριζόταν ότι είχε ζήσει πριν από 200 χρόνια. Επρόκειτο για τον Κριστιάν Ρόζενκροϊτς, που σημαίνει ακριβώς «Ερυθροσταυρίτης». Χάρη μάλιστα στους Ερυθροσταυρίτες εισάγεται στη μασονική ιδεολογία η λατρεία του ναού του Σολομώντα και του μυθικού αρχιτέκτονά του, του Χιράμ. Και αντίθετα, χάρη στους Σκοτσέζους οπαδούς της, η μασονία εμπλουτίζεται με ένα άλλο ιστορικό ιδεώδες-σημείο αναφοράς, αυτό του ιπποτικού μεσαιωνικού κόσμου.

Σύσταση στο Λονδίνο

Η επίσημη ίδρυση της οργάνωσης έγινε στις 24 Ιουνίου του 1717, όταν οι τέσσερεις κύριες λονδρέζικες ομάδες (που μέχρι τότε στεγάζονταν σε κάποιες παμπ) αποφασίζουν να δώσουν ζωή στη Μεγάλη Στοά με ανθρωπιστικές και φιλανθρωπικές αρχές, μια οργάνωση θεϊστική και πνευματοκρατική, ανοιχτή σε όλους τους χριστιανούς. Γεννιέται έτσι, κινούμενη ανάμεσα στην παρανομία και την επισημότητα, η μασονία με σκοτσέζικο τυπικό, βασισμένη στις «στοές» (από το όνομα των χώρων συγκέντρωσης των λιθοξόων) και με πλατιά συμμετοχή σημαντικών προσωπικοτήτων.

Η μασονία οργανώθηκε ως μυστική εταιρεία με μυητικές τελετουργίες νέων μελών, απόκρυφα σύμβολα και μια πολύπλοκη ιεραρχία που με τον καιρό πέρασε από τους τρεις βαθμούς (αρχάριος, σύντροφος και δάσκαλος) στους 33 βαθμούς με δυσδιάκριτα χαρακτηριστικά (όπως ο μυστικός Δάσκαλος, ο αιρετός Δάσκαλος των Εννέα, ο Λαμπρός αιρετός των Δεκαπέντε, ο Εξέχων αιρετός ιππότης κ.λπ).

Η εξάπλωση στη Γαλλία

Γύρω στα 1730 η μασονία άπλωσε τις ρίζες της και στη Γαλλία, όταν από τον μητρικό οίκο αποσπάστηκε ένα παρακλάδι με γαλλικό τυπικό που πήρε το όνομα Μεγάλη Ανατολή. Το 1738 ο πάπας Κλήμης ΙΒ΄ καταδίκασε τους οπαδούς και των δύο τυπικών, αλλά η μασονία συνέχισε να οργανώνεται, προσθέτοντας στις ιστορικές λατρευτικές αναφορές της την εξόντωση των Ναϊτών, που πραγματοποιήθηκε το 14ο αιώνα, και δίνοντας ζωή σε μυριάδες επιμέρους τυπικά. Απέκτησε, όμως, και στενές σχέσεις με την ορθολογιστική, λαϊκή και φιλελεύθερη φιλοσοφία του Διαφωτισμού.

Δεν είναι τίποτε άλλο παρά η απαρχή μιας θριαμβευτικής πορείας που θα κάνει τη μασονία μια ομάδα πίεσης, συχνά αποφασιστικής, στο πολιτικό και οικονομικό πεδίο, τόσο στη Γαλλία όσο και στη Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ. Η λαϊκή περιέργεια όμως συνεχίζει να κεντρίζεται κυρίως από τις γραφικές όψεις των τελετουργιών και των μασονικών συμβόλων, όπως είναι οι τελετές μύησης, οι αμφιέσεις των μελών, τα διάφορα σύμβολα, όπως το τρίγωνο με το «μάτι του Θεού» στο κέντρο (ο διαβήτης που διασταυρώνεται με τον γνώμονα), και άλλα στοιχεία που συνδέονται με τον τεκτονισμό.

5 εκατομμύρια μέλη

Η μασονία σήμερα αριθμεί περίπου πέντε εκατομμύρια μέλη, από τα οποία πάνω από τέσσερα εκατομμύρια βρίσκονται στις ΗΠΑ, 500.000 στη Μεγάλη Βρετανία και 250.000 στη Γαλλία, με πιο ολιγάριθμες ομάδες στη Λατινική Αμερική (κυρίως στη Βραζιλία και τη Χιλή). Ο φιλελεύθερος προσανατολισμός της μασονίας -με αντικληρικές απόψεις, εχθρικές προς την κοσμική εξουσία της Εκκλησίας- προκάλεσε μια μακρά σειρά αφορισμών από τους Πάπες (ο τελευταίος πραγματοποιήθηκε το 1917 από τον πάπα Βενέδικτο ΙΕ΄). Προκηρυγμένη από το ναζιστικό καθεστώς, η μασονία νομιμοποιήθηκε και πάλι το 1944. Τότε αριθμούσε κάποιες δεκάδες χιλιάδες μέλη.

Μια αλλόκοτη περίπτωση ήταν αυτή της ιταλικής Στοάς Προπαγάνδας 2 (γνωστή ως Ρ2), πρόεδρος της οποίας ήταν ο Μεγάλος Δάσκαλος Λίτσιο Τζέλι. Πρόκειται για μια «κεκαλυμμένη» στοά (δηλαδή παράνομη) με πλατιά συμμετοχή πολιτικών, επιχειρηματιών, τραπεζιτών και υψηλόβαθμων στρατιωτικών, που ανακαλύφθηκε το 1981 και διαλύθηκε με πρωτοβουλία της κυβέρνησης λόγω των σχέσεών της με ανατρεπτικές σκευωρίες και οικονομικά σκάνδαλα. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με ανεπιβεβαίωτες αναφορές, οι κανονικοί τέκτονες υπολογίζονται γύρω στους 9.000-10.000, ανάμεσά τους υψηλά πολιτικά στελέχη, υπουργοί, επιχειρηματίες, ακόμη και αρχιερείς αλλά και απλοί άνθρωποι.


http://vatopaidi.wordpress.com/2009/04/15/

Δεν προλαβαίνουμε το μπαράζ αθλιότητας και προπαγάνδας που επιβάλλουν στους Έλληνες ... οι "σύμμαχοί" μας.

Δεν μπορούσαμε να ΜΗΝ γελάσουμε με τον ντελικάτο Σταύρο Θεοδωράκη που έστησε βραζιλιάνικο δακρύβρεχτο σήριαλ σε συνεργασία με τον αρχιεπίσκοπο για OSCAR... Ιερώνυμο.

Έτοιμος για ΗΘΟΠΟΙΟΣ ο αρχιεπίσκοπος.

Κουρασμένος και μέσα στη βαρεμάρα μας έδειξε πόσο δυστυχισμένος είναι με το αξίωμα που κατέχει, πράγμα που αποδεικνύει ότι εκλέχθηκε ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΤΟ ΕΠΙΘΥΜΕΙ.


Βαριέται τις δεξιώσεις και τις συναντήσεις, βαριέται τα της διοίκησης, τον κουράζουν οι υποχρεώσεις του αξιώματος κι αυτό που επιθυμεί είναι να ΑΠΟΣΥΡΘΕΙ και να το ρίξει στο διάβασμα. Αλλά ΜΗΝ γελιέστε. Υπάρχει "συμβόλαιο" και θα φύγει μόνο όταν τελειώσουν με τη γνωστή ατζέντα...και ο επόμενος θα είναι μάλλον ακόμα χειρότερος για τους Έλληνες χριστιανούς.

Όταν ο "αλέγκρος" αρχιφωστήρας Θεοδωράκης Σταύρος του θύμισε ότι το αξίωμα του έχει ΙΣΟΒΙΑ διάρκεια τότε ο Ιερώνυμος αφησε να εννοηθεί ότι θα παραιτηθεί νωρίτερα κάτι που σημαίνει ότι θα ανοίξει ο δρόμος εναλλαγής της εκκλησιαστικής εξουσίας...ΧΕΡΙ με ΧΕΡΙ και σύμφωνα πάντα με τις προσταγές των γνωστών κέντρων
.

Άλλωστε εάν εκλεγεί κανένας ανεξέλγκτος πατριώτης όπως ήταν ο Χριστόδουλος ... τότε θα τον σκίσουν με νύχια και με δόντια όπως έκαναν στο παρελθόν με την υπόθεση Βαβύλη.
Είναι προφανές ότι ο Ιερώνυμος εκλέχθηκε για να ΑΠΟΤΡΑΠΕΙ η κατάληψη της θέσης του αρχιεπισκόπου από κάποιον ΜΗ χρήσιμο για την προώθηση των γνωστών σχεδίασμών των παγκόσμιων τραπεζιτών.

Όπως είπε ο Ιερώνυμος... "όπου χρειαστεί βοήθεια η Ελλάδα για να προσαρμοστεί σε ΝΕΕΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΕΣ, ΝΕΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ η εκκλησία είναι έτοιμη να παρέχει στήριξη" ...κάτι που κατέστησε σαφές από την πρώτη μέρα που τον ανέβασαν οι κύκλοι του ΔΟΛ και της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ.


Γι'αυτό και πέτυχε ΜΕΙΩΣΗ των φόρων της εκκλησίας (κάνε κλικ δίπλα στην εικόνα για μεγέθυνση), Εμμέσως πλην σαφώς έστειλε μήνυμα στην κυβέρνηση απειλώντας να παραδώσει την εξουσία στους ... "σκληροπυρηνικούς" (βλέπε Άνθιμο)

Για να δικαιολογήσει το μεροκάματο που τσεπώνει ο Σταύρος Θεοδωράκης...δεν έχασε την ευκαιρία να προωθήσει το θέμα για το οποίο καίγονται οι ΗΠΑ και που είναι το ΣΚΟΠΙΑΝΟ.


Έτσι έσπευσε να πάρει ΔΗΜΟΣΙΑ δέσμευση από τον αρχιεπίσκοπο ότι δεν θα κουνηθεί ΚΑΝΕΙΣ μόλις το ΠΑΣΟΚ ΞΕΠΟΥΛΗΣΕΙ ΤΗ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ
.

Έκλεισε η συμφωνία. Ακούστε τον Χριστόδουλο ΕΔΩ για να καταλάβετε γιατί τον ξέσκισαν οι πράκτορες της CIA του Ελληνικού Τύπου...σε αντίθεση με τον ξεπουλημένο όσο δεν πάει... Ιερώνυμο.
Η "τέλεια" συνέντευξη έκλεισε με το ξενέρωτο show του Ιερώνυμου-rainman που μπήκε στο σπίτι του , σεμνά και ταπεινά, κάθησε σε ένα φτωχικό τραπέζι με ένα πιάτο, μια χούφτα φαγητό και μία φέτα ψωμί... κι έτσι "πειστήκαμε" (my ass) ότι ο αρχιεπίσκοπος διάγει βίον λιτόν κι ασκητικόν.
Έτοιμος για συμμετοχή σε σήριαλ, δεν κοίταξε στιγμή στην κάμερα, που άλλαξε 2-3 θέσεις και ο ίδιος περίμενε υπομονετικά τις υποδείξεις του σκηνοθέτη για το πως θα κινηθεί και τι θα κάνει. Προσποιήθηκε ότι ήταν μόνος του... και κάθησε να φάει το ξεροκόμματο βουβός ωσάν άγιος...


