Ο Γιώργος Γλυκοφρύδης, συγγραφέας, αναφέρει δέκα λόγους για τους οποίους επιλέγει τη Σαντορίνη για τις διακοπές του
1. Βρέθηκα εκεί το 1993. Για έξη μήνες. Να υπηρετήσω την θητεία μου. Πέραν της θητείας, μου άλλαξε την ζωή.
2. Ήταν αυτό που πάντα ονειρευόμουν. Μία Ελλάδα, απόλυτα Ελλάδα, εκείνη του Ελύτη, εντελώς, όμως, αλλά χωρίς Νέους Έλληνες. Μόνο ανθρώπους. Ιδίως τον χειμώνα.
3. Η Σαντορίνη με αγκάλιασε σαν όμορφη ζωγράφος. Που όμως αργά αλλά σταθερά αποκαλύπτει την ασθένειά της. Η νάρκωση του να ζεις μέσα στην τέχνη. «Τι όμορφα που είναι στην τέχνη...», όπως έχει πει μια φίλη ηθοποιός.
4. Μου πρόσφερε την Άλλη ζωή. Αυτό που ονειρεύονται οι περισσότεροι στα στενά των μεγάλων πόλεων, εκεί υπήρχε στο μέγιστο και ήταν αληθινό. Όπως πρωινό με φρέσκο ψωμί και μέλι και βούτυρο με καφέ καυτό λίγες ημέρες πριν τα Χριστούγεννα με την καλντέρα στα πόδια σου. Η Άλλη ζωή, στην Σαντορίνη, ήταν πραγματικότητα. Όχι Άλλη.
5. Η Σαντορίνη, ήταν φτηνή. Ιδίως τον χειμώνα. Όλο το τραγικό καλοκαιρινό glamour όχι απλά δεν φαινόταν, δεν υπήρχε καν. Μα ακόμη και το καλοκαίρι, αν ήθελες το έβλεπες, αν ήθελες όχι.
6. Γερμανοί, Άγγλοι, Γάλλοι, Αμερικανοί, και Έλληνες, ήταν οι κάτοικοι. Αλλά όλοι μα όλοι, οι Άλλοι. Αυτό, μου ηρεμούσε την ψυχή μέχρι τέλους.
7. Η Τέχνη, (το είπα ξανά), στην Σαντορίνη ήταν νόμιμη. Από όλους και για όλους.
8. Η Σαντορίνη δεν σου έλεγε ποτέ ψέματα. Ο θάνατος και η ζωή φαίνονταν. Όπως και οι επιλογές σου. Αυτό, το είχα (και το έχω) συναντήσει μόνο σε συγκεκριμένα σημεία εκτός Ελλάδος.
9. Η Σαντορίνη, είναι ο μοναδικός Ελληνικός τόπος που τον συγκρίνω ευθεία με την Νέα Υόρκη ή το Παρίσι ή τις πεδιάδες του Πάδου στην Ιταλία. Είναι του ίδιου “επιπέδου” και αν υποθέσουμε πως μπαίνει ως επιλογή κατοίκησης είναι ισόβαθμη. Αισθητικά και μόνο, εννοώ, βέβαια...
10. Δεν είναι διόλου τυχαίο που επιλεχθεί ως ότι έχει επιλεχθεί κατά καιρούς. Και το καταπληκτικό είναι, πως είναι αλήθεια._
πηγή:kykladesnews
