Αφιέρωμα στον 2ο πολιτικό αυτόχειρα δάσκαλο Σάββα Μετοικίδη με το βλέμμα στον ά-πιστο Θωμά…

 Γράφει το  Μανιτάρι του Βουνού

Τι περίεργες συμπτώσεις κι αυτές, τι συγκλονιστικά γεγονότα, τι χαοτικά και απρόβλεπτα!!!

- Στις 21 Απρίλη του 2010 ο άπιστος για τη χώρα μας ΓΑΠ έκανε την πολιτική και οικονομική προδοσία στο ΔΝΤ και την Τρόικα. Σαν να ήθελε να συνδεθεί με την μοιραία επέτειο του εθνικιστικού και αμερικανόδουλου καθεστώτος των συνταγματαρχών.

- Στις 21 Απρίλη του 2012 ένας διαχρονικός αγωνιστής δάσκαλος, ποντιακής καταγωγής, αποφάσισε (άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου) να αυτοθυσιαστεί για να ακουστεί μία και έξω η φωνή του ΕΝΑΝΤΙΑ για την επερχόμενη δουλοπαροικία των δυνάμεων της εργασίας και της αποικιοποίησης της χώρας.

- Σήμερα, μια μέρα μετά, οι όπου γης ορθόδοξοι χριστιανοί γιορτάζουμε την «καλή α-πιστία» του Απόστολου Θωμά.

Θα επαναλάβω και πάλι όσα έγραψα για την πολιτική αυτοχειρία του Δημ. Χριστούλα συχετίζοντάν της με την ανάσταση του ανθρώπου (Λαζάρου). Τον ηρωικό πολιτικό αυτόχειρα Σάββα Μετοικίδη δεν τον γνώριζα από κοντά. Θα αρκεστώ όμως σε ψήγματα, απ’ αυτά ψέλλισαν μέχρι στιγμής  συναγωνιστές του. Προκαταβολικά όμως θα γράψω, μετά από δυο-τρεις σκέψεις συσχετίζοντας την με το νόημα της απιστίας του Θωμά..

Ι) Για τον Απόστολο Θωμά:

H αμφιβολία – όπως τονίζει και ο …. «Νεκρός για τον κόσμο» -  αποτελεί μια κατά κάποιο τρόπο δημιουργική συνιστώσα τόσο στην εξέλιξη του προσώπου, όσο και των συλλογικών υποκειμένων στην ιστορία του ανθρώπου. Εξαίρεση αποτελεί η ιδεολογικοποίησή της και η δημιουργία φενάκης που οδηγεί σε μια άρρωστη και συνεχή απιστία. Αντίθετα η ευ-πιστία αποτελεί συνήθως μια άνευ περιεχομένου δουλικότητα σε τσαρλατανισμούς και δικτατορίσκους και μόνο σπάνια μια φωτισμένη και γρήγορη διαίσθηση στο δρόμο για βίωση της Αλήθειας.

Με δυο φτερά πετάει στα ουράνια η πίστη στα ουσιώδη: 1) Με το χειροπιαστό παράδειγμα, την προσωπική εμπειρία, την χειροπιαστή απόδειξη. 2) Με την αποδοχή της μαρτυρίας των ανθρώπων που εμπιστευόμαστε ή την πολλαπλή συλλογική μαρτυρία ελεύθερων μαρτύρων (επί δύο ή τριών μαρτύρων σταθήσεται παν ρήμα: Ιησούς).

Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή οι δέκα μαθητές τη νυκτα της αναστάσεως (ούσης οψίας) δέχτηκαν την ειρηνική επίσκεψη του αναστημένου Ιησού και τους προσφέρθηκαν τα χέρια με τους τύπους των ύλων και η λογχευμένη πλευρά. «Και εχάρησαν οι μαθηταί ιδόντες τον Κύριον». Έγιναν λοιπόν οι δέκα μάρτυρες συλλογικοί του αναστημένου. Ο Θωμάς απουσίαζε, αλλά δεν δέχτηκε τη συλλογική μαρτυρία των «δέκα», όπως πολλοί από τους μετέπειτα πιστούς (όντως ή μη).

Κατέδειξε με την επιμονή για τις ίδιες χειροπιαστές αποδείξεις ότι αποτελεί τον εμπειρικό άνθρωπο, τον ένα από τους πολλούς. Και ο Ιησούς του έκανε τη χάρη «μεθ’ ημέρας οκτώ»!!!

