Ζωοδόχος Πηγή του Καμαριού της Σαντορίνης, με ένα απίθανο σπήλαιο και τρεχούμενα νερά!

Γράφει ο Γιάννης Αργυρός

Για να φθάσει κανείς στο ναό της Ζωοδόχου Πηγής, ο οποίος φαίνεται να είναι κρεμασμένος στα σπλάχνα του βουνού, από ένα μέρος της περιοχής του Καμαριού, έχει δύο επιλογές.

Η μία είναι να ακολουθήσει το σκαλωτό γραφικό και λιθόστρωτο ελικοειδή δρομάκι, το απλώνεται κάτω από το ναό, και η άλλη επιλογή είναι να φθάσει οδικώς δια μέσου του δρόμου της Αρχαίας Θήρας μέχρι λίγο πριν τις τελευταίες στροφές, στο ύψος του ναού και να συνεχίσει μετέπειτα πεζοπορώντας το μικρό μονοπάτι που οδηγεί στο χώρο αυτό.
 

Το μικρό εκκλησάκι της Ζωοδόχου Πηγής (1825 – 1834), βρίσκεται μια ανάσα πριν την Αρχαία Θήρα, σε υψόμετρο 190 μέτρων και προσκολλημένο σαν στρείδι στα απόκρημνα βορειοδυτικά και γιγαντιαία βράχια του βουνού που απλώνεται προς την περιφέρεια του Καμαριού

Το ξωκλήσι αυτό υπάγεται στις μονόκλιτες καμαροσκεπές βασιλικών και αναφέρεται ότι κτίστηκε από τους ασκητές του μονυδρίου του Μέσα Βουνού, κατά την προαναφερόμενη χρονική περίοδο. 

 
Δίπλα στο ναό υπάρχει μεγάλο και μοναδικό σπήλαιο του νησιού με τρεχούμενο νερό – αγίασμα, από σταλακτίτες και διαδοχικές βραχολεκάνες γεμάτες από πηγαία νερά. Εξ ου και η ονομασία του ναού.

Το μήκος του ανέρχεται στα 25 μέτρα, με κυμαινόμενο πλάτος από 4 μέχρι 8 μέτρα και ύψος από 5 με οκτώ μέτρα περίπου.

Στην είσοδο του σπηλαίου και στο πάνω μέρος του, διακρίνει κανείς τη δύναμη της ζωής, η οποία αναδύεται μέσα από τις βραχώδεις σχισμές του σπηλαίου συκιές, οι οποίες φυτεύτηκαν από τα περιττώματα των πουλιών, εκ των οποίων οι ρίζες των ορισμένες είναι προς τα επάνω και η πορεία των σύμφωνα με τον θετικό προσανατολισμό των δέντρων, να διαγράφουν πορεία 180^ο  και με κατεύθυνση προς τα επάνω….!

Μετά την είσοδο του πρώτου μεγάλου σπηλαίου και μετά την καγκελόπορτα, αριστερά σε υπερυψωμένο σημείο βρίσκεται ένα σχετικά μεγάλο σπήλαιο με κοκκινόχωμα στο δάπεδό του.

Μπροστά μας όμως αρχίζει να περιορίζεται το ύψος του σπηλαίου, αλλά στο βάθος του αρχίζει πάλι να ξαναμεγαλώνει.

Στο σημείο αυτό ακούγονται και φαίνονται τα τρεχούμενα νερά από την οροφή του σπηλαίου και να καταλήγουν στις όμορφες βραχολεκάνες του χώρου, όπου και μπορείτε να πιείτε.

Λίγο πιο πίσω, χαμηλότερα και δεξιά υπάρχει ένα άλλο σπήλαιο με μικρή είσοδο όπως αυτή φαίνεται στη φωτογραφία, αλλά μετά την είσοδό του είναι ένα αρκετά μεγάλο δωμάτιο, με ύψος ενός μέτρου και το δάπεδό του γεμάτο νερά, με βάθους 30 εκατοστών περίπου.

Θυμάμαι κατά την παιδική μας ηλικία και κατά τον εορτασμό του ναού, ανάβαμε μικρά κεράκια σ΄ όλο του σπηλαίου, και στο συγκεκριμένο χώρο επειδή το δάπεδό του ήταν γεμάτο από νερά, τοποθετούσαμε άδεια κονσερβοκούτια από αναμμένα κεριά και έπλεαν σαν μικρές βαρκούλες, φωτίζοντας και αυτό το σπήλαιο. Στο βάθος του σπηλαίου ακούγαμε εντονότερα τον θόρυβο του νερού, δίνοντας την εντύπωση, ότι κάπου αλλού οδηγείτε το νερό αυτό.

Η τελική εικόνα του όλου σπηλαίου ήταν κάτι περισσότερο από μαγευτική……!!!!!

   Κατά την περιφορά της εικόνας, η λιτάνευση έφθανε ευθεία και στο βάθος της σπηλιάς, όπου γινόταν ο καθαγιασμός των υδάτων.

Σύμφωνα με τις παραδόσεις της περιοχής αναφέρεται ότι στο βάθος του σπηλαίου υπάρχει ένα άλλο μικρό άνοιγμα, όπου μπορεί να περάσει κανείς έρποντας.

Επίσης πάνω από τη Ζωοδόχο Πηγή και δεξιά, βρίσκεται ένα άλλο σπήλαιο, με ελικοειδείς και σκοτεινούς χώρους.

Κατά το έτος 1903 – 1904 είχαν έλθει διάφοροι επιστάτες της Γαλλικής Εταιρείας, από την περιοχή του Λαυρίου, μεταξύ των οποίων και κάποιος Κοζάος Νικόλαος από το Εμπορείο της Σαντορίνης, προκειμένου να ερευνήσουν την ύπαρξη αρχαίου μεταλλείο και σύμφωνα με την έρευνά τους, πράγματι υπήρχε ανάλογο μεταλλείο το οποίο εκμεταλλεύονταν οι κάτοικοι της Αρχαίας Θήρας.

Μάλιστα αναφέρεται ότι κατά την περίοδο των διωγμών, ο χώρος αυτός χρησιμοποιήθηκε ως κρυψώνας από τους χριστιανούς της εποχής εκείνης.

πηγή:hkoinoniamas