Η Σαντορίνη έχει να
φημίζεται και για την εκκλησιαστική της ιστορία... Ένας από αυτούς τους ιερείς
είναι και ο παπα-Λευτέρης Λειβαδάρος ( 1916-2009) του Μεγαλοχωριού επί
55και πλέον χρόνια ιερέας , του οποίου τη μνήμη όλοι θα θυμόμαστε...
Συνέβαλε σημαντικά στη διάδοση - διατήρηση τόσο της έννοιας της Πίστης στο
Μεγαλοχωριό, της Βυζαντινής σχέσης των κατοίκων, της Ιστορίας, της
Παράδοσης κ.λ......
Από το βιβλίο
“ Η Σαντορίνη μου” της Γουλιελμίας Συρίγου – Μονιούδη διαβάζουμε: “ νέος
μαθητευόμενος κοντά στο συγχωριανό του αείμνηστο παπά – Μάρκο Βασσάλο όπου και
διδάχτηκε πολλά. Πριν έλθει στο Μεγαλοχώρι ήταν εφημέριος στο Βουρβούλο...
Διαδέχθηκε το 1954 τον αείμνηστο ιερομόναχο Λουκάκη. Ακούραστος στα καθήκοντά
των εκκλησιών του μέχρι και το πιο μακρινό ξωκκλήσι του χωριού ο παπά –
Λευτέρης πρόθυμος στις υποχρεώσεις του ποιμνίου του, ονομαστός για το χάρισμά
της φωνής του. Διακρίθηκε για τον σεβασμό του και την ευλάβειά του που τον
χαρακτηρίζουν στις δεκαετίες που πέρασαν μέχρι και των ημερών μας, ώστε να
διατηρηθεί η πλούσια θρησκευτική της κληρονομία στο Μεγαλοχώρι.
Για τον σεμνό
λευίτη του χωριού μας λένε ότι όποιος δεν έχει παρακολουθήσει τον κατανυχτικό
του εσπερινό, ή δεν τον έχει ακούσει να σημαίνει τις καμπάνες της Παναγιάς με
τρόπο τόσο αρμονικό και ρυθμικό έχει χάσει ένα μεγάλο μέρος από την ομορφιά που
διατηρεί και σήμερα το Μεγαλοχώριο”
Έζησε μια ζωή ενάρετη, ενέπνεε σεβασμό και
μετέδωσε εκείνες τις κατάλληλες Αρχές με το παράδειγμά ζωής του ώστε πολλές γενιές
να τον έχουν ως Πνευματικό Αρωγο.
Τιμήθηκε εν ζωή, τόσο από τον πρώην Αρχιεπίσκοπο Αθηνών Χριστόδουλο , όσο και από τους τοπικούς Συλλόγους.
Μαζί με τον εν ζωή, παπα Γιάννη Βαρβαρήγο θεωρούνταν για
πολλά χρόνια, οι σεβάσμιες μορφές Ιερέων του νησιού .
Δεν απαίτησε το σεβασμό του κόσμου…. Τον Κέρδισε με
την Αγάπη του και τον Τρόπο Ζωής του…..
πηγή:Αρμενιστής
