Γράφει ὁ Νίκος Χειλαδάκης,
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-
Ἀπὸ τότε ποὺ «ἀνθησε» ἡ ἰδιωτικὴ τηλεόραση στὴν Ἑλλάδα, τὰ κεντρικὰ δελτία εἰδήσεων ἄρχισαν νὰ γίνονται ὅλο καὶ πιὸ καθοριστικὰ στὴν διαμόρφωση τῆς κοινῆς γνώμης καὶ τῶν προτιμήσεων τοῦ ἐκλογικοῦ σώματος. Μὲ τὸν καιρό, καθὼς ὡρίμαζαν ὅλο καὶ περισσότερο, ἀναπτύχτηκε μία σχολὴ σκηνοθεσίας τῶν δελτίων εἰδήσεων ἔτσι ὥστε νὰ εἶναι τὸ πιὸ ἀποτελεσματικὸ μέσο γιὰ νὰ ἐπηρεαστεῖ ἀποφασιστικὰ τὸ κοινό, νὰ ἀποπροσανατολιστεῖ ἀπὸ μία «ἐνοχλητικὴ» ἐπικαιρότητα καὶ ἀποβλακωμένο νὰ «καλουπωθεῖ» σύμφωνα μὲ τὰ πρότυπα ποῦ ἔχουν καθοριστεῖ ἀπὸ τοὺς συντάκτες τους.
Σημαντικὸ σημεῖο ἦταν πάντα ἡ ἐπιλογὴ τῶν παρουσιαστῶν τῶν δελτίων εἰδήσεων. Οἱ «ἐπιλεγμένοι» θὰ ἔπρεπε νὰ εἶναι καὶ ἱκανοὶ στὴν ἔντεχνη ἐπιβολὴ ἀπόψεων ποὺ συμφέρουν τὸ σύστημα, ἀμειβόμενοι μὲ φανταστικὰ ποσὰ συγκρινόμενα μὲ τὸν μέσο ὄρο ἀμοιβῆς τῶν «κοινῶν θνητῶν». Ἦταν οἱ στὰρ τῶν καναλιῶν ποὺ «ἀνέτειλαν» ἀπὸ τὰ μέσα τῆς δεκαετίας τοῦ ἐνενήντα μὲ ἀποκορύφωμα τὴν τελευταία δεκαετία. Οἱ εἰδήσεις παρουσιάζονται ἀπὸ αὐτοὺς τοὺς στὰρ ὄχι γιὰ τὴν ἐνημέρωση, ἀλλὰ σὰν τὸ πιὸ κατάλληλο ὄργανο διαμόρφωσης μίας κοινῆς γνώμης ποὺ πολὺ εὔστοχα ὀνομάστηκε, «γνώμη τοῦ καναπέ». Οἱ ἐκφωνητὲς ἔχουν στὰ αὐτιὰ τους τὰ ἀκουστικὰ τοῦ συστήματος ἀπὸ ὅπου λαμβάνουν συνεχῶς ὁδηγίες ὅταν ἐξελίσσεται μία δημόσια συζήτηση. Εἰδικὰ ὅταν παίρνουν συνέντευξη ἀπὸ κάποιο πολιτικὸ ἢ κάποιο δημόσιο παράγοντα, ἂν δὲν ὑπάρχει συγκεκριμένη προσυνεννόηση κατευθύνουν...πάντα τὴν συζήτηση πρὸς τὴν κατεύθυνση ποὺ θέλουν νὰ τὴν κατευθύνουν. Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα μία τελευταία συνέντευξη ἀρχηγοῦ ἀντιμνημονιακοῦ κόμματος ὅταν ὁ ἴδιος κατήγγειλε στὸ ἀέρα αὐτὸ τὸ γεγονὸς τῆς ὑποβολῆς συγκεκριμένου προσανατολισμοῦ τῆς συζήτησης ἀπὸ τὸν ὑποβολέα τῆς ἐκπομπῆς. Ἡ λογοκρισία κάθε εἴδησης ποὺ μπορεῖ νὰ πλήξει τὸ σύστημα καὶ κυρίως νὰ θίξει τὴν ἐθνικὴ μειοδοσία, εἶναι ἀπόλυτη σὲ σημεῖο ποὺ συχνὰ θὰ τὴν ζήλευαν καὶ τὰ πιὸ ὁλοκληρωτικὰ καθεστῶτα.
Χαρακτηριστικὸ παράδειγμα εἶναι ὅτι ἀπαγορεύτηκε νὰ μεταδίδονται εἰδήσεις γιὰ αὐτοκτονίες ἀπελπισμένων ἀπὸ τὸ μνημόνιο Ἑλλήνων.