«…Ο Θωμάς δεν ενσαρκώνει την απιστία, όσο την ανάγκη της παρουσίας της απιστίας για να φανή καλύτερα η πίστη και ν’ αχτινοβολήσει περισσότερο. Ο Θωμάς εκφράζει το α’ίτημα της πλειοψηφίας του κόσμου. Και κάτι περισσότερο ακόμα. Εκφράζει το αίτημα της επιστήμης. Τον συγκινεί μονάχα το ορατό, ό,τι μπορεί να συλλάβη η όραση και η αφή. Τρία χρόνια διδαχής, τρία χρόνια θαυμάτων, το φοβερό μαρτύριο της σταύρωσης κι η Ανάσταση, δεν είναι αρκετά για το Θωμά. Χρειάζεται κάτι άλλο…».

«… Θάλεγε κανείς, πως το αίτημα του Θωμά κι η προθυμία του Ιησού να το ικανοποιήση, καθορίζει το περιεχόμενο του άγραφου συμβολαίου μεταξύ του Θείου και της ανθρώπινης γνώσης..»

«… Η ίδια μεταναστασιακή διαδικασία αποδείχνει, πως δεν φτάνει το αίτημα του Θωμά κι η άμεση ικανοποίησή του, για να υψώση τους συναγμένους μαθητές του Ιησού στο επίπεδο του απόστολου, αλλά χρειάζεται κι ένα πρόσθετο στοιχείο, πολύ σημαντικό, που πονάχα το Θείο, κατά την απόλυτη κρίση του, μπορεί να χορηγήση στον άνθρωπο. Κι αυτό το στοιχείο είναι η Χάρη…». (Κωστής Μπαστιάς, Κυριακοδρόμιο, Αθήνα 1977, εκδ. Αστήρ, σελ. 114-115).

ΙΙ) Για τον Σάββα Μετοικίδη:

Ο δια αυτοχειρίας δολοφονηθείς δάσκαλος μοιάζει πολύ στο Θωμά ως ανθρώπινος τύπος. Δεν εμπιστεύτηκε φαίνεται τους αντιμνημονιακούς φορείς για την ανάσταση του λαού και της χώρας. Ήθελε χειροπιαστά πράγματα. Πριν δεκαπέντε μέρες ένα τέτοιο παράδειγμα προσέφερε ο 77χρονος συνταξιούχος φαρμακοποιός και αποφάσισε να το κάνει και ο ίδιος πράξη ως δεύτερη μαρτυρία για μας. Αν και η ακραία αυτοαφαίρεση της ζωής δεν αποτελεί για τον πολιτισμό της ευρύτερης δικής μας πολιτισμικής μας παράδοσης αποδεκτή πρακτική το ακολούθησε.

Με βάση την ορθόδοξη θεολογία, αν αυτό δεν ευλογηθεί «άνωθεν» δύσκολα θα φέρει αλυσιδωτά αποτελέσματα. Όμως η ηρωική πράξη αυτοθυσίας-πολιτικής αυτοχειρίας καταγράφεται στις εξελίξεις και θα αποτελεί ούτως ή άλλως ένα μαρτύριο στη συνείδησή μας. Γι’ αυτό αξίζει αυτό το αφιέρωμα, όπως του αξίζει «ούσης οψίας και των θυρών – της ζωής του – κεκλεισμένων» ο χαιρετισμός του Ιησού: Ειρήνη Υμίν…  και από μας το «Θεός σ’χωρέστον»!

Έγραψαν από χθες

α) Από τον «Πόντος και αριστερά..»  – Σάββας Μετοικίδης, Δάσκαλος…

Σάββας Μετοικίδης, Καπετάν Νέστος

ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΜΑΣ ΠΙΣΩ ΔΕ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΦΕΡΟΥΜΕ
ΑΛΛΑ ΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΠΙΣΩ ΘΑ ΤΙΣ ΠΑΡΟΥΜΕ
ΟΠΩΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΧΕΙ…

β) «Αγωνιστικές παρεμβάσεις, Συσπειρώσεις, Κινήσεις Δ. Ε.», Για το δάσκαλο Σάββα Μετοικίδη που έφυγε από κοντά μας

«Έφυγε από κοντά μας ο συνάδελφος δάσκαλος Σάββας Μετοικίδης, σύντροφος, συναγωνιστής και φίλος, βάζοντας ο ίδιος τέλος στη ζωή του στα 44 χρόνια του.
Μαχόμενος δάσκαλος της πράξης στο σχολείο, στην ειδική αγωγή, στους μετανάστες και τους άνεργους, αλλά και μαχητικός αγωνιστής στο εκπαιδευτικό κίνημα για μια δημόσια δωρεάν παιδεία και στους κοινωνικούς αγώνες του καιρού μας ενάντια στη βαρβαρότητα του κεφαλαίου, ο Σάββας θα λείψει από κάθε έναν που παλεύει σήμερα για ένα δικαιότερο κόσμο.