Γελάσαμε πραγματικά με την καρικατούρα του αγίου που σκηνοθέτησαν και θέλησαν να μας πασάρουν οι δυο φωστήρες του Λαμπράκη
. Διότι στην ομάδα του ΔΟΛ ανήκει κι ο Ιερώνυμος κι όχι μόνο ο λούλης Σταύρος Θεοδωράκης.


http://macedonia-greece.blogspot.com/

ΜΙΑ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΥΜΝΩΝ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΟΣ,που αξίζει να ακούσετε!

ΥΜΝΟΙ ΜΕΓΑΛΗΣ ΕΔΟΜΑΔΟΣ (Χ.Φ.Δ. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ) from Nama TVweb on Vimeo.

ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΑΚΟ ΝΑΜΑ-ΒΙΝΣΑΝΤΟ


Ἡ ἱστορική Μονή τοῦ Προφήτου Ἠλιοὺ Θήρας, ἐδῶ καί τρεῖς αἰῶνες, ἀποτελεῖ φάρο τῆς πίστεὼς μας, ὄχι μόνο γιά τούς κατοίκους τῆς λαβωμένης ἀπό τό ἡφαίστειο Σαντορίνης, ἀλλά καί γιά τούς χιλιάδες ἐπισκέπτες αὐτῆς.

Ἡ μοναστική ἀδελφότητα, ἐκτός ἀπό τά μοναχικά της καθήκοντα καί τήν διακονία τῶν προσκυνητῶν, συνεχίζοντας τήν παράδοση τῶν παλαιῶν μοναχῶν, συντηρεῖ καί λειτουργεῖ τούς 40 μετοχιακούς ναούς, ἔχει δε τήν φροντίδα τῶν 150 στρεμμάτων τοῦ μοναστηριακοῦ παραδοσιακοῦ ἀμπελῶνος, καθῶς καί τῶν 3.000 νεοφυτευθέντων ἐλαιοδένδρων.

Ἀπό τούς καρπούς τῆς ἀμπέλου, ἐπί μία δωδεκαετία παράγει καί φυλάσσει σέ παλαιά ξύλινα βαρέλια τόν παραδοσιακό ἐκκλησιαστικό οἴνο τῆς Θείας Λειτουργίας τό γνωστό καί μοναδικό «βινσάντο».

Μετά ἀπό τήν πάροδο τόσων ἐτῶν φύλαξης, ἦλθε ἡ ὥρα νά γίνετε καί Ἐσεῖς «κοινωνοί» αὐτῆς τῆς προσπάθειάς μας.

Σέ περίπτωση πού θά θέλατε νά παραγγείλετε τό Μοναστηριακό νάμα – βινσάντο, διατίθεται σέ συσκευασία τῶν 350 ml, τῶν 750 ml καί σέ ἀσκό τῶν 5 λίτρων γιά τήν καλύτερη Λειτουργική χρήση στο Ναό.

Μετά τῆς ἐν Κυρίῳ ἀγάπης

Ἀρχιμανδρίτης Δαμασκηνός

& οἱ σύν ἐμοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί

Ποια νηστεία!

Με το κρέας δεν έχω ιδιαίτερα καλές σχέσεις. Το Πάσχα π.χ. υποφέρω από τη μυρωδιά και μόνο του αρνιού. Αν φάω λίγο, με τρέχουν σε νοσοκομείο. Σπίτι έχω χρόνια να μαγειρέψω κρέας. Καμιά φορά τρώω έξω ή αν έχει μαγειρέψει η μάνα μου κάτι ελαφρύ.
Η ζακυνθινή κουζίνα είναι υπέροχη αλλά… δυναμίτης. Ολο μπαχάρια και σκορδοκρέμμυδα.

Τι τρώω; Ψωμιά, ζυμαρικά, λαδερά και σαλατικά. Αντε και κανένα ψάρι, εδώ στο νησί κυρίως. Αρα, είμαι εξοικειωμένος με τη νηστεία. Όχι, δεν νηστεύω από πίστη.
Δεν πιστεύω ότι τρώγοντας χόρτα και ψωμί ο Θεός θα με συγχωρήσει. Επειτα η νηστεία παχαίνει. Δείτε τους κληρικούς. Ενας στους δύο είναι υπέρβαρος, μη σας πω δύο στους δύο. Πώς παχαίνεις από τα φασόλια ή από το σπανακόρυζο; Προχθές, μπροστά μου, κληρικός καταβρόχθισε δυο νουγκατίνες κι ένα μπολ παγωτό. Είναι νηστίσιμες οι νουγκατίνες; Με τίποτα. Υποτίθεται λοιπόν ότι η νηστεία δείχνει ευλάβεια. Ηρθαν κάτι φίλοι από Αθήνα, με πήραν τηλέφωνο, πήγα, τους βρήκα.
Θεώρησα πρέπον να κάνω και χρέη ξεναγού, «πού να πάμε να φάμε» λέει η κυρία της παρέας, «μόνο που εγώ νηστεύω». Τους πήγα κάπου όπου είχε και νηστίσιμα. Ανοιξαν κατάλογο, όντως είχε πολλά φαγητά για τη φίλη. Στην πορεία διαπίστωσα ότι όλοι ήθελαν να νηστέψουν. Ξεκίνησαν με χόρτα βραστά, 2 πράσινες σαλάτες, ταραμοσαλάτες, κολοκυθοκεφτέδες, ρεβυθοκεφτέδες, ταχινόσουπα, γαριδούλες και χταποδάκι στα κάρβουνα, αλλά και καλαμαράκια στη θράκα.

Για ορεκτικά. Εγώ, είχα χορτάσει και μόνο που τους άκουγα να παραγγέλνουν. «Τι θα φάμε για κυρίως;», ρώτησε η κυρία. Αστακό πήραν.

Τρεις ώρες νήστευαν μπροστά στα μάτια μου. Διότι, ενδιαμέσως, ανακάλυψαν ότι είχε η ταβέρνα χταποδάκι με κοφτό μακαρονάκι και γαρίδες γιουβέτσι. Εφαγαν, έφαγαν, έσκασαν. «Αχ! ωραία τα νηστίσιμα». Τι να τους πω, «ναι, ναι, ωραία».

Λίγη σαλάτα είχα φάει και δυο κολοκυθοκεφτέδες. Πλήρωσαν ένα σωρό λεφτά και την ώρα του αποχαιρετισμού, ρωτά η κυρία, «μωρέ κανένα καλό ζαχαροπλαστείο πού έχει; Να πάρουμε μια τούρτα να ξεψαρίσουμε.

http://www.adesmeytos.gr/news.php?aid=10178

Ένα μποϋκοτάζ στο Δ΄ Ράϊχ δεν βλάπτει…

http://manitaritoubounou.files.wordpress.com/2010/03/german-companies.jpg

Εντάξει μη φωνάζετε όσοι νοικιάζετε δωμάτια. Έτσι κι αλλιώς θα φυτέψετε, που θα φυτέψετε τον κήπο σας για ζήσετε… Το πολύ – πολύ για μεγαλώστε και κοτόπουλα στη αυλή σας, στο μπαλκόνι σας ή στην ταράτσα σας. Αρκετά με τόσο φαγοπότι…

Συνένοχη η Ελλάδα στον αφανισμό του τόνου -Λιγότερες ποσότητες αλιευμάτων απ΄ ό,τι εξαγωγές δηλώθηκαν στις ελεγκτικές υπηρεσίες

Σε αφανισμό οδηγείται ο ερυθρός τόνος που αναπαράγεται στη Μεσόγειο, μετά την απόφαση στο συνέδριο του Κατάρ να μην απαγορευτεί το διεθνές εμπόριό του, υποστηρίζουν οικολογικές οργανώσεις και επιστήμονες, καθώς ο πληθυσμός του έχει υποχωρήσει πάρα πολύ.

Συνένοχος στο έγκλημα υπεραλίευσης του πλέον πολύτιμου ψαριού στον πλανήτη- του οποίου η τιμή έφθασε πέρυσι σε ιαπωνικό δημοπρατήριο τα 818 δολάρια το κιλό- είναι και η Ελλάδα, σύμφωνα με όσα αποκαλύπτει στα «ΝΕΑ» παγκοσμίως κορυφαίος ειδικός.

Κατά τη διεθνή διάσκεψη της Σύμβασης για το Διεθνές Εμπόριο των Απειλούμενων με Εξαφάνιση Ειδών της Άγριας Πανίδας και Χλωρίδας (CΙΤΕS) που ολοκληρώθηκε την Παρασκευή 26 Μαρτίου, οι χώρες-μέλη αποφάσισαν να μην προχωρήσουν σε απαγόρευση του διεθνούς εμπορίου του ερυθρού τόνου προς το παρόν και ανέβαλαν τα αυστηρότερα μέτρα προστασίας του απειλούμενου είδους για τον Νοέμβριο: «Δυστυχώς, η πλειονότητα των χωρών ψήφισε κατά της απαγόρευσης. Όμως, μόνο με σημαντική μείωση των ποσοστώσεων, πάταξη της παράνομης αλιείας και πλήρη απαγόρευση της αλιείας τόνου με γρι γρι (κυκλωτικά δίχτυα) θα έχει ελπίδες ανάκαμψης ο πληθυσμός του ερυθρού τόνου μετά τις δεκαετίες υπεραλίευσης που έχει υποστεί στη Μεσόγειο», λέει ο κ. Γιώργος Παξιμάδης από το WWF Ελλάς.

