«ΚΙ ΑΡΓΕΙΕ ΝΑΡΘΗ ΚΕΙΝΗ Η ΜΕΡΑ
ΚΙ ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΣΙΩΠΗΛΑ
ΓΙΑΤΙ ΤΑΣΚΙΑΖΕ Η ΦΟΒΕΡΑ
ΚΑΙ ΤΑ ΠΛΑΚΩΝΕ Η ΣΚΛΑΒΙΑ»
Α] «Μη ρωτάς τι κάνει η Πατρίδα για σένα, αλλά τι κάνεις εσύ για την Πατρίδα», έλεγε ένας αμερικανός πολιτικός παλιότερα.
Γιορτάσαμε χθες την Πίστη και τη Λευτεριά μαζί.
Γιορτάσαμε την Παναγιά, και την Πατρίδα.
Είχαμε την επέτειο της Εθνικής Παλιγγενεσίας…
Τότε, ήταν το 1821, που πήραμε τα όπλα και είπαμε πρώτα υπέρ Πίστεως και ύστερα υπέρ Πατρίδος.
Γιορτάσαμε!
Β] Αλλά τι γιορτή είναι αυτή;
Ως προς μεν το θρησκευτικό μέρος, ναι, γιορτάσαμε πανηγυρικά τον Ευαγγελισμό της Υπεραγίας Θεοτόκου.
«Σήμερον της σωτηρίας ημών το κεφάλαιον…»
Η Παναγία μας είναι η μεγάλη Μάννα μας. Αυτό τον καιρό της Μ. Τεσσαρακοστής από όλα τα στόματα των Ορθοδόξων απανταχού της Γης απευθύνονται στην Κυρία; Θεοτόκο εκατομμύρια «Χαίρε» και εκατομμύρια «Υπεραγία Θεοτόκε, σώσον ημάς».
Και επειδή ήταν και Κυριακή γιορτάσαμε και την Ανάσταση.
«Εξ ύψους κατήλθεν, ο Χριστός, ως εύσπλαγχνος, ταφήν κατεδέξατο τριήμερον, ίνα ημάς ελευθερώση των παθών, η ζωή και η ανάστασις ημών, Κύριε, δόξα σοι».
Χαρήκαμε, κι αν δεν ήταν και η μάννα Εκκλησία, θα ήταν όλα απελπιστικά. Μαύρα κι άραχνα. Κανένα φως.
Ευτυχώς που υπάρχει κι ο Θεός, η Παναγία μας και η Εκκλησία και δεν αυτοκτονούν μαζικά οι άνθρωποι.
Γ] Κατά τα άλλα …
Ακούσαμε πράγματι ένα ωραιότατο λόγο χθές στη Μητρόπολη.
Η εκπαιδευτικός που μίλησε (στη Λαμία) έκανε ένα κέντημα…Ένα μνημόσυνο για τους πεσόντας… Μια σύντομη και περιεκτική ιστορική διαδρομή του θαύματος του 1821.
Μας έκαναν εντύπωση, αυτά που είπε, μεταξύ των άλλων:
1) Οι άνθρωποι εκείνοι ήταν ενάρετοι
2) Ξεκίνησαν όλοι ενωμένοι
3) Νίκησαν το ατομικό συμφέρον
4) Είχαν σεβασμό την πίστη
5) Ζήταγαν ελευθερία και κοινωνική δικαιοσύνη
6) Ήταν μια εθνική επανάσταση το ΄21.
Ελληνορθόδοξη…
Άγια λόγια, γράφτηκαν μέσα στην καρδιά μας.
Άγια παραδείγματα και μορφές ηρώων και αγίων.
Παρελθόν ένδοξο, ευλογημένο.
Άνθρωποι τότε με αρχές και αξίες, χωρίς φόβο και πάθος.
Γυναίκες και νέοι χωρίς δειλία και ηττοπάθεια.
Ήταν η Ελλάδα του τότε!
