Γράφει ο Ευάγγελος ο Σάμιος
Σχόλιο ΠΑΖΛ: Στο 4ο Μέρος θα ταξιδεύσουμε από το ακριτικό Καστελλόριζο προς την Γαύδο αλλά μέσω της μαρτυρικής Κύπρου, αφού περάσουμε από την λεβεντογέννα Κρήτη.
1. Κατεβαίνουμε χαμηλά στα Δωδεκάνησα και κινούμαστε ανατολικά, όπου συναντάμε το Καστελλόριζο. Ο Νίκος Λυγερός μας εξηγεί ότι ¨Βλέποντας το Καστελόριζο από ένα χάρτη της ανατολική Μεσογείου, θα δείτε πως το νησί αποτελεί ένα κόμπο που δένει γεωπολιτικά την Ελλάδα με την Κύπρο μας. Χωρίς το Καστελόριζο, τα χωρικά ύδατα των ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, θα τέμνονταν κάθετα από ένα θαλάσσιο σύνορο μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου, καθιστώντας την δυνατότητα κοινής ελλαδοκυπριακής συνεκμετάλλευσης κοιτασμάτων ορυκτού πλούτου, όπως επίσης και την δυνατότητα ενεργοποίησης του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος, αδύνατη¨.
Επίσης μας τονίζει ότι: «....... το Καστελόριζο είναι χώρος μιας μάχης όχι μόνο από μόνο του, αλλά ολόκληρη η περιοχή, ειδικά αυτή που ανήκει στον ελληνικό χώρο, δηλαδή η δυτική του πλευρά, λόγω της Συνθήκης Παρισίων του 1947. Στην πραγματικότητα, το θέμα της ΑΟΖ θα ασκήσει de facto μια πίεση σε αυτήν την περιοχή και θα πρέπει να επιλέξουμε αν αυτός ο χώρος θα είναι ανάλογος του Μαραθώνα ή των Θερμοπυλών. ... Όλος ο προβληματισμός είναι η προετοιμασία μας. Αλλιώς θα επαναλάβουμε το λάθος της Συνθήκης Σεβρών του 1920, η οποία μετατράπηκε τελικά σε Συνθήκη Λωζάνης του 1923, η οποία μέσω του προσχήματος των Στενών, καθόρισε την μοίρα της Ίμβρου και της Τενέδου, δίχως να δοθεί σημασία στα συγκεκριμένα νησιά».
2. Ο Νίκος Κοτζιάς θα θυμίζει την ¨ ....αντίσταση που πρόβαλε ο Μακάριος στις παραλλαγές προτάσεων της Αμερικανικής Κυβέρνησης (Σχέδια ‘Ατσεσον) για εκχώρηση από την Ελλάδα της νήσου Καστελόριζο προκειμένου να υπάρξει η πολυπόθητη τότε «Ένωση» της Κύπρου με την Ελλάδα¨.
3. Εν συνεχεία η Κύρα Αδάμ μας εξηγεί ότι ¨Η Τουρκία επιχειρεί για ακόμα μία φορά να «εκφοβίσει» την Ελλάδα (όπως και την Κύπρο) στην περιοχή του Καστελόριζου, αμφισβητώντας ευθέως τα ελληνικά χωρικά ύδατα και επομένως και την ελληνική υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ στην περιοχή της Αν. Μεσογείου, επιχειρώντας να θέσει υπό «στρατιωτικό κλοιό» όλη την περιοχή της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ (η πρώτη δεν έχει ακόμα οριοθετηθεί, η δεύτερη έχει¨.
Ο ακρωτηριασμός της ΑΟΖ, στην περιοχή του Καστελλόριζου είναι προ των πυλών.
4. Μεταβαίνουμε πιο ανατολικά στο νησί της Αφροδίτης. Για την γεωπολιτική της αξία μιλήσαμε στο 1ο και στο 2ο Μέρος. Εδώ θα αναφερθούμε στον τρίτο χειρουργικό ακρωτηριασμό. Έτος 1974. Ξεκινάμε με την ¨Αιματηρή Αλήθεια ¨ που μας ματώνει την καρδιά με τις δολοπλοκίες των Εγγλέζων που δημιούργησαν τις κατάλληλες συνθήκες, ώστε να αιματοκυλισθεί και τριχοτομηθεί η πολυαγαπημένη μας Κύπρος.
5. Ακολουθεί ένας Χάρτης του 1955 Αγγλικής επινόησης στον οποίον, η διχοτομική γραμμή είναι σχεδόν η ίδια με αυτήν της γραμμής Αττίλα!
6. Τα γεγονότα του 1963 - 1964 μας φανερώνουν ότι το σχέδιο των Τούρκων προχωρούσε και η εισβολή στην Κύπρο το 1974 δεν ήταν ¨κεραυνός εν αιθρία¨.
7. Ας δούμε και το χάρτη με τον τουρκοκυπριακό θύλακα Μανσούρας - Κοκκίνων (1964) και όποιος θέλει ας διαβάσει την ιστορία της 31 MK 1964 – 1974 της ηρωικότερης μοίρας καταδρομών της Κύπρου.
8. Στην συνέχεια σας παραθέτουμε την ομιλία του Αρχιεπισκόπου Μακαρίου στον Ο.Η.Ε. ¨Επειδή πολύ συχνά γίνεται λόγος για την συγκεκριμένη ομιλία,αλλά ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΝΕΙΣ δεν την έχει διαβάσει ποτέ...μελετήστε τη προσεκτικά και θα καταλάβετε πολλά από το δραματικό παρασκήνιο εκείνων των ημερών¨. Ενδεικτικά σας παραθέτω δύο φράσεις ¨θεωρούσα τον τουρκικό κίνδυνο πιο ασήμαντο από τον ελληνικό¨ και ¨ Όπως ανέφερα ήδη, τα γεγονότα της Κύπρου δεν αποτελούν εσωτερική υπόθεση των Ελληνοκυπρίων. Αφορούν και επηρεάζουν και τους Τουρκοκυπρίους. Το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας αποτελεί εισβολή, και οι συνέπειές του πλήττουν ολόκληρο τον κυπριακό λαό, Έλληνες και Τούρκους¨. Είναι άξιον απορίας το γιατί λέγεται ακόμη ¨Εθνάρχης¨.
9. Ενώ είχε αποκατασταθεί η Δημοκρατία και εγένοντο συζητήσεις στην Γενεύη έχουμε το εξής παράδοξο, ¨ έγινε η δεύτερη επίθεση στο νησί και οι Τούρκοι πλέον κατακτούν το 37% της Κύπρου, ενώ μέχρι τότε κατείχαν ένα πολύ μικρό μέρος του εδάφους 4%!.¨. Και οι ¨εθνάρχες¨ μας, τι έκαναν;
Απαιτείται ξεχωριστεί ανάρτηση για πλήρη προσέγγιση του θέματος, σχετικά με το μη άνοιγμα του Φακέλου της Κύπρου.
10. Γυρίζουμε δυτικά για να συναντήσουμε την Κρήτη. Ο Αντώνης Φώσκολος μας τονίζει ότι "H αξιοποίηση του τεράστιου πλούτου σε υδρογονάνθρακες στα παράλια της Κρήτης μας βγάζει από τα χρέη και το μνημόνιο! Επιπροσθέτως προσδίδεται στην Ελλάδα τεράστια γεωπολιτική αξία, εισάγεται εξειδικευμένη τεχνογνωσία και δημιουργούνται χιλιάδες θέσεις εργασίας στον κλάδο εκμετάλλευσης, στη χημική βιομηχανία, στα ναυπηγεία, κ.ο.κ".
11. Ο δε Φοίβος Οικονομίδης μας εξηγεί ότι ¨Από την ενίσχυση της άμυνάς του, επί Ουίνστον Τσόρτσιλ, και το αμερικανικό σχέδιο «Pincher», την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, μέχρι σήμερα, το νησί δεσπόζει ανάμεσα σε τρεις ηπείρους.
Η Κρήτη είναι ένα ελληνικό νησί με ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία. Δεσπόζει μεταξύ τριών ηπείρων στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής.
Κάποιες περιοχές της νότιας Κρήτης βρίσκονται πιο κοντά στη Λιβύη, χώρα της βόρειας Αφρικής, παρά στην Αθήνα¨.
12. Στην συνέχεια θα εξετάσουμε την προπαγάνδα περί ανεξάρτητης Κρήτης και αφού τα συνδυάσουμε με την γεωστρατηγική και γεωοικονομική αξία της Κρήτης θα αντιληφθούμε το γιατί ¨κάποιοι¨ γνωστοί και μη εξαιρετέοι προωθούν αυτά τα σχέδια. Σίγουρα δεν είναι για το καλό της νήσου μας Κρήτης και φυσικά της Ελλάδας γενικότερα. Είναι βλέπεις ¨πολλά τα λεφτά¨ και γίνονται μυθικά, αφού η Γαύδος πηγαίνει πακέτο με την Κρήτη.
Ένας επαπειλούμενος ακρωτηριασμός κατ΄ ελάχιστον σαν μοχλός πίεσης με δυνατότητα πραγματοποίησης, όταν οι συνθήκες το επιτρέψουν ή καλλίτερα, όταν οι ¨γνωστοί άγνωστοι¨ τις δημιουργήσουν π.χ. με κάποιο δημοψήφισμα, όπως φημολογείται - καλλιεργείται, για το 2012.
Απαιτείται ξεχωριστεί ανάρτηση για πλήρη μελέτη του θέματος.
Απαιτείται ξεχωριστεί ανάρτηση για πλήρη μελέτη του θέματος.
13. Στην συνέχεια ο Μάριος Πούλλαδος αναπτύσσει το θέμα: Γαύδος το δεύτερο μας Καστελλόριζο και μας τονίζει ότι ¨Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι το ακριτικό αυτό νησί της Γαύδου είναι εξίσου μεγάλης στρατηγικής σημασίας για εμάς όπως και το Καστελόριζο. Ο λόγος είναι ότι η απόσταση του από την Κρήτη, παρέχει την ευλογία ύπαρξης μιας τεράστιας ΑΟΖ σε σχέση με το έδαφος του, όπως δηλαδή συμβαίνει και στην περίπτωση της Κύπρου. Αφού λοιπόν κατανοήσουμε ότι πρέπει να προστατέψουμε, να διατηρήσουμε αλλά και να ενισχύσουμε την ελληνικότητα και την οικονομική δραστηριότητα του νησιού, τότε μπορούμε να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν οριοθετώντας την ΑΟΖ με το κοντινότερο σύνορο, που δεν είναι άλλο από την Λιβύη¨.
14. Στη συνέχεια ο Νίκος Λυγερός
α. Μας εξηγεί για το Καστελλόριζο και την Γαύδο ότι ¨ Οι υπολογισμοί μέσω διαγραμμάτων Voronoi δείχνουν ότι αυτά τα ακριτικά νησιά ελέγχουν περιοχές, οι οποίες είναι τεράστιες σε σχέση με το εμβαδόν τους¨. Λόγω δε των πετρελαίων η γεωπολιτική τους αξία είναι τεράστια.
β. Μας επισημαίνει ότι ¨Το θέμα της ΑΟΖ δεν αναδεικνύει μόνο την σημασία του Καστελλόριζου, αλλά κάθε ακριτικού νησιού της Ελλάδας. Μια από αυτές τις σημαντικές περιπτώσεις είναι και η Γαύδος. Με τη Γαύδο εμπλέκεται, φαινομενικά, μόνο και μόνο η Λιβύη, λόγω γεωγραφίας. Μόνο που στην πραγματικότητα η υπόθεση του Καστελλόριζου με την Τουρκία επηρεάζει και την υπόθεση της Γαύδου με την Λιβύη. Η ιδέα είναι απλή. Η παθητική στάση με το πρώτο θέμα έχει επιπτώσεις και στο δεύτερο¨. Αφού μας παρουσιάσει τα διαγράμματα της ΑΟΖ μετά ή άνευ Γαύδου, μας επισημαίνει ότι ¨ Όντως όλα αυτά τα στοιχεία δηλώνουν πόσο σημαντική πρέπει να είναι όχι μόνο η υποστήριξη της οικονομικής δραστηριότητας της Γαύδου, αλλά κι οι επενδύσεις που πρέπει να γίνουν σε αυτό το νησί. Η συντήρηση μία φθίνουσας κατάστασης δεν επαρκεί. Για να έχει μέλλον το θέμα της ΑΟΖ και να είναι δυναμικό το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης, πρέπει να επενδύσουμε στους ανθρώπους μας στη Γαύδο.¨
Υπενθυμίζουμε ότι στο 2ο Μέρος/8 έχει διευκρινιστεί ότι ¨ Με μια προσεκτική παρατήρηση θα διαπιστώσετε ότι οι "γκρίζες ζώνες" δεν είναι τίποτε άλλο παρά πετρελαιοφόροι ορίζοντες¨, και επίσης ότι ¨Ακολούθησαν η κρίση των Ιμίων καθώς και η ανοιχτή αμφισβήτηση της Ελληνικότητας της Γαύδου¨.
Επαπειλούμενος ακρωτηριασμός μαζί με την Κρήτη, όπως προαναφέραμε σχετικά στην παραπάνω παράγραφο 12. Ή ¨γκρίζα ζώνη¨ η Γαύδο, για την Τουρκία, έστω και για αντιπερισπασμό, χάριν άλλων πιο ¨προσιτών γκρίζων διεκδικήσεων¨.
Επαπειλούμενος ακρωτηριασμός μαζί με την Κρήτη, όπως προαναφέραμε σχετικά στην παραπάνω παράγραφο 12. Ή ¨γκρίζα ζώνη¨ η Γαύδο, για την Τουρκία, έστω και για αντιπερισπασμό, χάριν άλλων πιο ¨προσιτών γκρίζων διεκδικήσεων¨.
Έχουμε λοιπόν τις παρακάτω ενότητες:
1. Η γεωπολιτική αξία του Καστελλόριζου (Νίκος Λυγερός).
2. Αιγαίο και Καστελλόριζο: Πώς διαπραγματεύεται η κυβέρνηση;( Νίκος Κοτζιάς).
3. Ένοπλος εκφοβισμός από Τουρκία νότια του Καστελόριζου (Κύρα Αδάμ).
4. «Αιματηρή Αλήθεια - Bloody Truth», 1955 - 1974
5. Συνταγές διχοτόμησης!
6. Κύπρος 1963-1964
7. 31 MK 1964 – 1974: Η Ηρωικότερη μοίρα καταδρομών της Κύπρου/ Η πατρίδα, τους αγνόησε όλους... (απόσπασμα)
8. Μακάριος: "θεωρούσα τον τουρκικό κίνδυνο πιο ασήμαντο από τον ελληνικό"
9. ΑΤΤΙΛΑΣ 2 ( ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1974)
10. Το φυσικό αέριο της Κρήτης μας ξεχρεώνει! (Αντώνης Φώσκολος).
11. Κρήτη: Το σταθερό αεροπλανοφόρο ( Φοίβος Οικονομίδης)
12. "Ανεξαρτησία" της Κρήτης.
13. Γαύδος: Το δεύτερο μας Καστελλόριζο (Μάριος Πούλλαδος).
14. Η Γαύδος, το άλλο μας Καστελλόριζο (Νίκος Λυγερός).
ΚΑΣΤΕΛΛΟΡΙΖΟ
1. Η γεωπολιτική αξία του Καστελλόριζου
α. Η γεωπολιτική του Καστελλόριζου.
Βλέποντας το Καστελόριζο από ένα χάρτη της ανατολική Μεσογείου, θα δείτε πως το νησί αποτελεί ένα κόμπο που δένει γεωπολιτικά την Ελλάδα με την Κύπρο μας. Χωρίς το Καστελόριζο, τα χωρικά ύδατα των ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, θα τέμνονταν κάθετα από ένα θαλάσσιο σύνορο μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου, καθιστώντας την δυνατότητα κοινής ελλαδοκυπριακής συνεκμετάλλευσης κοιτασμάτων ορυκτού πλούτου, όπως επίσης και την δυνατότητα ενεργοποίησης του Ενιαίου Αμυντικού Δόγματος, αδύνατη.
Ο ορυκτός πλούτος της Ελλάδας (πετρέλαιο, φυσικό αέριο), αν τύχει σωστής πολιτικής και οικονομικής διαχείρισης, με γνώμονα πάντοτε το εθνικό συμφέρον, θα μπορεί να δώσει λύσεις στα τεράστια προβλήματα που μαστίζουν την χώρα και να την βγάλουν από τα αδιέξοδα που την οδηγούν επιλογές υποτέλειας τύπου ΔΝΤ. Σύμφωνα με τον Καθηγητή Γεωλογίας Αβραάμ Ζεληλίδη του Πανεπιστημίου της Πάτρας, «αν αξιοποιηθούν οι περιοχές νότια της Κρήτης, τα ευρήματα στη Δυτική Ελλάδα, το Καστελόριζο και η λεκάνη “Ηρόδοτος”, που εκτείνεται μεταξύ Ελλάδας - Κύπρου - Αιγύπτου, τότε καλύπτεται η ενεργειακή αυτονομία της Ευρώπης για 50 χρόνια» [1]. Ο καθένας μας λοιπόν μπορεί να αντιληφθεί την τοποστρατηγική σπουδαιότητα του Καστελόριζου, χωρίς το οποίο Ελλάδα και Κύπρος δεν θα μπορέσουν να οριοθετήσουν την Αποκλειστική Οικονομική τους Ζώνη.
Αναφερθήκαμε ήδη στην σπουδαιότητα της πρόσφατης συμφωνίας καθορισμού της ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Ισραήλ. Η Κύπρος έχει ήδη κάνει παρόμοιες κινήσεις επί Τάσσου Παπαδόπουλου με την Αίγυπτο και τον Λίβανο. Απορήσαμε γιατί η Ελλάδα δεν κάνει παρόμοια κίνηση αφού η οριοθέτηση της ΑΟΖ μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, δεν αποτελεί μόνο οικονομική προτεραιότητα, αλλά αποτελεί εθνική ανάγκη για την επιβίωση του Ελληνισμού στον γεωπολιτικό χάρτη, και αυτό διότι τα χωρικά μας ύδατα συμπίπτουν, και αυτό οφείλεται στις δυνατότητες που μας παρέχει η ευλογία της ύπαρξης του Καστελόριζου [2].
Ο Στρατηγικός Αναλυτής Καθηγητής Νίκος Λυγερός, ο οποίος διδάσκει στη Σχολή Εθνικής Άμυνας, γράφει τα εξής σημαντικά για το Καστελόριζο:
«Η εξέταση των δεδομένων μέσω της τοποστρατηγικής ανάλυσης επιτρέπει την υπέρβαση της γεωμετρίας του χώρου και εξηγεί τη χρονική επιλογή της διεξαγωγής της μάχης. Για όσους δεν το συνειδητοποιούν ακόμα, το Καστελόριζο είναι χώρος μιας μάχης όχι μόνο από μόνο του, αλλά ολόκληρη η περιοχή, ειδικά αυτή που ανήκει στον ελληνικό χώρο, δηλαδή η δυτική του πλευρά, λόγω της Συνθήκης Παρισίων του 1947. Στην πραγματικότητα, το θέμα της ΑΟΖ θα ασκήσει de facto μια πίεση σε αυτήν την περιοχή και θα πρέπει να επιλέξουμε αν αυτός ο χώρος θα είναι ανάλογος του Μαραθώνα ή των Θερμοπυλών. Αυτή η πρόσβαση στην επιλογή είναι πρόβλημα βούλησης και βέβαια πρωτοβουλίας εκ μέρους μας. Σε κάθε περίπτωση τα τοποστρατηγικά δεδομένα υπάρχουν, το πλαίσιο γεωστρατηγικής υπάρχει. Όλος ο προβληματισμός είναι η προετοιμασία μας. Αλλιώς θα επαναλάβουμε το λάθος της Συνθήκης Σεβρών του 1920, η οποία μετατράπηκε τελικά σε Συνθήκη Λωζάνης του 1923, η οποία μέσω του προσχήματος των Στενών, καθόρισε την μοίρα της Ίμβρου και της Τενέδου, δίχως να δοθεί σημασία στα συγκεκριμένα νησιά.
» Η περίπτωση του Καστελόριζου είναι ακόμη πιο σημαντική, διότι επιτρέπει με λανθασμένους χειρισμούς την επαφή μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου, και μηδενίζει ταυτόχρονα το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα. Το να δίνουμε έμφαση μόνο στο νησί, δίχως να εξετάζουμε τις επιπτώσεις των πιέσεων πάνω στην συγκεκριμένη περιοχή και να μην προσπαθούμε να καταλάβουμε τα τοποστρατηγικά δεδομένα θεωρώντας ότι δεν προσθέτουν τίποτα στις γνώσεις στις οποίες οφείλουμε τη σημερινή κατάσταση είναι δείγμα αδράνειας.» [3]
Δυστυχώς, παρά την σπουδαιότητα του Καστελόριζου όσον αφορά την ΑΟΖ και το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα, οι πληροφορίες που βλέπουν το φως της δημοσιότητας είναι ανησυχητικές. Από τον Νοέμβριο υπάρχουν πληροφορίες πως η Τουρκία αμφισβητεί νομικά το δικαίωμα του συμπλέγματος των νησιών του Καστελόριζου να έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ, και συνεπώς προσπαθεί να τα αποσυνδέσει από τα υπόλοιπα Δωδεκάνησα και να τα παρουσιάσει ως αποκομμένες νησίδες [4]. Σύμφωνα με τον ‘Ριζοσπάστη’, οι Τούρκοι, με την ανοχή του ΝΑΤΟ, μεθοδεύουν δημιουργία τετελεσμένων στο Αιγαίο στα θέματα υφαλοκρηπίδας και ΑΟΖ, με την ελληνική κυβέρνηση να φέρεται να έχει αποδεχθεί να εξαιρεθεί το Καστελόριζο από τη γενικότερη διαπραγμάτευση Ελλάδας-Τουρκίας για την οριοθέτηση των δικαιωμάτων της κάθε χώρας [5].
Η κυβέρνηση Παπανδρέου, λοιπόν, φαίνεται πως συναινεί στις προκλητικές απαιτήσεις των Τούρκων που θέλουν να αποκόψουν την ζωτική, επι χάρτου, θαλάσσια ένωση Ελλάδας και Κύπρου, αφού θεωρεί το νησί «ιδιαίτερη περίπτωση» και είναι διατεθειμένη να απεμπολήσει κυριαρχικά δικαιώματα με γελοίες δικαιολογίες του τύπου «να αποφύγουμε την επιβάρυνση της ελληνοτουρκικής διαπραγμάτευσης με νέα δύσκολα ζητήματα» [6].