Από στοιχεία που εντόπισε ο ισπανός ανεξάρτητος ερευνητής κ. Ρομπέρτο Μιέλγκο Μπρεγκάτζι, ιδρυτής της εταιρείας ερευνών Αdvanced Τuna Ranching Τechnologies, προκύπτει ότι η Ελλάδα δεν έχει δηλώσει χιλιάδες κιλά ερυθρού τόνου στις αρμόδιες ελεγκτικές αρχές. «Συγκρίνοντας τις ποσότητες αλιευμάτων και εκτροφών που έχετε δηλώσει στη Διεύθυνση Αλιείας της Κομισιόν το 2008 με τις επίσημες εξαγωγές που αναφέρθηκαν στη Διεύθυνση Εμπορίου προκύπτει μία εντυπωσιακή διαφορά της τάξεως των 636.700- 642.234 κιλών ερυθρού τόνου. Αυτές οι ποσότητες δεν δηλώθηκαν να έχουν πιαστεί ή να έχουν μεταφερθεί σε φάρμες εκτροφής. Πολλαπλασιάζοντας με περίπου 20 ευρώ το κιλό, μπορεί εύκολα κανείς να βρει το ύψος της φοροδιαφυγής», λέει στα «ΝΕΑ» ο κ. Ρομπέρτο Μιέλγκο Μπρεγκάτζι. Σημειώνεται δε πως το ανώτατο επιτρεπόμενο όριο αλιευμάτων για την Ελλάδα το 2008 ήταν συνολικά 477.460 κιλά, ενώ το 2009 ήταν 213.500 κιλά. «Δεν είναι δουλειά μου να απαντήσω αν η χώρα σας χρησιμοποιείται για ξέπλυμα ερυθρού τόνου. Πιστεύω ότι οι εισαγγελείς είναι πιο αρμόδιοι να αποφασίσουν αν πρόκειται για υπόθεση υπεραλίευσης ή ψευδών δηλώσεων εξαγωγών ή και τα δύο. Είμαι σίγουρος ότι οι Έλληνες φορολογούμενοι θα θέλουν να μάθουν ποιο θα είναι το αποτέλεσμα», συμπληρώνει ο παγκοσμίως κορυφαίος ειδικός, που σε πρόσφατη έκθεσή του αποκαλύπτει ότι η αξία των υπεραλιευμάτων την τελευταία δεκαετία παγκοσμίως ξεπερνά τα 3 δισεκατομμύρια ευρώ. Όσον αφορά την αλιεία ερυθρού τόνου κάτω των 30 κιλών- που κανονικά απαγορεύεται- ο κ. Μπρεγκάτζι επισημαίνει τα εξής: «Αν αναλύσετε το μέγεθος και τη δομή των τόνων που καταλήγουν σε δημοπρατήρια της Ιαπωνίας μετά την 1η Ιουλίου 2009 και που προέρχονται από εκτροφεία στην Ελλάδα και την Τουρκία, θα βρείτε ότι η συντριπτική πλειονότητά τους είναι νεαρής ηλικίας. Οι μεγάλοι τόνοι έχουν απλώς εξαφανιστεί. Γι΄ αυτό τον λόγο και τα τρία κυπριακά εκτροφεία είναι άδεια φέτοςδεν υπήρχαν τόνοι να μεταφερθούν εκεί».

ΑΥΣΤΗΡΑ ΜΕΤΡΑ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ
Μόνο με πάταξη της παράνομης αλιείας και πλήρη απαγόρευση της αλιείας τόνου με γρι γρι θα έχει ελπίδες ανάκαμψης ο πληθυσμός του ερυθρού τόνου

Μια Ελληνίδα και με τις φάλαινες και με τα φαλαινοθηρικά

ΕΝΤΟΝΟ προβληματισμό εκφράζουν μέλη οικολογικών οργανώσεων για τη συμμετοχή μαζί με την ελληνική αντιπροσωπεία στο συνέδριο του Κατάρ μίας προέδρου οργανισμού που φέρεται να έχει χρηματοδοτηθεί στο παρελθόν από τη νορβηγική κυβέρνηση για να ασκήσει πιέσεις προς όφελος φαλαινοθηρικών συμφερόντων.

Στη λίστα των συμμετεχόντων στη διεθνή διάσκεψη της Σύμβασης για το Διεθνές Εμπόριο των Απειλούμενων με Εξαφάνιση Ειδών της Άγριας Πανίδας και Χλωρίδας (CΙΤΕS), το όνομα της Δέσποινας Σίμονς-Πυροβολίδου, που έλκει την καταγωγή της από την Ελλάδα και είναι η ιδρύτρια και πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Γραφείου Διατήρησης (του φυσικού περιβάλλοντος) και Ανάπτυξης (ΕΒCD), βρίσκεται μαζί με το όνομα της ελληνίδας αντιπροσώπου από την ελληνική πρεσβεία του Κατάρ. Σύμφωνα με έγγραφο που έχουν στη διάθεσή τους «ΤΑ ΝΕΑ», η κ. Σίμονς-Πυροβολίδου και ο οργανισμός της ΕΒCD με έδρα τις Βρυξέλλες φαίνεται πως διαπραγματεύτηκαν και έλαβαν το 2000 χρηματοδότηση ύψους 200.000 κορονών (περίπου 24.000 ευρώ) από το νορβηγικό υπουργείο Αλιείας για «τη διεξαγωγή ενεργειών κατά τις διασκέψεις CΙΤΕS και ΙWC (Διεθνή Επιτροπή Φαλαινοθηρίας)». Μάλιστα, στο έγγραφο που φέρει την υπογραφή του αναπληρωτή γενικού διευθυντή του υπουργείου Αλιείας της Νορβηγίας αναφέρεται ότι οι ενέργειες που είχε δεσμευθεί η κ. Σίμονς να κάνει κατά τη διάρκεια των συνεδρίων περιγράφονται επακριβώς σε αίτησή της που είχε υποβληθεί στο υπουργείο. Επιπλέον ξεκαθαρίζεται πως η «στήριξη από άλλες νορβηγικές πηγές θα ανατεθεί ξεχωριστά».

Με το αζημίωτο...
Όπως επισημαίνεται σε δημοσίευμα της νορβηγικής εφημερίδας «Dagbladet» με ημερομηνία 24 Μαΐου 2000, «πριν από τη διάσκεψη CΙΤΕS στο Ναϊρόμπι για το εμπόριο απειλούμενων ειδών τον Απρίλιο (σ.σ.: της ίδιας χρονιάς), το υπουργείο Αλιείας και το υπουργείο Εξωτερικών παρείχαν μεγάλα χρηματικά ποσά σε οργανισμούς για λόμπιινγκ έτσι ώστε να εξασφαλίσουν την πλειοψηφία για την εμπορία της φάλαινας. Μερικοί από τους οργανισμούς λόμπιινγκ είναι αμφιβόλου φήμης». Ανάμεσα στους οργανισμούς στο δημοσίευμα αναφέρεται και η ΕΒCD της κ. Σίμονς.
Η μόδα του σούσι έφαγε τον τόνο

ΜΟΛΙΣ 15% του πληθυσμού του ερυθρού τόνου που υπήρχε πριν από 40 χρόνια έχει απομείνει σήμερα στις θάλασσες, αναφέρει το πόρισμα των επιστημόνων της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διατήρηση των Τονοειδών που συντάχθηκε τον Οκτώβριο του 2009. Η μόδα του σούσι που διαδόθηκε τα τελευταία χρόνια με ταχύτατους ρυθμούς και οι υπερσύγχρονοι στόλοι από γρι γρι στη Μεσόγειο με δυνατότητα ψαριάς άνω των 50.000.000 κιλών τον χρόνο φέρουν μεγάλο μέρος της ευθύνης για τη μείωση των αποθεμάτων, αναφέρουν οι ερευνητές.

Όπως αποφασίστηκε στην τελευταία Διάσκεψη της Διεθνούς Επιτροπής που πραγματοποιήθηκε τον Νοέμβριο του 2009 στο Ρεσίφε της Βραζιλίας, η μέγιστη ποσότητα αλιείας ερυθρού τόνου στη Μεσόγειο μειώθηκε στα 13.500.000 κιλά για το 2010, σε σύγκριση με τα 22.000.000 που επιτράπηκαν πέρυσι. Επίσης, η περίοδος αλίευσης από τους στόλους γριγρί μειώθηκε σε έναν μήνα, ο οποίος όμως εξακολουθεί να συμπίπτει με την ιδιαίτερα ευαίσθητη αναπαραγωγική περίοδο, από 15 Μαΐου έως 15 Ιουνίου.

«Το θετικό στοιχείο της συνάντησης στο Κατάρ ήταν ότι ο πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής για τη Διατήρηση των Θυννοειδών του Ατλαντικού δεσμεύτηκε για διαχειριστικά μέτρα σύμφωνα με τα επιστημονικά στοιχεία στη σχετική συνάντηση τον Νοέμβριο στο Παρίσι», επισημαίνει ο κ. Γιώργος Παξιμάδης, υπεύθυνος θαλασσίων προγραμμάτων στο WWF Ελλάς.

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=4567740

Αφιερώνεται στους υπέρμαχους της λειτουργικής αναγέννησης



Ο Καρδινάλιος Βιέννης Christoph Schönborn σε μια λειτουργία για νέους (17/11/2008) με πολύχρωμα μπαλόνια, φωτορυθμικά, εκκωφαντική μουσική κ.α
Οι εκκοσμικευμένοι οικουμενιστές (Ορθόδοξοι και Παπικοί) δυστυχώς πιστεύουν ότι με τέτοιους τρόπους θα πλησιάσουν τη νεολαία.
Όταν όμως τα πάντα γύρω μας εκτραχύνονται, τότε έχουμε πιο πολύ ανάγκη την ασφαλή οδό της Ορθόδοξης παραδοσιακής εκκλησιαστικής ζωής.


Διαβάστε το ειδικό αφιέρωμα για την λεγόμενη λειτουργική ανανέωση!

http://santo-rinios.blogspot.com/2010/03/blog-post_5181.html





http://aktines.blogspot.com/

Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Η Σαντορίνη μας



Μια αδικημένη ποιήτρια!


Πόσο παράξενο πράγμα είναι ο άνθρωπος -αυτό το καλάμι που στοχάζεται και το δέρνουν οι πιο περίεργοι άνεμοι! Όλη τη χρονιά μπορεί να μη θυμόταν να πάει στην εκκλησία, παρά μόνο Χριστούγεννα ή Πάσχα, ή σε κάποια έκτακτη περίσταση. Σαν έρθει όμως η Μεγάλη Τρίτη, με την Κασσιανή και το περίφημο τροπάριο της, ξεσηκώνουν οι πατεράδες τα παιδιά τους, τις οικογένειες τους, να πάνε στην εκκλησία.

Και οι παππούδες κ’ οι γιαγιάδες σταυροκοπιούνται, που τους αξίωσε ο Θεός ν’ ακούσουν και φέτος το «Τροπάριο της Κασσιανής». Kαι άμα τελειώσει το θρυλικό πια τροπάρι, χαιρετιούνται κ’ εύχονται «και του χρόνου!». Οι ψαλτάδες, έπειτα, που τόσο είχαν κουραστεί να προετοιμάσουν, ή την, εξευρωπαϊσμένη και χορωδιακά, πραγματική «εκτέλεση» του τροπαρίου, ή τη βυζαντινή και κατανυκτική απόδοσή του -όπως μας το διέσωσε η παράδοση της Ορθοδόξου εκκλησιαστικής μουσικής- φεύγουν ικανοποιημένοι, ελπίζοντας, πως τον ερχόμενο χρόνο θα το κρατήσουν περισσότερο, θα το αργήσουν πιο πολύ και μ’ επιβλητικότερη μεγαλοπρέπεια. Η πιο αδικημένη, όμως, τη Μεγάλη Τρίτη, παραμένει από χρόνια τώρα η σεμνή μοναχή του Βυζαντίου, η εκκλησιαστική ποιήτρια, που κάνει κάθε χρόνο τόσες καρδιές να χύνουν θερμά δάκρυα κατανύξεως, η Κασσιανή. Και νομίζω, πως αξίζει τον κόπο να μας απασχολήσει για λίγο η μορφή της αδικημένης ποιήτριας και τα βαθειά νοήματα που κλείνει μέσα του το, παρανοημένο από πολλούς, εξαίσιο ποίημά της.

