Γράφει ο παπα-Ηλίας
Έζησε πριν από 28 αιώνες. Και, όπως ο ίδιος λέει, η γυναίκα
του τον απατούσε. Γι’ αυτό και για ένα χρονικό διάστημα τη χώρισε. Αλλά
κατόπιν τη συχώρεσε και την ξαναπήρε στο σπίτι του.
Ο λόγος για τον προφήτη Ωσηέ, που η μνήμη του γιορτάζεται στις17 Οκτωβρίου.Δεν είναι βέβαιο ότι η οικογενειακή του κατάσταση, ήταν όντως, όπως την περιγράφει.
Γιατί μπορεί η αναφορά του στη συζυγική απιστία να ήταν απλά
μια παραστατική εικόνα της σχέσης των Εβραίων προς το Θεό. Πράγμα,
που ισχύει και σήμερα, σχετικά με τους σιωνιστές….
Είναι, άλλωστε χαρακτηριστικό ότι την ίδια γλώσσα με τον Ωσηέ, θα χρησιμοποιήσει αργότερα και ο Χριστός, όταν θα μιλήσει για τη “γενεά τη μοιχαλίδα και διεστραμμένη”…
Λευτέρωσε ο Θεός τους Εβραίους απ’ την καταπίεση και τη
γενοκτονία, που τους επέβαλαν οι Αιγύπτιοι. Τους περιέθαλψε για σαράντα
χρόνια στην έρημο. Κάνοντας τον ουρανό να βρέχει τροφή και τις πέτρες να
αναβλύζουν νερό.
Κι όταν το προαιώνιο όνειρό τους έγινε πραγματικότητα, εκείνοι τον πρόδωσαν. Και λάτρεψαν άλλους θεούς.Κύριοι υπαίτιοι της πραγματικότητας αυτής; Η πολιτική και θρησκευτική ηγεσία! Οι βασιλιάδες και το ιερατείο…
Οι οποίοι πάνω απ’ το θέλημα του Θεού και την αγάπη για το συνάνθρωπο έβαζαν την ξενόφερτη απάνθρωπη θρησκεία. Που απαιτούσε κόμη και τις θυσίες των πρωτότοκων παιδιών.
Ο Ωσηέ αποκαλεί τη θρησκευτικότητα αυτού του είδους «πορνεία»
και «μοιχεία» . Και εκσφενδονίζει τους μύδρους του εναντίον του
ιερατείου:
“Το συνάφι του ιερατείου, λέει, μοιάζει με συμμορία ληστών. Καλλιεργούν την αδικία και γι’ αυτό θερίζουν το μίσος…”. Aπευθυνόμενος προς τους ιερωμένους της εποχής του, τους λέει:
“Ο λαός μου καταστράφηκε από την έλλειψη γνώσης. Επειδή σεις απορρίψατε τη γνώση μου, απορρίπτω κι εγώ εσάς από του να είσθε λειτουργοί μου. …”.
Και ασφαλώς και ο λαός ακολουθεί το “χορό” των βασιλιάδων και του ιερατείου:
“Ψευδορκίες και δολοφονίες…πολλαπλασιάζονται και αίματα επί
αιμάτων συσσωρεύονται! λέει ο προφήτης. Κάνουν συμφωνίες και παίρνουν
αποφάσεις με ψεύτικους όρκους. Και η δικαιοσύνη τους είναι σαν
δηλητηριώδες φυτό”!…
Ο Γιεχωβά αντιμετωπίζει τους Εβραίους, όπως και ο προφήτης την άπιστη γυναίκα του.