Διαβάστε όλο το άρθρο ΕΔΩ
β. Μαραθώνας, Θερμοπύλες, Καστελόριζο
N. Lygeros
Για όσους δεν έχουν πρόσβαση άμεσα σε τοποστρατηγικά δεδομένα, είναι αποτελεσματικό να έχουν μερικά παραδείγματα της ιστορίας μας, έτσι ώστε να κατανοήσουν και τη δομή των ιδιομορφιών του μέλλοντος. Για πολλούς από εμάς ο Μαραθώνας κι οι Θερμοπύλες αποτελούν παραδείγματα κι αυτό ισχύει και στο διεθνές γίγνεσθαι. Δεν αντιμετωπίζουμε αυτές τις δύο περιπτώσεις με διαφορετικό τρόπο, παρόλο που πρόκειται για μία νίκη και μία ήττα. Θυμόμαστε την έννοια του αγώνα και της θυσίας, της ανάγκης και του θανάτου. Δεν εξετάζουμε τόσο πολύ τα δομικά στοιχεία αυτών των μαχών, για να εντοπίσουμε τα διαχρονικά στρατηγικά νοητικά σχήματα, παρά μόνο όταν βρισκόμαστε μεταξύ στρατιωτικών ή στρατηγιστών. Στην πραγματικότητα, αν δεν γίνει αυτή η μελέτη, δεν κατανοούμε την ύπαρξη αυτών των γεγονότων στις συγκεκριμένες χωροχρονικές στιγμές. Κι όμως ξέρουμε ότι το πλαίσιο έπαιξε ένα ρόλο καθοριστικό κι η επιλογή του ως πεδίο μάχης ήταν στρατηγικής σημασίας. Ότι οι δύο περιοχές βρίσκονταν σε ελληνικό έδαφος, δεν έχει τόση σημασία, όσο ότι η διεξαγωγή της μάχης σ'εκείνα τα σημεία ήταν ελληνική. Και στις δύο περιπτώσεις, η λήξη της μάχης ήταν αναμενόμενη από τη δική μας πλευρά: Και για τη νίκη και για την ήττα. Το ίδιο ισχύει και για τη Σαλαμίνα, αλλά όχι ως αποτέλεσμα. Η εξέταση των δεδομένων μέσω της τοποστρατηγικής ανάλυσης επιτρέπει την υπέρβαση της γεωμετρίας του χώρου και εξηγεί τη χρονική επιλογή της διεξαγωγής της μάχης. Για όσους δεν το συνειδητοποιούν ακόμα, το Καστελόριζο είναι χώρος μιας μάχης όχι μόνο από μόνο του, αλλά ολόκληρη η περιοχή, ειδικά αυτή που ανήκει στον ελληνικό χώρο, δηλαδή η δυτική του πλευρά, λόγω της Συνθήκης Παρισίων του 1947. Στην πραγματικότητα, το θέμα της ΑΟΖ θα ασκήσει de facto μια πίεση σε αυτήν την περιοχή και θα πρέπει να επιλέξουμε αν αυτός ο χώρος θα είναι ανάλογος του Μαραθώνα ή των Θερμοπυλών. Αυτή η πρόσβαση στην επιλογή είναι πρόβλημα βούλησης και βέβαια πρωτοβουλίας εκ μέρους μας. Σε κάθε περίπτωση τα τοποστρατηγικά δεδομένα υπάρχουν, το πλαίσιο γεωστρατηγικής υπάρχει. Όλος ο προβληματισμός είναι η προετοιμασία μας. Αλλιώς θα επαναλάβουμε το λάθος της Συνθήκης Σεβρών του 1920, η οποία μετατράπηκε τελικά σε Συνθήκη Λωζάνης του 1923, η οποία μέσω του προσχήματος των Στενών, καθόρισε την μοίρα της Ίμβρου και της Τενέδου, δίχως να δοθεί σημασία στα συγκεκριμένα νησιά. Η περίπτωση του Καστελόριζου είναι ακόμη πιο σημαντική, διότι επιτρέπει με λανθασμένους χειρισμούς την επαφή μεταξύ Τουρκίας και Αιγύπτου, και μηδενίζει ταυτόχρονα το Ενιαίο Αμυντικό Δόγμα. Το να δίνουμε έμφαση μόνο στο νησί, δίχως να εξετάζουμε τις επιπτώσεις των πιέσεων πάνω στην συγκεκριμένη περιοχή και να μην προσπαθούμε να καταλάβουμε τα τοποστρατηγικά δεδομένα θεωρώντας ότι δεν προσθέτουν τίποτα στις γνώσεις στις οποίες οφείλουμε τη σημερινή κατάσταση είναι δείγμα αδράνειας. Ενώ στο Καστελόριζο χρειαζόμαστε όλα τα νοητικά σχήματα της υψηλής στρατηγικής κι όχι μόνο της τακτικής. Στη συνέχεια, αφού επιλέξουμε το μοντέλο μας, θα πρέπει να το υποστηρίξουμε˙ όμως σε αυτή την φάση είμαστε μόνο στην επινόηση του θέματος. Αυτή είναι η δυσκολία, διότι βρισκόμαστε ακόμα στο χώρο του αοράτου κι εκεί μόνο η στρατηγική βλέπει.
2. Αιγαίο και Καστελόριζο: Πώς διαπραγματεύεται η κυβέρνηση;
Νίκος Κοτζιάς
Είναι γνωστή η αντίσταση που πρόβαλε ο Μακάριος στις παραλλαγές προτάσεων της Αμερικανικής Κυβέρνησης (Σχέδια ‘Ατσεσον) για εκχώρηση από την Ελλάδα της νήσου Καστελόριζο προκειμένου να υπάρξει η πολυπόθητη τότε «Ένωση» της Κύπρου με την Ελλάδα. Οι ΗΠΑ είχαν αναλάβει στις αρχές της δεκαετίας του ’60 αυτή την πρωτοβουλία, φοβούμενες τόσο τυχόν στενή σύνδεση της Κύπρου με την τότε Σοβιετική Ένωση, όσο και την πρόκληση πολέμου ανάμεσα σε δύο κράτη μέλη του ΝΑΤΟ, την Ελλάδα και την Τουρκία. Ανεξάρτητα το πώς αξιολογεί κανείς τις τότε προτάσεις, αυτό που θέλω να υπογραμμίσω εδώ, είναι ότι για την ένωση ολόκληρης της Κύπρου με την Ελλάδα ζητιόταν η παραχώρηση του Καστελόριζου.
Είναι γνωστή η αντίσταση που πρόβαλε ο Μακάριος στις παραλλαγές προτάσεων της Αμερικανικής Κυβέρνησης (Σχέδια ‘Ατσεσον) για εκχώρηση από την Ελλάδα της νήσου Καστελόριζο προκειμένου να υπάρξει η πολυπόθητη τότε «Ένωση» της Κύπρου με την Ελλάδα. Οι ΗΠΑ είχαν αναλάβει στις αρχές της δεκαετίας του ’60 αυτή την πρωτοβουλία, φοβούμενες τόσο τυχόν στενή σύνδεση της Κύπρου με την τότε Σοβιετική Ένωση, όσο και την πρόκληση πολέμου ανάμεσα σε δύο κράτη μέλη του ΝΑΤΟ, την Ελλάδα και την Τουρκία. Ανεξάρτητα το πώς αξιολογεί κανείς τις τότε προτάσεις, αυτό που θέλω να υπογραμμίσω εδώ, είναι ότι για την ένωση ολόκληρης της Κύπρου με την Ελλάδα ζητιόταν η παραχώρηση του Καστελόριζου.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1974, προδομένη η Κύπρος από την Χούντα των Αθηνών, έγινε το μεγάλο θύμα της τουρκικής επιθετικότητας και κατοχής. Όμως, το μικρό Καστελόριζο παρέμεινε ελληνικό και μάλιστα με αυξανόμενη ρόλο. Σειρά σχετικά πρόσφατων συμφωνιών για το διεθνές δίκαιο της Θαλάσσης αναγνωρίζουν, πλέον, στο Καστελόριζο την ύπαρξη υφαλοκρηπίδας, καθώς και δικαιώματα Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης (ΑΟΖ). Ο μικρός ελληνικός βράχος απέκτησε μέγιστη γεω-οικονομική στρατηγική σημασία. Αποτελεί φυσικό εμπόδιο για την Τουρκία που επιθυμεί να κυριαρχήσει στην Ανατολική Μεσόγειο, όπου έχουν εντοπιστεί τεράστια αποθέματα σε πετρέλαιο και αέρια. Με άλλα λόγια έχουν γίνει ανακαλύψεις που προσθέτουν στην γεω-στρατηγική σημασία της περιοχής εν γένει, λόγο γειτνίασης με τα Πετρέλαια της Μέσης Ανατολής, μια αυτοτελή γεω-οικονομική και κατά προέκταση αυτόνομη γεωστρατηγική σημασία.Η Τουρκική διπλωματία εντόπισε σύντομα τα πλεονεκτήματα που αποκτά η θαλάσσια περιοχή στην Ανατολική Μεσόγειο. Προσπαθεί δε, να προωθήσει τρεις στρατηγικές επιλογές: πρώτον να υποβαθμίσει τη σημασία και τη δυνατότητα δράσης του Ισραήλ.
Για αυτό εξάλλου και η στάση της στα πρόσφατα επεισόδια κατά την αποστολή βοήθειας προς την Γάζα. Να εμφανίσει εαυτό, αυτή η δύναμη κατοχής (αλλά για αυτό κουβέντα ορισμένοι Έλληνες ακτιβιστές…), ως εκπρόσωπο των συμφερόντων της Βόρειας Κύπρου και ότι διαχειρίζεται τα δήθεν αυτόνομα συμφέροντα των κατεχομένων εδαφών. Ενώ εμφανίζει τα νόμιμα δικαιώματα της Κυπριακής Δημοκρατίας, ως υπό επιτήρηση, εμφανίζοντας την τελευταία ως κράτος περιορισμένης κυριαρχίας. Και τρίτον, να αποκλείσει την διασύνδεση ανάμεσα σε Ηπειρωτική Ελλάδα – Ρόδο με Καστελόριζο και του τελευταίου με την Κύπρο. Δηλαδή, η Τουρκία υποστηρίζει ότι έχει δικαιώματα δια της κατοχής. Ενώ η Ελλάδα και η Κύπρος δεν έχουν καθότι καλούνται να παραιτηθούν από τα νόμιμα δικαιώματά τους.
Πώς μπορεί να γίνει παραίτηση από δικαιώματα; Με μιας; Ανοικτά; Καμιά κυβέρνηση δεν θα το έκανε, διότι αυτό θα συνιστούσε εθνική προδοσία. Αυτή γίνεται από αδυναμία και δια της διολίσθησης. Επί παραδείγματι δια της αποδοχής, όπως έχει ήδη γίνει, της Τουρκικής θέσης σύμφωνα ότι στην διαπραγμάτευση ως προς το Αιγαίο δεν θα συμπεριλαμβάνεται το Καστελόριζο. Όμως, ένα πλαίσιο συμφωνίας χωρίς το Καστελόριζο σημαίνει ότι η συνολική συμφωνία δεν θα λαμβάνει υπόψη τις ιδιαιτερότητές και τα δικαιώματά του.Αντίθετα με όσα πράττει η ελληνική πολιτεία, πρέπει να καταστήσει σαφές ότι δεν μπορεί να υπάρξει συμφωνία για το Αιγαίο χωρίς αναγνώριση των δικαιωμάτων ΑΟΖ που απορρέουν από τη θέση που κατέχει το Καστελόριζο και η υφαλοκρηπίδα του.
Σε αυτή τη βάση θα πρέπει να υπάρξει αρχική συμφωνία ανάμεσα στην Ελλάδα και την Κύπρο. Αμέσως δε μετά με την Αίγυπτο. Συμφωνίες που θα αναγνωρίζουν την ΑΟΖ του Καστελόριζο. Εάν η Τουρκία έχει άλλη γνώμη, ας πάει εκείνη στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Αλλά το να παραιτείται η Ελλάδα εκ των προτέρων από την εφαρμογή του Διεθνούς Δικαίου σε αναμφισβήτητη περιοχή της, διότι έτσι το επιθυμούν οι Τούρκοι προκειμένου να διαπραγματευτούν άλλα ζητήματα στο Αιγαίο πρόκειται το λιγότερο για εθνική ηλιθιότητα!
πηγή: epirusgate.blogspot.com
3. Ένοπλος εκφοβισμός από Τουρκία νότια του Καστελόριζου.
Η Τουρκία επιχειρεί για ακόμα μία φορά να «εκφοβίσει» την Ελλάδα (όπως και την Κύπρο) στην περιοχή του Καστελόριζου, αμφισβητώντας ευθέως τα ελληνικά χωρικά ύδατα και επομένως και την ελληνική υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ στην περιοχή της Αν. Μεσογείου, επιχειρώντας να θέσει υπό «στρατιωτικό κλοιό» όλη την περιοχή της ελληνικής και κυπριακής ΑΟΖ (η πρώτη δεν έχει ακόμα οριοθετηθεί, η δεύτερη έχει).
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, προχθές, από την τουρκική ναυτική βάση του Ακτάζ, απέναντι από τη Ρόδο, αναχώρησαν 10 πυραυλάκατοι, 2 φρεγάτες και 1 σκάφος ανεφοδιασμού, τα οποία χθες είχαν εντοπιστεί να πλέουν 60 ν.μ. νοτιοανατολικά του Καστελόριζου. Σύμφωνα ακόμα με την τουρκική NAVTEX, τα ερευνητικά πλοία, που θα κάνουν έρευνες στην περιοχή του Καστελόριζου για λογαριασμό της Τουρκίας επί δίμηνο, είναι τα εξής τέσσερα: Σαρονα, Μπέργκεν, Γκόμαρ και Μπέμερ. Η περιοχή ερευνών τους είναι «καρφί» 32,4 ν.μ. νότια του Καστελόριζου μέχρι 100 ν.μ. νότια - νοτιοανατολικά, ώς τα όρια της αιγυπτιακής ΑΟΖ. Δι' αυτού του τρόπου, η Τουρκία επιχειρεί να «αποδείξει», κατά παράβαση οποιουδήποτε κανόνος Διεθνούς Δικαίου, ότι έχει «και» αυτή ΑΟΖ μεταξύ της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου.
Η Τουρκία όμως, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο, δεν διαθέτει ΑΟΖ στη θαλάσσια αυτή περιοχή και τούτο γιατί παρεμβάλλεται το Καστελόριζο. Το Καστελόριζο διαθέτει σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και χωρικά ύδατα και υφαλοκρηπίδα και επομένως και ΑΟΖ, η οποία εφάπτεται με αυτήν της Αιγύπτου και της Κύπρου (όταν βεβαίως η Αθήνα αποφασίσει να οριοθετήσει την ΑΟΖ της).
Με τη χθεσινή κίνησή της η Τουρκία επιχειρεί με την «απειλή των όπλων να επιβάλει» την παράνομη θέση της, σύμφωνα με την οποία το Καστελόριζο δεν έχει ούτε χωρικά ύδατα και επομένως ούτε υφαλοκρηπίδα και πολύ περισσότερο ΑΟΖ. Στην περίπτωση που το Καστελόριζο είναι...άυλο, τότε πράγματι η Τουρκία θα μπορούσε να έχει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ που θα ακουμπούσε την Κύπρο και την Αίγυπτο.
Ομως και η χθεσινή αντίδραση του υπουργείου Εξωτερικών προκαλεί μεγάλα ερωτήματα για τον τρόπο που το ΥΠΕΞ «φαντάζεται» την ελληνική υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ πέριξ του Καστελόριζου.
Στη χθεσινή ανακοίνωση-αντίδραση του ελληνικού ΥΠΕΞ αναφέρεται ότι «το νορβηγικό ερευνητικό πλοίο και συνοδευτικά σκάφη (θα βρίσκονται) σε περιοχή που σύμφωνα με τις σχετικές πρόνοιες του Δικαίου της θάλασσας επικαλύπτει ΚΑΙ ελληνική υφαλοκρηπίδα νοτίως του Καστελόριζου...».
Είναι απολύτως παράλογο το ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών σε επίσημη ανακοίνωση-αντίδρασή του προς την Τουρκία να παραδέχεται ότι στην περιοχή ΝΟΤΙΩΣ του Καστελόριζου μπορεί να υπάρχει ΚΑΙ άλλη υφαλοκρηπίδα πλην της απολύτου ελληνικής. Δι' αυτού του τρόπου το υπουργείο Εξωτερικών (χωρίς χάρτη και μπούσουλα;) ανοίγει μόνο του παράθυρο στην Τουρκία να επικαλεστεί και αυτή επισήμως ότι πράγματι έχει ΚΑΙ αυτή υφαλοκρηπίδα νοτίως του Καστελόριζου. Για να γίνει όμως αυτό, θα πρέπει το Καστελόριζο, τα χωρικά ύδατά του, η υφαλοκρηπίδα του και η ΑΟΖ του να... κουτσουρευτούν καταλλήλως. Με άλλα λόγια, να κουτσουρευτεί η εθνική κυριαρχία στην περιοχή του Καστελόριζου. Κάτι που επιχειρεί και στο οποίο επιμένει η Τουρκία σε όλες τις μέχρι τώρα διερευνητικές συνομιλίες με την Ελλάδα για το εύρος των χωρικών υδάτων. Και του εναέριου χώρου.
ΚΥΠΡΟΣ
4. «Αιματηρή Αλήθεια - Bloody Truth», 1955 - 1974.
«Παρουσίαση: Αιματηρή αλήθεια»
Μάιος 2009
Στις 8 Απριλίου παρουσιάστηκε στην αίθουσα τελετών της Τράπεζας Κύπρου το δίγλωσσο βιβλίο (στην ελληνική και αγγλική) «Αιματηρή Αλήθεια/Bloody Truth». Στο βιβλίο αυτό αναφέρονται τα πραγματικά γεγονότα που συνέβησαν στην Κύπρο από πριν το 1950 μέχρι και σήμερα, όπως τεκμηριώνονται μέσα από αυθεντικά έγγραφα. Η συγγραφική ομάδα απαρτίζεται από αριθμό έγκυρων μελετητών και ερευνητών από την Κύπρο και το εξωτερικό, οι οποίοι επιθυμούν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους. Είναι γι’ αυτό που την ευθύνη για την έκδοση του βιβλίου ανέλαβε το Νομικό Πρόσωπο της Κίνησης για Ελευθερία και Δικαιοσύνη στην Κύπρο. Η ανωνυμία των συγγραφέων σε καμία περίπτωση δεν περιορίζει την αξιοπιστία του έργου, καθ’ ότι οι πηγές είναι λεπτομερέστατες και αδιαμφισβήτητες.
Τα ιστορικά γεγονότα τεκμηριώνονται μέσα από αρχειακό υλικό του Βρετανικού Υπουργείου Εξωτερικών (Foreign Office), της Ελλαδικής και Κυπριακής Υπηρεσίας Πληροφοριών, της Αστυνομίας της Τουρκίας, των Βρετανικών Μυστικών Υπηρεσιών, των κατά καιρούς Βρετανών Πρεσβευτών στην Άγκυρα και Βρετανών Κυβερνητών την Κύπρο (ιδιαίτερα του σερ Χιού Φουτ, 1957-1960), του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών, των κυβερνήσεων Ελλάδας και Κύπρου, της Ειρηνευτικής Δύναμης των Ηνωμένων Εθνών στην Κύπρο και των αρχείων των Βρετανικών Υπουργείων Άμυνας, Αεροπορίας και Κοινοπολιτείας. Περιλαμβάνονται επίσης δημοσιεύματα και αυθεντικές συνεντεύξεις ερευνητών και ιστορικών προσωπικοτήτων, όπως οι Σπύρος Βρυώνης, Φανούλλα Αργυρού, Κώστας Γεννάρης, Γλαύκος Κληρίδης, Ανδρέας Αζίνας, Γεώργιος Γρίβας-Διγενής, Χριστόδουλος Χριστοδούλου, Σπύρος Παπαγε-ωργίου, Claire Palley, Ιχτσάν Αλί, Νιχάντ Ερίμ κ.α.
Η ανάγκη που παρακίνησε τους επιμελητές της έκδοσης προς την συγγραφή και δημοσίευση του εν λόγω ιστορικού πονήματος ήταν η σύγχυση που επικρατεί γύρω από την σύγχρονη κυπριακή ιστορία, κυρίως δε για την περίοδο 1950-1974. Τα γεγονότα της περιόδου αυτής έχουν κατά κόρον χρησιμοποιηθεί από την τουρκική προπαγάνδα, με στόχο την δημιουργία διχοτομικών τετελεσμένων στην Κύπρο. Δυστυχώς όμως η ελληνική κυπριακή πλευρά δεν αντέταξε μέχρι στιγμής συνεκτική επιχειρηματολογία, αφήνοντας την τουρκική προπαγάνδα να παρουσιάζει τα γεγονότα αναλόγως των συμφερόντων της κατοχικής δύναμης. Ως ιδιαίτερα σημαντική μπορεί να θεωρηθεί η καταγραφή των γεγονότων της περιόδου 1963-64 και της καθοδηγούμενης από την ΤΜΤ και την Άγκυρα τουρκανταρσίας.
Μια περίοδος για την οποία πολλά ανακριβή έχουν ακουστεί και γραφτεί από Ελληνοκύπριους, ακόμα δε και από ανώτατους αξιωματούχους της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το βιβλίο «Αιματηρή Αλήθεια/Bloody Truth», έρχεται την κατάλληλη στιγμή για να εξοβελίσει την ημιμάθεια που εσκεμμένα συντηρεί η προπαγάνδα, δημιουργώντας ιστορικούς φρανκεστάιν του τύπου: «Και αυτοί μας έκαναν, και εμείς τους κάναμε, άρα φταίμε όλοι». Αξίζει εδώ να παρατεθεί ένα απόσπασμα από τα όσα με θάρρος υποστήριξε ο Δρ Ιχσάν Αλή από το ΡΙΚ στις 28 Σεπτεμβρίου 1965: «Η τουρκική κοινότητα είναι θύμα προδοσίας που διέπραξε η τουρκική κυβέρνηση. Οι Τουρκοκύπριοι δεν είναι θύματα της κυπριακής κυβερνήσεως ή των Ελληνοκυπρίων. Όλος ο κόσμος πρέπει να γνωρίζει ότι η διαίρεση υπήρξε επιθυμία και εισήγηση των αποικιοκρατών, την οποία προωθούσαν από του 1957…».
Ηλεκτρονική διεύθυνση άρθρου: http://www.efylakas.com/archives/3251
Το βιβλίο: http://www.freedomjustice.com.cy/cmspages/getfile.aspx?guid=889edf54-77c3-4212-8761-2272ea65e4c6
5. Συνταγές διχοτόμησης!
![Ο βρετανικός διχοτομικό χάρτης του 1955 [πηγή: εφημερίδα Σημερινή, 19/07/2009]](http://www.efylakas.com/wp-content/uploads/2009/07/cyprus-map-1955.jpg "Ο βρετανικός διχοτομικό χάρτης του 1955 [πηγή: εφημερίδα Σημερινή, 19/07/2009]")
Ο χάρτης είναι αποκαλυπτικός. Το 1955 βρισκόταν στο φάκελο του τότε Βρετανού Πρωθυπουργού.
Η διχοτομική γραμμή είναι σχεδόν η ίδια με αυτήν της γραμμής Αττίλα!
Η διχοτομική γραμμή είναι σχεδόν η ίδια με αυτήν της γραμμής Αττίλα!
6. Κύπρος 1963-1964
| του Κώστα Τζαβέλλα |
 Πρωτοσέλιδο Κυπριακής εφημερίδας από την περίοδο 1963-64. |
Φυσικό είναι όσοι δεν λαμβάνουν μέρος σε αγώνες της χώρας που γεννήθηκαν, όταν ενηλικιωθούν να γίνονται κριτές όσων αγωνίστηκαν για την ελευθερία της πατρίδας τους. Έτσι έχουμε μακάριους της δρουσείας γης και καουτσουκμεμέτηδες να προσπαθούν να μας ενημερώσουν ιστορικά για τα γεγονότα που έγιναν στην Ελληνική Κύπρο με αποτέλεσμα να αποκαλούν όλους όσους αντιστάθηκαν στα έργα των Τούρκων της Κύπρου και της ΤΜΤ παραστρατιωτικούς. Όλοι αυτοί πάσχουν από το σύνδρομο «της αδελφοσύνης» με τους μεμέτηδες της Κύπρου.