Και πρώτα, η μορφή της ποιήτριας. Το όνομά της είναι συνδεδεμένο με αριστουργηματικά τροπάρια της Εκκλησίας μας, στα οποία oι ερευνητές τη βρίσκουν άλλοτε ως Κασσιανή, άλλοτε ως Εικασία (ή Ικασία), κι άλλοτε ως Κασσία. Επειδή όμως τα τροπάρια που αποδίδοντα: σ’ αυτήν είναι τα ίδια, φαίνεται πως είναι ένα και το αυτό πρόσωπο. Η Κασσιανή γεννήθηκε στη Κωνσταντινούπολη, από γονείς με αρχοντικό και αριστοκρατικό όνομα, κ’ έζησε στα χρόνια του Λέοντος του Σοφού· ή, όπως άλλοι ιστορικοί υποστηρίζουν, στα χρόνια του Θεοφίλου (Η’- Θ’ αιώνα). Αν και δεν έχουμε μια αυθεντική πηγή για το βίο της, τα σωζόμενα έργα της μας επιτρέπουν να πούμε, πως έλαβε κατά τη νεότητά της μια πλατειά και βαθειά παιδεία. Ιδιαίτερα στα πατερικά κείμενα, τα οποία βρίσκονταν σ’ όλα τα ειδή των σχολείων εκείνη την εποχή, φαίνεται να έχει εγκύψει περισσότερο, χωρίς ν’ αγνοεί, βέβαια, και τα κλασσικά γράμματα, τα οποία όμως δεν μπορούν να σώσουν τη ψυχή και να τη βάλουν στο Παράδεισο. Υπάρχει ανάμεσα στα τροπάρια της Κασσιανής ένα ποίημα -δοξαστικό στ’ απόστιχα της εορτής των αγίων Μαρτύρων Αυξεντίου, Ευγενίου, Μαρδαρίου και Ορέστου (13 Δεκεμβρίου) – πού εκφράζει αυτή τη θέση της Κασσιανής:

Η έλλειψη αυθεντικής ιστορικής πηγής, για το βίο της Κασσιανής, άφησε ασύδοτη τη φαντασία των διαφόρων βυζαντινών χρονογράφων, τους οποίους προσπαθούν να ξεπεράσουν οι νεώτεροι μυθιστοριογράφοι, στο να πλάσουν το βίο της με όσες σκανδαλώδεις ερωτικές περιπέτειες χωρεί το κέφι τους, δημιουργώντας τη γνωστή ατμόσφαιρα του παραγεμισμένου από ανευλαβείς αναλήθειες θρύλου, που σε γενικές γραμμές είναι ο ακόλουθος -χωρίς τα φιλολογικά καρυκεύματα των μυθιστοριογράφων: Όταν ο Θεόφιλος ήρθε σε ώρα γάμου, η μητρυιά του Ευφροσύνη μάζεψε στ’ ανάκτορα του Βυζαντίου τις ωραιότερες θυγατέρες των αρχοντικών οικογενειών της βασιλεύουσας, για να διαλέξει ο γιός της ποιά θα πάρει γυναίκα και βασίλισσα. Κρατώντας ένα χρυσό μήλο στα χέρια του ο Θεόφιλος, στάθηκε μπρος στην ωραιότατη μα και σεμνότατη Κασσιανή, θαμπωμένος απ’ το απερίγραπτο κάλλος της. Και, ίσως για να διαπιστώσει αν και το πνεύμα της ωραίας κόρης ήταν όμοιο με την εξωτερική ομορφιά της, τη ρώτησε: «Ως άρα διά γυναικός ερρύη τα φαύλα;» -εννοώντας, πως όλα τα κακά που βρήκαν τον άνθρωπο πηγάζουν από τη γυναίκα, δηλαδή, από την Εύα. Τότε η Κασσιανή, με θαυμαστή τόλμη κ’ ετοιμότητα πνεύματος απάντησε: «Αλλά και διά γυναικός πηγάζει τα κρείττονα» -εννοώντας την Παναγία, που με τη γέννηση του Χριστού, έγινε βρύση, απ’ την οποία πηγάζουν τα «κρείττονα», τα καλύτερα αγαθά του ανθρώπου.

Ο Θεόφιλος δυσαρεστήθηκε από την προσφυέστατη και πνευματικότατη αυτή απάντηση, κ’ έδωκε το χρυσό μήλο στη Θεοδώρα. Η Κασσιανή, ήταν ελεύθερη πια τώρα, να πραγματοποιήσει τη παλιά παιδική της επιθυμία: να μονάσει. Φεύγει απ’ τον «δυσώνυμο» κόσμο και χτίζει ένα δικό της μοναστήρι, το «Ικάσιον» ή μοναστήρι «της Εικασίας», όπου έμεινε μονάζοντας μέχρι τα τέλη του βίου και την εν Κυρίω ανάπαυσή της. Ο θρύλος αναφέρει και μια αποτυχημένη προσπάθεια του Θεοφίλου, να επισκεφθεί τη Κασσιανή στο μοναστήρι της. Την ώρα, όμως, που ακούστηκαν τα ποδοβολητά από τα άλογα της βασιλικής συνοδείας, η Κασσιανή, -που έγραφε κείνη την ώρα ένα λυρικό ποίημα για τη πόρνη του Ευαγγελίου, που άλειψε το Χριστό με τα μύρα της ευωδίας και τα δάκρυα της μετανοίας- αφήνει το κελλί της και κρύβεται, για να μην τη δει ο Θεόφιλος. Στο μισοτελειωμένο τότε ποίημα, ο Θεόφιλος πρόσθεσε, μετά τη φράση: «ων εν τω Παραδείσω Εύα το δειλινόν, κρότον τοις ωσίν ηχηθείσα», τις τρεις αυτές λέξεις: «τω φόβω εκρύβη». Σαν έφυγε ο Θεόφιλος με τη συνοδεία του, πικραμένος που δε μπόρεσε να δει τη Κασσιανή, εκείνη γύρισε στο κελλί της και, αφήνοντας άθικτη την ποιητική προσθήκη του Θεόφιλου, συνέχισε το ποίημα της ως το τέλος:

«Αμαρτιών μου τα πλήθη και κριμάτων σοΐυ αβύσσους, τις εξιχνιάσει, ψυχοσώστα Σωτήρ μου; Μη με την σην δούλην παρίδης, ο αμέτρητον έχων το έλεος.

Δεν ξέρουμε ακόμη, πόσα απ’ τα στοιχεία του θρύλου, και μέχρι ποιό βαθμό, είναι αληθινά. Εκείνο που είναι βέβαιο είναι τούτο: αν έχασε ένα βασιλιά -ωστόσο γήινο- νυμφίο, κέρδισε τον ουράνιο Νυμφίο, το Χριστό· αν δεν γονάτισαν και δεν υποκλίθηκαν μπροστά της αυλικοί και υπήκοοι του βυζαντινού αυτοκράτορα, έκανε ως τώρα, συνεχίζει, και θα συνεχίζει να κάνει χιλιάδες χριστιανούς να γονατίζουν κάθε χρόνο μπροστά στο Χριστό και να παρακαλούν για τη σωτηρία τους, ακούοντας τα κατανυκτικά της τροπάρια.

Αν δεν άφησε πρίγκιπες και διαδόχους για το θρόνο της βασιλεύουσας, άφησε ένα άγιο παράδειγμα και μια άγια ζωή, που θα θυμίζουν σε όλους μας την κάθε στιγμή, και ιδιαίτερα αυτές τις άγιες μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας, πως όλα τα αγαθά της γης και όλα τα βασίλεια του κόσμου, δεν είναι τίποτε μπροστά στη σωτηρία της ψυχής, «υπέρ ης Χριστός απέθανε». Και αν δεν δουν αυτές τις πλευρές απ’ τη ζωή της Κασσιανής οι άνθρωποι, πάντα θα πλέκουν ανόητα ρομάντζα, γύρω από λειψές σημειώσεις μεταγενέστερων βυζαντινών χρονογράφων, και, είτε στο θέατρο, είτε στο κινηματογράφο, είτε στον άλλο γραπτό λόγο πάρουν την Κασσιανή ως θέμα τους, έξω απ’ τις προηγούμενες θέσεις, όλοι θα αδικούν μια σεμνή αρχόντισσα του Βυζαντίου, που έγινε νύμφη του Χριστού, θα αγνοούν και θα παρανοούν μια μεγαλόπνοη και σοφή ποιήτρια, που μας έδωσε αριστουργήματα εκκλησιαστικής ποιήσεως, όπως τα: «Κύριε η εν πολλαίς αμαρτίαις», «Αυγούστου μονάρχησαντος», «Ότε η αμαρτωλός προσέφερε το μύρον», «Εξέλθετε έθνη, εξέλθετε και λαοί», «Κύματι θαλάσσης, τον κρύψαντα πάλαι διώκτην τύραννον», «Ηπλωσας τας παλάμας» κ.ά.

Πρέπει να πούμε, πως είναι, ίσως, και αμαρτία να ομιλεί κανείς με καταφρόνηση και με ανευλάβεια για το πρόσωπο και τη ζωή της Κασσιανής, την οποία λόγω της αγίας ζωής της και των κατανυκτικών τροπαρίων της, σε πολλά μέρη της Ελλάδος -ιδιαίτερα στο νησί της Κάσου- την τιμούν ως οσία και τη γιορτάζουν στις 7 Σεπτεμβρίου, έχουν μάλιστα και ειδική Ακολουθία, που τυπώθηκε στην Αλεξάνδρεια στα 1889.

(Π.Β.Πάσχου, «Έρως Ορθοδοξίας»)

Προστάτες των λαών, Αμερικάνοι!!!



Πριν δύο βδομάδες περίπου κι ενώ όλοι μας πανηγυρίζαμε έξαλλα γιατί επιτέλους δεν θα χρειαζόμαστε βίζα για να πάμε στις ΗΠΑ, διότι ως γνωστόν αυτό ήταν το αιώνιο απωθημένο του Έλληνα, τρομάρα του, το State Department δημοσίευσε την καθιερωμένη ετήσια Έκθεση για τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα...



Ποτέ μου δεν κατάλαβα, από πού κι ως πού οι Αμερικάνοι γίνονται οι υπέρτατοι κριτές και κρίνουνε ποιά χώρα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, τις μειονότητες, τους μετανάστες κτλπ. Ποιοί; Οι Αμερικάνοι, του Γκουαντάναμο, των φυλετικών διακρίσεων, του εκλογικού πραξικοπήματος του αφών Μπους στην Φλόριντα, των "παράπλευρων απωλειών", κτλπ, κτλπ...