Στους δύσκολους καιρούς που έρχονται κρατάμε σαν εφόδιο την αυτάπαρνησή του και το δόσιμό του, την πολύπλευρη και ακούραστη δράση του, την απαίτησή του για δικαιοσύνη. Αθήνα, 21.4.2012, Διαβάστε αφιέρωμα στον Σάββα Μετοικίδη ΕΔΩ»

γ) Από το «http://www.youtube.com/user/va8ikokkino?feature=watch» βίντεο φωτογραφικής αναφοράς:

ΓΙΑΤΙ ΡΕ ΣΑΒΒΑ ;;;;;;;;

  

δ) Παρεμβάσεις, Κινήσεις Π. Ε., 21/04/2012, Σαν ψέμα… για το μονάκριβό μας φίλο, σύντροφο, αδελφό…

«Ποια λόγια μπορούν να αποτυπώσουν το χαμό ενός ανθρώπου, του Σάββα μας, του Σάββα Μετοικίδη δάσκαλου που έφυγε από κοντά μας, θέτοντας τέλος στη ζωή του, σήμερα Σάββατο 21 Απρίλη;

Ο Σάββας 44 χρονών από την Ξάνθη, πάντα μπροστά στους αγώνες, στις απεργίες, στις μικρές και μεγάλες καθημερινές μάχες μέσα και έξω από το σχολείο, για το δικαίωμα στη μόρφωση των παιδιών μας, για τη δημόσια δωρεάν παιδεία, για το δάσκαλο, τον εργαζόμενο, τον άνεργο, το μετανάστη, για ένα άλλο αύριο.

Και όταν έσβηναν τα φώτα των μεγάλων αγώνων, δίπλα στα παιδιά που τόσο αγάπησε, ως δάσκαλος ειδικής αγωγής, ως δάσκαλος εκμάθησης ελληνικής γλώσσας των μεταναστών.

Ευαίσθητος, κοινωνικά ανήσυχος, ανοιχτός στους ανθρώπους, δίπλα σε όποιον/α είχε ανάγκη, δεν λογάριασε ποτέ προσωπικό κόστος, κούραση, κίνδυνο. Με το δίκιο και την αλήθεια, ταξιδιώτης του ανοιχτού ορίζοντα, πάντα με το γέλιο στα χείλη, άνθρωπος των πράξεων κυρίως, και όχι των λόγων. Αλλά ο λόγος του ήταν πάντοτε «σπαθί».
Σύντροφέ μας, καλό ταξίδι, μας αφήνεις σε δύσκολες μέρες, σε δύσκολες εποχές. Ξέρουμε όμως, ότι σε αυτό το ταξίδι που όλοι μαζί χαράξαμε, δε θα λείπεις. Θα μας συντροφεύεις με το πείραγμά σου, τη γνώμη σου, το γέλιο σου, την αποφασιστικότητα σου.

Σου υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε στους ίδιους δρόμους που μαζί διαβήκαμε, στους δρόμους που ακόμα δεν ανοίξαμε, αλλά ονειρευτήκαμε μαζί, στη διαδήλωση, στον αγώνα, στο σχολείο».