Δ] Μετά βγήκαμε έξω στην παρέλαση.
Στην Ελλάδα του σήμερα.
Στην χώρα του ΔΝΤ που έπαψε να είναι ελεύθερη, τιμημένη, αξιοπρεπής.
Λίγες σημαίες στα μπαλκόνια.
Υποτονικό και βιαστικό το πέρασμα των τμημάτων.
Απουσία των εκπροσώπων του λαού.
Παλιά έλεγαν: «η ισχύς εν τη ενώσει».
Καμμιά ενότητα σήμερα. Χάσμα μέγα! Ένας λαός κομμένος στα δύο
Οι άρχοντες – οι λίγοι - και ο λαός.
Ξένο σώμα οι πρώτοι. Εξαφανισμένοι και ξαφνιασμένοι από το λαό.
Φοβισμένοι!
Ούτε αυτοί ξέρουν αν κυβερνάνε.
Απλά διεκπεραιώνουν τα χαρτιά των ξένων.
Όλα χωρίς τον παλμό και τη ζωντάνια.
Απέξω μαυροφόρα απελπισιά, πικρής σκλαβιάς χειροπιαστό σκοτάδι..
Η Πατρίδα μας στη μέγγενη της κατάθλιψης.
Ε] Τα παιδιά που πέρασαν χθές, δεν κοίταγαν καθόλου το χαμηλόβαθμο απεσταλμένο της πολιτείας. Ήταν τα παιδιά των τεταπεινωμένων, πεινασμένων και αγανακτισμένων Ελλήνων.
Είναι τα θλιμμένα παιδιά των πτωχευμένων αναγκαστικά και πονηρά οικογενειών.
Ναι, δεν τύφλωσαν χθές τους επισήμους, αλλά είχαν βουβό πόνο. Χθές στην παρέλαση παρήλασε ο πόνος.
Τα ελληνόπουλα φορούσαν τις εθνικές ενδυμασίες από το σπίτι τους: την φτώχεια, την απόγνωση, τον πόνο, την αγωνία, και την βουβή οργή.
Αυτά τα ρούχα τους έδωσαν οι γονείς τους…
Κι επάνω στις εξέδρες, κάποιοι, ελάχιστοι, εκπρόσωποι της απαξιωμένης στα μάτια του λαού, ελληνικής πολιτείας.
Δύο κόσμοι, μόνο που ο ένας πεινάει και πονάει, ζητάει και προσεύχεται και ο άλλος σφυρίζει χωρίς ντροπή αδιάφορα.
ΣΤ] Γιατί τέτοια μέρα να μη χαίρεται ο κόσμος;
Άνοιξαν τα ουράνια χθές…
Μας επιβλήθηκε μεγάλος πειρασμός, δαιμονικός.
Ηφαίστειο που βράζει η καρδιά του λαού μας.
Άραγε τι μας περιμένει το φετινό καλοκαίρι.
Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί….Πήραν την πόλη οι οχτροί.
Ποτέ δεν ξανάδαμε τέτοια βιαστική και τόσο αγχωμένη παρέλαση!
Όλοι κοίταγαν δεξιά και αριστερά, ψηλά και δίπλα, μήπως τους έρθει κάτι ξαφνικό και αναπάντεχο. Οργή από τα κεραμίδια…
Παρελάση ναι, έγινε, όχι όμως γιορτή και πανηγύρι της λευτεριάς, αλλά εν φόβω και τρόμω.
Και μετά;
Πρώτοι έφυγαν οι επώνυμοι, οι φοβούμενοι…
Αυτή είναι η Ελλάδα του σήμερα!
Χειρότερη θα είναι σε λίγους μήνες, αν δεν πάρουμε αποφάσεις.
Ζ] Αλλά είχαμε χθές τη γιορτή μας. Γιόρταζε και ο Μητροπολιτικός Ναός του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και η Παναγία η Γερόντισσα του Αγ. Όρους. Αυτή είναι η Ελπίδα μας.