Τέλος πάντων και στη φετινή Έκθεση, στο τμήμα για τις εθνικές και εθνοτικές μειονότητες επαναλαμβάνονται αναφορές σε Έλληνες πολίτες οι οποίοι αυτοπροσδιορίζονται ως Τούρκοι, Πομάκοι, Βλάχοι, Ρομά, Αρβανίτες ή Μακεδόνες, ορισμένοι εκ των οποίων θεωρούν πως πρέπει να αναγνωριστούν ως "μειονότητες" ή "γλωσσικές μειονότητες".



Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται στην άρνηση της κυβέρνησης να αναγνωρίσει τη σλαβική διάλεκτο ως "μακεδονική", ενώ οι ελληνικές αρχές και τα δικαστήρια δεν επιτρέπουν σε σλαβικές ομάδες να αυτοπροσδιορίζονται ως "Μακεδόνες" με το επιχείρημα ότι περίπου 2,2 εκ. εθνοτικά και γλωσσικά έλληνες πολίτες χρησιμοποιούν ήδη τον όρο "Μακεδόνας" προκειμένου να αυτοπροσδιοριστούν.Οι δύο τελευταίες παράγραφοι μπορούν να ερμηνευτούν ποικιλιτρόπως, λαμβάνοντας υπόψη τη γεωπολιτική θέση της Ελλάδας και την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ.



Ο όρος μειονότητα μπορεί να δημιουργήσει νέα δεδομένα στις εγκαταλελειμένες ακριτικές περιοχές μας. Σύμφωνα με το χαρακτηρισμό : "Μειονότητα χαρακτηρίζεται ομάδα ανθρώπων που εξ αιτίας των φυσικών ή πολιτιστικών χαρακτηριστικών τους φέρονται να έχουν διαχωρισθεί από τους άλλους ανθρώπους στη κοινωνία που διαβιούν, αντιμετωπιζόμενοι κατά τρόπο διάφορο και άνισο που γι΄ αυτούς τους λόγους θεωρούν πως είναι αντικείμενα συλλογικής διάκρισης".(wikipedia)



Πίσω από αυτή την Εκθεση λοιπόν, ας ανιχνεύσουμε τη δύναμη των λόμπυ Σκοπίων - Τουρκίας στην Ουάσιγκτον, που μπορούν να βρουν ιδιαίτερα πρόσφορο έδαφος σε μια Ελλάδα οικονομικά αδύναμη, για να αλλάξουν τους όρους του παιχνιδιού.



Η επίσημα αναγνωρισμένη γλωσσική μειονότητα ελάχιστα διαφέρει από μια εθνική μειονότητα, αφού η γλώσσα θα επιβάλλει μειονοτική εκπαίδευση και ταυτότητα, η οποία το μόνο που μπορεί να καλλιεργήσει είναι την κοινωνική διαφοροποίηση.



Δεν μπορεί να πιστέψει κανένας φαντάζομαι ότι πήρε ο πόνος τους Αμερικάνους για τα ανθρώπινα δικαιώματα των δύσμοιρων μεταναστών, που η "φίλη-σύμμαχος" χώρα Τουρκία αδειάζει στα Ελληνικά νησιά. Πολύ φοβάμαι ότι κάτι άλλο έχουν κατά νου, που αν το συνδυάσει κανένας και με την αυξανόμενη Τουρκική προκλητικότητα στο Αιγαίο, τότε σε βάζει σε ιδιαίτερα μαύρες σκέψεις...



Πάντως να παραδεχτούμε ότι κι εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους ανοίξουμε την όρεξη...



Διάβασα στο Σκέψις ότι με εισήγηση αρεοπαγίτη, εγείρονται άμεσα θέμα δημόσιου οικονομικού και περιβαλλοντικού συμφέροντος, αλλά και έμμεσα ζήτημα εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο.



Η εισήγηση ανάβει το πράσινο φως σε κάθε είδους καταπατητές, με το σκεπτικό ότι το ελληνικό Δημόσιο δεν έχει ιδιοκτησία στα Κυκλαδονήσια, αφού εκεί το ελληνικό κράτος δεν διαδέχθηκε την Οθωμανική Αυτοκρατορία!!!



Συγκεκριμένα, ο εισηγητής αποδέχεται αίτηση αναίρεσης ιδιώτη υιοθετώντας το σκεπτικό του ότι στα νησιά του Αιγαίου και ιδίως στις Κυκλάδες το ελληνικό Δημόσιο δεν διαδέχθηκε το οθωμανικό και ως εκ τούτου οποιαδήποτε έκταση που δεν ανήκει στην ιδιοκτησία ιδιώτη, είτε πρόκειται για αγρό, είτε για αιγιαλό, είτε ακόμα και για ολόκληρο ακατοίκητο νησί-βραχονη­σίδα, μπορεί να περιέλθει μέσω χρησικτησίας στην κυριότητα κάθε καταπατητή.



Εφόσον γίνει δεκτή η εισήγηση, θα αποκτήσει χαρακτήρα νομολογίας, επιφέροντας ολοκληρωτική ανατροπή στο ισχύον ιδιοκτησιακό καθεστώς των Κυκλάδων και άλλων νησιών του Αιγαίου.



http://www.kentri.gr/

ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ



ΑΠΟ ΤΑ ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ : ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ - Η ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ - Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΨΥΧΩΣΕΩΝ - ΟΙ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ - Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΤΙΜΙΟΤΗΤΑΣ

Μοναχισμός!!!;; Σήμερα!!!;;

Γράφει η Παναγιώτα Μιχαλίτση – Παπαδημητρίου

Πέρα από κάθε αμφιβολία, ζούμε όλοι μας σε καιρούς χαλεπούς στους οποίους μοιάζει να έχουν εγκατασταθεί μόνιμα και δίχως(;) τη συναίνεσή μας, η αφιλία, η ανασφάλεια και η απαξίωση προς οτιδήποτε πνευματικό.

Σε μια εποχή μεταλλαγμένη καθ’ όλα, η οποία επαίρεται πως έχει καταστεί ο εμπνευστής και ο χορηγός ενός ιδιαίτερου τύπου ανθρώπου, που η όψη του και μόνο θα μας προκαλούσε τρόμο, πόνο και βαθύ προβληματισμό.

Ενός ανθρώπου ο οποίος διαθέτει εξαιρετικά διογκωμένο κεφάλι σε σχέση με το υπόλοιπο σώμα, γεμάτο υπολογιστικά δεδομένα, γνωστικά αντικείμενα, σταθερό προσανατολισμό προς την υπερβολή και ασφαλώς «φρόνημα γεώδες και υλικόν».

Αυτός ωστόσο ο εγκεφαλικός κολοσσός, αποδεικνύεται αναποτελεσματικός στην προσέγγιση και την επεξεργασία της ΑΛΗΘΕΙΑΣ και της ΑΓΑΠΗΣ, των δύο δηλαδή μεγάλων αξιών – αρετών που ανά τους αιώνες κάνουν να πάλλεται και να δημιουργεί η δυνατή καρδιά της ανθρωπότητας η οποία διψά για αληθινή ΖΩΗ.

Αποδεικνύεται ελάχιστος, διαμορφώνει τους σύγχρονους οικέτες (δούλους) και κατά συνέπεια, αναγνωρίζει και καταδεικνύει ως κύριο και μοναδικό εχθρό του, την Εκκλησία του Χριστού. Έτσι την υποτιμά, τη σπιλώνει, τη χλευάζει, τη συκοφαντεί και πλειστάκις την καταδιώκει.

Αποτελεί πραγματικά τραγική αντίθεση το ότι ο κόσμος μας σήμερα παραμένει επιφυλακτικός και καχύποπτος με τους πάντες και τα πάντα, αποδέχεται όμως άκριτα και ανεπιφύλακτα (σα να δικαιώνεται βαθιά μέσα του για τις χωρίς Θεό επιλογές του), οποιαδήποτε κατηγορία εκτοξεύεται εναντίον της Εκκλησίας, αλλά κυρίως, εναντίον του πλέον εκλεπτυσμένου ανθού της, του μοναχισμού.

Οι δυστυχείς εθελοτυφλούμε και έτσι, από τα ταπεινά κινούμενοι, αρνούμαστε στη Θεία Χάρη να εισέλθει στη ζωή μας και να επαναφέρει σε αρμονία και σύμπραξη τη λογική και την ψυχή, τον υλικό κόσμο που διαχειριζόμαστε αλλά και τον πνευματικό για τον οποίο είμαστε προορισμένοι μέσα από τη βαθιά Πρόνοια και την αυτοθυσιαστική Αγάπη του Κυρίου μας.

Όμως η Θεία Χάρη εξακολουθεί να σκεπάζει εμάς τους χοϊκούς ανθρώπους και να επεμβαίνει σωστικά στη ζωή μας. Εξακολουθεί να ανατρέπει κοσμοθεωρίες, κεκτημένα αγαθά, επαγγελματικές καταξιώσεις και προοπτικές και μεταμορφώνει τον αποδεχόμενο τη Θεία Κλήση σε αθλητή της πνευματικής ζωής και σε γνήσιο και ταπεινό ικέτη υπέρ του κόσμου!

Μία τέτοια συγκλονιστική πνευματική μεταμόρφωση είχαμε την ευλογία να ζήσουμε στην Ιερά Μονή Κυρίας των Αγγέλων Γουβερνέτου Χανίων στις 19 Μαρτίου 2010, την Παρασκευή του Ακαθίστου Ύμνου, όταν ενεδύθη το Μοναχικό Σχήμα ο νυν π. Σοφρώνιος και κατά κόσμον κ. Νικόλαος Τζαβάρας του οποίου τις οικογενειακές ρίζες εντοπίσαμε στις Η.Π.Α. καθώς αποτελεί εκπρόσωπο της τρίτης γενεάς των Ελλήνων μεταναστών.

Γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη και επειδή διέθετε ιδιαίτερο ταλέντο στο άθλημα του BASEBALL, πήρε υποτροφία για το περίφημο ιδιωτικό σχολείο HORACE MANN. Στη συνέχεια, ομοίως με υποτροφία, αποφοίτησε από το πανεπιστήμιο COLUMBIA της Νέας Υόρκης στο οποίο και απέκτησε Master στην Ιστορία.

Στο HORACE MANN επέστρεψε ως καθηγητής της Αμερικανικής Ιστορίας και εργάστηκε εκεί για 18 χρόνια ενώ παράλληλα ήταν επικεφαλής του γραφείου εγγραφών , του γραφείου φοιτητικών υποθέσεων καθώς και προπονητής της ομώνυμης ομάδας BASEBALL.