Είναι γνωστά σε όλους τα γεγονότα του 1963-1964. Από την εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας οι Τούρκοι της Κύπρου (δεν τους αποκαλώ ποτέ Τουρκοκύπριους γιατί δεν είναι Τουρκοκύπριοι, είναι Τούρκοι εισβολείς στην Κύπρο από το 1571) άρχισαν να εφαρμόζουν τα σχέδια τους για κατάληψη της Κύπρου. Μεταφέρνανε στην Κύπρο πολεμικό υλικό από την Τουρκία με καΐκια στην περιοχή Κοκκίνων και Πύργου. Είναι γνωστή η υπόθεση του «Ντενίζ».
Η Κυπριακή κυβέρνηση είχε τις πληροφορίες της για την επικείμενη ανταρσία των Τούρκων και άρχισε δειλά-δειλά να ετοιμάζεται. Στην αρχή αξιωματικοί της Αστυνομίας πήγαιναν στο στρατόπεδο της ΕΛΔΥΚ και έπαιρναν μαθήματα για τον οπλισμό. Όταν καταρτίστηκαν άρχισαν κρυφά τα βράδια το 1962-63 να παραδίδουν μαθήματα σε Ελληνοκύπριους για το πώς θα χειρίζονταν οπλισμό. Το κράτος φυσικά δεν είχε επαρκή οπλισμό, αλλά ετοιμαζόταν για να αντιμετωπίσει τον τουρκικό λαίλαπα.
Εν τω μεταξύ οι Τούρκοι της Κύπρου, εκτός από τον βαρύ οπλισμό που μετέφεραν στην Κύπρο από την Τουρκία, κατασκεύαζαν και αμυντικά έργα και υπονόμους για τις μετακινήσεις τους στην περιοχή Νεάπολις – Τράχωνα. Μέσα από τα σπίτια ενίσχυσαν τους τοίχους (εσωτερικά) με μπετόν και είχαν έτοιμα πολυβολεία. Όλα αυτά η Αστυνομία τα γνώριζε.
Και φτάσαμε στο επεισόδιο της 21 Δεκεμβρίου 1963 κατά το οποίο αστυνομική περίπολος προσπάθησε να ελέγξει δυο Τουρκοκύπριους που είχαν μαζί τους και μια Τουρκάλα καμπαρετζού. Οι τουρκοκύπριοι αρνήθηκαν, μαζεύτηκε κόσμος και στο επεισόδιο έπεσαν πυροβολισμοί από τον ένα Τουρκοκύπριο με αποτέλεσμα οι αστυνομικοί να αμυνθούν και να σκοτωθεί ένας Έλληνας αστυνομικός και οι Τούρκοι. Τα επεισόδια είχαν αρχίσει. Οι Τούρκοι λογάριαζαν να επιτεθούν στους Έλληνες την ημέρα των Χριστουγέννων. Μάλιστα είχαν έτοιμα και εκρηκτικά για να ανατινάξουν μέχρι και την εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας στο Καϊμακλί, αλλά ευτυχώς δεν πρόλαβαν να εφαρμόσουν τα άνομα κεμαλικά ΤΜΤιτικά σχέδια τους.
Μετά τις πρώτες επιθέσεις των τούρκων οι Έλληνες οπλισμένοι με κυνηγετικά όπλα και με μερικά όπλα κατάλοιπα του αγώνα της ΕΟΚΑ αντιστάθηκαν και αντεπιτέθηκαν στους Τούρκους. Εκείνη την περίοδο κατοικούσαμε στον Πεντάδρομο στο Καϊμακλί μιας και ο πατέρας υπηρετούσε στο αρχηγείο αστυνομίας ως ο πρώτος προσωπάρχης του Αρχηγείου Αστυνομίας. Εκατοντάδες Έλληνες από Ομορφίτα, Νεάπολη και Τράχωνα έφυγαν από τα σπίτια τους για να γλυτώσουν από τα μαχαίρια των τούρκων (γιατί είχαν στην μνήμη τους την τύχη των άτυχων Κοντεμενιωτών που τους κατέσφαξαν οι Τούρκοι στα χωράφια του Κιόνελι). Εμείς για να γλυτώσουμε από τις σφαίρες των Τούρκων που έρχονταν από την μεριά του σχολείου των Καλογραιών (Καϊμακλί) μέναμε μέσα στην κουζίνα. Στο χολ του σπιτιού φιλοξενήσαμε μια οικογένεια από την Νεάπολη, μάλιστα η γυναίκα ήταν έγκυος. Εκείνες της ημέρες κυριαρχούσε για πρώτη φορά η λέξη «Τουρκόπληκτοι».
Μετά τα επεισόδια τον πατέρα μας τον είδαμε μετά από δύο μήνες σχεδόν. Στο οίκημα του Αχιλλέα Καϊμακλίου αμέσως οργανώθηκαν ομάδες για να επανδρώσουν τα πρώτα φυλάκια, μαζεύονταν καθημερινά φυσίγγια (η μητέρα μου έραβε ολοήμερα τελαμόνες), ψωμιά και διάφορα άλλα για τα παλικάρια που έτρεξαν να αντιμετωπίσουν την τουρκική ΑΝΤΑΡΣΙΑ. Παλικάρια που πολεμούσαν τα τουρκικά πολυβολεία με κυνηγετικά και με κράνη μοτοσικλέτας τα οποία τα βάφαμε σκούρα για να μην γυαλίζουν στον ήλιο. Λίγο πιο κάτω σε ένα συνεργείο ένα καρτερπίλαρ μετατράπηκε σε μια νύκτα σε αυτοσχέδιο άρμα και πήγε στις μάχες της Ομορφίτας. Οι λεβέντες αστυνομικοί της περιόδου 60-63 μετατράπηκαν σε πολεμιστές και μαζί με τα παλικάρια του Σαμψών, Λυσσαρίδη και Κόσιη καθήλωσαν τους ΤΜΤίδες και μεμέτηδες.
Η ΤΟΥΡΔΥΚ βγήκε από το στρατόπεδο της και λάμβανε μέρος στις μάχες στο πλευρό των στασιαστών Τούρκων. Σε όλες τις πόλεις οι Τούρκοι ήταν καλά προετοιμασμένοι και εφοδιασμένοι με σύγχρονο οπλισμό της εποχής τον οποίο είχαν φέρει από την Τουρκία κρυφά. Σε όλες τις πόλεις οι Τούρκοι δημιούργησαν θύλακες εκτός από την Κερύνεια. Θύλακες δημιούργησαν και στα Κόκκινα και Λεύκα. Στην Κερύνεια δοκίμασαν να δημιουργήσουν θύλακα, αλλά οι Έλληνες της πόλης τους πήραν φαλάγγι. Επίσης με την βοήθεια της ΤΟΥΡΔΥΚ απέκλεισαν και τον δρόμο Λευκωσίας–Κερύνειας και κατέλαβαν και το ιστορικό κάστρο του Αγίου Ιλαρίωνα που δέσποζε της Κερύνειας. Η Κερύνεια είχε αποκλειστεί και οι κάτοικοι της για χρόνια μετέβαιναν στην Λευκωσία μέσω Μύρτου.
Τον Ιανουάριο του 1964 ο ΟΗΕ έστειλε στην Κύπρο ειδικό αντιπρόσωπο και τον Φεβρουάριο του ίδιου έτους το Συμβούλιο Ασφαλείας αποφάσισε να στείλει στην Κύπρο ειρηνευτική δύναμη η οποία μέχρι τον Μάιο του 1964 έφτασε να αριθμεί 6500 άνδρες. Μεταξύ Μαρτίου και Απριλίου 1964 οι Τούρκοι προέβαιναν σε εχθροπραξίες εναντίον των Ελλήνων της Κύπρου.
Η Κυπριακή Κυβέρνηση αποφάσισε να την ίδρυση εφεδρικού σώματος για να υπερασπίζετε το Κράτος. Έτσι επέλεξε το πρώην στρατιωτικό νοσοκομείο των Άγγλων, το γνωστό ΒΜΗ, για να στεγαστεί το εφεδρικό. Ενεγράφησαν περίπου 1450 αστυφύλακες οι οποίοι έτυχαν στρατιωτικής εκπαίδευσης ανέλαβαν την προάσπιση του κράτους από τους στασιαστές Τούρκους. Ήρθε οπλισμός από την Ελλάδα, από φιλικές χώρες, τα πρώτα πέντε Μάρμουρ Χάριγκτον από την Αίγυπτο (πολύ ελαφρά τεθωρακισμένα) και στα γκαράζ γνωστής εταιρείας αυτοκινήτων στην Λευκωσία αρκετά λαντ ρόβερ κοντής και μακράς βάσεως μετατράπηκαν σε ελαφρά τεθωρακισμένα με ένα μπρεν στην οροφή. Και όλα αυτά έγιναν σε πολύ γοργούς ρυθμούς με μια ψυχή και με μια καρδιά. Νεαρός εγώ τότες κάθε απόγευμα στο ΒΜΗ γιατί ένας από τους πρωτεργάτες αξιωματικούς εκεί ήταν ο πατέρας μου.
Οι Τούρκοι κλείστηκαν από μόνοι τους στους θύλακες γιατί έτσι ήθελε η ΤΜΤ, η ηγεσία τους, κυρίως ο Ντενκτάς και η Βολκάν . Οι Τούρκοι συνεχώς προέβαιναν σε βανδαλισμούς και δολοφονίες σε βάρος των Ελλήνων. Απλά οι Έλληνες αμύνονταν όπως ήταν φυσικό.
Τον Ιούνιο του 1964 η Κυπριακή Βουλή αποφάσισε την ίδρυση της Εθνικής Φρουράς. Ο στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής ανέλαβε την διοίκηση της Εθνικής Φρουράς και σε σύντομο χρονικό διάστημα την κατέστησε αξιόμαχη με την βοήθεια Ελλήνων αξιωματικών. Επίσης άρχισε να ενισχύεται και με ελληνικά στρατεύματα.
Τον Ιούλιο του 1964 η Τουρκία ήταν έτοιμη να εισβάλει στην Κύπρο, τα πλοία ήταν στα ανοικτά της Κερύνειας, αλλά ο τότε πρόεδρος της Αμερικής Λύντον Τζόνσον κάλεσε σε αυστηρό ύφος τον Ισμέτ Ινονού να πάρει τα πλοία του και να φύγει πράγμα που έγινε. Αλλά τον Αύγουστο του 1964 η Τουρκία βομβάρδισε ανηλεώς την Κύπρο, κυρίως την περιοχή της Τηλλυρίας με αποτέλεσμα να έχομε δεκάδες νεκρούς και καμένα κορμιά από βόμβες ναπάλμ. Και πάλι οι Έλληνες της Κύπρου με αυτοθυσία αντιστάθηκαν στα τουρκικά αεροπλάνα.
Οι Τούρκοι της Κύπρου σε κάθε ευκαιρία δημιουργούσαν επεισόδια μα απώτερο σκοπό να σκοτώνουν Έλληνες. Αυτός ήταν και είναι ο ρόλος τους. Και κανένας δεν μπορεί να το αμφισβητήσει αυτό γιατί σε όλες τις ομαδικές εκτελέσεις το πρώτο χέρι το είχαν οι Τούρκοι της Κύπρου. Αυτοί διάλεγαν τα θύματα γιατί αυτοί τα ήξεραν και τα μάζευαν μέρες μετά τις μάχες από τα σπίτια τους. Ανεξίτηλες θα μείνουν από την μνήμη μου οι σκηνές από τους Έλληνες της Ομορφίτας, Νεαπόλεως και Τράχωνα που έτρεχαν για να γλυτώσουν από τους αιμοβόρους Τούρκους της Κύπρου.
Όσο για τα εγκλήματα που μας κατηγορούν είναι ξεκάθαρο ότι έγιναν σε περιόδους πολεμικών συγκρούσεων γιατί είμαστε αμυνόμενοι και να πάψουν οι ανεγκέφαλοι να υπερασπίζονται ανατολίτες, ΤΜΤίδες και μέλη της Βολκάν. Είναι σε όλους γνωστό ότι την Τουρκάλα με τα παιδιά της την εκτέλεσε ο διοικητής του ΤΟΥΡΔΥΚ και μετά τους φωτογράφισε για λόγους προπαγάνδας. Να το χωνέψουν όλοι ότι δεν βάλαμε εμείς τους Τούρκους σε θύλακες. Μόνοι τους εγκλωβίστηκαν με οδηγίες της Βολκάν της ΤΜΤ και του Ντενκτάς.
Οι Τούρκοι προετοιμάζονταν για ανταρσία και όχι εμείς, οι Τούρκοι έφερναν με καΐκια όπλα από την Τουρκία και όχι εμείς, οι Τούρκοι κατέσφαζαν από ανέκαθεν Έλληνες, διαβάστε την «Αιολική Γή» του Ηλία Βενέζη, διαβάστε τα «Ματωμένα Χώματα» της Διδώς Σωτηρίου. Μερικοί καλά θα κάνουν να διαβάσουν και την «Ελένη» του Νίκου Γκατζογιάννη.
7. 31 MK 1964 – 1974: Η Ηρωικότερη μοίρα καταδρομών της Κύπρου/ Η πατρίδα, τους αγνόησε όλους... (απόσπασμα).
Ταγματάρχης Γεώργιος Καρούσος
Γράφει ο Σάββας Δ. ΒλάσσηςΗ συγκρότηση της Εθνικής Φρουράς και των Δυνάμεων Καταδρομών της στην Κύπρο, είναι συνυφασμένη με τις πρώτες μάχες που ξέσπασαν σε κυπριακό έδαφος, με την οργανωμένη στρατιωτικά από Τούρκους αξιωματικούς τουρκοκυπριακή κοινότητα.
....
Χάρτης του τουρκοκυπριακού θυλάκου Μανσούρας-Κοκκίνων,προ και μετά των επιχειρήσεων Αυγούστου 1964
...............
Διαβάστε ολόκληρη την ανἀρτηση ΕΔΩ
8. Μακάριος: "θεωρούσα τον τουρκικό κίνδυνο πιο ασήμαντο από τον ελληνικό".
Επειδή πολύ συχνά γίνεται λόγος για την συγκεκριμένη ομιλία,αλλά ΣΧΕΔΟΝ ΚΑΝΕΙΣ δεν την έχει διαβάσει ποτέ...μελετήστε τη προσεκτικά και θα καταλάβετε πολλά από το δραματικό παρασκήνιο εκείνων των ημερών:
"Θα ήθελα πρώτα να εκφράσω τις θερμότερες ευχαριστίες μου προς τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας, για το έντονο ενδιαφέρον τους ως προς την κρίσιμη κατάσταση που δημιουργήθηκε στην Κύπρο μετά το πραξικόπημα, που οργάνωσε το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας και που υλοποίησαν οι Έλληνες αξιωματικοί, που υπηρετούν και διοικούν την κυπριακή εθνοφρουρά.
Είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων στο Συμβούλιο Ασφαλείας για τη συμφωνία του να αναβάλει τη συνεδρίαση αυτή μέχρι την άφιξή μου, δίνοντάς μου έτσι την ευκαιρία να παρουσιασθώ ενώπιόν του και να αναφερθώ στα πρόσφατα δραματικά γεγονότα της Κύπρου. Τα όσα συμβαίνουν στην Κύπρο, από την περασμένη Δευτέρα το πρωί, είναι μία πραγματική τραγωδία. Το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας παραβίασε κατάφωρα την ανεξαρτησία της Κύπρου. Χωρίς ίχνος σεβασμού για τα δημοκρατικά δικαιώματα του κυπριακού λαού, χωρίς ίχνος σεβασμού για την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Δημοκρατίας της Κύπρου, η ελληνική χούντα επεξέτεινε τη δικτατορία στο κυπριακό έδαφος. Είναι γεγονός, ότι εδώ και λίγο καιρό η πρόθεσή τους είχε γίνει φανερή. Ο κυπριακός λαός είχε την αίσθηση, εδώ και πολύ καιρό, ότι ετοιμαζόταν πραξικόπημα από την ελληνική χούντα, και η αίσθηση αυτή έγινε ακόμα εντονότερη τις τελευταίες εβδομάδες, όταν η τρομοκρατική οργάνωση "ΕΟΚΑ Β", υποκινούμενη από την Αθήνα, πολλαπλασίασε τις βιαιότητές της. Ανέκαθεν γνώριζα, ότι η παράνομη αυτή οργάνωση είχε τις ρίζες και τις πηγές ανεφοδιασμού της στην Αθήνα. Εδώ και καιρό αντιλήφθηκα, ότι οι Έλληνες, που υπηρετούσαν και διοικούσαν την εθνοφρουρά, στρατολογούσαν μέλη της οργάνωσης αυτής και την υποστήριζαν με διάφορους τρόπους, μέχρι που τη βοηθούσαν να έχει πρόσβαση στις αποθήκες πυρομαχικών της εθνοφρουράς.
Στα στρατόπεδα της εθνοφρουράς, οι Έλληνες αξιωματικοί έκαναν ανοικτή προπαγάνδα υπέρ της παράνομης αυτής οργάνωσης, και μετέτρεψαν την εθνοφρουρά, από κρατικό όργανο, σε όργανο ανατροπής της εξουσίας. Κάθε φορά που, κατά καιρούς, παραπονέθηκα στην Αθήνα για την ανάρμοστη συμπεριφορά των Ελλήνων αξιωματικών της εθνοφρουράς, η απάντηση ήταν ότι, εάν παρουσίαζα ισχυρές αποδείξεις, οι ένοχοι θα ανακαλούντο στην Ελλάδα. Από την όλη στάση της μού δημουργήθηκε η ορθή εντύπωση, ότι η μόνιμη απάντησή της αποτελούσε προσποίηση αθωότητας. Εδώ και λίγες ημέρες έφθασαν έγγραφα στα χέρια της αστυνομίας, που αποδεικνύουν σαφέστατα, ότι η "ΕΟΚΑ Β" δεν ήταν παρά παράρτημα του καθεστώτος των Αθηνών.
Η κυβέρνηση των Αθηνών χορηγούσε οικονομική βοήθεια για τη συντήρηση της οργάνωσης, και τής έδινε λεπτομερείς οδηγίες για τις δραστηριότητές της. Θεώρησα αναγκαίο να στείλω μία επιστολή στον πρόεδρο της Ελλάδας, στρατηγό Γκιζίκη, ζητώντας του να δώσει εντολή για την κατάπαυση της βίας και της αιματοχυσίας και για τη διάλυση της "ΕΟΚΑ Β". Επίσης, τού ζήτησα να ανακληθούν οι Έλληνες της κυπριακής εθνοφρουράς, προσθέτοντας ότι σκοπεύω να μειώσω την αριθμητική δύναμη του σώματος αυτού και να το μεταφέρω σε κρατικό όργανο. Είχα την εντύπωση, ότι το καθεστώς των Αθηνών δεν επιθυμούσε τη μείωση των μελών της εθνοφρουράς, ούτε, βέβαια, την απομάκρυνση των Ελλήνων αξιωματικών.
Ακολούθως, με επισκέφθηκε ο Έλληνας πρεσβευτής στην Κύπρο, κατόπιν εντολής της κυβερνήσεώς του, για να μού εξηγήσει, ότι η αριθμητική μείωση των μελών της εθνοφρουράς ή αποχώρηση των Ελλήνων αξιωματικών θα οδηγούσαν στην εξασθένιση της κυπριακής άμυνας, σε περίπτωση τουρκικού κινδύνου. Αυτό το επιχείρημα, παρόλο που φαινόταν λογικό, δεν ήταν καθόλου πειστικό, διότι γνώριζα, ότι πίσω από αυτό εκρύβοντο άλλα συμφέροντα. Απάντησα ότι, όπως έδειχναν να εξελίσσονται τα πράγματα, θεωρούσα τον τουρκικό κίνδυνο πιο ασήμαντο από τον ελληνικό. Και, όπως αποδείχθηκε, οι φόβοι μου ήσαν δικαιολογημένοι.
Το Σάββατο, 13 Ιουλίου, πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα συνάντηση υπό την προεδρία του στρατηγού Γκιζίκη, η οποία διήρκεσε πολλές ώρες. Παρόντες ήσαν ο Έλληνας διοικητής των ενόπλων δυνάμεων, ο πρεσβευτής της Ελλάδας στην Κύπρο, ο διοικητής της Εθνοφρουράς και άλλοι αξιωματούχοι. Σκοπός της συνάντησης αυτής ήταν να συζητηθεί το περιεχόμενο της επιστολής μου. Το σχετικό ανακοινωθέν, που εξεδόθη στο τέλος της συνάντησης, ανέφερε ότι η συνάντηση θα επαναληφθεί στις 15 Ιουλίου, ημέρα Δευτέρα. Αυτή η αναφορά ήταν παραπλανητική. Διότι, ενώ τη Δευτέρα περίμενα την απάντηση στην επιστολή μου, η απάντηση που ήρθε ήταν το πραξικόπημα.
Την ημέρα εκείνη επέστρεψα από την εξοχική μου κατοικία στο βουνό Τρόοδος, όπου βρισκόμουν το Σαββατοκύριακο, και στις 8:00 π.μ. έφθασα στο γραφείο μου, στο προεδρικό μέγαρο. Μισή ώρα αργότερα υποδέχθηκα στην αίθουσα δεξιώσεων μία ομάδα αγοριών και κοριτσιών, μελών της Ελληνικής Ορθόδοξης Νεολαίας Καίρου, που είχαν έρθει στην Κύπρο ως προσκεκλημένοι μου, για λίγες ημέρες. Καλά-καλά δεν πρόλαβα να τους καλωσορίσω, όταν ακούσθηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα οι πυροβολισμοί πολλαπλασιάσθηκαν, και ένα μέλος της προεδρικής φρουράς με πληροφόρησε ότι τεθωρακισμένα άρματα και οχήματα είχαν περάσει την έξω πύλη και βρίσκοντο ήδη στο προαύλιο του προεδρικού μεγάρου, που εσείετο από τους βομβαρδισμούς. Σύντομα η κατάσταση έγινε κρίσιμη. Προσπάθησα να συνδεθώ τηλεφωνικά με το κτίριο της Κυπριακής Ραδιοφωνίας, για να στείλω ειδική ανακοίνωση ότι γινόταν επίθεση στο προεδρικό μέγαρο, αλλά αντιλήφθηκα ότι οι τηλεφωνικές γραμμές είχαν διακοπεί. Οι πυροβολισμοί αυξάνοντο συνεχώς. Νομίζω, ότι σώθηκα ως εκ θαύματος της θείας πρόνοιας. Όταν πλέον βρέθηκα στην περιοχή της Πάφου, απέστειλα ραδιοφωνικό μήνυμα στο λαό από έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, πληροφορώντας τον ότι είμαι ζωντανός και ότι θα αγωνισθώ μαζί του ενάντια στη δικτατορία, που προσπαθεί να επιβάλει το ελληνικό καθεστώς.
