Γράφει ο π. Παντελεήμων Κρούσκος
Πιό
πολύ από την Χρυσή Αυγή με στενοχωρούν οι Έλληνες πού την βλέπουν σαν
μασκοφόρο εκδικητή, πού την βλέπουν σαν εμπροσθοφυλακή κάποιου αγώνα.
Ποιού αγώνα άραγε;
Για ποιά Ελλάδα;
Ξεψάχνισε
τον ψυχισμό τους και θα βρείς αιτήματα για διαγραφή χρεών, ένα
μεροκαματάκι, ένα φιατάκι εξ αδιαιρέτου και φθόνο για την άρχουσα τάξη.
Αυτή
την Ελλάδα την ζήσαμε ήδη. Ήταν η Ελλάδα του άκρατου καταναλωτισμού,
των λαϊκιστικών ονείρων, της ανοχής σε λαϊκιστές και ανάξιους
τσομπάνηδες, της σιωπηρής συνενοχής του "ποιμνίου" τους, της έσχατης
αμερικανιάς, του χυδαίου υλισμού.
Συγγνωμη πού είμαι κυνικός.
Αλλά αυτά δεν είναι φτερά αγγέλου για να πάει ο ελληνισμός μπροστά, είναι φτερά κότας.
Το να περιμένεις τον μασκοφόρο εκδικητή είναι ραγιαδισμός.
Η Ευθύνη για το μέλλον της χώρας μας είναι μόνον στα χέρια μας.
Αλλά
αυτό δεν το καταλαβαίνουμε. Γιατι εχθρός του Έλληνα δεν είναι ο
εγχώριος ή ξένος άρχοντας του. Και αυτοί μοιράζονται αυτή την την
αποκτήνωση και αυτή την κακομοιριά μαζί μας. Μιλώ για τους εγχωρίους. Οι
άλλοι μας ψέγουν και μας χλευάζουν για την μανία να καταναλώνουμε
υπερήφανα και ξενοδουλικά την τροφή πού μας σερβίρουν.
Εχθρός του Έλληνα είναι ο ραγιάς Έλληνας.
Ο χριστιανός είναι εκλεκτή πάστα.
Αλλού στοχεύει. Δεν δικαιολογεί το αίμα για να κατασιγάσει απωθημένα. Είναι ανατριχιαστική όλη αυτή η αιμοδιψία.
Η επαναστατικότητα και η μεταστροφή πρέπει να γίνει εκ των έσω.
Να ξαναβρούμε τα ελληνικά μας. Τα φιλότιμα και τις αρχές μας.
Να απεγκλωβιστούμε από την φάρμα των ζώων, πού καταναλώνουν πριν την σφαγή τους.
Φοβάμαι πώς αυτός ο ραγιαδισμός θα ανάγει τους συλληφθέντες σε ήρωες.
Και όσο υπάρχει ραγιαδισμός θα υπάρχουν χρυσές αυγές με χίλια πρόσωπα και χίλιες αποχρώσεις.
Εδώ είμαστε και θα το δείτε.