Στην Ελλάδα εγκαταστάθηκε μόνιμα από τις 15 Αυγούστου 2001 και εργάσθηκε σε διακεκριμένες θέσεις διοίκησης στο A.C.G. DEREE COLLEGE (Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος ), ενώ τα τελευταία χρόνια και ως τις αρχές του 2010, διατελούσε Εκτελεστικός Αντιπρόεδρος (2ος στην ιεραρχία διοίκησης) του προαναφερθέντος εκπαιδευτικού ιδρύματος.

Ασχολήθηκε με πληθώρα των extreme sport (καράτε, καταδύσεις, ορειβασία κ.τ.λ ) και ασφαλώς μια από τις κορυφαίες αντίστοιχες στιγμές του ήταν και η ανάβαση στα Ιμαλάϊα, ενώ σε χαμηλότερο υψόμετρο, διετέλεσε υπεύθυνος εύρεσης ταλέντων για τη διάσημη ομάδα BASEBALL New York Yankees.

Οι αγωνιστές γονείς του, ο μακαριστός Αθανάσιος και η κα. Ελένη, ενεστάλαξαν και στα δύο παιδιά τους (τον Νικόλαο και τον κατά τρία έτη νεότερο Μιχάλη), τις αρχές της πίστης μας και ευδόκησαν να τα δουν να έχουν λάβει σπουδαία μόρφωση και να βρίσκονται αποκατεστημένα επαγγελματικά σε θέσεις κύρους αφού και ο Μιχάλης εργάζεται σε κομβική θέση στον Αμερικανικό Στρατό και έχει δημιουργήσει επιπλέον μια όμορφη οικογένεια με τη σύζυγό του Λόρι και τα δύο τους παιδιά Αμαλία και Ιάσονα.

Κατά θεϊκή συνεργία, ο π. Σοφρώνιος διατηρούσε στη διάρκεια της αξιοζήλευτης κοσμικής ζωής του, βαθιά στην καρδιά του, τα νάματα της Ορθοδοξίας έμοιαζε όμως κατά περιόδους πυκνή ομίχλη να τα έχει σκεπάσει και να έχουν αδρανοποιηθεί.

Επηρεασμένος από μια εποχή και μια κοινωνία σύγχυσης και συγκρητισμού, σε διάφορες φάσεις της ζωής του, αναζητούσε έντονα πνευματικές απαντήσεις στα μεγάλα ερωτήματα που θέτει κάθε ανθρώπινη ψυχή.

Αυτές τις έψαξε πραγματικά παντού! Ενασχολήθηκε με τα φιλοσοφικά ρεύματα και της θρησκείες της Ανατολής (γιόγκα, Ινδουϊσμός, Αποκρυφισμός κ.α.) και προσέγγισε «φωτισμένους γκουρού». Όλα αυτά όμως εις μάτην. Η ανήσυχη ψυχή του δεν αναπαυόταν και κάποια ευλογημένη στιγμή ο Χριστός μίλησε άμεσα στην καρδιά του, καταπραΰνοντας την απογοήτευση που δικαιολογημένα αισθανόταν από την ανεπάρκεια όλων αυτών των θεωριών περί ζωής και ψυχής, γεμίζοντας τον χαρά, ελπίδα και φως. Αυτό συνέβη κατά την πρώτη του επίσκεψη στο Άγιον Όρος και έκτοτε οι επισκέψεις του στο περιβόλι της Παναγίας ήταν πυκνές ενώ παράλληλα ξεκίνησε και η συχνότερη επικοινωνία του με τον π. Ειρηναίο και την αδελφότητα της Μονής Γουβερνέτου. Έτσι, τους πρώτους μήνες του 2010 ο κ. Τζαβάρας μας αποκάλυψε πως όδευε προς την ένδυση του Αγγελικού Σχήματος, με πλήρη επίγνωση αλλά και ανυπομονησία, ομολογώντας με παρρησία την αλλαγή που έφερε ο Χριστός μέσα του.

Όσοι γνωρίζαμε τον άνθρωπο, παρακολουθούσαμε με θαυμασμό αυτή την επί το πνευματικότερον αλλοίωσή του και κατά παράδοξο τρόπο, αισθανόμαστε ότι αυτή είχε συντελεσθεί βαθμιαία αλλά και καταιγιστικά, με τρόπο μυστηριακό αλλά και απόλυτα απλό.

Έχοντας στις αποσκευές μας αισθήματα εκτίμησης, φιλίας και αγάπης αλλά ταυτόχρονα γεμάτοι απορίες και λογισμούς, προσεγγίσαμε στον ευλογημένο τόπο της Ιεράς Μονής Γουβερνέτου.

Ήταν στ’ αλήθεια παράδοξο το συμβάν! Άνθρωποι διαφορετικών εθνοτήτων κινούμενοι σε όλο το εύρος από την Ορθόδοξη Χριστιανική πίστη ως την Αθεΐα, μιλώντας διαφορετικές γλώσσες και διαθέτοντας οπωσδήποτε σοβαρότατες αμφιβολίες για το επικείμενο γεγονός, αρχίσαμε να αντιλαμβανόμαστε πως κάτι άλλο θριάμβευε πάνω από το χώρο και το χρόνο.

Η φύση που σταδιακά γαλήνευε, το πράο και γλυκύ βλέμμα των πατέρων που μας προϋπάντησαν, οι ανοιξιάτικες οσμές και η έντονη προσδοκία συνέθεταν ένα πρωτόγνωρο για εμάς σκηνικό. Ήταν απόλυτα κοινή η αίσθηση πως οδεύαμε προς μια πνευματική αποκάλυψη και ο καθένας μας ξέθαβε τις απογοητεύσεις, τις ανάγκες, τις θύμησες και τις μύχιες ελπίδες του για να τις προβάλλει στην αναμενόμενη Στιγμή ενώ παράλληλα, ενεργοποιούσε όλες του τις αισθήσεις για να κατορθώσει να τη συλλάβει σε ολόκληρο το μέγεθος και τις διαστάσεις της.

Επτά ώρες ακολουθίας και κανείς δε βαρυγκόμησε, ούτε μεγάλος ούτε μικρός, ούτε και εκείνοι που δεν είχαν παρακολουθήσει ξανά κάποια εκκλησιαστική ακολουθία. Ο χρόνος συρρικνώθηκε για να μπορέσουμε να βιώσουμε την Πρώτη Ανάσταση και την Πεντηκοστή ταυτόχρονα!

Έτσι αισθανόμαστε κατά τη διάρκεια της Κουράς του νέου μοναχού! Με τη συγκίνηση, το δέος και την Αναστάσιμη ελπίδα να συγκλονίζουν την κατανυκτική ατμόσφαιρα, κάνοντας πνευματικές διαδρομές ανάμεσα σε γη και ουρανό, παρακολουθήσαμε το σεβαστό Ιερομόναχο π. Βενέδικτο τον Αγιορείτη και τον ιεροπρεπή κατά πάντα Καθηγούμενο της Ιεράς Μονής π. Ειρηναίο Βερυκάκη, σε τρεις γλώσσες, να επικαλούνται τη Θεια Χάρη και να ευλογούν το νέο αδελφό, συγκλονίζοντας εμάς τους υπολοίπους με τις Ομολογίες και τις Ευχές που σαν για πρώτη φορά ηχούσαν στ’ αυτιά μας.

Από εκείνη τη στιγμή κανείς δεν είναι ίδιος! Όσοι είχαμε ήδη πάρει μια μυρωδιά από την Ορθόδοξη πίστη συνειδητοποιήσαμε πως ζούμε ψευδώς σε μια Εκκλησία του ΤΥΠΟΥ, του ΜΗ, του ΌΧΙ και του ΠΡΕΠΕΙ και πως αυτό ίσως και να αποτελεί μια ακόμη σύγχρονη αίρεση.

Οι υπόλοιποι, που διέθεταν κοσμικό και μόνο φρόνημα, ξαφνικά είδαν εμπρός τους, με αποδείξεις, πως ο Χριστιανός είναι ένας γνήσια ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ άνθρωπος και ότι η πίστη μας ευαγγελίζεται μόνο τη ΧΑΡΑ και τη ΖΩΗ,με διαδικασίες απλές και καρδιακές, με σκοπό αλλά χωρίς σκοπιμότητες, με αυθεντικό ανθρωπισμό που σταθερά αποβλέπει στην ένωση με τον Ουράνιο Πατέρα.

Και επανέρχεται το ερώτημα: ΜΟΝΑΧΙΣΜΟΣ; ΣΗΜΕΡΑ; Εμείς ήδη μέσα μας απαντήσαμε: ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΩΣ ΝΑΙ !! ΝΑΙ γιατί σε κάθε μοναχό ο Κύριός μας χαρίζει την Αγάπη του Αγίου Πνεύματος και αυτή η αγάπη μετουσιώνεται σε αληθινή διακονία προς τον κόσμο, σε ικεσία υπέρ του κόσμου και πρεσβεία για το λαό του Θεού.

Και ΝΑΙ γιατί, σύμφωνα με τον άγιο Σιλουανό τον Αθωνίτη, κάθε φορά που ένα ξεχωριστό πρόσωπο νικά το κακό στον εαυτό του καταφέρνει με τη νίκη αυτή τόσο μεγάλη ήττα στο κοσμικό κακό ώστε τα αποτελέσματα να επιδρούν ευεργετικά στα πεπρωμένα όλου του κόσμου .

Η κοσμοσωτήρια εορτή του Πάσχα είναι πλέον χρονικά πολύ κοντά μας! Ας ευχηθούμε λοιπόν ο ένας στον άλλον Καλή Ανάσταση με ό,τι αυτό συνεπάγεται πνευματικά για τον καθένα μας και ας κλείσουμε με την πιο ελπιδοφόρα ευχή που μπορεί ν’ ακουστεί από τ’ ανθρώπινα χείλη: ΚΑΛΟ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ !!!

http://www.romfea.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=4613:2010-03-29-20-43-10&catid=25:2009-12-18-08-37-46&Itemid=123

Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010

Χρωστάνε και σε άλλους – εκτός των Ελλήνων – πολεμικές αποζημιώσεις οι Γερμανοί


ΡΩΣΙΑ, ΠΟΛΩΝΙΑ, ΟΥΚΡΑΝΙΑ, ΛΕΥΚΟΡΩΣΙΑ
ΖΗΤΟΥΝ ΤΗΝ ΚΑΤΑΒOΛΗ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΩΝ


Με κοινή τους ανακοίνωση, δώδεκα ενώσεις θυμάτων της ναζιστικής Γερμανίας από την Ρωσία, την Πολωνία, την Ουκρανία και την Λευκορωσία ζητούν την καταβολή αποζημιώσεων για τα δεινά που υπέστησαν κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου...



...Συγκεκριμένα τα θύματα του ναζισμού στρέφονται κατά της γερμανικής εταιρείας σιδηροδρόμων Deutsche Bahn, την οποία θεωρούν διάδοχο της Reichsbahn, η οποία και εκτελούσε τις σιδηροδρομικές μεταφορές προς τα στρατόπεδα συγκέντρωσης. «Εξήντα πέντε χρόνια αργότερα, το ζήτημα της συνενοχής της Deutsche Reichsbahn σε εγκλήματα δεν έχει ακόμη επιλυθεί», αναφέρεται στην ανακοίνωση των θυμάτων του ναζιστικού καθεστώτος.