Δεν σκοπεύω να απασχολήσω περισσότερο τα αξιότιμα μέλη του Συμβουλίου με την προσωπική μου περιπέτεια. Απλώς θα ήθελα να προσθέσω, ότι τη δεύτερη ημέρα της ένοπλης επίθεσης τα τεθωρακισμένα κατευθύνθηκαν προς την Πάφο, ενώ ταυτόχρονα ένα μικρό πολεμικό πλοίο της εθνοφρουράς άρχισε να βομβαρδίζει τη μητρόπολη της Πάφου, όπου έμενα. Υπ'αυτές τις συνθήκες, θεώρησα φρονιμότερο να εγκαταλείψω την Κύπρο, παρά να πέσω στα χέρια της ελληνικής χούντας.
Είμαι ευγνώμων στη βρεττανική κυβέρνηση, που μού χορήγησε ελικόπτερο, το οποίο με μετέφερε από την Πάφο στις βρεττανικές βάσεις, και αεροπλάνο από τις βάσεις στο Λονδίνο, μέσω Μάλτας. Είμαι επίσης ευγνώμων στον ειδικό αντιπρόσωπο του Γενικού Γραμματέα και στο διοικητή των ειδικών ειρηνευτικών δυνάμεων του Ο.Η.Ε. στην Κύπρο, για το ενδιαφέρον που έδειξαν για την ασφάλειά μου. Η παρουσία μου στην αίθουσα αυτή κατέστη δυνατή χάρις στη βοήθεια της βρεττανικής κυβέρνησης και των εκπροσώπων του Γενικού Γραμματέα, δρος Βαλντχάιμ. Το ενδιαφέρον τους για το άτομό μου, και για την κρίσιμη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Κύπρος, με συγκινεί ως τα μύχια της ψυχής μου.
Δεν γνωρίζω ακόμα όλες τις λεπτομέρειες της κρίσης, που δημιούργησε η ελληνική στρατιωτική κυβέρνηση στην Κύπρο. Φοβούμαι, ότι ο αριθμός των νεκρών είναι μεγάλος και οι υλικές φθορές ανυπολόγιστες. Ωστόσο, πρωταρχικό μας μέλημα, τη στιγμή αυτή, είναι να δοθεί ένα τέλος στην τραγωδία.
Όταν έφθασα στο Λονδίνο, πληροφορήθηκα το περιεχόμενο της ομιλίας του εκπροσώπου της ελληνικής χούντας στα Ηνωμένα Έθνη. Εξεπλάγην, με τον τρόπο που προσπαθούν να εξαπατήσουν την παγκόσμια κοινή γνώμη. Χωρίς καν να κοκκινίζει από ντροπή, η ελληνική χούντα προσπαθεί να απλοποιήσει την κατάσταση, ισχυριζόμενη ότι δεν έχει ανάμειξη στην ένοπλη επίθεση και ότι οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών αποτελούν ενδοκοινοτική υπόθεση των Ελληνοκυπρίων. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι, που πιστεύουν τους ισχυρισμούς αυτούς. Το πραξικόπημα δεν έγινε υπό συνθήκες τέτοιες, που να το καθιστούν εσωτερικό ελληνοκυπριακό ζήτημα. Πρόκειται σαφώς για εισβολή εκ των έξω, μαζί με κατάφωρη παραβίαση της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της Δημοκρατίας της Κύπρου. Το λεγόμενο πραξικόπημα είναι δημιούργημα των Ελλήνων αξιωματικών, που αποτελούν και διοικούν την εθνοφρουρά.
Πρέπει, επίσης, να τονίσω το ότι η ελληνική δύναμη, που αποτελείται από 950 αξιωματικούς και στρατιώτες, οι οποίοι βρίσκονται στην Κύπρο δυνάμει της Συνθήκης Συμμαχίας, διεδραμάτισε πρωταρχικό ρόλο στην επιθετική αυτή υπόθεση κατά της Κύπρου. Η κατάληψη του αεροδρομίου έγινε από αξιωματικούς και στρατιώτες της ελληνικής δύναμης, που έχει το στρατόπεδό της κοντά στο αεροδρόμιο. Αρκεί να πούμε στο σημείο αυτό, πως ορισμένες φωτογραφίες, που δημοσίευσε ο παγκόσμιος τύπος, έδειχναν τεθωρακισμένα που ανήκουν στην ελληνική δύναμη. Από την άλλη πλευρά, Έλληνες αξιωματικοί, που υπηρετούσαν στην εθνοφρουρά, διηύθυναν τις επιχειρήσεις.
Στις επιχειρήσεις αυτές στρατολογούσαν μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης "ΕΟΚΑ Β", τα οποία εξόπλιζαν με όπλα της εθνοφρουράς. Εάν δεχθούμε πως δεν είχαν ανάμειξη οι Έλληνες αξιωματικοί της εθνοφρουράς, τότε πώς εξηγείται το γεγονός ότι μεταξύ των νεκρών υπήρχαν και Έλληνες αξιωματικοί, που η σορός τους μεταφέρθηκε και κηδεύθηκε στην Ελλάδα; Εάν δεχθούμε πως το πραξικόπημα δεν έγινε από Έλληνες αξιωματικούς, πώς εξηγούνται οι νυκτερινές πτήσεις των ελληνικών αεροσκαφών, που μετέφεραν στην Κύπρο προσωπικό με πολιτικά και επέστρεφαν με νεκρούς και πληγωμένους; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι το πραξικόπημα οργανώθηκε από την ελληνική χούντα και εκτελέστηκε από αξιωματικούς και στρατιώτες της ελληνικής δύναμης στην Κύπρο. Άλλωστε, όλος ο παγκόσμιος τύπος περιέγραψε το πραξικόπημα ακριβώς έτσι.
Το πραξικόπημα προκάλεσε μεγάλη αιματοχυσία και αφαίρεσε τη ζωή πολλών ανθρώπων. Αντιμετωπίσθηκε με την αποφασιστική αντίσταση των νομίμων δυνάμεων ασφαλείας και του ελληνοκυπριακού λαού. Μπορώ να πω με βεβαιότητα, ότι η αντίσταση και η αντίδραση του ελληνοκυπριακού λαού ενάντια στους συνωμότες θα συνεχισθεί, μέχρι να αποκατασταθούν η ελευθερία και τα δημοκρατικά δικαιώματα. Ο κυπριακός λαός ποτέ δεν θα υποκύψει στη δικτατορία, ακόμα κι αν, προς το παρόν, υπερισχύει η βάρβαρη βία των τεθωρακισμένων.
Μετά το πραξικόπημα, οι πράκτορες του ελληνικού καθεστώτος στην Κύπρο διόρισαν πρόεδρο έναν πασίγνωστο κακοποιό, το Νίκο Σαμψών, ο οποίος, με τη σειρά του, διόρισε υπουργούς γνωστά κακοποιά στοιχεία και οπαδούς της τρομοκρατικής οργάνωσης "ΕΟΚΑ Β".
Μπορεί να ισχυρίζονται μερικοί ότι όσα συνέβησαν στην Κύπρο αποτελούν επανάσταση, και ότι η νέα κυβέρνηση σχηματίστηκε με βάση τον επαναστατικό νόμο. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Δεν υπήρξε επανάσταση στην Κύπρο, που θα μπορούσε να θεωρηθεί εσωτερική υπόθεση. Υπήρξε εισβολή, που παραβίασε την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και η εισβολή συνεχίζεται, και θα συνεχίζεται όσο θα υπάρχουν Έληνες αξιωματικοί στην Κύπρο. Οι συνέπειες της εισβολής αυτής θα είναι καταλυτικές για την Κύπρο, εάν δεν επανέλθουμε στη συνταγματική ομαλότητα και εάν δεν αποκατασταθούν οι δημοκρατικές ελευθερίες.
Με σκοπό τον αποπροσανατολισμό της παγκόσμιας κοινής γνώμης, το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας ανακοίνωσε χθες τη βαθμιαία αντικατάσταση των Ελλήνων αξιωματικών της εθνοφρουράς. Το θέμα, όμως, δεν είναι η αντικατάστασή τους, αλλά η αποχώρησή τους. Η κίνηση αντικατάστασής τους σημαίνει παραδοχή, ότι οι Έλληνες αξιωματικοί, που υπηρετούν τώρα στην εθνοφρουρά, είναι οι ίδιοι με 'κείνους που έκαναν το πραξικόπημα. Όμως οι αξιωματικοί αυτοί δεν ενήργησαν με δική τους πρωτοβουλία, αλλά κατόπιν εντολής των Αθηνών, και η αντικατάστασή τους θα γίνει πάλι με εντολή της ελληνικής κυβέρνησης. Κατ'αυτόν τον τρόπο, η εθνοφρουρά θα παραμείνει για πάντα όργανο του ελληνικού στρατιωτικού καθεστώτος. Είμαι βέβαιος, ότι τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας αντιλαμβάνονται το τέχνασμα αυτό.
Μπορεί να λεχθεί, πως η κυπριακή κυβέρνηση ήταν αυτή που ζήτησε από τους Έλληνες αξιωματικούς να επανδρώσουν την εθνοφρουρά. Μετά λύπης μου ομολογώ, ότι ήταν λάθος μου να τους εμπιστευθώ τόσο πολύ, διότι έκαναν κατάχρηση της εμπιστοσύνης μου αυτής και, αντί να βοηθήσουν στην προάσπιση της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου, έγιναν οι ίδιοι εισβολείς.
Επί μακρό χρονικό διάστημα διεξήχθησαν συνομιλίες μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, με σκοπό την εξεύρεση ειρηνικής λύσης για το Κυπριακό, πράγμα που επανειλημμένως έχει απασχολήσει το Συμβούλιο Ασφαλείας και την ολομέλεια των Ηνωμένων Εθνών. Ο αντιπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα και δύο συνταγματολόγοι από την Ελλάδα και την Τουρκία παρακολούθησαν τις συνομιλίες αυτές. Το Συμβούλιο Ασφαλείας δύο φορές το χρόνο ανανέωσε τη θητεία της ειρηνευτικής δύναμης του Ο.Η.Ε. στην Κύπρο, εκφράζοντας κάθε φορά την ελπίδα του για τη σύντομη εξεύρεση λύσεως του προβλήματος. Δεν μπορούμε να πούμε, ότι μέχρι σήμερα σημειώθηκε ικανοποιητική πρόοδος στις συνομιλίες. Πώς μπορούσε, όμως, να υπάρξει πρόοδος, όταν η πολιτική της Αθήνας για την Κύπρο ήταν διπρόσωπη;
Όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν συμφωνήσει, πως οι συνομιλίες διεξήγοντο με βάση την ανεξαρτησία. Το καθεστώς των Αθηνών συμφώνησε σ'αυτό, και επανειλημμένα ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών δήλωσε, ότι η θέση της Ελλάδας στο ζήτημα είναι σαφής. Αν αυτό ήταν αλήθεια, γιατί τότε το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας δημιούργησε και υποστήριξε την τρομοκρατική οργάνωση "ΕΟΚΑ Β", που είχε στόχο την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και της οποίας τα μέλη αυτοαποκαλούντο "ενωτικοί"; Στα στρατόπεδα της εθνοφρουράς, οι Έλληνες αξιωματικοί με κατηγορούσαν συνεχώς πως, ενώ η Ένωση ήταν δυνατή, εγώ υπονόμευα την πραγματοποίησή της.
Οταν κάποιος τούς υπενθύμιζε πως η Ελλάδα είχε ξεκαθαρίσει τη θέση της πάνω σ'αυτό το θέμα, και ότι υποστήριζε την ανεξαρτησία, η απάντησή τους ήταν ότι δεν πρέπει να δίνει κανείς σημασία στα λόγια των διπλωματικών. Υπό τοιαύτας συνθήκας, πώς μπορούσαν οι συνομιλίες να φθάσουν σε θετικό αποτέλεσμα; Η διπρόσωπη πολιτική του ελληνικού καθεστώτος ήταν ένα από τα σημαντικότερα εμπόδια στην πρόοδο των συνομιλιών.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, που επικρατούν στην Κύπρο, δεν δύναμαι να προβλέψω το μέλλον των συνομιλιών. Θα έλεγα, μάλλον, πως δεν υπάρχει μέλλον. Οποιαδήποτε συμφωνία που θα μπορούσε να επιτευχθεί δεν θα ήταν έγκυρη, διότι δεν υπάρχει εκλεγμένη ηγεσία για να χειρισθεί το θέμα. Το πραξικόπημα του στρατιωτικού καθεστώτος της Ελλάδας αποτελεί ανάσχεση της πορείας των συνομιλιών προς μία λύση. Επίσης, θα δημιουργήσει μία μόνιμη πηγή ανωμαλίας στην Κύπρο, οι συνέπειες της οποίας θα είναι βαθύτατες και μακρόχρονες, εάν επιτραπεί η κατάσταση αυτή να συνεχισθεί έστω και για βραχύχρονικό διάστημα.
Καλώ τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε να τεθεί ένα τέλος στην αφύσικη αυτή κατάσταση, που δημιουργήθηκε με το πραξικόπημα των Αθηνών. Καλώ το Συμβούλιο Ασφαλείας να κάνει χρήση όλων των τρόπων και μέσων που διαθέτει, ώστε να αποκατασταθούν χωρίς καθυστέρηση η συνταγματική τάξη και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Κύπρου.
Όπως ανέφερα ήδη, τα γεγονότα της Κύπρου δεν αποτελούν εσωτερική υπόθεση των Ελληνοκυπρίων. Αφορούν και επηρεάζουν και τους Τουρκοκυπρίους. Το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας αποτελεί εισβολή, και οι συνέπειές του πλήττουν ολόκληρο τον κυπριακό λαό, Έλληνες και Τούρκους.
Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν εγκαταστήσει μία ειρηνευτική δύναμη στην Κύπρο. Η παρουσία της δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική υπό συνθήκες πραξικοπήματος. Το Συμβούλιο Ασφαλείας πρέπει να καλέσει το ελληνικό στρατιωτικό καθεστώς να αποσύρει τους Έλληνες αξιωματικούς, που υπηρετούν στην κυπριακή εθνοφρουρά, και να θέσει τέλος στην εισβολή τους στην Κύπρο.
Πιστεύω, με όσα στοιχεία παρέθεσα ενώπιόν σας, να σάς έδωσα μία ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης. Δεν έχω ουδεμία αμφιβολία, πως μία αρμόζουσα απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας θα θέσει τέλος στην εισβολή, και θα αποκαταστήσει την παραβιασμένη ανεξαρτησία της Κύπρου και τα δημοκρατικά δικαιώματα του κυπριακού λαού."
Είμαι ιδιαίτερα ευγνώμων στο Συμβούλιο Ασφαλείας για τη συμφωνία του να αναβάλει τη συνεδρίαση αυτή μέχρι την άφιξή μου, δίνοντάς μου έτσι την ευκαιρία να παρουσιασθώ ενώπιόν του και να αναφερθώ στα πρόσφατα δραματικά γεγονότα της Κύπρου. Τα όσα συμβαίνουν στην Κύπρο, από την περασμένη Δευτέρα το πρωί, είναι μία πραγματική τραγωδία. Το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας παραβίασε κατάφωρα την ανεξαρτησία της Κύπρου. Χωρίς ίχνος σεβασμού για τα δημοκρατικά δικαιώματα του κυπριακού λαού, χωρίς ίχνος σεβασμού για την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Δημοκρατίας της Κύπρου, η ελληνική χούντα επεξέτεινε τη δικτατορία στο κυπριακό έδαφος. Είναι γεγονός, ότι εδώ και λίγο καιρό η πρόθεσή τους είχε γίνει φανερή. Ο κυπριακός λαός είχε την αίσθηση, εδώ και πολύ καιρό, ότι ετοιμαζόταν πραξικόπημα από την ελληνική χούντα, και η αίσθηση αυτή έγινε ακόμα εντονότερη τις τελευταίες εβδομάδες, όταν η τρομοκρατική οργάνωση "ΕΟΚΑ Β", υποκινούμενη από την Αθήνα, πολλαπλασίασε τις βιαιότητές της. Ανέκαθεν γνώριζα, ότι η παράνομη αυτή οργάνωση είχε τις ρίζες και τις πηγές ανεφοδιασμού της στην Αθήνα. Εδώ και καιρό αντιλήφθηκα, ότι οι Έλληνες, που υπηρετούσαν και διοικούσαν την εθνοφρουρά, στρατολογούσαν μέλη της οργάνωσης αυτής και την υποστήριζαν με διάφορους τρόπους, μέχρι που τη βοηθούσαν να έχει πρόσβαση στις αποθήκες πυρομαχικών της εθνοφρουράς.
Στα στρατόπεδα της εθνοφρουράς, οι Έλληνες αξιωματικοί έκαναν ανοικτή προπαγάνδα υπέρ της παράνομης αυτής οργάνωσης, και μετέτρεψαν την εθνοφρουρά, από κρατικό όργανο, σε όργανο ανατροπής της εξουσίας. Κάθε φορά που, κατά καιρούς, παραπονέθηκα στην Αθήνα για την ανάρμοστη συμπεριφορά των Ελλήνων αξιωματικών της εθνοφρουράς, η απάντηση ήταν ότι, εάν παρουσίαζα ισχυρές αποδείξεις, οι ένοχοι θα ανακαλούντο στην Ελλάδα. Από την όλη στάση της μού δημουργήθηκε η ορθή εντύπωση, ότι η μόνιμη απάντησή της αποτελούσε προσποίηση αθωότητας. Εδώ και λίγες ημέρες έφθασαν έγγραφα στα χέρια της αστυνομίας, που αποδεικνύουν σαφέστατα, ότι η "ΕΟΚΑ Β" δεν ήταν παρά παράρτημα του καθεστώτος των Αθηνών.
Η κυβέρνηση των Αθηνών χορηγούσε οικονομική βοήθεια για τη συντήρηση της οργάνωσης, και τής έδινε λεπτομερείς οδηγίες για τις δραστηριότητές της. Θεώρησα αναγκαίο να στείλω μία επιστολή στον πρόεδρο της Ελλάδας, στρατηγό Γκιζίκη, ζητώντας του να δώσει εντολή για την κατάπαυση της βίας και της αιματοχυσίας και για τη διάλυση της "ΕΟΚΑ Β". Επίσης, τού ζήτησα να ανακληθούν οι Έλληνες της κυπριακής εθνοφρουράς, προσθέτοντας ότι σκοπεύω να μειώσω την αριθμητική δύναμη του σώματος αυτού και να το μεταφέρω σε κρατικό όργανο. Είχα την εντύπωση, ότι το καθεστώς των Αθηνών δεν επιθυμούσε τη μείωση των μελών της εθνοφρουράς, ούτε, βέβαια, την απομάκρυνση των Ελλήνων αξιωματικών.
Ακολούθως, με επισκέφθηκε ο Έλληνας πρεσβευτής στην Κύπρο, κατόπιν εντολής της κυβερνήσεώς του, για να μού εξηγήσει, ότι η αριθμητική μείωση των μελών της εθνοφρουράς ή αποχώρηση των Ελλήνων αξιωματικών θα οδηγούσαν στην εξασθένιση της κυπριακής άμυνας, σε περίπτωση τουρκικού κινδύνου. Αυτό το επιχείρημα, παρόλο που φαινόταν λογικό, δεν ήταν καθόλου πειστικό, διότι γνώριζα, ότι πίσω από αυτό εκρύβοντο άλλα συμφέροντα. Απάντησα ότι, όπως έδειχναν να εξελίσσονται τα πράγματα, θεωρούσα τον τουρκικό κίνδυνο πιο ασήμαντο από τον ελληνικό. Και, όπως αποδείχθηκε, οι φόβοι μου ήσαν δικαιολογημένοι.
Το Σάββατο, 13 Ιουλίου, πραγματοποιήθηκε στην Αθήνα συνάντηση υπό την προεδρία του στρατηγού Γκιζίκη, η οποία διήρκεσε πολλές ώρες. Παρόντες ήσαν ο Έλληνας διοικητής των ενόπλων δυνάμεων, ο πρεσβευτής της Ελλάδας στην Κύπρο, ο διοικητής της Εθνοφρουράς και άλλοι αξιωματούχοι. Σκοπός της συνάντησης αυτής ήταν να συζητηθεί το περιεχόμενο της επιστολής μου. Το σχετικό ανακοινωθέν, που εξεδόθη στο τέλος της συνάντησης, ανέφερε ότι η συνάντηση θα επαναληφθεί στις 15 Ιουλίου, ημέρα Δευτέρα. Αυτή η αναφορά ήταν παραπλανητική. Διότι, ενώ τη Δευτέρα περίμενα την απάντηση στην επιστολή μου, η απάντηση που ήρθε ήταν το πραξικόπημα.
Την ημέρα εκείνη επέστρεψα από την εξοχική μου κατοικία στο βουνό Τρόοδος, όπου βρισκόμουν το Σαββατοκύριακο, και στις 8:00 π.μ. έφθασα στο γραφείο μου, στο προεδρικό μέγαρο. Μισή ώρα αργότερα υποδέχθηκα στην αίθουσα δεξιώσεων μία ομάδα αγοριών και κοριτσιών, μελών της Ελληνικής Ορθόδοξης Νεολαίας Καίρου, που είχαν έρθει στην Κύπρο ως προσκεκλημένοι μου, για λίγες ημέρες. Καλά-καλά δεν πρόλαβα να τους καλωσορίσω, όταν ακούσθηκαν οι πρώτοι πυροβολισμοί. Λίγα δευτερόλεπτα αργότερα οι πυροβολισμοί πολλαπλασιάσθηκαν, και ένα μέλος της προεδρικής φρουράς με πληροφόρησε ότι τεθωρακισμένα άρματα και οχήματα είχαν περάσει την έξω πύλη και βρίσκοντο ήδη στο προαύλιο του προεδρικού μεγάρου, που εσείετο από τους βομβαρδισμούς. Σύντομα η κατάσταση έγινε κρίσιμη. Προσπάθησα να συνδεθώ τηλεφωνικά με το κτίριο της Κυπριακής Ραδιοφωνίας, για να στείλω ειδική ανακοίνωση ότι γινόταν επίθεση στο προεδρικό μέγαρο, αλλά αντιλήφθηκα ότι οι τηλεφωνικές γραμμές είχαν διακοπεί. Οι πυροβολισμοί αυξάνοντο συνεχώς. Νομίζω, ότι σώθηκα ως εκ θαύματος της θείας πρόνοιας. Όταν πλέον βρέθηκα στην περιοχή της Πάφου, απέστειλα ραδιοφωνικό μήνυμα στο λαό από έναν τοπικό ραδιοφωνικό σταθμό, πληροφορώντας τον ότι είμαι ζωντανός και ότι θα αγωνισθώ μαζί του ενάντια στη δικτατορία, που προσπαθεί να επιβάλει το ελληνικό καθεστώς.
Δεν σκοπεύω να απασχολήσω περισσότερο τα αξιότιμα μέλη του Συμβουλίου με την προσωπική μου περιπέτεια. Απλώς θα ήθελα να προσθέσω, ότι τη δεύτερη ημέρα της ένοπλης επίθεσης τα τεθωρακισμένα κατευθύνθηκαν προς την Πάφο, ενώ ταυτόχρονα ένα μικρό πολεμικό πλοίο της εθνοφρουράς άρχισε να βομβαρδίζει τη μητρόπολη της Πάφου, όπου έμενα. Υπ'αυτές τις συνθήκες, θεώρησα φρονιμότερο να εγκαταλείψω την Κύπρο, παρά να πέσω στα χέρια της ελληνικής χούντας.
