
Όταν μπήκε ο ελληνικός στρατός στη Θεσσαλονίκη τον Οκτώβριο του ’12, μετά από κάποιες μέρες τελέστηκε Δοξολογία στο Ναό του Αγίου Μηνά. Ο τότε Μητροπολίτης Κιτίου Μελέτιος Μεταξάκης έβγαλε τον Πανηγυρικό της ημέρας. Μεταξύ άλλων τόνισε ότι οι Έλληνες θα φανούν αντάξιοι των προγόνων τους όταν δεχθούν ισότιμα τους νέους πληθυσμούς που εισέρχονταν στην ελληνική επικράτεια με την πρόσθεση της Θεσσαλονίκης στον χάρτη της Ελλάδας (Τούρκοι, Αρμένιοι, Εβραίοι κ.λπ.).
Ο Ελληνισμός έχει Θεό μέσα του. Δεν φοβάται το αλλότριο και το ξένο. Δε μισεί αλλά συνεργάζεται. Δεν συγκρίνεται, ούτε αναμετριέται: ξέρει να συνυπάρχει κι όταν οι συνθήκες είναι τέτοιες, υπερέχει, αγκαλιάζοντας ολοένα και περισσότερες διαφορετικές μορφές έκφρασης. Έχει Χριστό μέσα του, δε φοβάται. Αυτό θα πει Ελευθερία, αυτό μας διδάσκουν οι πρόγονοί μας. “Ο Θεός υπόγραψε των Ελλήνων την ελευθερία και δεν την παίρνει πίσω” γιατί ξέρει ότι η ελευθερία αυτή ξεκινά απ’ την Αγία Τράπεζα της εκκλησιάς των Ρωμιών.
Την 28η Οκτωβρίου που ξεδιπλώνουμε τη σημαία για να τη βάλουμε στο μπαλκόνι, δεν το πράττουμε, οι Έλληνες Χριστιανοί, για να δείξουμε τη διαφορά μας από τους άλλους. Τότε μάλλον πράττουμε εγωιστικά. Άλλωστε, για ‘μας πάνω απ’ όλα οι πάντες και τα πάντα είναι Χριστός. Η σημαία που φέρει τον Σταυρό του Χριστού, τον φέρει για να μας θυμίζει ότι για τα μαλαματένια οράματα των πατέρων μας, ο αγώνας είν’ αγώνας θυσιαστικός, σαν του Χριστού πάνω στον Σταυρό, θυσία για την Οικουμένη όλη. Ο σταυρός στη σημαία φανερώνει τον οικουμενισμό του ελληνισμού, τις θυσίες των πατέρων μας για την ελευθερία, με κάθε τρόπο και σε κάθε περίσταση. Αυτή η Ελλάδα θα αποτελεί το λίκνο του παγκόσμιου πολιτισμού στους αιώνες των αιώνων: η λιβανισμένη, του Χριστού, η Αληθινή κι Ελεύθερη.