Αυτή, κατά τα λοιπά, είναι η «ατμομηχανή της ανάπτυξης της Ευρώπης», όπως κατά επανάληψη ανέφεραν οι Γερμανοί πολιτικοί αξιωματούχοι στην πρόσφατη Σύνοδο Κορυφής…

Ένα δόλιο πρωτοσέλιδο



Θυσιάστηκε στο βωμό των τρομοκρατικών παιχνιδιών ένα αγοράκι 15 χρόνων και η «ευαίσθητη» εφημερίδα παίζει με τη «θυσία»!!!

Κατασκευάζει ένα προβοκατόρικο πρωτοσέλιδο που σηματοδοτεί δολοφονική επίθεση εναντίον των αλλοδαπών («προσφύγων»)!!!
Όποιος γνωρίζει τα «τρομοκρατικά μαγειρεία» μπορεί και να αποκρυπτογραφεί τέτοιου είδους πρωτοσέλιδα…
Τώρα θα παιχτούν διάφορα τελετουργικά τρομο-σενάρια για το πώς βρέθηκε η βόμβα στα χέρια του μικρού.
Είμαι πολύ περίεργος να δω αν θα αναληφθεί πολιτική ευθύνη από τις γνωστές «σφραγίδες» των μυστικών υπηρεσιών και πώς θα «πλασάρουν» τη «θυσία» του 15άχρονου…

http://resaltomag.blogspot.com/2010/03/blog-post_9103.html

Ένα νέο blog, του μοναστηριού :Προφήτη Ηλία



Με ιδιαίτερη χαρά καλωσορίζουμε την εμφάνιση του Ιστολογίου,του Ιστορικού Μοναστηριού του προφήτη Ηλία στην διαδυκτιακή ζούγκλα!

http://thesvitis.blogspot.com/


Ένα ιστολόγιο που έρχεται να προστεθεί στις ίδη σημαντικές παρουσίες στο Νησί ,στο χώρο αυτό.


Ευχόμαστε να είναι ένας φάρος Ορθόδοξης Ομολογίας και Μαρτυρίας ,- όχι απλά ακόμη μια διαδυκτιακή βιβλιοθήκη -αλλά με παρρησία και θάρρος να κυρήσσετε Χριστός !


Έχουμε απόλυτη εμπιστοσύνη στον σεβαστό γέροντα Δαμασκηνό ότι θα πετύχει και σε αυτή την νέα προσπάθεια
για το καλό του τόπου μας .

Βίντεο -Απόσμασμα με θέμα την Ιερά Μονή του Προφήτη Ηλία



ΠΡΟΚΛΗΤΙΚΗ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑ ΤΩΝ "ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΤΟΥ ΙΕΧΩΒΑ" ΣΤΟ ΝΗΣΙ ΜΑΣ

Δημοσιεύουμε το ενημερωτικό φυλλάδιο της Ενορίας του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο Εμπορείο Θήρας που συντάχθηκε με σκοπό να προστατεύσει τους ευλαβείς χριστιανούς από την προκλητική συμπεριφορά των μαρτύρων του Ιεχωβά που δρούν στην τοπική κοινωνία έχοντας δική τους αίθουσα και αδιαμαρτύρητα προσυλητίζουν τους κατοίκους του Εμπορείου Θήρας. Σε τέτοιες στιγμές ας θυμόμαστε τα λόγια του Κυρίου μας στους μαθήτες του λίγο πριν την προδοσία του Ιούδα: "Τί καθεύδετε; ἀναστάντες προσεύχεσθε, ἵνα μὴ εἰσέλθητε εἰς πειρασμόν" (Λουκ. 22,46). Ας γρηγορούμε προσευχόμενοι, αδελφοί μου, να φύγει γρήγορα ο πειρασμός πίστεως που απειλεί τον τόπο μας.






Η φορολόγηση για την πρώτη κατοικία είναι ή όχι αντισυνταγματική;


ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

ΜΕΡΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟ


ΑΡΘΡΟ 21

1. Η οικογένεια ως θεμέλιο της συντήρησης και προαγωγής του Έθνους, καθώς και ο γάμος, η μητρότητα και η παιδική ηλικία τελούν υπό την προστασία του Κράτους.

2. Πολύτεκνες οικογένειες, ανάπηροι πολέμου και ειρηνικής περιόδου, θύματα πολέμου, χήρες και ορφανά εκείνων που έπεσαν στον πόλεμο, καθώς και όσοι πάσχουν από ανίατη σωματική ή πνευματική νόσο έχουν δικαίωμα ειδικής φροντίδας από το Κράτος.

3. Το Κράτος μεριμνά για την υγεία των πολιτών και παίρνει ειδικά μέτρα για την προστασία της νεότητας, του γήρατος, της αναπηρίας και για την περίθαλψη των απόρων.

4. Η απόκτηση κατοικίας από αυτούς που τη στερούνται ή που στεγάζονται ανεπαρκώς αποτελεί αντικείμενο ειδικής φροντίδας του Κράτους.

5. Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή δημογραφικής πολιτικής, καθώς και η λήψη όλων των αναγκαίων μέτρων αποτελεί υποχρέωση του Κράτους.

6. Τα άτομα με αναπηρίες έχουν δικαίωμα να απολαμβάνουν μέτρων που εξασφαλίζουν την αυτονομία, την επαγγελματική ένταξη και τη συμμετοχή τους στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της Χώρας.

http://ixnos1.blogspot.com/2010/03/blog-post_1389.html

Κυριακή 28 Μαρτίου 2010

Πάσχα στη Σαντορίνη








http://kallistorwntas.blogspot.com/2010/03/blog-post_9631.html


Εκτός ελληνικής «Επικράτειας» οι Κυκλάδες!

Την ελληνική Ιστορία ξαναγράφει αυτές τις ημέρες ο Αρειος Πάγος, εγείροντας άμεσα θέμα δημόσιου οικονομικού και περιβαλλοντικού συμφέροντος, αλλά και έμμεσα ζήτημα εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο!!!


Εισήγηση αρεοπαγίτη αποδέχεται αίτηση αναίρεσης ιδιώτη υιοθετώντας το σκεπτικό του ότι στα νησιά του Αιγαίου και ιδίως στις Κυκλάδες το ελληνικό Δημόσιο δεν διαδέχθηκε το οθωμανικό και ως εκ τούτου οποιαδήποτε έκταση που δεν ανήκει στην ιδιοκτησία ιδιώτη, είτε πρόκειται για αγρό, είτε για αιγιαλό, είτε ακόμα και για ολόκληρο ακατοίκητο νησί-βραχονη­σίδα, μπορεί να περιέλθει μέσω χρησικτησίας στην κυριότητα κάθε καταπατητή.

Επί της υπόθεσης η απόφαση του Αρείου Πάγου αναμένεται να εκδοθεί σε λίγες εβδομάδες. Εφόσον γίνει δεκτή η εισήγηση, θα αποκτήσει χαρακτήρα νομολογίας επιφέροντας ολοκληρωτική ανατροπή στο ισχύον ιδιοκτησιακό καθεστώς των Κυκλάδων και άλλων νησιών του Αιγαίου.

Αυτό σημαίνει ότι αφενός χιλιάδες καταπατητές δημόσιων εκτάσεων και βραχονησίδων θα μπορούσαν να αποκτήσουν μέσα σε μια νύχτα ισχυρό νομιμοποιητικό έρεισμα, ενώ δεν αποκλείεται να ξεκινήσει και μια άνευ προηγουμένου βιομηχανία καταπατήσεων στα νησιά, με ανυπολόγιστες οικολογικές και οικονομικές συνέπειες.

Επιπλέον η αμφισβήτηση των έννομων δικαιωμάτων ιδιοκτησίας του Δημοσίου επί ολόκληρων βραχονησίδων ενδέχεται να τις καταστήσει γκρίζα ζώνη της επικράτειας, μέσω της κερκόπορτας της καταπάτησης ιδιωτικής ιδιοκτησίας.

Οι κίνδυνοι από το ενδεχόμενο επικράτησης μιας τέτοιας απόφασης στο ανώτατο δικαστήριο θεωρούνται μεγάλοι, αφού είναι γνωστό ότι εδώ και πολλές δεκαετίες ισχυρά συμφέροντα στις Κυκλάδες και αλλού επιθυμούν τη νομιμοποιηση καταπατημένων.

Την ίδια στιγμή άλλη εισήγηση από έτερο αρεοπαγίτη για παρόμοιο ζήτημα, η οποία μάλιστα συζητήθηκε την ίδια ημέρα στον Αρειο Πάγο, καταλήγει στο ακριβώς αντίθετο συμπέρασμα και προτείνει την απόρριψη της αίτησης αναίρεσης του ιδιώτη.

Οι υποθέσεις
Ειδικότερα, στον Αρειο Πάγο στη συνεδρίαση της 3ης Μαρτίου του 2010 συζητήθηκαν δύο αναιρέσεις ιδιωτών κατά του ελληνικού Δημοσίου και οι αποφάσεις τους θα κρίνουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς των Κυκλάδων.

Η πρώτη υπόθεση αφορούσε την αίτηση αναίρεσης της εταιρείας «Δ. Μ. ΑΕ», η οποία διεκδικεί μαζί με άλλους έκταση περίπου 85.000 στρεμμάτων στην Καλντέρα της Σαντορίνης στη θέση Ακρωτήρι.

Στην εισήγηση για τη συγκεκριμένη υπόθεση προτείνεται η απόρριψη της αίτησης με την αιτιολογία ότι το ελληνικό Δημόσιο είναι κύριος στα νησιά των Κυκλάδων, επομένως και στη Σαντορίνη, λόγω της διαδοχής του οθωμανικού δημοσίου από το ελληνικό. Το ίδιο άλλωστε είχε δεχθεί και η απόφαση του Εφετείου Αιγαίου, η οποία μάλιστα έκανε και διεξοδική αναφορά στο νομικό και ιστορικό ιδιοκτησιακό καθεστώς των Κυκλάδων.

Στη δεύτερη υπόθεση μήλον της Εριδος μεταξύ ιδιωτών και ελληνικού Δημοσίου είναι δύο βραχονησίδες μεταξύ Πάρου και Αντιπάρου. Το Τουρκονήσι ή Τούρλος ή Τούρνα έκτασης 33.390 τ.μ. και το Πρασσονήσι ή Αγιος Νικόλαος έκτασης 8.000 τ.μ.