Είμαι ευγνώμων στη βρεττανική κυβέρνηση, που μού χορήγησε ελικόπτερο, το οποίο με μετέφερε από την Πάφο στις βρεττανικές βάσεις, και αεροπλάνο από τις βάσεις στο Λονδίνο, μέσω Μάλτας. Είμαι επίσης ευγνώμων στον ειδικό αντιπρόσωπο του Γενικού Γραμματέα και στο διοικητή των ειδικών ειρηνευτικών δυνάμεων του Ο.Η.Ε. στην Κύπρο, για το ενδιαφέρον που έδειξαν για την ασφάλειά μου. Η παρουσία μου στην αίθουσα αυτή κατέστη δυνατή χάρις στη βοήθεια της βρεττανικής κυβέρνησης και των εκπροσώπων του Γενικού Γραμματέα, δρος Βαλντχάιμ. Το ενδιαφέρον τους για το άτομό μου, και για την κρίσιμη κατάσταση στην οποία βρίσκεται η Κύπρος, με συγκινεί ως τα μύχια της ψυχής μου.
Δεν γνωρίζω ακόμα όλες τις λεπτομέρειες της κρίσης, που δημιούργησε η ελληνική στρατιωτική κυβέρνηση στην Κύπρο. Φοβούμαι, ότι ο αριθμός των νεκρών είναι μεγάλος και οι υλικές φθορές ανυπολόγιστες. Ωστόσο, πρωταρχικό μας μέλημα, τη στιγμή αυτή, είναι να δοθεί ένα τέλος στην τραγωδία.
Όταν έφθασα στο Λονδίνο, πληροφορήθηκα το περιεχόμενο της ομιλίας του εκπροσώπου της ελληνικής χούντας στα Ηνωμένα Έθνη. Εξεπλάγην, με τον τρόπο που προσπαθούν να εξαπατήσουν την παγκόσμια κοινή γνώμη. Χωρίς καν να κοκκινίζει από ντροπή, η ελληνική χούντα προσπαθεί να απλοποιήσει την κατάσταση, ισχυριζόμενη ότι δεν έχει ανάμειξη στην ένοπλη επίθεση και ότι οι εξελίξεις των τελευταίων ημερών αποτελούν ενδοκοινοτική υπόθεση των Ελληνοκυπρίων. Δεν νομίζω ότι υπάρχουν άνθρωποι, που πιστεύουν τους ισχυρισμούς αυτούς. Το πραξικόπημα δεν έγινε υπό συνθήκες τέτοιες, που να το καθιστούν εσωτερικό ελληνοκυπριακό ζήτημα. Πρόκειται σαφώς για εισβολή εκ των έξω, μαζί με κατάφωρη παραβίαση της ανεξαρτησίας και της κυριαρχίας της Δημοκρατίας της Κύπρου. Το λεγόμενο πραξικόπημα είναι δημιούργημα των Ελλήνων αξιωματικών, που αποτελούν και διοικούν την εθνοφρουρά.
Πρέπει, επίσης, να τονίσω το ότι η ελληνική δύναμη, που αποτελείται από 950 αξιωματικούς και στρατιώτες, οι οποίοι βρίσκονται στην Κύπρο δυνάμει της Συνθήκης Συμμαχίας, διεδραμάτισε πρωταρχικό ρόλο στην επιθετική αυτή υπόθεση κατά της Κύπρου. Η κατάληψη του αεροδρομίου έγινε από αξιωματικούς και στρατιώτες της ελληνικής δύναμης, που έχει το στρατόπεδό της κοντά στο αεροδρόμιο. Αρκεί να πούμε στο σημείο αυτό, πως ορισμένες φωτογραφίες, που δημοσίευσε ο παγκόσμιος τύπος, έδειχναν τεθωρακισμένα που ανήκουν στην ελληνική δύναμη. Από την άλλη πλευρά, Έλληνες αξιωματικοί, που υπηρετούσαν στην εθνοφρουρά, διηύθυναν τις επιχειρήσεις.
Στις επιχειρήσεις αυτές στρατολογούσαν μέλη της τρομοκρατικής οργάνωσης "ΕΟΚΑ Β", τα οποία εξόπλιζαν με όπλα της εθνοφρουράς. Εάν δεχθούμε πως δεν είχαν ανάμειξη οι Έλληνες αξιωματικοί της εθνοφρουράς, τότε πώς εξηγείται το γεγονός ότι μεταξύ των νεκρών υπήρχαν και Έλληνες αξιωματικοί, που η σορός τους μεταφέρθηκε και κηδεύθηκε στην Ελλάδα; Εάν δεχθούμε πως το πραξικόπημα δεν έγινε από Έλληνες αξιωματικούς, πώς εξηγούνται οι νυκτερινές πτήσεις των ελληνικών αεροσκαφών, που μετέφεραν στην Κύπρο προσωπικό με πολιτικά και επέστρεφαν με νεκρούς και πληγωμένους; Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία, ότι το πραξικόπημα οργανώθηκε από την ελληνική χούντα και εκτελέστηκε από αξιωματικούς και στρατιώτες της ελληνικής δύναμης στην Κύπρο. Άλλωστε, όλος ο παγκόσμιος τύπος περιέγραψε το πραξικόπημα ακριβώς έτσι.
Το πραξικόπημα προκάλεσε μεγάλη αιματοχυσία και αφαίρεσε τη ζωή πολλών ανθρώπων. Αντιμετωπίσθηκε με την αποφασιστική αντίσταση των νομίμων δυνάμεων ασφαλείας και του ελληνοκυπριακού λαού. Μπορώ να πω με βεβαιότητα, ότι η αντίσταση και η αντίδραση του ελληνοκυπριακού λαού ενάντια στους συνωμότες θα συνεχισθεί, μέχρι να αποκατασταθούν η ελευθερία και τα δημοκρατικά δικαιώματα. Ο κυπριακός λαός ποτέ δεν θα υποκύψει στη δικτατορία, ακόμα κι αν, προς το παρόν, υπερισχύει η βάρβαρη βία των τεθωρακισμένων.
Μετά το πραξικόπημα, οι πράκτορες του ελληνικού καθεστώτος στην Κύπρο διόρισαν πρόεδρο έναν πασίγνωστο κακοποιό, το Νίκο Σαμψών, ο οποίος, με τη σειρά του, διόρισε υπουργούς γνωστά κακοποιά στοιχεία και οπαδούς της τρομοκρατικής οργάνωσης "ΕΟΚΑ Β".
Μπορεί να ισχυρίζονται μερικοί ότι όσα συνέβησαν στην Κύπρο αποτελούν επανάσταση, και ότι η νέα κυβέρνηση σχηματίστηκε με βάση τον επαναστατικό νόμο. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει. Δεν υπήρξε επανάσταση στην Κύπρο, που θα μπορούσε να θεωρηθεί εσωτερική υπόθεση. Υπήρξε εισβολή, που παραβίασε την ανεξαρτησία και την κυριαρχία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Και η εισβολή συνεχίζεται, και θα συνεχίζεται όσο θα υπάρχουν Έληνες αξιωματικοί στην Κύπρο. Οι συνέπειες της εισβολής αυτής θα είναι καταλυτικές για την Κύπρο, εάν δεν επανέλθουμε στη συνταγματική ομαλότητα και εάν δεν αποκατασταθούν οι δημοκρατικές ελευθερίες.
Με σκοπό τον αποπροσανατολισμό της παγκόσμιας κοινής γνώμης, το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας ανακοίνωσε χθες τη βαθμιαία αντικατάσταση των Ελλήνων αξιωματικών της εθνοφρουράς. Το θέμα, όμως, δεν είναι η αντικατάστασή τους, αλλά η αποχώρησή τους. Η κίνηση αντικατάστασής τους σημαίνει παραδοχή, ότι οι Έλληνες αξιωματικοί, που υπηρετούν τώρα στην εθνοφρουρά, είναι οι ίδιοι με 'κείνους που έκαναν το πραξικόπημα. Όμως οι αξιωματικοί αυτοί δεν ενήργησαν με δική τους πρωτοβουλία, αλλά κατόπιν εντολής των Αθηνών, και η αντικατάστασή τους θα γίνει πάλι με εντολή της ελληνικής κυβέρνησης. Κατ'αυτόν τον τρόπο, η εθνοφρουρά θα παραμείνει για πάντα όργανο του ελληνικού στρατιωτικού καθεστώτος. Είμαι βέβαιος, ότι τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας αντιλαμβάνονται το τέχνασμα αυτό.
Μπορεί να λεχθεί, πως η κυπριακή κυβέρνηση ήταν αυτή που ζήτησε από τους Έλληνες αξιωματικούς να επανδρώσουν την εθνοφρουρά. Μετά λύπης μου ομολογώ, ότι ήταν λάθος μου να τους εμπιστευθώ τόσο πολύ, διότι έκαναν κατάχρηση της εμπιστοσύνης μου αυτής και, αντί να βοηθήσουν στην προάσπιση της ανεξαρτησίας, της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κύπρου, έγιναν οι ίδιοι εισβολείς.
Επί μακρό χρονικό διάστημα διεξήχθησαν συνομιλίες μεταξύ Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, με σκοπό την εξεύρεση ειρηνικής λύσης για το Κυπριακό, πράγμα που επανειλημμένως έχει απασχολήσει το Συμβούλιο Ασφαλείας και την ολομέλεια των Ηνωμένων Εθνών. Ο αντιπρόσωπος του Γενικού Γραμματέα και δύο συνταγματολόγοι από την Ελλάδα και την Τουρκία παρακολούθησαν τις συνομιλίες αυτές. Το Συμβούλιο Ασφαλείας δύο φορές το χρόνο ανανέωσε τη θητεία της ειρηνευτικής δύναμης του Ο.Η.Ε. στην Κύπρο, εκφράζοντας κάθε φορά την ελπίδα του για τη σύντομη εξεύρεση λύσεως του προβλήματος. Δεν μπορούμε να πούμε, ότι μέχρι σήμερα σημειώθηκε ικανοποιητική πρόοδος στις συνομιλίες. Πώς μπορούσε, όμως, να υπάρξει πρόοδος, όταν η πολιτική της Αθήνας για την Κύπρο ήταν διπρόσωπη;
Όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη είχαν συμφωνήσει, πως οι συνομιλίες διεξήγοντο με βάση την ανεξαρτησία. Το καθεστώς των Αθηνών συμφώνησε σ'αυτό, και επανειλημμένα ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών δήλωσε, ότι η θέση της Ελλάδας στο ζήτημα είναι σαφής. Αν αυτό ήταν αλήθεια, γιατί τότε το στρατιωτικό καθεστώς της Ελλάδας δημιούργησε και υποστήριξε την τρομοκρατική οργάνωση "ΕΟΚΑ Β", που είχε στόχο την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα και της οποίας τα μέλη αυτοαποκαλούντο "ενωτικοί"; Στα στρατόπεδα της εθνοφρουράς, οι Έλληνες αξιωματικοί με κατηγορούσαν συνεχώς πως, ενώ η Ένωση ήταν δυνατή, εγώ υπονόμευα την πραγματοποίησή της.
Οταν κάποιος τούς υπενθύμιζε πως η Ελλάδα είχε ξεκαθαρίσει τη θέση της πάνω σ'αυτό το θέμα, και ότι υποστήριζε την ανεξαρτησία, η απάντησή τους ήταν ότι δεν πρέπει να δίνει κανείς σημασία στα λόγια των διπλωματικών. Υπό τοιαύτας συνθήκας, πώς μπορούσαν οι συνομιλίες να φθάσουν σε θετικό αποτέλεσμα; Η διπρόσωπη πολιτική του ελληνικού καθεστώτος ήταν ένα από τα σημαντικότερα εμπόδια στην πρόοδο των συνομιλιών.
Υπό τις παρούσες συνθήκες, που επικρατούν στην Κύπρο, δεν δύναμαι να προβλέψω το μέλλον των συνομιλιών. Θα έλεγα, μάλλον, πως δεν υπάρχει μέλλον. Οποιαδήποτε συμφωνία που θα μπορούσε να επιτευχθεί δεν θα ήταν έγκυρη, διότι δεν υπάρχει εκλεγμένη ηγεσία για να χειρισθεί το θέμα. Το πραξικόπημα του στρατιωτικού καθεστώτος της Ελλάδας αποτελεί ανάσχεση της πορείας των συνομιλιών προς μία λύση. Επίσης, θα δημιουργήσει μία μόνιμη πηγή ανωμαλίας στην Κύπρο, οι συνέπειες της οποίας θα είναι βαθύτατες και μακρόχρονες, εάν επιτραπεί η κατάσταση αυτή να συνεχισθεί έστω και για βραχύχρονικό διάστημα.
Καλώ τα μέλη του Συμβουλίου Ασφαλείας να καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια, ώστε να τεθεί ένα τέλος στην αφύσικη αυτή κατάσταση, που δημιουργήθηκε με το πραξικόπημα των Αθηνών. Καλώ το Συμβούλιο Ασφαλείας να κάνει χρήση όλων των τρόπων και μέσων που διαθέτει, ώστε να αποκατασταθούν χωρίς καθυστέρηση η συνταγματική τάξη και τα δημοκρατικά δικαιώματα του λαού της Κύπρου.
Όπως ανέφερα ήδη, τα γεγονότα της Κύπρου δεν αποτελούν εσωτερική υπόθεση των Ελληνοκυπρίων. Αφορούν και επηρεάζουν και τους Τουρκοκυπρίους. Το πραξικόπημα της ελληνικής χούντας αποτελεί εισβολή, και οι συνέπειές του πλήττουν ολόκληρο τον κυπριακό λαό, Έλληνες και Τούρκους.
Τα Ηνωμένα Έθνη έχουν εγκαταστήσει μία ειρηνευτική δύναμη στην Κύπρο. Η παρουσία της δεν μπορεί να είναι αποτελεσματική υπό συνθήκες πραξικοπήματος. Το Συμβούλιο Ασφαλείας πρέπει να καλέσει το ελληνικό στρατιωτικό καθεστώς να αποσύρει τους Έλληνες αξιωματικούς, που υπηρετούν στην κυπριακή εθνοφρουρά, και να θέσει τέλος στην εισβολή τους στην Κύπρο.
Πιστεύω, με όσα στοιχεία παρέθεσα ενώπιόν σας, να σάς έδωσα μία ολοκληρωμένη εικόνα της κατάστασης. Δεν έχω ουδεμία αμφιβολία, πως μία αρμόζουσα απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας θα θέσει τέλος στην εισβολή, και θα αποκαταστήσει την παραβιασμένη ανεξαρτησία της Κύπρου και τα δημοκρατικά δικαιώματα του κυπριακού λαού."
Σχόλιο: Πραγματικά είναι ανατριχιαστικό το πόσο μισέλλην και φιλότουρκος είναι ο Μακάριος. Να κύριοι ποιός είναι ο κύριος υπεύθυνος για την τραγωδία της Κύπρου μαζί με τον άλλο εβραιόδουλο Ιωαννίδη. Θεωρεί τον "Ελληνικό κίνδυνο" χειρότερο του τουρκικού. Έχετε καμια αμφιβολία ποιός είναι ο κύριος υπεύθυνος για το θέμα ΚΥΠΡΟΣ;
9. ΑΤΤΙΛΑΣ 2 ( ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 1974)
Στις 3.30 τα χαράματα της 14ης του Αυγούστου 1974 τελειώνουν με πλήρη αποτυχία στη Γενεύη οι τριμερείς διαπραγματεύσεις (Ελλάδας, Τουρκίας, Βρετανίας) για την κατάσταση στην Κύπρο και το κυπριακό πρόβλημα. Μία ώρα αργότερα, τα τουρκικά αεροσκάφη βομβαρδίζουν Λευκωσία, Αμμόχωστο και άλλα σημεία της Κύπρου. Ο «Αττίλας 2» είχε ξεκινήσει. Από το μεσημέρι της 14ης του Αυγούστου,τουρκικά άρματα και ισχυρές δυνάμεις πεζικού αρχίζουν να κινούνται από Λευκωσίαπρος Αμμόχωστο, στα ανατολικά, και προς Λεύκα-Λιμνίτη, στα δυτικά. Ο"εθνάρχης" Κωνσταντίνος Καραμανλής δηλώνει το 1974 "Η Κύπρος είναι μακρυά",δηλαδή μερικά λεπτά για τα F-4 Phantom II και τα A-7 Corsair... ενώ κατά την ανακωχή, και την ανοχή των "εθναρχών" έγινε η δεύτερη επίθεση στο νησί και οι Τούρκοι πλέον κατακτούν το 37% της Κύπρου ενώ μέχρι τότε κατείχαν ένα πολύ μικρό μέρος του εδάφους 4%!.
10. Το φυσικό αέριο της Κρήτης μας ξεχρεώνει!
Κατηγορηματικός και αποκαλυπτικός ήταν ο ερευνητής-καθηγητής γεωλογίας Αντώνης Φώσκολος στη διάλεξη-συζήτηση για τα αποθέματα υδρογονανθράκων που διαθέτει η Κρήτη μας, το όμορφο νησί ... καλά κρυμμένα στα βάθη του Λιβυκού πελάγους! Η διάλεξη φιλοξενήθηκε στο συνεδριακό κέντρο της Αλιάρτου Βοιωτίας και οργανώθηκε από τον...
"H αξιοποίηση του τεράστιου πλούτου σε υδρογονάνθρακες στα παράλια της Κρήτης μας βγάζει από τα χρέη και το μνημόνιο! Επιπροσθέτως προσδίδεται στην Ελλάδα τεράστια γεωπολιτική αξία, εισάγεται εξειδικευμένη τεχνογνωσία και δημιουργούνται χιλιάδες θέσεις εργασίας στον κλάδο εκμετάλλευσης, στη χημική βιομηχανία, στα ναυπηγεία, κ.ο.κ"
Αυτά τα λόγια ήταν η κατακλείδα στην παρουσίαση των αδιάσειστων στοιχείων που καταδεικνύουν την ύπαρξη πλούσιων κοιτασμάτων φυσικού αερίου και πετρελαίου στην Ελληνική λεκάνη του Ηροδότου. "Σε αυτή τη λεκάνη μέσα στην εθνική μας ΑΟΖ" είπε ο κ.Φώσκολος "τα αποθέματα υδρογονανθράκων υπολογίζονται από μεγάλα έως γιγαντιαία! Στην περιοχή νότια της Κρήτης και ιδιαίτερα μεταξύ Φραγκοκάστελλου και Πλακιά υπάρχουν 7 λασποηφαίστεια που αποτελούν αδιάψευστη μαρτυρία ύπαρξης υδρογονανθράκων. Αλλα τρία υπάρχουν στη Μεσσαρά και δυτικότερα ... Εκεί το μεγάλο πάχος των ιζημάτων μας οδηγεί στη βεβαιότητα! Οι ποσότητες ειδικά φυσικού αερίου πιστεύετε ότι ανέρχονται σε 5 τρις κυβικά μέτρα.Οι μελέτες έχουν γίνει από την εταιρεία TGS-NOPEC".
Ο καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης και συνεργάτης του Institute of National Resources of Canada εστίασε στην τεχνική και στο κόστος της έρευνας. Είπε: "Ο δρόμος της αξιοποίησης πρέπει να ξεκινήσει με δισδιάστατες γεωφυσικές έρευνες, ήτοι ανακλάσεις υψηλής ευκρίνειας κάτω από τους εβαπορίτες και ακολούθως τρισδιάστατες όταν θα επιβεβαιωθούν τα κοιτάσματα. Το συνολικό κόστος ανέρχεται περίπου σε 6.000.000 ευρώ, πολύ μικρό σχετικά με τα αναμενόμενα αποτελέσματα".
Ο κ.Φώσκολος αποκάλυψε τα επιχειρηματικά συμφέροντα που αποτρέπουν την έρευνα, δηλαδή τις εταιρείες που εισάγουν και εμπορεύονται φυσικό αέριο γιατί το αγοράζουν 5 ευρώ ανά GJ και το διαθέτουν με 15! Ηταν πειστικός και κέρδισε το θερμό χειροκρότημα του κοινού στην κατάμεστη αίθουσα. Εκλεισε την ομιλία του λέγοντας: "Η κυβέρνηση χρειάζεται να ενταχθεί στη συμμαχία Κύπρου-Ισραήλ. Να ακολουθήσει τον ίδιο δρόμο ...".
Ακολούθησε ενδιαφέρουσα συζήτηση. Ο κ.Φώσκολος είχε την ευκαιρία να τοποθετηθεί και για τα σχέδια που εκπονούνται για την περιοχή. Απέκλεισε την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από βιομάζα γιατί απαιτούνται ακριβές τεχνογνωσίες και μπόλικο νερό.
... Συντάχθηκε με το εργοστάσιο φυσικού αερίου γιατί δεν είναι ρυπογόνο. Εθεσε βέβαια δύο παραμέτρους: α) η τοπική κοινωνία να πάρει αντισταθμιστικά, π.χ τηλεθέρμανση για όλους, β) δυνατότητα παρέμβασης στην τελική τιμή της παραγόμενης kw.
Τίτλος της διάλεξης ήταν: "Οικονομική και γεωπολιτική σημασία των αποθεμάτων υδρογονανθράκων της Ελλάδας. Εμφαση στα κοιτάσματα της Κρήτης. Συμβολή τους στην ενεργειακή ανεξαρτησία της Ευρώπης".
Την παρουσίαση έκανε η δασκάλα Βέτα Κατσιφή, πρόεδρος της Δημοτικής Επιχείρησης.
- Ο Αντώνης Φώσκολος απέκτησε το πτυχίο του από το ΑΠΘ το 1953. Τους επόμενους μήνες τοποθετήθηκε στον Οργανισμό Κωπαίδας. Εγκαταστάθηκε στην Αλίαρτο. Προσέφερε πολύτιμες υπηρεσίες στον τομέα των εγγείων βελτιώσεων. Βοήθησε τους αγρότες μας προτείνοντας νέες αποδοτικές παραγωγές. Γενικά αγάπησε τον τόπο ... Η σύζυγός του είναι από την Αλίαρτο. Σήμερα είναι ομότιμος καθηγητής στο Πολυτεχνείο Κρήτης(Τμήμα Μηχανικών Ορυκτών Πόρων) και συνεργάτης του Institute of National Resources of Canada
11. Κρήτη: Το σταθερό αεροπλανοφόρο
Του ΦΟΙΒΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΔΗ
Από την ενίσχυση της άμυνάς του, επί Ουίνστον Τσόρτσιλ, και το αμερικανικό σχέδιο «Pincher», την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, μέχρι σήμερα, το νησί δεσπόζει ανάμεσα σε τρεις ηπείρους
Η Κρήτη είναι ένα ελληνικό νησί με ιδιαίτερη γεωστρατηγική σημασία. Δεσπόζει μεταξύ τριών ηπείρων στη νοτιοανατολική Μεσόγειο, της Ευρώπης, της Ασίας και της Αφρικής.
Κάποιες περιοχές της νότιας Κρήτης βρίσκονται πιο κοντά στη Λιβύη, χώρα της βόρειας Αφρικής, παρά στην Αθήνα. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι με τα πρόσφατα πολεμικά γεγονότα χιλιάδες ξένοι εργαζόμενοι στη Λιβύη μεταφέρθηκαν διά θαλάσσης σε κρητικά λιμάνια.
Ένα από τα αρχαιότερα λίκνα του παγκόσμιου πολιτισμού, η Κρήτη έγινε το μήλον της έριδος πολλών ξένων κατακτητών, όπως των Ρωμαίων, των μουσουλμάνων πειρατών, των Βενετσιάνων, των Τούρκων. Οι Βυζαντινοί επίσης είχαν μια μακρόχρονη παρουσία.