Ἡ κατάσταση αὐτὴ μετὰ τὴν ἐπιβολὴ τῆς ξένης κατοχῆς τῆς χώρας καὶ τῆς ἐξαθλίωσης τῆς ἑλληνικῆς κοινωνίας, ἀποκορυφώθηκε τὰ τελευταία τρία χρόνια. Αὐτὸ τὸ δημοσιογραφικὸ κύκλωμα ἀπέκτησε ἕνα πιὸ σημαντικὸ ρόλο μὲ ξεχωριστὴ ἀποστολὴ στὴν ἐκστρατεία ἀδρανοποίησης καὶ ἀποχαύνωσης τῶν τηλεθεατῶν καὶ παράλληλα στὴν ἐντατικὴ προσπάθεια ἀπαξίωσης κάθε ἐθνικῆς καὶ παραδοσιακῆς ἑλληνικῆς ἀξίας. Ἡ «κυρία τοῦ συνωστισμοῦ», ποὺ πνέει μένεα ἐνάντια σὲ κάθε τι τὸ ἑλληνικό, ἔγινε μόνιμο παράθυρο στὴν «ναυαρχίδα» τῶν ἑλληνικῶν καναλιῶν τοῦ ψυχολογικοῦ ἐκβιασμοῦ τῶν Ἑλλήνων τηλεθεατῶν
Τίς τελευταῖες μέρες ζοῦμε τὴν ἀποκορύφωση ὅλης αὐτῆς τῆς δημοσιογραφικῆς «μετάλλαξης» καὶ τῆς ἐξαθλίωσης τῆς ἐνημέρωσης σὲ μία ἐκστρατεία ἐπιβολῆς φοβικῶν ἀντιλήψεων. Ἡ ἄνοδος τῶν ποσοστῶν τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς φαίνεται πὼς ἔγινε ἐφιάλτης καὶ τὸ «κόκκινο πανὶ» τοῦ συστήματος γι’ αὐτὸ καὶ ἔπρεπε νὰ ἀντιμετωπιστεῖ ἄμεσα. Χρυσὴ εὐκαιρία γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς ἦταν ἡ τραγικὴ δολοφονία στὸ Κερατσίνι. Ἀπὸ ἐκείνη τὴ μέρα ἡ κατευθυνόμενη ἐνημέρωση ἔσπασε κάθε ρεκὸρ ἀποπροσανατολισμοῦ τῆς κοινῆς γνώμης καὶ ἀπὸ τὸ πρωὶ μέχρι τὸ βραδὺ ὅλοι αὐτοὶ οἱ ἐπώνυμοι δημοσιογράφοι τῆς ἐπιβολῆς τοῦ μνημονίου ἀσχολοῦνται συνεχῶς μὲ αὐτὸ τὸ πολιτικὸ μόρφωμα καταγγέλλοντας τὶς ὁλοκληρωτικές του μεθόδους ὄχι ἀπὸ δημοκρατικὴ εὐαισθησία, ἀλλὰ μὲ κύριο στόχο, μέσω ἐκφοβισμοῦ, τὴν μετακίνηση ψηφοφόρων πρὸς τὰ ἐλεγχόμενα κόμματα τῆς ἀρεσκείας καὶ τῶν συμφερόντων τους.
Ἔτσι μὲ ἔντεχνο τρόπο μᾶς ξαναγύρισαν ἀπὸ τὴν ἀνάποδη στὴν δεκαετία τοῦ ἑξήντα καὶ τοῦ ἑβδομήντα ὅταν ὅποιος διάβαζε «Αὐγὴ» ἔπρεπε νὰ πάει φυλακή, ἢ ὅποιος ἦταν ἀριστερὸς φακελωμένος δὲν εἶχε στὸν ἥλιο μοίρα. Φαίνεται πὼς ὅλοι αὐτοὶ οἱ δημοκράτες ξέχασαν ὅτι σὲ μία δημοκρατία, σὲ ἕνα ὑποτίθεται κοινοβουλευτικὸ σύστημα, ὅλα τὰ κόμματα ποὺ ἐκλέγονται καὶ ἀντιπροσωπεύονται στὴν βουλὴ ἔχουν τὰ ἴσα δικαιώματα προβολῆς καὶ δημόσιας παρουσίασης τῶν ἀπόψεών τους, Γιὰ τοὺς κύριους ὅμως τῆς ἀριστερᾶς καὶ τῆς προόδου, ἡ δημοκρατία εἶναι ἀλλὰ κὰρτ καὶ οἱ νομοὶ εἶναι καλοὶ μόνο ὅταν στηρίζουν τὶς ἀπόψεις τους. Ἔτσι ὅμως ἀντὶ νὰ ἐξαφανίσουν τὴν Χρυσὴ Αὐγή, μᾶλλον τὴν κάνουν πιὸ ἑλκυστικὴ καθὼς τὴν ἡρωοποιοῦν καὶ τὴν καθιστοῦν τὴν μόνη ἀντισυστηματικὴ παράταξη στὴν Ἑλλάδα τοῦ μνημονίου. Οἱ ἀριστεροὶ συμμάχησαν μὲ τοὺς δεξιοὺς καὶ τὸ δημοσιογραφικὸ κατεστημένο καὶ ὅλοι μαζὶ στὰ τηλεοπτικὰ πάνελ τῶν ξεπουλημένων ἑλληνικῶν καναλιῶν κυνηγώντας τὶς «μάγισσες» τῆς Χρυσῆς Αὐγῆς. Κατὰ τὰ ἄλλα, δόξα νὰ’ χει τὸ μνημόνιο τῆς ἐθνικῆς μας ἐξόντωσης.