Στην εισήγηση της υπόθεσης από τον προεδρεύοντα αεροπαγίτη λόγω απουσίας του προέδρου από τη συζήτηση, προτάθηκε να γίνει δεκτή η αίτηση αναίρεσης του ιδιώτη με κύρια αιτιολογία ότι στις Κυκλάδες και στα νησιά του Αιγαίου το ελληνικό Δημόσιο δεν διαδέχθηκε το οθωμανικό και επομένως οι βραχονησίδες δεν ανήκουν στην κυριότητα του ελληνικού Δημοσίου αλλά του ιδιώτη καταπατητή.

Το σκεπτικό αυτό μεταξύ άλλων στηρίζεται στο «πασίδηλο» γεγονός ότι κατά την Τουρκοκρατία οι Κυκλάδες αποτελούντο από ιδιωτικές γαίες και δεν θεωρήθηκαν ότι περιήλθαν στον σουλτάνο. Μάλιστα η απόδειξη αυτή συγκαταλέγεται στα διδάγματα της κοινής πείρας.

Οι κίνδυνοι
Εφόσον ο Αρειος Πάγος αποδεχτεί την εισήγηση η απόφαση θα αποτελεί νομολογία με σοβαρότατες συνέπειες:

1. Εκατομμύρια στρέμματα εκτάσεων στα νησιά του Αιγαίου, ακόμα και σε σημεία ιδιαίτερης πολιτικής ή περιβαλλοντικής σημασίας όπως ο αιγιαλός, οι βραχονησίδες ή οι προστατευόμενες περιοχές που διεκδικούνται εδώ και χρόνια από ισχυρά οικονομικά συμφέροντα θα αποδοθούν στους καταπατητές τους.

2.Πιθανόν μια νέα ανεξέλεγκτη βιομηχανία καταπατήσεων θα ξεκινήσει με απρόβλεπτες επιπτώσεις, οικοπεδοποιώντας και τσιμεντοποιώντας κάθε ελεύθερη έως σήμερα έκταση γης στις Κυκλάδες ή άλλα νησιά. Οποιοσδήποτε θα μπορεί να καταπατήσει και ύστερα από μερικά χρόνια να διεκδικήσει λόγω χρησικτησίας οποιαδήποτε έκταση δεν ανήκει σήμερα σε κάποιον.

3.Η έλλειψη ιδιοκτησιακού καθεστώτος -αν και όχι κυριαρχίας γιατί αυτή δεν φαίνεται να αμφισβητείται άμεσα- σε μια σειρά βραχονησίδων μπορεί να εγείρει κατά μια ακραία εκδοχή ακόμα και νέου τύπου εθνικά θέματα.

Για δημόσια γη στη Σύρο
Η παγωμένη υπόθεση και οι... συμπτώσεις

Μια λεπτομέρεια, η οποία φαίνεται να αποκτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον υπό τις παρούσες εξελίξεις, είναι ότι στον Αρειο Πάγο έφτασε πριν από δύο χρόνια και μια τρίτη υπόθεση αναίρεσης, η οποία είχε συζητηθεί στις 21 Μαΐου 2008.

Τότε διάδικοι ήταν το ελληνικό Δημόσιο και ο Γ.Δ., ο οποίος διεκδικούσε δημόσια έκταση στη Σύρο.

Το παράδοξο είναι ότι για την υπόθεση εκείνη που συζητήθηκε προ διετίας δεν έχει εκδοθεί ακόμα απόφαση, κάτι το οποίο θεωρείται πρωτοφανές στα χρονικά του Αρείου Πάγου, όπου οι αποφάσεις δημοσιεύονται το αργότερο εντός έξι μηνών από τη συζήτηση μιας υπόθεσης.

Η σύμπτωση είναι ότι και σε αυτή την υπόθεση η εισήγηση έγινε από τον ίδιο αεροπαγίτη - προεδρεύοντα λόγω απουσίας προέδρου, ο οποίος με ανάλογο σκεπτικό είχε προτείνει και πάλι την αποδοχή της αίτησης αναίρεσης του ιδιώτη.

Εάν είχε δημοσιευθεί η παλαιότερη εκείνη απόφαση, το σίγουρο είναι ότι θα επηρέαζε καθοριστικά τις αποφάσεις και των δύο άλλων σημερινών υποθέσεων είτε υπέρ είτε κατά του Δημοσίου.

Παγκοίνως γνωστό
Σύμφωνα με την εισήγηση για τις διεκδικούμενες βραχονησίδες μεταξύ Πάρου και Αντίπαρου, όσα προβλέπονται στα «πρωτόκολλα ανεξαρτησίας» και στον νόμο «περί διακρίσεως κτημάτων» βάσει των οποίων περιήλθαν στο ελληνικό Δημόσιο με δικαίωμα πολέμου οι εκτάσεις που σήμερα του ανήκουν δεν ισχύουν για γαίες που βρίσκονται στα νησιά των Κυκλάδων και του υπολοίπου Αιγαίου.

Οπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, «είναι παγκοίνως γνωστό ότι κατά την εποχή της Τουρκοκρατίας οι Κυκλάδες κατά το σύνολό τους απετελούντο εξ ιδιωτικών γαιών καθαράς ιδιοκτησίας, αφού τα νησιά αυτά υπαχθέντα υπό την οθωμανική κυριαρχία όχι δικαιώματι πολέμου αλλά ειρηνικά κατόπιν συμφωνιών μεταξύ Γενουατών ή Ενετών κατακτητών αφενός και του Σουλτάνου αφετέρου δεν θεωρήθηκαν περιελθόντα στο Σουλτάνο...

Παρέπεται ότι τα ακίνητα αυτά των Κυκλάδων μη εξουσιαζόμενα πριν από την Επανάσταση από το Σουλτάνο, ούτε κατεχόμενα από Οθωμανούς ιδιώτες δεν περιήλθαν στο ελληνικό δημόσιο κατά διαδοχή του τουρκικού δημοσίου δικαιώματι πολέμου...».

Στην εισήγηση γίνεται επίσης λόγος για απόφαση του Αρείου Πάγου του 1934 για διεκδικούμενη έκταση στην Ικαρία, η οποία θεωρεί ότι «τα εν ταις νήσοις του Αιγαίου ακίνητα υπάγονται ως πασίδηλον τυγχάνει εις την κατηγορίαν των καθαράς ιδιοκτησίας ακινήτων...».

Σύμφωνα με άλλους νομικούς η συγκεκριμένη απόφαση αφορά διένεξη μεταξύ ιδιωτών και κατά την εκδίκασή της το Δημόσιο δεν είχε παραστεί προκειμένου να εκθέσει τα επιχειρήματά του. Οι ίδιες πηγές εκτιμούν ότι πρόκειται περί μιας μεμονωμένης απόφασης επί λανθασμένης βάσης που δεν ξαναχρησιμοποιήθηκε στο δίκαιο. Πάντως το βέβαιο είναι ότι υπάρχει μεγάλη αντιγνωμία για το θέμα και ότι η όποια απόφαση θα έχει πολύ μεγάλο πεδίο εφαρμογής.

Τα επιχειρήματα
Διαδοχή και στις Κυκλάδες

Σύμφωνα δε με τα επιχειρήματα του ελληνικού Δημοσίου στη συζήτηση της παλαιότερης υπόθεσης για τις διεκδικούμενες εκτάσεις στη Σύρο, «η προαναφερόμενη διαδοχή του ελληνικού Δημοσίου στο οθωμανικό δημόσιο αφορά και τις νήσους του Αιγαίου αφού κατά τα έτη 1537-8 μέχρι 1566 η οθωμανική κυριαρχία κατέλυσε τα φραγκικά νησιωτικά κρατίδια και περιέλαβε τις Κυκλάδες, καθώς και όλα τα νησιά του Αιγαίου. Το δε ελληνικό κράτος που δημιουργήθηκε μετά την επιτυχή έκβαση του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα του 1821 συμπεριέλαβε και τα νησιά αυτά», κάτι το οποίο προκύπτει και από το Πρωτόκολλο του Λονδίνου που αποτελεί για την Ελλάδα την οριστική συνθήκη ανεξαρτησίας. Σύμφωνα με την ίδια εισήγηση «από κανένα στοιχείο δεν προκύπτει και μάλιστα ως παγκοίνως γνωστό ή πασίδηλο ότι τα νησιά αυτά αποτελούντο στο σύνολό τους από ιδιωτικές εκτάσεις. Αντίθετα, με δικαστικές αποφάσεις έχει γίνει δεκτό ότι το ελληνικό Δημόσιο είναι κύριος στα νησιά των Κυκλάδων εκτάσεων οι οποίες ποτέ δεν ανήκαν σε ιδιώτες».

Η άλλη εισήγηση: Κύριος των εκτάσεων το Δημόσιο
Σύμφωνα με την εισήγηση του έτερου αρεοπαγίτη, για τη διεκδικούμενη έκταση στην Καλντέρα της Σαντορίνης, ενώ αναγνωρίζεται το ειδικό καθεστώς των γαιών των Κυκλάδων και κατά το οποίο οι ιδιωτικές και οι καθαρές ιδιοκτησίες δεν περιήλθαν στο ελληνικό Δημόσιο, τονίζεται ότι αυτό συμβαίνει εφόσον πρόκειται για καθαρές ιδιοκτησίες, «ενώ για τα νησιά των Κυκλάδων μεταξύ των οποίων και η Σαντορίνη για εκτάσεις που αφορούν τα δάση, τους αιγιαλούς, τα κοινόχρηστα, τις βοσκές και τις εκτάσεις που λόγω της μορφής τους δεν εξουσιάζονταν από κανέναν μετά τον Αγώνα της Ανεξαρτησίας κατέστη κύριος αυτών το ελληνικό Δημόσιο ως διάδοχο του οθωμανικού κράτους δικαιώματι πολέμου». Εκτενής νομική και ιστορική αναφορά γίνεται και στη σχετική απόφαση του Εφετείου Αιγαίου, σύμφωνα με την οποία «η διαδοχή του ελληνικού Δημοσίου δικαιώματι πολέμου είναι ιστορικά αποδεδειγμένη ότι αφορά και τις νήσους του Αιγαίου δεδομένου ότι στο σχετικό κείμενο του πρακτικού γίνεται ρητή αναφορά και στις νήσους αυτές».

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=11424&subid=2&pubid=10868966#



Επιτρέπεται η αντιγραφή και ιεραποστολική αξιοποίηση των κειμένων πού θα βρείτε εδώ, είτε ημετέρων ή αντεγραμμένων από άλλους ιστοχώρους, ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ από ορθόδοξα ή φιλορθόδοξα ιστολόγια με υποχρέωση την αναφορά πηγής και συγγραφέως του κειμένου και την μη περικοπή αυτού για οποιονδήποτε λόγο.Τα ανυπόγραφα άρθρα και όσα δεν αναφέρουν πηγή ανήκουν στο υποφαινόμενο ιστολόγιο.
Συνήθως οι εικόνες πού χρησιμοποιούμε, παρέχονται από την αναζήτηση google.Αν νομίζετε ότι η ανάρτηση τους θίγει δικαιώματα σας, ειδοποιήστε να τις κατεβάσουμε.

Ευχαριστούμε