Στο τέλος του 19ου αιώνα, μέσα σ' ένα επαναστατικό κλίμα η Κρήτη κέρδισε την αυτονομία της και στις αρχές του νέου αιώνα ενώθηκε με τη μητέρα πατρίδα. Η Κρήτη πρόσφερε στην Ελλάδα τον Ελευθέριο Βενιζέλο, που επηρέασε αποφασιστικά τις ελληνικές πολιτικές εξελίξεις από πολλές απόψεις και είχε σημαντική παρουσία και στη διεθνή σκηνή.
Καθώς άρχισε ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος οι Βρετανοί ανησυχούσαν ιδιαίτερα για τη ναυτική τους θέση στην Ανατολική Μεσόγειο και για το αν η Ελλάδα, που ήταν υπό την επιρροή τους, καταλαμβάνετο από μια ξένη δύναμη και κυρίως η Κρήτη που ήταν πολύ κοντά στα Δωδεκάνησα που κατέχονταν από τους Ιταλούς του Μουσολίνι.
Η φασιστική Ιταλία ανταγωνιζόταν τότε την Αγγλία στην Ανατολική Μεσόγειο. Η βρετανική ηγεσία ανέπτυξε τη θέση ότι είχε «ιδιαίτερα μεγάλη σημασία να μην πέσει η Κρήτη» στα χέρια των Ιταλών, οπότε θα ήλεγχαν μια στρατηγική περιοχή όπου θα μπορούσαν να εγκαταστήσουν μια ναυτική και αεροπορική βάση με αρνητικές συνέπειες για τη βρετανική επιρροή στη νοτιοανατολική Μεσόγειο (Αίγυπτο κ.ά.).
Περισσότερο και από την κυρίως Ελλάδα ο βρετανός πρωθυπουργός Ουίνστον Τσόρτσιλ ενδιαφερόταν για την άμυνα της Κρήτης.
Ο Τσόρτσιλ πρότεινε τη μετατροπή του κόλπου της Σούδας σε βάση ανεφοδιασμού σε καύσιμα του βρετανικού στόλου και την ενίσχυση της αντιαεροπορικής άμυνας του νησιού.
Η βρετανική πολιτική σε ηγετικό επίπεδο ήταν ότι έπρεπε από κάθε άποψη να ενισχυθεί η άμυνα της Κρήτης από τους Έλληνες και τους Άγγλους συμμάχους τους.
Ακόμα και η επιλογή του νέου έλληνα πρωθυπουργού Εμμανουήλ Τσουδερού, που ήταν Κρητικός και βενιζελικός, δεν υπήρξε τυχαία.
Οι Βρετανοί σκεπτόμενοι τη μεταφορά της ελληνικής κυβέρνησης στην Κρήτη, όπως και του βασιλιά Γεωργίου, σε περίπτωση κατάληψης της κυρίως Ελλάδας, στόχευαν στη δημιουργία ενός κλίματος θετικής αποδοχής της κυβέρνησης μέσα στον κρητικό λαό, που διαπνεόταν μάλιστα από ένα ισχυρό αντιμοναρχικό και αντιδικτατορικό συναίσθημα. Και σ' αυτό μπορούσε να βοηθήσει η επιλογή Τσουδερού. Τελικά δεν επιτέθηκαν οι Ιταλοί, αλλά οι γερμανοί αλεξιπτωτιστές κατέλαβαν, ύστερα από σκληρές μάχες, την Κρήτη.
Μετά το τέλος του Παγκόσμιου Πολέμου στα μάτια των δυτικών Μεγάλων Δυνάμεων η Κρήτη απέκτησε και νέα στρατηγική σημασία, όχι μόνο σαν ένα «παρατηρητήριο» προς τις πετρελαιοφόρες περιοχές της Εγγύς και Μέσης Ανατολής αλλά και σαν βάση παρακολούθησης των κινήσεων του σοβιετικού στόλου από τη Μαύρη Θάλασσα στο Αιγαίο και γενικότερα στην ανατολική Μεσόγειο.
Ο αμερικανός πρεσβευτής στην Άγκυρα πίστευε ότι μια ρωσική ναυτική βάση στα Στενά δεν εξασφάλιζε την ελευθερία διέλευσης, γιατί «μία αεροπορική δύναμη έχοντας ως βάση για παράδειγμα την Κρήτη», μπορούσε να αποτρέψει «την αποτελεσματική χρησιμοποίηση των Στενών από τη Ρωσία».
Μετά το τέλος της σύγκρουσης του Δεκέμβρη η βρετανική ηγεσία σκεπτόταν σοβαρά την εγκαθίδρυση ναυτικών και αεροπορικών βάσεων στην Ελλάδα. Είχαν ιδιαίτερη προτίμηση «για την εγκατάσταση βάσεων στην Κρήτη», αλλά ο Τσόρτσιλ έκρινε ότι θα ήταν καλύτερα να συζητηθεί το θέμα των βρετανικών βάσεων στην Ελλάδα με μια εκλεγμένη κυβέρνηση μετά τη διεξαγωγή των βουλευτικών εκλογών.
Καθώς ο ψυχρός πόλεμος απλωνόταν στη διεθνή πολιτική σκηνή, οι τρεις πρώην σύμμαχοι (ΗΠΑ, ΕΣΣΔ, Αγγλία) σκέφτονταν τώρα την πιθανότητα ενός νέου παγκοσμίου πολέμου.
Στα μάτια των Δυτικών η στρατηγική σημασία της Κρήτης, ως ενός σταθερού «αεροπλανοφόρου» στην καρδιά της νοτιοανατολικής Μεσογείου, ναυτική και αεροπορική βάση, όπως και βάση παρακολούθησης στρατηγικών σημείων τριών ηπείρων, αποκτούσε όλο και μεγαλύτερη σημασία.
«Σε περίπτωση παγκοσμίου πολέμου -υπέδειξε η βρετανική στρατιωτική ηγεσία- είναι πολύ αμφίβολο αν θα μπορέσουμε να υπερασπίσουμε την κυρίως Ελλάδα, αν και πρέπει να κάνουμε το παν για να κρατήσουμε τα σπουδαιότερα ελληνικά νησιά, ιδιαίτερα την Κρήτη».
Την πιθανότητα να ξεσπάσει ένας νέος παγκόσμιος πόλεμος την εξέταζαν επίσης οι Αμερικανοί και οι Σοβιετικοί που εκπονούσαν πολεμικά σχέδια.
Ένα από αυτά ήταν και το αμερικανικό σχέδιο «Pincher» κατά το 1946 (βλ. «Η Επανάσταση στην Ελλάδα», σ. 245-246), που ασχολήθηκε με «την κοινή δράση των ενόπλων δυνάμεων των ΗΠΑ εναντίον της ΕΣΣΔ, σε περίπτωση που μια παρόμοια δράση απαιτηθεί τα επόμενα χρόνια».
Αν και το σχέδιο «Pincher» προέβλεπε τρεις εναλλακτικές λύσεις για την εκδήλωση μιας χερσαίας αμερικανικής επίθεσης «εναντίον της βιομηχανικής καρδιάς της Ρωσίας», υπέδειξε ότι «η κύρια προσπάθεια που θα ξεκινούσε από τη Μεσόγειο, διαμέσου των Βαλκανίων και της Μέσης Ανατολής», πρόσφερε τις μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας. Μεταξύ των κεντρικών βάσεων εκκίνησης της αμερικανικής επίθεσης εθεωρείτο η Αίγυπτος, που «μαζί με την Κύπρο και πιθανώς την Κρήτη επιτρέπουν μεγάλης κλίμακας αεροπορική επίθεση εναντίον των σοβιετικών πετρελαιοπηγών στον Καύκασο...».
Οι πρόσφατες πολεμικές εξελίξεις στη Λιβύη δείχνουν τη μεγάλη στρατηγική σημασία των στρατιωτικών βάσεων της Κρήτης στις εξελίξεις της Εγγύς και Μέσης Ανατολής.
Αλλά και η οικονομική πλευρά της ελληνικής μεγαλονήσου δεν είναι μικρής σημασίας, καθώς λέγεται ότι στα ελληνικά χωρικά ύδατα στην περιοχή της Κρήτης υπάρχει ένας πολύ σημαντικός υπόγειος ορυκτός πλούτος, ανάλογος μ' εκείνον της βόρειας Αφρικής.
12. ¨Ανεξαρτησία¨ της Κρήτης.
Το τελευταίο χρονικό διάστημα, κυρίως στον χώρο του διαδικτύου, με αφορμή μερικά γεγονότα άρχισε να ανακινείται ένα θέμα με όρους, όπως Κρητική σημαία, Κρητική Πολιτεία, Αυτόνομη Κρήτη και Ανεξάρτητη Κρήτη ή Λαϊκή Δημοκρατία της Κρήτης. Aς δούμε ιστορικά στοιχεία για την Κρήτη, μερικά πρόσφατα γεγονότα, κάποιες αιτίες και μερικά επιχειρήματα των υποστηρικτών της ανεξαρτησίας.
Η Κρητική Πολιτεία
Το όλο θέμα έχει σαν αφετηρία την ημερομηνία 1912-13 κατά την οποία υπογράφεται η Συνθήκη του Λονδίνου.
Μέχρι τότε η Κρήτη κι από το 1898 (τυπικά από το 1896, βάσει της συνθήκης του Βερολίνου), αποτελούσε αυτόνομο τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (με ταυτόχρονο έλεγχο των Μεγάλων Δυνάμεων), με όνομα «Κρητική Πολιτεία» και πρωτεύουσα τα Χανιά, ενώ είχε και δική της σημαία, βουλή, χωροφυλακή (υπό ξένη διοίκηση), σύνταγμα, ύμνο, νομίσματα, παράσημα κ.α., τα οποία ήταν, κατά βάση, παραλλαγές των αντίστοιχων του ελληνικού κράτους.
Ουσιαστικά η «διακυβέρνηση» της Κρητικής Πολιτείας, ασκούνταν από ένα μεικτό συμβούλιο το οποίο απαρτίζονταν απ' τα επιμέρους συμβούλια των Κρητών και των Μεγάλων Δυνάμεων. Το συμβούλιο όμως των Μεγάλων Δυνάμεων είχε ουσιαστικά την πρωτοκαθεδρία, καθώς είχε το δικαίωμα, ανά πάσα στιγμή, να αναστείλει την λειτουργία του συμβουλίου των Κρητών και να ζητήσει την ανασύστασή του, αν θεωρούσε ότι παραβαίνει κάποια όρια ή αυθαιρετεί.
Η εξωτερική πολιτική του νησιού παρέμεινε δέσμια των «προστατών» του. Η Κρητική Πολιτεία π.χ. δεν είχε δικαίωμα πολέμου κι οι σχέσεις της με άλλα κράτη περνούσαν, ουσιαστικά, από την έγκριση των Μεγάλων Δυνάμεων. Λόγω επίσης της υψηλής επικυριαρχίας του Σουλτάνου στο νησί, δεν ήταν επιτρεπτή η συγκρότηση κρητικού στρατιωτικού σώματος (αντ' αυτού δημιουργήθηκε η λεγόμενη «Πολιτοφυλακή», η οποία βεβαίως δεν είχε στρατιωτικό ρόλο και ισχύ).
Μέχρι τότε η Κρήτη κι από το 1898 (τυπικά από το 1896, βάσει της συνθήκης του Βερολίνου), αποτελούσε αυτόνομο τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας (με ταυτόχρονο έλεγχο των Μεγάλων Δυνάμεων), με όνομα «Κρητική Πολιτεία» και πρωτεύουσα τα Χανιά, ενώ είχε και δική της σημαία, βουλή, χωροφυλακή (υπό ξένη διοίκηση), σύνταγμα, ύμνο, νομίσματα, παράσημα κ.α., τα οποία ήταν, κατά βάση, παραλλαγές των αντίστοιχων του ελληνικού κράτους.
Ουσιαστικά η «διακυβέρνηση» της Κρητικής Πολιτείας, ασκούνταν από ένα μεικτό συμβούλιο το οποίο απαρτίζονταν απ' τα επιμέρους συμβούλια των Κρητών και των Μεγάλων Δυνάμεων. Το συμβούλιο όμως των Μεγάλων Δυνάμεων είχε ουσιαστικά την πρωτοκαθεδρία, καθώς είχε το δικαίωμα, ανά πάσα στιγμή, να αναστείλει την λειτουργία του συμβουλίου των Κρητών και να ζητήσει την ανασύστασή του, αν θεωρούσε ότι παραβαίνει κάποια όρια ή αυθαιρετεί.
Η εξωτερική πολιτική του νησιού παρέμεινε δέσμια των «προστατών» του. Η Κρητική Πολιτεία π.χ. δεν είχε δικαίωμα πολέμου κι οι σχέσεις της με άλλα κράτη περνούσαν, ουσιαστικά, από την έγκριση των Μεγάλων Δυνάμεων. Λόγω επίσης της υψηλής επικυριαρχίας του Σουλτάνου στο νησί, δεν ήταν επιτρεπτή η συγκρότηση κρητικού στρατιωτικού σώματος (αντ' αυτού δημιουργήθηκε η λεγόμενη «Πολιτοφυλακή», η οποία βεβαίως δεν είχε στρατιωτικό ρόλο και ισχύ).
Η σημαία της «Κρητικής Πολιτείας»
Η σημαία της «Κρητικής Πολιτείας» βασίζονταν σε μια παραλλαγή της ελληνικής σημαίας του 1822. Τα τρία γαλάζια τεταρτημόρια, συμβόλιζαν την χριστιανική-ελληνική πλειοψηφία της Κρήτης. Το πρώτο όμως από τα τεταρτημόρια (χρώματος ερυθρού, το οποίο αποδίδεται στην μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα) το οποίο απεικόνιζε το λευκό αστέρι, συμβόλιζε και δήλωνε την υψηλή επικυριαρχία του Σουλτάνου στο νησί (και όχι έτσι απλά την μουσουλμανική-τουρκική μειονότητα ή «το κρητικό αίμα που χύθηκε στους αγώνες», όπως, είτε σκοπίμως είτε από άγνοια υποστηρίζουν με παρρησία αρκετοί). Θα πρέπει να τονιστεί εδώ, ότι ουδέποτε υπήρξε ανεξάρτητο κράτος της Κρήτης, αλλά μια (ημι)αυτόνομη και πλήρως ελεγχόμενη περιοχή από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Ως εκ τούτου, η σημαία δεν συμβόλιζε την ανεξάρτητη Κρήτη (όπως δυστυχώς), λανθασμένα πιστεύουν πολλοί και την αναρτούν με «υπερηφάνεια»), αλλά την υποταγή στην Οθωμανική Πύλη, καθώς το νησί εξακολουθούσε να αποτελεί εδαφικό τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Επιπλέον, η συγκεκριμένη σημαία, ουδέποτε αποτέλεσε αγωνιστικό λάβαρο ή επαναστατικό σύμβολο που καθιερώθηκε από τους Κρήτες, αλλά ήταν μια επινόηση των Μεγάλων Δυνάμεων και του Σουλτάνου (το αστέρι μπήκε μετά από δική του απαίτηση).
Η σημαία λοιπόν της Κρητικής Πολιτείας, πέραν της όποιας ιστορικής σημασίας και παρουσίας της στην νεότερη ιστορία, δεν αποτελεί ένα σύμβολο το οποίο θα πρέπει να δημιουργεί «ρίγη» συγκίνησης και συναισθήματα «υπερηφάνιας», (για την σημαία του Σπύρου Καγιαλέ τότε τι θα έπρεπε να νιώθουμε;), σε κανέναν Έλληνα και πολύ περισσότερο σε κανέναν Κρητικό.
Θα πρέπει δε, να σημειωθεί εδώ, ότι εκτός του ότι η σημαία της Κρητικής Πολιτείας αναρτούνταν (υποχρεωτικά) μόνο στα «κυβερνητικά» κτήρια και «δημόσιες» υπηρεσίες (οι γνήσιοι Κρήτες, στα σπίτια τους είχαν την σημαία της Ένωσης), υποχρεωτική ήταν η ανάρτηση και της τουρκικής σημαίας στην «αυτόνομη» Κρητική Πολιτεία: "Ο ύπατος αρμοστής θέλει αναγνωρίσει την Υψηλήν επικυριαρχίαν του Σουλτάνου και θέλει λάβει μέτρα προς διαφύλαξιν της τουρκικής σημαίας, ήτις κατά την υπόσχεσιν την υπό των 4 δυνάμεων δοθείσαν, θα υψώται εις τι των οχυρωμένων σημείων της νήσου" ( Ιστορία του Ελληνικού έθνους, τόμος ΙΔ σελ. 199).
Θα πρέπει δε, να σημειωθεί εδώ, ότι εκτός του ότι η σημαία της Κρητικής Πολιτείας αναρτούνταν (υποχρεωτικά) μόνο στα «κυβερνητικά» κτήρια και «δημόσιες» υπηρεσίες (οι γνήσιοι Κρήτες, στα σπίτια τους είχαν την σημαία της Ένωσης), υποχρεωτική ήταν η ανάρτηση και της τουρκικής σημαίας στην «αυτόνομη» Κρητική Πολιτεία: "Ο ύπατος αρμοστής θέλει αναγνωρίσει την Υψηλήν επικυριαρχίαν του Σουλτάνου και θέλει λάβει μέτρα προς διαφύλαξιν της τουρκικής σημαίας, ήτις κατά την υπόσχεσιν την υπό των 4 δυνάμεων δοθείσαν, θα υψώται εις τι των οχυρωμένων σημείων της νήσου" ( Ιστορία του Ελληνικού έθνους, τόμος ΙΔ σελ. 199).
Οι συνθήκες και το "ιδιωτικό συμφωνητικό"
" Συνθήκη του Λονδίνου
Σύμφωνα με την συνθήκη του Λονδίνου (η οποία δεν επικυρώθηκε, καθώς μεσολάβησε ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος, ήταν όμως δεσμευτική για τους Σύμμαχους), μεταξύ άλλων αποφασίζεται η απελευθέρωση της Κρήτης από την Τουρκία (η οποία παραιτήθηκε όλων των δικαιωμάτων της στο νησί, εκχωρώντας τα προσωρινά στους Βαλκανικούς Συμμάχους) και στην ουσία ανοίγει ο δρόμος για την ένωση του νησιού με την Ελλάδα, με εγγυήτριες τις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Ιταλία).
Στο σημείο αυτό αρχίζει η παραφιλολογία με την υποτιθέμενη ύπαρξη ενός όρου στην συνθήκη, η οποία προέβλεπε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος στην Κρήτη σε 100 χρόνια (δηλαδή το 2013), μέσω του οποίου οι κάτοικοι της Κρήτης θα αποφάσιζαν αν η Κρήτη θα παρέμενε ενωμένη με την Ελλάδα, ή θα προχωρούσε σαν ανεξάρτητο κράτος.
Ο όρος αυτός είναι παντελώς ανύπαρκτος. Η συνθήκη του Λονδίνου είναι σαφής και δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Οι υποκινητές της «Ανεξάρτητης Κρήτης», φαίνεται να έχουν σ' αυτό το σημείο κάποια σοβαρά κενά ιστορικής γνώσης, καθώς αγνοούν ότι με την Συνθήκη του Λονδίνου, τυπικά τουλάχιστον, δεν έγινε η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα (απλώς η Κρήτη πέρασε σε ένα σύντομο μεταβατικό στάδιο «κηδεμονίας», έστω και προσωρινά όπως αναφέρθηκε πριν). Η ύπαρξη λοιπόν ενός υποτιθέμενου συμφωνητικού-σύμβασης, μεταξύ Ελλάδος-Κρήτης, τη δεδομένη στιγμή μάλιστα, μόνο ουτοπική κι εξωπραγματική μπορεί να χαρακτηριστεί. Η πολυπόθητη Ένωση πραγματοποιήθηκε με την Συνθήκη του Βουκουρεστίου που αναφέρεται λίγο παρακάτω.
Το απόσπασμα από την συνθήκη του Λονδίνου που αφορά την Κρήτη και στο οποίο δεν γίνεται αναφορά σε κανέναν όρο:
α) Η αρχική πρόταση των Μεγάλων Δυνάμεων: (3) Turkey to abandon all claims to Crete. (Η Συνθήκη του Λονδίνου)
β) Η τελική απόφαση στις 30 Μαΐου 1913: (3) The Sultan of Turkey ceded Crete to the Balkan allies in whose favor all rights of sovereignty were renounced.
Σύμφωνα με την συνθήκη του Λονδίνου (η οποία δεν επικυρώθηκε, καθώς μεσολάβησε ο Α' Βαλκανικός Πόλεμος, ήταν όμως δεσμευτική για τους Σύμμαχους), μεταξύ άλλων αποφασίζεται η απελευθέρωση της Κρήτης από την Τουρκία (η οποία παραιτήθηκε όλων των δικαιωμάτων της στο νησί, εκχωρώντας τα προσωρινά στους Βαλκανικούς Συμμάχους) και στην ουσία ανοίγει ο δρόμος για την ένωση του νησιού με την Ελλάδα, με εγγυήτριες τις Μεγάλες Δυνάμεις (Αγγλία, Γαλλία, Ρωσία, Ιταλία).
Στο σημείο αυτό αρχίζει η παραφιλολογία με την υποτιθέμενη ύπαρξη ενός όρου στην συνθήκη, η οποία προέβλεπε την διεξαγωγή δημοψηφίσματος στην Κρήτη σε 100 χρόνια (δηλαδή το 2013), μέσω του οποίου οι κάτοικοι της Κρήτης θα αποφάσιζαν αν η Κρήτη θα παρέμενε ενωμένη με την Ελλάδα, ή θα προχωρούσε σαν ανεξάρτητο κράτος.
Ο όρος αυτός είναι παντελώς ανύπαρκτος. Η συνθήκη του Λονδίνου είναι σαφής και δεν αφήνει περιθώρια για παρερμηνείες. Οι υποκινητές της «Ανεξάρτητης Κρήτης», φαίνεται να έχουν σ' αυτό το σημείο κάποια σοβαρά κενά ιστορικής γνώσης, καθώς αγνοούν ότι με την Συνθήκη του Λονδίνου, τυπικά τουλάχιστον, δεν έγινε η Ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα (απλώς η Κρήτη πέρασε σε ένα σύντομο μεταβατικό στάδιο «κηδεμονίας», έστω και προσωρινά όπως αναφέρθηκε πριν). Η ύπαρξη λοιπόν ενός υποτιθέμενου συμφωνητικού-σύμβασης, μεταξύ Ελλάδος-Κρήτης, τη δεδομένη στιγμή μάλιστα, μόνο ουτοπική κι εξωπραγματική μπορεί να χαρακτηριστεί. Η πολυπόθητη Ένωση πραγματοποιήθηκε με την Συνθήκη του Βουκουρεστίου που αναφέρεται λίγο παρακάτω.
Το απόσπασμα από την συνθήκη του Λονδίνου που αφορά την Κρήτη και στο οποίο δεν γίνεται αναφορά σε κανέναν όρο:
α) Η αρχική πρόταση των Μεγάλων Δυνάμεων: (3) Turkey to abandon all claims to Crete. (Η Συνθήκη του Λονδίνου)
β) Η τελική απόφαση στις 30 Μαΐου 1913: (3) The Sultan of Turkey ceded Crete to the Balkan allies in whose favor all rights of sovereignty were renounced.
