Γράφει ο Νικόλαος Μουτσόπουλος Είναι νόμιμη η φοροδιαφυγή για το 75% του εισοδήματός των βουλευτών. Για τους πολίτες όμως όχι.
Αντίθετα αυτοί οι πολίτες δεύτερης κατηγορίας φορολογούνται με πλασματικά τεκμήρια που καμία σχέση δεν έχουν με το πραγματικό έως ανύπαρκτο εισόδημά τους.
Η επιτομή όμως της ληστρικής, αντισυνταγματικής και πέρα από κάθε λογική φορολογίας, είναι το τερατούργημα του ΕΝΦΙΑ.
Τα «ζόμπι» του δημοσίου που τόσα χρόνια σιτίζονταν με το «αίμα» του πρώην παραγωγικού ιδιωτικού τομέα, αφού πρώτα τον
κατέστρεψαν, συνέχισαν να σιτίζονται για δεκαετίες από τον ανεύθυνο κρατικό δανεισμό,
Η πρόσφατη δικαστική απόφαση για τα αναδρομικά και τις αυξήσεις στους μισθούς των δικαστικών και των ενστόλων αποδεικνύει ότι τίποτα δεν κατάλαβαν από την χρεοκοπία.
Το πολιτικό σύστημα ανίκανο και κυρίως απρόθυμο να κάνει τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις που θα μετασχημάτιζαν την χώρα μας σε μια ευνομούμενη δημοκρατία και μάλλον σε κατάσταση παράκρουσης εμπνεύστηκε και εφάρμοσε αυτήν την άνευ αρχών και αξιών εκτρωματική φορολόγηση.
Τι θα γίνει όμως αν κάποιος πολίτης προσφύγει στην δικαιοσύνη επικαλούμενος το άρθρο 4 του συντάγματος περί ισότητας των Ελλήνων, ζητώντας ίση νομοθετική αντιμετώπιση (δικαιωμάτων και υποχρεώσεων) με τους βουλευτές και τις άλλες εξαιρούμενες από τους γενικούς κανόνες συντεχνίες που βρίσκονται κοντά στην εξουσία;
Τι θα γίνει αν επικαλεσθεί την αντισυνταγματικότητα του ΕΝΦΙΑ;
Προφανώς απολύτως τίποτε. Διότι δεν έχουμε όπως όλες οι άλλες χώρες θεσμικό και συνταγματικό δικαστήριο για να τον προστατέψει επιβάλλοντας στην εκτελεστική εξουσία την τήρηση του συντάγματος.
Μια εξ αρχής συνειδητή «παράληψη» του πολιτικού μας συστήματος για να μπορεί η εξουσία να παραβιάζει κατά το δοκούν το σύνταγμα και μάλιστα ατιμώρητα. (Συνεπικουρούμενη και με το άρθρο 86)
Εκείνο ίσως που απομένει σαν άμυνα στον προδομένο και από τις τρεις εξουσίες πολίτη είναι να εφαρμόσει μόνος του το ακροτελεύτιο άρθρο του συντάγματος.