Προσπαθεί με προσωρινές τιμωρίες να τους φέρει στο σωστό δρόμο. Αλλά
τελικά πείθεται ότι δεν πρόκειται για κάποια περιστασιακά
παραστρατήματα αλλά για ολοσχερή διαστροφή. Και καταλήγει πως μόνο μια μεγάλη καταστροφή μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για μια ουσιαστική μεταστροφή και επιστροφή:
«Κάποτε οι Εβραίοι έμοιαζαν με θαλερό και πολύκαρπο αμπέλι, λέει ο προφήτης. Αλλά, όσο πλουσιότεροι είναι οι καρποί και ευφορότερη η χώρα, που τους πρόσφερα, τόσο περισσότερα θυσιαστήρια χτίζουν στους ξένους θεούς”…
Όμως! Θα ’ρθει η ώρα, που θα δώσουν λόγο των πράξεών τους:
«Μη χαίρεσαι και μη γλεντοκοπάς Ισραήλ. Τ’ αλώνια με το σιτάρι
και τα πατητήρια των σταφυλιών με το κρασί θα τα χάσεις. Άλλοι θα πάνε
αιχμάλωτοι στην Αίγυπτο κι άλλοι στην Ασσυρία. Και θα φάνε ακάθαρτο και
πικρό ψωμί. Κι εδώ τα πολύτιμα κι αγαπημένα πράγματά σας θα τα σκεπάσουν
αγκάθια…».
Το κήρυγμα όμως της καταστροφής επισύρει την αγανάκτηση των
Ισραηλιτών κατά του προφήτη, οι οποίοι τον χαρακτηρίζουν ανόητο και
τρελό:
“Ανόητος είναι ο προφήτης, λένε, τρελός είναι ο άνθρωπος του πνεύματος!…”Όταν όμως θα ’ρθει η καταστροφή οι Εβραίοι, πάνω στην ανάγκη τους, θα κάμουν ο, τι κάνουμε, συνήθως, όλοι μας. Θα θυμηθούν το Θεό:
“Στην ανάγκη τους, λέει ο Θεός, θα με αναζητήσουν. Αλλά με τις θυσίες των βοδιών και των προβάτων δεν θα με βρουν”.
“Δεν θέλω τα πρόβατα σας και τα βόδια σας. Γνώση κι εμπιστοσύνη στο Θεό σας θέλω. Δικαιοσύνη, και ευσπλαχνία για το συνάνθρωπό σας. Σπείρετε δικαιοσύνη, για να θερίσετε αγάπη…”.
Αυτά έλεγε στους Εβραίους ο Ωσηέ “τω καιρώ εκείνω”.
Και τι, άραγε, θα είχε να πει σε μας σήμερα; Μήπως τα ίδια; Ή και χειρότερα!…
Γιατί και σήμερα δεν υπάρχει αληθινή θεογνωσία.
Και βέβαια όπου δεν υπάρχει θεογνωσία και δικαιοσύνη ούτε και αγάπη
μπορεί να υπάρξει. Κι όταν λέμε αγάπη δεν εννοούμε κάποια γλυκερότητα
απέναντι στους συνανθρώπους μας. Ούτε κάποιες ελεημοσύνες της
πενταροδεκάρας.
Που σημαίνει ότι ο προφήτης Ωσηέ έρχεται να πει σε μας τους
σημερινούς χριστιανούς και προπάντων τους κληρικούς ότι βρισκόμαστε πολύ
μακρύτερα απ’ το Θεό απ’ όσο οι σύγχρονοί του Εβραίοι.
Και ότι ζούμε στην προϊστορία όχι μόνο της Καινής αλλά και αυτής ακόμη της Παλαιάς Διαθήκης…
Και ότι συνεπώς θα χρειαστούν πολλές ακόμη χιλιετηρίδες, για
ν’ αποκτήσουμε τη θεογνωσία και την αγάπη, που θέλει από μας το
Ευαγγέλιο.
Έτσι ώστε να είμαστε και όχι απλά να λεγόμαστε χριστιανοί. Τυπικά και καταχρηστικά! Όπως τώρα….
Που από το ένα μέρος δοξολογούμε το Χριστό κι από το άλλο
χειροκροτούμε και ψηφίζουμε τους κανακάρηδες της σατανικής
Μπίλντεμπεργκ…