" Συνθήκη του Βουκουρεστίου
Η επόμενη συνθήκη του Βουκουρεστίου στις 10 Αυγούστου 1913, επικύρωσε οριστικά την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Η παράγραφος που αναφέρεται στην Κρήτη, είναι επίσης σαφής και πουθενά δεν διαφαίνεται ο όρος περί δημοψηφίσματος:
Crete was definitely assigned to Greece and was formally taken over on December 14 of that year. ( Η Συνθήκη του Βουκουρεστίου)
Η επόμενη συνθήκη του Βουκουρεστίου στις 10 Αυγούστου 1913, επικύρωσε οριστικά την ένωση της Κρήτης με την Ελλάδα. Η παράγραφος που αναφέρεται στην Κρήτη, είναι επίσης σαφής και πουθενά δεν διαφαίνεται ο όρος περί δημοψηφίσματος:
Crete was definitely assigned to Greece and was formally taken over on December 14 of that year. ( Η Συνθήκη του Βουκουρεστίου)
" «Ιδιωτικό συμφωνητικό»
Υπάρχει όμως κι ένας ακόμα ισχυρισμός. Η ύπαρξη ενός «ιδιωτικού συμφωνητικού» μεταξύ Ελλάδος και Κρήτης που προέβλεπε το παραπάνω δημοψήφισμα.
Κι αυτός ο ισχυρισμός όμως είναι ανυπόστατος, διότι δεν υπήρχε καμία λογική στην ύπαρξη και υπογραφή ενός τέτοιου συμφωνητικού. Η Κρήτη αγωνίστηκε για την ελευθερία της κι όχι για ανεξαρτησία. Ο στόχος ήταν ένας και μοναδικός: «Ένωσις ή Θάνατος».
Εκτός αυτού, πόσο λογικό ακούγεται να έχει συμφωνήσει και υπογράψει κάτι τέτοιο, ο μετέπειτα «Εθνάρχης» της Ελλάδας, Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος εκείνο το χρονικό διάστημα ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδας και μέχρι τότε είχε αγωνιστεί με νύχια και με δόντια για την Ένωση;
Υπάρχει όμως κι ένας ακόμα ισχυρισμός. Η ύπαρξη ενός «ιδιωτικού συμφωνητικού» μεταξύ Ελλάδος και Κρήτης που προέβλεπε το παραπάνω δημοψήφισμα.
Κι αυτός ο ισχυρισμός όμως είναι ανυπόστατος, διότι δεν υπήρχε καμία λογική στην ύπαρξη και υπογραφή ενός τέτοιου συμφωνητικού. Η Κρήτη αγωνίστηκε για την ελευθερία της κι όχι για ανεξαρτησία. Ο στόχος ήταν ένας και μοναδικός: «Ένωσις ή Θάνατος».
Εκτός αυτού, πόσο λογικό ακούγεται να έχει συμφωνήσει και υπογράψει κάτι τέτοιο, ο μετέπειτα «Εθνάρχης» της Ελλάδας, Ελευθέριος Βενιζέλος, ο οποίος εκείνο το χρονικό διάστημα ήταν πρωθυπουργός της Ελλάδας και μέχρι τότε είχε αγωνιστεί με νύχια και με δόντια για την Ένωση;
Μερικές περιπτώσεις δημοσιοποίησης της ιδέας της Ανεξαρτησίας
" 2005 - Ηράκλειο. Ιδρύεται από τον Μιλτιάδη Τσαγκαράκη, πρώην πιλότο της Ολυμπιακής, η τοπική αεροπορική εταιρία Sky Express, η οποία επέλεξε ως έμβλημά της την σημαία της Κρητικής Πολιτείας. Μετά από διαμαρτυρίες η εταιρία αναγκάστηκε να το αποσύρει και να το αντικαταστήσει (όχι όμως κι απ' τα οχήματά της, ή την σελίδα των online κρατήσεων)
'
" 18/04/2007 - Παγκρήτιο Στάδιο.Ένα τεράστιο πανό στο οποίο απεικονίζοταν η σημαία της Κρητικής Πολιτείας και αναγραφόταν η φράση «Ανεξαρτησία 2012», αναρτήθηκε στην κερκίδα κατά την έναρξη της διεξαγωγής του τελικού Κυπέλλου ΕΠΣΗ στο Παγκρήτιο Στάδιο, το οποίο και αποσύρθηκε ύστερα από κινητοποίση της αστυνομίας.
'
19/04/2007 - Βουλή
Μαθητές σχολείου του Ηρακλείου που επισκέφτηκε τη βουλή, είχαν σταμπάρει στην πλάτη της μπλούζας τη σημαία της Κρητικής Πολιτείας . Ο βουλευτής Ηρακλείου του ΠΑΣΟΚ Βασίλης Κεγκέρογλου που τους υποδέχτηκε διευκρίνησε στους μαθητές ότι η συγκεκριμένη σημαία δε συμβολίζει την επανάσταση, αλλά είχε επιβληθεί από τις μεγάλες δυνάμεις στην Κρητική Πολιτεία.
'
2007 - Άγιος ΝικόλαοςΗ σημαία της «Κρητικής Πολιτείας» ανερτήθη σε ιστό και σε εμφανές σημείο της πόλης. Η φωτογραφία είναι τραβηγμένη την 29 Νοεμβρίου του 2007 στον χώρο όπου βρίσκεται το γλυπτό των αδελφών Σωτηριάδη
'
"21-12-2008 Μega
Μια ακόμα αναφορά στην ιδέα της ανεξαρτησίας της «αδικημένης» Κρήτης, έγινε από τον γνωστό Κρητικό δημοσιογράφο, Νίκο Κακαουνάκη, στις 21-12-2008, σε πρωινή εκπομπή του τηλεοπτικού σταθμού Mega. Ο συγκεκριμένος δημοσιογράφος μάλιστα, έδειξε ιδιαίτερη σπουδή στην ανεύρεση του περιβόητου (και ανύπαρκτου) συμφωνητικού, αναδεικνύοντας έτσι, αν μη τι άλλο, το μέγεθος της άγνοιας και της ασχετοσύνης του περί του θέματος, αλλά και της παραπληροφόρησης που οδηγεί σε επικίνδυνα μονοπάτια ...;
'
" Αλλά και πολλοί σύλλογοι Κρητών ανά την Ελλάδα, στις εθνικές επετείους, παρελαύνουν κρατώντας ως λάβαρο της σημαία της Κρητικής Πολιτείας. '
'
'
" Υπάρχουν και πολλές εταιρίες ξένων κρατών οι οποίες έχουν καταχωρημένη την Κρήτη ως ανεξάρτητο κράτος (όπως τα Καναδικά ταχυδρομεια), οι περισσότερες εκ των οποίων, μετά και από κινητοποιήσεις των ομογενών, έχουν διορθώσει την λανθασμένη (εκ προθέσεως ή όχι;) καταχώρηση.Αιτίες και επιχειρήματα που προβάλουν οι υποστηρικτές της ανεξαρτησίας
" Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η Κρήτη έχει αυτάρκεια σε αγαθά και μπορεί να σταθεί και μόνη της οικονομικά, οπότε δεν υπάρχει λόγος να βρίσκεται υπό την σκέπη της Ελλάδας.
" Άλλοι υποστηρίζουν ότι η Κρήτη είναι το αδικημένο παιδί της κι απο τις πιο υποβαθμισμένες περιοχές (σ.σ. προφανώς αυτοί που έχουν αυτή την άποψη, δεν έχουν πάει σε πραγματικά υποβαθμισμένες και αδικημένες περιοχές, όπως η Θράκη και η Ήπειρος).
" Υπάρχουν κι αρκετοί που υποστηρίζουν την παντελώς εξωπραγματική κι ανιστόριτη εκδοχή, που επικαλείται τα περί μη ελληνικότητας των Κρητών, ενώ παρουσιάζουν και προωθούν την κρητική διάλεκτο, ως ξεχωριστή γλώσσα από την ελληνική.
" Υπάρχουν βέβαια και κάποιες «μετριοπαθείς» (φαινομενικά) φωνές, που διαισθανόμενοι το ουτοπικό περί ανεξαρτησίας και αυτονομίας, προσπαθούν με εύσχημο τρόπο να προωθήσουν ως «Δούρειο Ίππο», το ...;γερμανικό ομοσπονδιακό σύστημα διακυβέρνησης
" Από τους πιο ένθερμους όμως υποστηριχτές της ανεξαρτησίας είναι οι κάτοικοι περιοχών όπου το παράνομο χρήμα αποτελεί βασικό εισόδημα (π.χ. Μυλοπόταμος), οι οποίοι σίγουρα θα προτιμούσαν μια πιο χαλαρή τοπική αστυνόμευση.
Όποιος «Κρητικός» δηλώνει ότι δεν είναι Έλληνας, απλά δεν έχει το δικαίωμα να δηλώνει Κρητικός, γιατί η Κρήτη είναι Γη Ελληνική, και αποτελεί αναγκαία συνθήκη για να είναι κάποιος Κρητικός, το να είναι Έλληνας. Ένας ανώνυμος Κρητικός
Όποιος «Κρητικός» δηλώνει ότι δεν είναι Έλληνας, απλά δεν έχει το δικαίωμα να δηλώνει Κρητικός, γιατί η Κρήτη είναι Γη Ελληνική, και αποτελεί αναγκαία συνθήκη για να είναι κάποιος Κρητικός, το να είναι Έλληνας. Ένας ανώνυμος Κρητικός
Το παρόν βασίστηκε στο άρθρο "Ανεξαρτησία" της Κρήτης. H προβοκάτσια ξεσκεπάζεται, που δημοσιέυτηκε την Δευτέρα, 9 Μαρτίου 2009 στην ιστοσελίδα ΕΘΝΙΚΟ FORUM .
ΝΑ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΩ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΕΓΓΡΑΦΗ
Οι Κρήτες αγρότες και τα «επαναστατικά» μπλουζάκια
Τον Φεβρουάριο του 2009, στα πλαίσια αγροτικών κινητοποιήσεων, 1200 περίπου Κρήτες αγρότες ανέβηκαν στην Αθήνα για να διαμαρτυρηθούν και να διαδηλώσουν για την μειωμένη οικονομική ενίσχυση των αγροτών και κτηνοτρόφων της Κρήτης. Την περίσταση αυτή εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι και άρχισαν να πωλούν στους αγρότες μπλουζάκια, τα οποία είχαν τυπωμένα επάνω τους, συνθήματα (κάποια απ' αυτά, γραμμένα κι ανορθόγραφα) σχετικά με την «ανεξάρτητη» ή «αυτόνομη» Κρήτη. Έτσι, ανάμεσα στα ριζίτικα τραγούδια που τραγουδούσαν οι αγρότες, έκαναν την εμφάνισή τους και οι γνωστές στερεότυπες ατάκες του τύπου «η Ελλάδα έχει ανάγκη την Κρήτη και όχι η Κρήτη την Ελλάδα». Το γεγονός αυτό φαίνεται ότι θορύβησε και την νομάρχη Ηρακλείου Βαγγελιώ Σχοιναράκη (στην φωτογραφία με τον δημοσιογράφο Κώστα Βεζυράκη), η οποία επικοινώνησε με τον εισαγγελέα Ηρακλείου Νίκο Μαρκάκη και ζήτησε την παρέμβασή του ώστε να δοθεί ένα τέλος στο κλίμα που σκοπίμως καλλιεργούν κάποιοι για την εκδήλωση ενεργειών για την αυτονομία της Κρήτης. Ο εισαγγελέας επικοινώνησε αμέσως με το διοικητή της Ασφάλειας Ηρακλείου Γιώργο Σκανδαλάκη, ενώ στο γραφείο του κλήθηκε ο προϊστάμενος της κρατικής υπηρεσίας προκειμένου να γίνουν συντονισμένες έρευνες σε σχέση με την ταυτότητα των ανθρώπων που κατασκευάζουν, προμηθεύουν και πωλούν υλικό με το σύμβολο της Κρητικής Πολιτείας. Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας του Ηρακλείου «Πατρίς», κλήθηκε καταστηματάρχης του Ηρακλείου που πωλεί τέτοιες σημαίες αλλά και επιχειρηματίας που διαφημίζει το κατάστημα του με την σημαία της Κρητικής Πολιτείας. Μια άλλη ενδιαφέρουσα παράμετρος του γεγονότος αυτού, είναι ότι μερικοί από τους «επαναστάτες» αγρότες, δεν ήταν καν αγρότες.
Τον Φεβρουάριο του 2009, στα πλαίσια αγροτικών κινητοποιήσεων, 1200 περίπου Κρήτες αγρότες ανέβηκαν στην Αθήνα για να διαμαρτυρηθούν και να διαδηλώσουν για την μειωμένη οικονομική ενίσχυση των αγροτών και κτηνοτρόφων της Κρήτης. Την περίσταση αυτή εκμεταλλεύτηκαν κάποιοι και άρχισαν να πωλούν στους αγρότες μπλουζάκια, τα οποία είχαν τυπωμένα επάνω τους, συνθήματα (κάποια απ' αυτά, γραμμένα κι ανορθόγραφα) σχετικά με την «ανεξάρτητη» ή «αυτόνομη» Κρήτη. Έτσι, ανάμεσα στα ριζίτικα τραγούδια που τραγουδούσαν οι αγρότες, έκαναν την εμφάνισή τους και οι γνωστές στερεότυπες ατάκες του τύπου «η Ελλάδα έχει ανάγκη την Κρήτη και όχι η Κρήτη την Ελλάδα». Το γεγονός αυτό φαίνεται ότι θορύβησε και την νομάρχη Ηρακλείου Βαγγελιώ Σχοιναράκη (στην φωτογραφία με τον δημοσιογράφο Κώστα Βεζυράκη), η οποία επικοινώνησε με τον εισαγγελέα Ηρακλείου Νίκο Μαρκάκη και ζήτησε την παρέμβασή του ώστε να δοθεί ένα τέλος στο κλίμα που σκοπίμως καλλιεργούν κάποιοι για την εκδήλωση ενεργειών για την αυτονομία της Κρήτης. Ο εισαγγελέας επικοινώνησε αμέσως με το διοικητή της Ασφάλειας Ηρακλείου Γιώργο Σκανδαλάκη, ενώ στο γραφείο του κλήθηκε ο προϊστάμενος της κρατικής υπηρεσίας προκειμένου να γίνουν συντονισμένες έρευνες σε σχέση με την ταυτότητα των ανθρώπων που κατασκευάζουν, προμηθεύουν και πωλούν υλικό με το σύμβολο της Κρητικής Πολιτείας. Σύμφωνα με πληροφορίες της εφημερίδας του Ηρακλείου «Πατρίς», κλήθηκε καταστηματάρχης του Ηρακλείου που πωλεί τέτοιες σημαίες αλλά και επιχειρηματίας που διαφημίζει το κατάστημα του με την σημαία της Κρητικής Πολιτείας. Μια άλλη ενδιαφέρουσα παράμετρος του γεγονότος αυτού, είναι ότι μερικοί από τους «επαναστάτες» αγρότες, δεν ήταν καν αγρότες.
Η οργάνωση (ή κίνημα) για την ανεξαρτησία της Κρήτης, δεν φαίνεται να έχει κάποιο επίσημο έντυπο, ή ιστοσελίδα. Υπάρχει μια ιστοσελίδα
η οποία αποδίδεται στην εν λόγω οργάνωση.ΕΠΙΣΚΕΦΘΕΙΤΕ ΚΑΙ ΕΔΩ http://krisaion.pblogs.gr/2009/03/anexarthsia-ths-krhths-krhtikh-politeia-kai-krhtikh-shmaia-thrya.html
ΓΑΥΔΟΣ
13. Γαύδος: Το δεύτερο μας Καστελλόριζο
Μάριος Πούλλαδος Σύμφωνα με την Ομηρική μας παράδοση η Γαύδος είναι η μυθολογική Ωγυγία, νησί της Θεάς Καλυψώς κόρης του Άτλαντα[1]; Συγκεκριμένα στη Γαύδο-Ωγυγία ο Οδυσσέας έμεινε 10 ολόκληρα χρόνια μέχρι να τον βοηθήσει η θεά Αθηνά να “δραπετεύσει” και να επιστρέψει στην Ιθάκη. Ποιος όμως από εμάς γνωρίζει ότι η…..
Γαύδος είναι ένα μικρό νησί του νομού Χανιών με πληθυσμό περίπου 100 άτομα και βρίσκεται σε μια απόσταση περίπου 20 χιλιομέτρων από την Κρήτη; Ποιος επιπλέον γνωρίζει ότι το νησί αυτό δένει ουσιαστικά Ευρώπη και Αφρική στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου; Τι σημαίνει αυτό για Κύπρο-Ελλάδα-Ε.Ε.; Τα ερωτήματα σημαντικά και η άγνοια των περισσοτέρων από εμας σημαντικότερη. Για τον λόγο αυτό, σκοπός του παρόντος άρθρου είναι η ανάδειξη της σημασιολογικής σπουδαιότητας του νησιού σε μια περίοδο όπου ενώ η προσοχή μας θα έπρεπε να επικεντρώνεται στα σοβαρά εθνικά προβλήματα ουσίας, εμείς δυστυχώς αναλωνόμαστε με τα καπρίτσια μιας καταρρέουσας εξουσίας.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Αν εξετάσει κανείς απλά και μόνο το μέγεθος του νησιού, θα δυσκολευτεί να αντιληφθεί τις τεράστιες γεωπολιτικές δυνατότητες που διαθέτει. Οι δυνατότητες αυτές δύναται να καταστούν πιο κατανοητές αν επιχειρήσουμε μια προσέγγιση του θέματος μέσα από το πρίσμα της «τοποστρατηγικής»[2]. Η τοποστρατηγική αποτελεί ουσιαστικά μια καινούργια επινόηση του Στρατηγικού Σύμβουλου και καθηγητή Δρος Νίκου Λυγερού στον ευρύτερο τομέα της στρατηγικής όπου και δραστηριοποιείται. Πολλοί από εμάς ίσως γνωρίζουν την έννοια της «γεωστρατηγικής» που είναι ένας συνδυασμός της στρατηγικής με την γεωγραφία. Η «τοποστρατηγική» τώρα σχετίζεται περισσότερο με την στρατηγική και την τοπολογία. Πιο απλά θα λέγαμε ότι η πρώτη έννοια (γεωστρατηγική) σχετίζεται με την γεωγραφία που συνδυάζετε με την γεωμετρία μετρώντας τις αποστάσεις, ενώ με την δεύτερη έννοια (τοποστρατηγική) δίνουμε περισσότερη έμφαση στις σχέσεις μεταξύ διαφορετικών δομικών στοιχείων και οντοτήτων του διεθνούς συστήματος. Με απλά λόγια, στο πλαίσιο της τοποστρατηγικής αυτό που μας ενδιαφέρει στην περίπτωση της Γαύδου είναι η σχέση του νησιού με τον ελληνικό χώρο και κατ’ επέκταση με το ευρύτερο ευρωπαϊκό πλαίσιο και η σημασία της σχέσης που παίρνει το νησί σε συνδυασμό με την Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ).
Είναι γεγονός ότι αν και καθυστερημένα, το τελευταίο διάστημα το θέμα περί οριοθέτησης της Ελληνικής ΑΟΖ, δείχνει να παίρνει μια ενδιαφέρουσα δυναμική η οποία ενισχύεται σημαντικά κυρίως μέσα από το διαδίκτυο και συγκεκριμένα τα ιστολόγια αλλά και τον ελλαδο-κυπριακό τύπο ευρύτερα. Συγκεκριμένα, τους περασμένους μήνες γίναμε μάρτυρες μιας ενδιαφέρουσας διαφωτιστικής προσπάθειας ενημέρωσης της ελληνικής κοινής γνώμης γύρω από το θέμα ΑΟΖ, έννοιας που δυστυχώς μέχρι πριν από περίπου δύο χρόνια παρέμενε παντελώς άγνωστη τόσο στο ευρύ κοινό, όσο και σε ανώτατους διπλωματικούς κύκλους αλλά και στους κόλπους των πολιτικών και στρατιωτικών αξιωματούχων. Παρά όμως τις διάφορες ακτιβιστικές ενέργειες, την διαφώτιση και την εν μέρει ενθαρρυντική αφύπνιση των πολιτών, εντούτοις ο ελληνικός λαός αναμένει ακόμη να υπάρξει και η ανάλογη πολιτική βούληση μεταξύ Ελλάδος-Κύπρου προς την κατεύθυνση οριοθέτησης των μεταξύ τους ΑΟΖ. Είναι πραγματικά αδιανόητο για δύο φιλικά κράτη όπως την Ελλάδα και την Κύπρο, τα οποία ανήκουν σε ένα κοινό ευρύτερο πολιτικό σύνολο όπως αυτό της Ευρωπαϊκής Ένωσης ,να παρατηρείται μια τόσο μεγάλη αδράνεια για το θέμα αυτό, την στιγμή που ο διακρατικός καθορισμός ΑΟΖ Ελλάδας-Κύπρος συνεπάγεται ουσιαστικά και καθορισμός της ευρωπαϊκής ΑΟΖ.
Για να ακριβολογούμε, η Κυπριακή Δημοκρατία τόσο επί διακυβέρνησης Τάσσου Παπαδόπουλου, όσο και επί Δημήτρη Χριστόφια, είχε προσεγγίσει την ελληνική κυβέρνηση η οποία φαίνεται να σφυρίζει αδιάφορη και να παραμένει αδικαιολόγητα υποταγμένη σε παρελθοντικά φοβικά σύνδρομα έναντι της Τουρκίας. Αξιοσημείωτο είναι, και πρέπει να το προσθέσουμε, ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση διαθέτει την μεγαλύτερη ΑΟΖ (έστω και θεωρητική) παγκοσμίως, κάτι το οποίο άδικα και αδικαιολόγητα αποσιωπάτε.
