Η ακριβή (θερμή) αγάπη που θυσιάζεται και δεν τρώει κοσμικά, τρώγεται από την αγάπη τού Θεού εσωτερικά και τότε όλη η ζωή τού ανθρώπου είναι μια συνεχής Σαρακοστή και όλες οι ημέρες του είναι μια συνεχής χαρά τής Λαμπρής.
Η ακριβή αγάπη προς τον Θεό, με τις θυσίες της , σιγοβράζει την καρδιά , και σαν τον ατμό πετιέται ο θείος έρως ο οποίος δεν μπορεί να συγκρατηθεί και ενώνεται με τον Θεό.Η έξαλλη αυτή κατάσταση , η πνευματική, βγάζει τον άνθρωπο όχι μόνο έξω του εαυτού του, αλλά και αυτή την καρδιά του ακόμα τη βγάζει έξω από την σάρκα (τις σαρικές επιθυμίες) και δίνεται πια ολοκληρωμένη και λαμπικαρισμένη στον Θεό.
Γέρων Παΐσιος