Ακούσαμε και για τους προγόνους μας λίγα πράγματα.
Μάθημα ελληνικής ιστορίας
«Αξίζει να ζεις και να πεθαίνεις για την Ελλάδα».
Χρειαζόμαστε ελληνική αγωγή και ορθόδοξη κατήχηση
«Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία».
Ποτέ δεν ήμασταν ξανά έτσι.
Πρέπει λοιπόν να ξαναβρούμε το θάρρος μας.
Να κάνουμε τη δική μας επανάσταση.
Αν πραγματικά θαυμάζουμε, τότε μιμούμαστε.
Αν συγκινούμαστε από τον ηρωϊσμό, φερόμαστε ανάλογα.
Αν ευγνωμονούμε, φιλοτιμούμαστε να περπατήσουμε τον ίδιο δρόμο.
Μη τους ντροπιάζουμε με έργα και τους δοξάζουμε με λόγια.
Ας επαναστατήσουμε κι εμείς.
Μέσα μας πρώτα και γύρω μας μετά.
Η] Πρώτη επαναστατική κίνηση η Μετάνοια στην καρδιά μας.
Η αλήθεια μετά στο στόμα προς κάθε κατεύθυνση
Η διόρθωση στη ζωή μας και η αναθεώρηση όλων όσα ξέραμε μέχρι τώρα
Δεύτερη επαναστατική κίνηση, η προσευχή .
Τρίτη, για μας το λαό η απλή αγάπη για τον συνάνθρωπο
Και μετά, μέσα όλα αυτά, είναι η στάση μας στις επικείμενες εκλογές
Πρέπει να προσέξουμε: μη γινόμαστε με τη ψήφο μας συνένοχοι στο να χάνονται άνθρωποι, να διαλύονται οικογένειες και να μαραζώνουν τα νιάτα
Θ] Ο Παπαφλέσσας, για παράδειγμα, έκανε τρείς επαναστάσεις στη ζωή του:
- Αρνήθηκε τον κόσμο κι έγινε καλόγερος
- Αρνήθηκε την βόλεψή του και πήρε μέρος στην επανάσταση και
- Αρνήθηκε τη ζωή του και πέθανε στο Μανιάκι
Κι όλα αυτά με πνευματικό και εξομολόγηση παρά τις δυσκολίες του χαρακτήρα του
Έτσι είναι οι Έλληνες στις δύσκολες στιγμές βγάζουν τον καλύτερο εαυτό τους και παίρνουν αποφάσεις θανάτου. Όπως ο Κανάρης.
Αυτοί είπαν τότε: Απόψε πεθαίνω για την Πατρίδα.
Εμείς ας πούμε τώρα: Απόψε ψηφίζω για την Πατρίδα.
Ι] Το θέμα είναι πνευματικό και κοινωνικό.
Είναι διάβολος και θέλει αντίσταση.
Σήμερα πολεμάμε με ξένους και ντόπιους εχθρούς.
Οι Έλληνες ποτέ δεν ήταν χτυπημένοι στην πλάτη από το εχθρικό βόλι.
Ελευθερία ή Θάνατος, λοιπόν, διαφορετικά…
Καληνύχτα Ελλάδα!…
Ελπίζουμε όμως και πιστεύουμε ότι από ψηλά άγιοι και ήρωες, νεομάρτυρες και εθνομάρτυρες, θα προσευχηθούν και θα μας ενισχύσουν να κάνουμε κι εμείς τη δική μας Επανάσταση!
Όλοι μαζί! Λαός ενωμένος ποτέ νικημένος!
Το λαό φοβούνται… οι ξένοι που επιβουλεύονται τη χώρα μας.
Λαέ μου όμορφε κι ευλογημένε, πάντοτε ευκολόπιστε και πάντοτε προδομένε, κάμε κι αυτή τη φορά το θαύμα σου!
Ο Θεός μας με το λαό μας. ΓΕΝΟΙΤΟ!