Η πραγματικότητα αυτή μας επιτρέπει να εξετάσουμε καλύτερα τις δυνατότητες και τις προοπτικές της Ε.Ε μέσα σε ένα μόνο/πολυπολικό διεθνές σύστημα. Όπως όμως και στην περίπτωση του Καστελόριζου που έχουμε αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο[3] έτσι και η Γαύδος αποτελεί ένα εξαιρετικό παράδειγμα μείζονος σημασίας για τα εθνικά μας συμφέροντα στο οποίο πρέπει επειγόντως να επικεντρωθούμε. Είναι σημαντικό να αντιληφθούμε ότι το ακριτικό αυτό νησί της Γαύδου είναι εξίσου μεγάλης στρατηγικής σημασίας για εμάς όπως και το Καστελόριζο. Ο λόγος είναι ότι η απόσταση του από την Κρήτη, παρέχει την ευλογία ύπαρξης μιας τεράστιας ΑΟΖ σε σχέση με το έδαφος του, όπως δηλαδή συμβαίνει και στην περίπτωση της Κύπρου. Αφού λοιπόν κατανοήσουμε ότι πρέπει να προστατέψουμε, να διατηρήσουμε αλλά και να ενισχύσουμε την ελληνικότητα και την οικονομική δραστηριότητα του νησιού, τότε μπορούμε να διεκδικήσουμε αυτά που μας ανήκουν οριοθετώντας την ΑΟΖ με το κοντινότερο σύνορο που δεν είναι άλλο από την Λιβύη. Πως συνδέονται όμως οι εξελίξεις στη Λιβυή με την Γαύδο μας;
Καταρχάς η αλλαγή φάσης στην οποία βρίσκεται η Λιβύη αλλά και η ευρύτερη Μέση Ανατολή, είναι γεγονός ότι μαρτυρεί και τον γεωπολιτικό μετασχηματισμό που υφίσταται η περιοχή υπό την επήρεια του λεγόμενου domino effect. Είναι ευρέως γνωστό ότι η Λιβύη διαθέτει θαλάσσιο υπέδαφος αρκετά πλούσιο σε υδρογονάνθρακες. Αυτό όμως το οποίο δεν είναι γνωστό και για το οποίο δεν γίνεται λόγος είναι ότι ήδη από το 2004 το Υπουργείο Ενέργειας της Λιβύης έχει εκδώσει χάρτες θαλάσσιας ζώνης οικονομικής εκμετάλλευσης οι οποίοι συμπεριλαμβάνουν και την Γαύδο.[4]
Για να κατανοήσουμε λοιπόν τι ακριβώς συμβαίνει από την αυγή του 2011 στην γειτονιά μας, είναι χρήσιμο να αντιπαραβάλουμε μια παράλληλη κίνηση της ιστορίας που σημάδεψε την Νότια Ευρώπη τον περασμένο αιώνα. Σχηματικά θα λέγαμε ότι αυτό που βίωσε η Ευρώπη το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα ανατρέποντας δικτατορικά καθεστώτα όπως αυτό του Σαλαζάρ στην Πορτογαλία, Φράνκο στην Ισπανία, Χίτλερ στην Γερμανία, Μουσολίνι στην Ιταλία και Μεταξά στην Ελλάδα, παίρνει σήμερα μια παρόμοια διάσταση σε διαφορετικό όμως χώρο. Ως γνωστό, όλοι οι προαναφερθέντες είχαν ένα κοινό παρονομαστή. Ήταν όλοι τους δικτάτορες. Αυτό λοιπόν που παρατηρούμε να συμβαίνει το τελευταίο διάστημα στην περιοχή της βόρειας Αφρικής και της Μέσης Ανατολής ταυτόχρονα, είναι μια ανατροπή των πεπαλαιωμένων πολιτικών δομών με πρωταγωνιστές αυτή την φορά όμως τους Μουμπάρακ, Καντάφι και Ασσάντ, πράγμα που φαίνεται να γνωρίζει πολύ καλά και η Τουρκία η οποία καραδοκεί, επιθυμώντας να καρπωθεί διάφορα πολιτικό-οικονομικά οφέλη υπό το μανδύα πάντοτε του προστάτη των μουσουλμανικών πληθυσμών. Την θέση μας αυτή επαληθεύει και ενισχύει η άμεση επίσκεψη του Υπ.Εξ της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου την επαύριον της Κατάληψης της Τρίπολης και της επικράτησης των αντικαθεστωτικών[5].
Την κρισιμότητα της κατάστασης στην Λιβύη έδειξε στο παρελθόν να αντιλαμβάνεται ακόμη και Πρωθυπουργός της Ελλάδος κ. Γιώργος Παπανδρέου, ο οποίος ήδη σε ομιλία του στην ολομέλεια της Βουλής από τις 22/3/2011 είχε αναφέρει πως:
«Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας μιλώντας σε στελέχη του κόμματός του πρόσθεσε ότι η Τουρκία είναι πρόθυμη να αναλάβει την διανομή της ανθρωπιστικής βοήθειας στην Λιβύη, να διαχειριστεί το αεροδρόμιο της Βεγγάζης και να αναπτύξει ναυτικές δυνάμεις, ακούστε, για τον έλεγχο της θαλάσσιας περιοχής μεταξύ Βεγγάζης και Κρήτης.»[6]
Είναι λοιπόν φανερό ότι μεταξύ Βεγγάζης και Κρήτης το νησί της Γαύδου δεν μπορεί να θεωρείτε πλέον σαν κάτι το ασήμαντο. Μπορεί για ορισμένους να φαίνεται μια λεπτομέρεια στο χάρτη εντούτοις οι λεπτομέρειες στην στρατηγική είναι αυτές που κάνουν την διαφορά. Με τα δεδομένα αυτά λοιπόν πρέπει να αντιληφθούμε ότι οι συρράξεις που διεξάγονται στην γειτονία μας, όπου ένα κράτος εχθρικό όπως η Τουρκία συμμετέχει, έστω και με το πρόσχημα της ανθρωπιστικής βοήθειας, κάθε άλλο παρά αδιάφορους και ουδέτερους θα πρέπει να μας αφήνουν. Στην προκειμένη περίπτωση φρόνιμο θα ήταν να έχουμε υπόψη την αρχή του Weisel o οποίος όπως πολύ σωστά επισημαίνει: «Η ουδετερότητά , μεταξύ θύτη και θύματος είναι πάντοτε με το μέρος του θύτη και ποτέ του θύματος» [7].
Συμπερασματικά, θα λέγαμε ότι σημασία δεν έχει το μέγεθος του νησιού αλλά ο θαλάσσιος χώρος γύρω από αυτό σε σχέση πάντα με την ΑΟΖ. Διαχρονικά η Ελλάδα οφείλει την ύπαρξη της, χάρη στην θάλασσα. «Θεέ μου πρωτομάστορα , μ’ έκλεισες μες την Θάλασσα», μας λέει ένας άλλος Οδυσσέας, ο Ελύτης. Ας μην ξεχνάμε επιπλέον ότι από τις κομβικότερες μάχες που έδωσε ο Ελληνισμός προς επιβίωση του ήταν οι μεγάλες ναυμαχίες όπως αυτή της Σαλαμίνας (480 π.Χ) εναντίον των Περσών και πολύ αργότερα φυσικά του Ναβαρίνο (1827 μ.Χ) εναντίον της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Αυτό δηλαδή που στην μυθολογία διαδραμάτιζε κάτι το συμβολικό, ιστορικά στην αρχαιότητα πήρε μια στρατηγική σημασία. Στην συνέχεια δια μέσου των αιώνων απόκτησε μια γεωστρατηγική σημασία και τώρα με την ΑΟΖ επανακτά μία τοποστρατηγική σημασία. Για να έχουμε όμως τα αποτελέσματα που επιθυμούμε χρειάζεται ένας συντονισμός των ενεργειών με στόχο την επίσπευση των διακρατικών συμφωνιών με χώρες που συνορεύουν προς την Ελλάδα όπως την Κύπρο και Ιταλία (και τα μέλη δυο κράτη της Ε.Ε) και έπειτα την Αλβανία, την Λιβύη και την Αίγυπτο. Η τεχνογνωσία για καθορισμό της ΑΟΖ υπάρχει, αφού με την ψηφιοποίηση του χάρτη μπορούμε να εφαρμόσουμε ένα μαθηματικό μοντέλο, αυτό των διαγραμμάτων Voronoi [8], επιτρέποντας μια επιστημονική προσέγγιση του προβλήματος για μια δίκαιη διευθέτηση της οριοθέτησης.
Δική μας ευθύνη τώρα είναι η διαμόρφωση μιας ενιαίας εθνικής στρατηγικής που, πρώτα απ’ όλα, μέσα σε ένα ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο περιβάλλον συνεργασίας, να είναι σε θέση να αξιοποιεί όλους τους παράγοντες που ανταποκρίνονται στην ικανοποίηση των αναγκών του λαού μας. Προτάσεις όπως αυτές του Νικόλα Στυλιανού περί δημιουργίας «Κυπριακού Ινστιτούτου Αμυντικών και Στρατηγικών Μελετών» ασφαλώς και μπορούν να συμβάλουν εποικοδομητικά και ουσιαστικά προς την κατεύθυνση αυτή[9].
Οι διάφορες πολιτικές ανακατατάξεις και οι στρατιωτικοί ανασχηματισμοί που παρατηρούμε στην γειτονιά μας το τελευταίο διάστημα φέρνουν και πάλι στο προσκήνιο, αναδεικνύουν και αναβαθμίζουν περαιτέρω την γεωπολιτική αξία του ελληνικού χώρου στο σύνολό του. Η ανάληψη δράσης λοιπόν για την διασφάλιση των επιμέρους εθνικών μας στόχων είναι άκρως επιβεβλημένη. Παρ’ όλη την πίεση, τις κακόβουλες κερδοσκοπικές επιθέσεις και την «οικονομική τρομοκρατία» που υφίσταται τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος, ο Ελληνισμός δείχνει να αντιστέκεται αντλώντας δυνάμεις από τον φυσιολογικό του χώρο όπου δεν είναι άλλος από τον χρόνο και το ιερό ιστορικό του βάθος. Η ανασύνταξη των ψυχικών, πνευματικών και σωματικών δυνάμεων είναι απαραίτητη προϋπόθεση προς διάψευση αυτών που θέλουν τον ελληνικό λαό γονατισμένο, αλλά και επιβεβαίωση ότι για ακόμη μια φορά όπου η Ιστορία καλεί σε επιστράτευση, ο λαός μας δηλώνει περήφανα παρών, έτοιμος να επιτελέσει το διπλό χρέος για το οποίο είναι ταγμένος να υπηρετεί την ανθρωπότητα. Αυτό δηλαδή της αντίστασης και της θυσίας.
[1] Ομήρου Οδύσσεια, η’ (στίχοι 244-246)
[2] Lygeros, Nikos, “The definition of topostrategy”, www.lygeros.org/lygeros/4573EN.pdf
[3] Εμπροσθοφύλακας (04/04/2011), «Ελλαδο-κυπριακή ΑΟΖ: Οριοθέτηση τώρα!», Μάριος Πούλλαδος, http://www.efylakas.com/archives/8673
[4] Ελευθεροτυπία (14/03/2006), «Αγκάθι για Λιβύη… η Γαύδος: Ο Παπούλιας στην Τρίπολη, οι λιβυκοί χάρτες ώς τα 200 μίλια!», Κύρα Αδάμ, http://archive.enet.gr/online/online_text/c=110,dt=14.03.2006,id=26017160
[5] Ναυτεμπορική (23/08/2011), «Στη Βεγγάζη ο Τούρκος ΥΠΕΞ», http://www.naftemporiki.gr/news/cstory.asp?id=2040853
[6] Γραφείο Τύπου Πρωθυπουργού (22/03/2011), «Δευτερολογία Πρωθυπουργού Γιώργου Α. Παπανδρέου για τις εξελίξεις στη Λιβύη, στη Βουλή», http://www.primeminister.gov.gr/2011/03/22/4642
[7] Elie Wiesel, εβραϊκής καταγωγής Ρουμανο-Αμερικανός συγγραφέας, Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, κάτοχος βραβείου Νόμπελ και επιζών του Ολοκαυτώματος, http://en.wikiquote.org/wiki/Elie_Wiesel on The Night Trilogy: Night, Dawn, The Accident
[8] Λυγερός, Νίκος, «Διαγράμματα Voronoi και στρατηγική», ‘Perfection’ Vol. 11 (5), Μάιος 2010, http://www.lygeros.org/5795-gr.html
[9] Εμπροσθοφύλακας (08/05/2011) «Η επιτακτική ανάγκη ίδρυσης Κυπριακού Ινστιτούτου Αμυντικών και Στρατηγικών Αναλύσεων», Νικόλας Στυλιανού, http://www.efylakas.com/archives/8826
http://www.efylakas.com/
14. Η Γαύδος, το άλλο μας Καστελλόριζο
α. Η ΑΟΖ και το θέμα της επικάλυψης
Ν. Λυγερός
Μέσω του ορισμού της η ΑΟΖ έχει αναδείξει το θέμα της επικάλυψης. Βέβαια αυτό υπάρχει και στα 6 ΝΜ, 10 ΝΜ και 12 ΝΜ, μόνο που αυτές οι μικρές αποστάσεις δεν δείχνουν το μέγεθος. Ενώ με τα 200 ΝΜ, η ΑΟΖ προσφέρει άλλες δυνατότητες ακόμα και αν πρέπει να υπάρχει ταυτόχρονα η ιδιότητα της οικονομικής δραστηριότητας.
Όσον αφορά στην Ελλάδα, ένας απλός υπολογισμός μέσω διαγραμμάτων Voronoi αποδεικνύει ότι όλα τα νησιά που δεν έχουν ΑΟΖ επικαλύπτονται από τα άλλα, τα οποία διαθέτουν μια ΑΟΖ. Κατά συνέπεια, δεν φαίνεται να παρουσιάζεται κανένα πρόβλημα. Αν όμως εξετάσουμε το θέμα της επικάλυψης πιο προσεχτικά και ορθολογικά αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει το φαινόμενο του ορίζοντα για τα ακριτικά νησιά. Σε αυτήν την περίπτωση τα 200 ΝΜ δεν επαρκούν για να λύσουν το πρόβλημα, διότι πρέπει να συμπεριληφθεί η επίδραση του ξένου κράτους για το ίδιο νησί. Όντως αυτό παράγει δύο μεγάλες κατηγορίες. Η μία εκπροσωπεύεται από τη Γαύδο, η οποία καλύπτεται από την ΑΟΖ της Κρήτης και η άλλη από το Καστελλόριζο, το οποίο δεν καλύπτει η ΑΟΖ της Ρόδου. Με άλλα λόγια, το Καστελλόριζο αν δεν έχει ΑΟΖ, δεν θα ανήκει στην ελληνική ΑΟΖ, ενώ η Γαύδος θα ανήκει λόγω της Κρήτης.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να δώσουμε τον ίδιο αγώνα για τις δύο κατηγορίες, απλώς η μεθοδολογία δεν είναι απαραίτητα η ίδια, έτσι ώστε να αντικρούσουμε τα επιχειρήματα των διάφορων κρατών. Υπάρχει όμως ένα σημείο στο οποίο πρέπει να δώσουμε έμφαση με το θέμα των ακριτικών νησιών, ανεξαρτήτως αν υπάρχει επικάλυψη. Η συμβολή των νησιών στην ελληνική ΑΟΖ δεν προέρχεται από την επικάλυψη των άλλων, αλλά από το εμβαδόν που καλύπτουν και κανένα άλλο ελληνικό στοιχείο δεν το καλύπτει.
Οι υπολογισμοί μέσω διαγραμμάτων Voronoi δείχνουν ότι αυτά τα ακριτικά νησιά ελέγχουν περιοχές οι οποίες είναι τεράστιες σε σχέση με το εμβαδόν τους. Οι επόμενοι χάρτες δείχνουν με λεπτομέρειες που επαρκούν τη συμβολή αυτών των νησιών. Με άλλα λόγια είναι σημαντικό να εξετάσουμε την κάλυψη ενός ακριτικού νησιού, όταν δεν υπάρχει ελληνική αλληλοεπικάλυψη. Με αυτόν τον τρόπο αντιλαμβανόμαστε πρακτικά όχι μόνο το εθνικό θέμα που αποτελούν, αλλά και τις οικονομικές επιπτώσεις μέσα στα γεωπολιτικά και γεωοικονομικά πλαίσια. Εδώ βλέπουμε επί του πρακτέου τη συμβολή της τοποστρατηγικής σε αυτά τα θέματα. Διότι μέσω της ανάλυσης του μαθηματικού πυρήνα ανεξαρτήτως από τα άλλα δεδομένα αγγίζουν άμεσα την ουσία του θέματος και προτείνουν στρατηγικές συμπεριφορές, τις οποίες μπορούμε να ακολουθήσουμε ακόμα και αν δεν είμαστε τα γεράκια της Μάλτας.
Όσον αφορά στην Ελλάδα, ένας απλός υπολογισμός μέσω διαγραμμάτων Voronoi αποδεικνύει ότι όλα τα νησιά που δεν έχουν ΑΟΖ επικαλύπτονται από τα άλλα, τα οποία διαθέτουν μια ΑΟΖ. Κατά συνέπεια, δεν φαίνεται να παρουσιάζεται κανένα πρόβλημα. Αν όμως εξετάσουμε το θέμα της επικάλυψης πιο προσεχτικά και ορθολογικά αντιλαμβανόμαστε ότι υπάρχει το φαινόμενο του ορίζοντα για τα ακριτικά νησιά. Σε αυτήν την περίπτωση τα 200 ΝΜ δεν επαρκούν για να λύσουν το πρόβλημα, διότι πρέπει να συμπεριληφθεί η επίδραση του ξένου κράτους για το ίδιο νησί. Όντως αυτό παράγει δύο μεγάλες κατηγορίες. Η μία εκπροσωπεύεται από τη Γαύδο, η οποία καλύπτεται από την ΑΟΖ της Κρήτης και η άλλη από το Καστελλόριζο, το οποίο δεν καλύπτει η ΑΟΖ της Ρόδου. Με άλλα λόγια, το Καστελλόριζο αν δεν έχει ΑΟΖ, δεν θα ανήκει στην ελληνική ΑΟΖ, ενώ η Γαύδος θα ανήκει λόγω της Κρήτης.
Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να δώσουμε τον ίδιο αγώνα για τις δύο κατηγορίες, απλώς η μεθοδολογία δεν είναι απαραίτητα η ίδια, έτσι ώστε να αντικρούσουμε τα επιχειρήματα των διάφορων κρατών. Υπάρχει όμως ένα σημείο στο οποίο πρέπει να δώσουμε έμφαση με το θέμα των ακριτικών νησιών, ανεξαρτήτως αν υπάρχει επικάλυψη. Η συμβολή των νησιών στην ελληνική ΑΟΖ δεν προέρχεται από την επικάλυψη των άλλων, αλλά από το εμβαδόν που καλύπτουν και κανένα άλλο ελληνικό στοιχείο δεν το καλύπτει.
Οι υπολογισμοί μέσω διαγραμμάτων Voronoi δείχνουν ότι αυτά τα ακριτικά νησιά ελέγχουν περιοχές οι οποίες είναι τεράστιες σε σχέση με το εμβαδόν τους. Οι επόμενοι χάρτες δείχνουν με λεπτομέρειες που επαρκούν τη συμβολή αυτών των νησιών. Με άλλα λόγια είναι σημαντικό να εξετάσουμε την κάλυψη ενός ακριτικού νησιού, όταν δεν υπάρχει ελληνική αλληλοεπικάλυψη. Με αυτόν τον τρόπο αντιλαμβανόμαστε πρακτικά όχι μόνο το εθνικό θέμα που αποτελούν, αλλά και τις οικονομικές επιπτώσεις μέσα στα γεωπολιτικά και γεωοικονομικά πλαίσια. Εδώ βλέπουμε επί του πρακτέου τη συμβολή της τοποστρατηγικής σε αυτά τα θέματα. Διότι μέσω της ανάλυσης του μαθηματικού πυρήνα ανεξαρτήτως από τα άλλα δεδομένα αγγίζουν άμεσα την ουσία του θέματος και προτείνουν στρατηγικές συμπεριφορές, τις οποίες μπορούμε να ακολουθήσουμε ακόμα και αν δεν είμαστε τα γεράκια της Μάλτας.
http://www.lygeros.org/lygeros/7654-gr.html
β. Γαύδος, το Καστελλόριζο του νότου.
Του Ν. Λυγερού
Το θέμα της ΑΟΖ δεν αναδεικνύει μόνο την σημασία του Καστελλόριζου, αλλά κάθε ακριτικού νησιού της Ελλάδας. Μια από αυτές τις σημαντικές περιπτώσεις είναι και η Γαύδος. Με τη Γαύδο εμπλέκεται, φαινομενικά, μόνο και μόνο η Λιβύη, λόγω γεωγραφίας. Μόνο που στην πραγματικότητα η υπόθεση του Καστελλόριζου με την Τουρκία επηρεάζει και την υπόθεση της Γαύδου με την Λιβύη. Η ιδέα είναι απλή. Η παθητική στάση με το πρώτο θέμα έχει επιπτώσεις και στο δεύτερο. Αφού η αμφισβήτηση προκαλεί την αμφισβήτηση του άλλου, θα μπορούσαμε να σκεφτούμε το πρόβλημα αντίστροφα και να αρχίσουμε την μελέτη του προβλήματος της Γαύδου, για να έχει επιπτώσεις σ' εκείνο του Καστελλόριζου. Διότι οι θέσεις της Τουρκίας και της Λιβύης δεν είναι απόλυτα συμμετρικές. Ενώ η Τουρκία είναι αρνητική με τα πάντα στο Αιγαίο, η Λιβύη αποδέχεται την ΑΟΖ της Κρήτης. Κατά συνέπεια, αν ακολουθήσουμε τη γενική στρατηγική μας μέσω της θεωρίας παιγνίων, δεν θα πρέπει να επικεντρωθούμε σε μία διπλωματική αντιπαράθεση και να ανοιχθούμε με τις χώρες που έχουν μία πιο θετική αντιμετώπιση προς εμάς. Συνεπώς, η υπόθεση της Γαύδου προσφέρει περισσότερες δυνατότητες εξ αρχής. Επιπλέον, με τα ίδια δεδομένα όσον αφορά στη τάξη πραγμάτων στη Λιβύη, το έδαφος είναι πιο πρόσφορο για περισσότερες κινήσεις και μάλιστα πιο ευέλικτες. Διότι ακόμα κι αν υπάρχει μία ενδιάμεση κατάσταση, αυτή δεν είναι πια τόσο μονοκόμματη de facto και δεν μπορεί πλέον να είναι τόσο κάθετη. Για όσους πιστεύουν ότι το θέμα της Γαύδου είναι ασήμαντο, αρκεί να αναρωτηθούν γιατί είναι σημαντικό για τη Λιβύη κι η απάντηση είναι απλή, αφορά και την περιοχή και το μέγεθος της περιοχής. Η Γαύδος μπορεί να έχει έκταση μόνο 29 τετραγωνικά χιλιόμετρα και να βρίσκεται μόνο 26 ναυτικά μίλια νότια της χώρας των Σφακίων, κι όμως το δικό της απέραντο γαλάζιο προβληματίζει. Η εξήγηση δεν είναι δύσκολη. Η ΑΟΖ δεν αφορά αποκλειστικά το μήκος, λόγω των 200 ΝΜ, όπως νομίζουν οι περισσότεροι. Η ουσία της ΑΟΖ είναι το εμβαδόν. Έτσι, η συμβολή της Γαύδου, μέσω της μέσης γραμμής, δεν είναι μόνο τα μισά από τα 26 ΝΜ. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για ένα ολόκληρο μέτωπο με αυτό το πάχος. Όταν ξέρουμε, λοιπόν, πόσο σημαντική είναι η πετρελαϊκή δραστηριότητα σε αυτήν την περιοχή, κατανοούμε απόλυτα το μέγεθος του προβλήματος. Αρκεί να υπενθυμίσουμε τη διαπραγμάτευση της Κύπρου με την Αίγυπτο, για να επινοήσουμε πρακτικά την αξία της μέσης γραμμής στον καθορισμό των συνόρων των ΑΟΖ. Όλα αυτά τα στοιχεία αφορούν το πλαίσιο της υπόθεσης, αλλά δεν μπορούμε να εξετάσουμε το πεδίο δράσης, δίχως ν' αναφερθούμε στο πρόβλημα της οικονομικής δραστηριότητας. Όντως όλα αυτά τα στοιχεία δηλώνουν πόσο σημαντική πρέπει να είναι όχι μόνο η υποστήριξη της οικονομικής δραστηριότητας της Γαύδου, αλλά κι οι επενδύσεις που πρέπει να γίνουν σε αυτό το νησί. Η συντήρηση μία φθίνουσας κατάστασης δεν επαρκεί. Για να έχει μέλλον το θέμα της ΑΟΖ και να είναι δυναμικό το πλαίσιο της διαπραγμάτευσης, πρέπει να επενδύσουμε στους ανθρώπους μας στη Γαύδο.
πηγή:e-puzzle
