Με το κρέας δεν έχω ιδιαίτερα καλές σχέσεις. Το Πάσχα π.χ. υποφέρω από τη μυρωδιά και μόνο του αρνιού. Αν φάω λίγο, με τρέχουν σε νοσοκομείο. Σπίτι έχω χρόνια να μαγειρέψω κρέας. Καμιά φορά τρώω έξω ή αν έχει μαγειρέψει η μάνα μου κάτι ελαφρύ.Η ζακυνθινή κουζίνα είναι υπέροχη αλλά… δυναμίτης. Ολο μπαχάρια και σκορδοκρέμμυδα.
Τι τρώω; Ψωμιά, ζυμαρικά, λαδερά και σαλατικά. Αντε και κανένα ψάρι, εδώ στο νησί κυρίως. Αρα, είμαι εξοικειωμένος με τη νηστεία. Όχι, δεν νηστεύω από πίστη.
Δεν πιστεύω ότι τρώγοντας χόρτα και ψωμί ο Θεός θα με συγχωρήσει. Επειτα η νηστεία παχαίνει. Δείτε τους κληρικούς. Ενας στους δύο είναι υπέρβαρος, μη σας πω δύο στους δύο. Πώς παχαίνεις από τα φασόλια ή από το σπανακόρυζο; Προχθές, μπροστά μου, κληρικός καταβρόχθισε δυο νουγκατίνες κι ένα μπολ παγωτό. Είναι νηστίσιμες οι νουγκατίνες; Με τίποτα. Υποτίθεται λοιπόν ότι η νηστεία δείχνει ευλάβεια. Ηρθαν κάτι φίλοι από Αθήνα, με πήραν τηλέφωνο, πήγα, τους βρήκα.
Θεώρησα πρέπον να κάνω και χρέη ξεναγού, «πού να πάμε να φάμε» λέει η κυρία της παρέας, «μόνο που εγώ νηστεύω». Τους πήγα κάπου όπου είχε και νηστίσιμα. Ανοιξαν κατάλογο, όντως είχε πολλά φαγητά για τη φίλη. Στην πορεία διαπίστωσα ότι όλοι ήθελαν να νηστέψουν. Ξεκίνησαν με χόρτα βραστά, 2 πράσινες σαλάτες, ταραμοσαλάτες, κολοκυθοκεφτέδες, ρεβυθοκεφτέδες, ταχινόσουπα, γαριδούλες και χταποδάκι στα κάρβουνα, αλλά και καλαμαράκια στη θράκα.
Για ορεκτικά. Εγώ, είχα χορτάσει και μόνο που τους άκουγα να παραγγέλνουν. «Τι θα φάμε για κυρίως;», ρώτησε η κυρία. Αστακό πήραν.
Τρεις ώρες νήστευαν μπροστά στα μάτια μου. Διότι, ενδιαμέσως, ανακάλυψαν ότι είχε η ταβέρνα χταποδάκι με κοφτό μακαρονάκι και γαρίδες γιουβέτσι. Εφαγαν, έφαγαν, έσκασαν. «Αχ! ωραία τα νηστίσιμα». Τι να τους πω, «ναι, ναι, ωραία».
Λίγη σαλάτα είχα φάει και δυο κολοκυθοκεφτέδες. Πλήρωσαν ένα σωρό λεφτά και την ώρα του αποχαιρετισμού, ρωτά η κυρία, «μωρέ κανένα καλό ζαχαροπλαστείο πού έχει; Να πάρουμε μια τούρτα να ξεψαρίσουμε.
http://www.adesmeytos.gr/news.php?aid=10178