ε) «Αντί-Νέα τάξη πραγμάτων», ΒΙΝΤΕΟ – Νέα «πολιτική» αυτοκτονία: «Αυτοκτονώ εξαιτίας του μνημονίου»:

«Σοκ προκαλεί η είδηση νέας αυτοκτονίας, ενός 44χρονου δασκάλου που έφυγε, θέτοντας τέλος στη ζωή του, χθες Σάββατο 21 Απρίλη το απόγευμα, σε ένδειξη πολιτικής διαμαρτυρίας Πρόκειται για τον δάσκαλο, Σάββα Μετοικίδη, ο οποίος ζούσε και δίδασκε στην Αθήνα και βρέθηκε στην ιδιαίτερη πατρίδα του για τις ημέρες του Πάσχα. Ο αυτόχειρας απαγχονίστηκε λίγο μετά τις 5 το απόγευμα σε αποθήκη της πατρικής κατοικίας του στη Σταυρούπολη. Άφησε ιδιόχειρο, πολυσέλιδο σημείωμα, στο οποίο…. εξηγεί ότι οι λόγοι της αυτοκτονίας του είναι ξεκάθαρα πολιτικοί και ότι διαμαρτύρεται για το μνημόνιο και την οικονομική κατάσταση της χώρας. Aποτελεί ένα μανιφέστο ενάντια στην μνημόνιο και τις επιπτώσεις στην ελληνική κοινωνία. Σύμφωνα με το tvxs.gr, είναι η δεύτερη αυτοκτονία Έλληνα που έχει ξεκάθαρο χαρακτήρα πολιτικής διαμαρτυρίας για την κατάσταση στη χώρα και την οικονομική κρίση και συμβαίνει δύο εβδομάδες πριν τις κρίσιμες εθνικές εκλογές. Ο Σάββας Μετοικίδης ήταν μάχιμος, αγωνιστής και συνδικαλιζόταν στο χώρο των εκπαιδευτικών».

Υστερόγραφο 1:

Ο Σάββας Μετοικίδης το Δεκέμβρη του 2008 έγραφε:

«ΒΙΑ είναι να δουλεύεις 40 χρόνια για ψίχουλα και να αναρωτιέσαι αν ποτέ θα βγεις στη σύνταξη.

ΒΙΑ είναι τα ομόλογα, τα κλεμμένα ασφαλιστικά ταμεία, η χρηματιστηριακή απάτη.
ΒΙΑ είναι να αναγκάζεσαι να παίρνεις ένα στεγαστικό δάνειο που τελικά το πληρώνεις χρυσό.

ΒΙΑ είναι το διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη να σε απολύει όποια στιγμή θέλει.

ΒΙΑ είναι η ανεργία, η προσωρινότητα, τα 700 ευρώ με ή χωρίς ένσημα.

ΒΙΑ είναι τα εργατικά «ατυχήματα», επειδή τα αφεντικά περιορίζουν τα εξόδά τους εις βάρος της ασφάλειας των εργαζομένων.

ΒΙΑ είναι να παίρνεις ψυχοφάρμακα και βιταμίνες για να ανταπεξέλθεις στα εξαντλητικά ωράρια.

ΒΙΑ είναι να είσαι μετανάστρια, να ζεις με το φόβο ότι θα σε πετάξουν ανά πάσα στιγμή έξω από τη χώρα και να βιώνεις μια διαρκή ανασφάλεια.

ΒΙΑ είναι να είσαι ταυτόχρονα μισθωτή, νοικοκυρά και μάνα.

ΒΙΑ είναι να σου πιάνουν το κώλο στη δουλειά και να σου λένε «Χαμογέλα ρε τι σου ζητάμε;»
Αυτό που ζήσαμε εγώ το ονομάζω εξέγερση. Κι όπως κάθε εξέγερση μοιάζει με πρόβα εμφυλίου, μυρίζει καπνιά, δακρυγόνα και αίμα. Δεν τιθασεύεται εύκολα και δεν καπελώνεται. Πυρπολεί συνειδήσεις, αναδεικνύει και πολώνει αντιθέσεις, υπόσχεται στιγμές, έστω, συντροφικότητας και αλληλεγγύης. Ιχνηλατεί ατραπούς για την κοινωνική απελευθέρωση.

Κυρίες και κύριοι, καλώς ήρθατε στις μητροπόλεις του χάους! Βάλτε πόρτες ασφαλείας και συστήματα συναγερμού στα σπίτια σας, ανοίξτε την tv και απολαύστε το θέαμα. Η επόμενη εξέγερση θα είναι σίγουρα σφοδρότερη, όσο θα προχωράει η σαπίλα αυτής της κοινωνίας… Ή βγείτε στους δρόμους δίπλα στα παιδιά σας, απεργήστε, τολμήστε να διεκδικήσετε τη ζωή που σας κλέβουν, να θυμηθείτε ότι κάποτε υπήρξατε νέοι που θελήσατε ν’ αλλάξετε τον κόσμο.”