Τις τελευταίες μέρες ξέσπασε μία άνευ προηγουμένου πολεμική εναντίον του Σεπτού Οικουμενικού Θρόνου και του Φαναρίου γιατί σιωπά για το θέμα του Γέροντος Εφραίμ.Πολλοί είναι οι πιστοί,κληρικοί και λαϊκοί σε ιστολόγια και σε σελίδες κοινωνικής δικτύωσης (λχ facebook), πού εκτοξεύουν αναθέματα προς το Φανάριον, αλλά και κοσμίως διατυπώνουν την αλγεινή απορία τους για την σιωπή των εν Φαναρίω, θρησκευτικών αρχόντων.
Προσωπικά, θεωρώ δικαιολογημένους τους καλοπροαίρετους,αφού άλλωστε επίσκοποι,ιερείς,μοναχοί διαστάυρωσαν τα ξίφη τους με κλαγγή και χλαλοή,ενώ οι εν τη Πόλει σιωπούν, χωρίς να δικαιώνω στιγμή όλους αυτούς πού βρήκαν ακόμα μια ευκαιρία να ρίξουν χολή και όξος προς τον Σεπτό Θρόνο, υποκινούμενοι από ελλαδιτισμό,πανσλαβιστικό πνεύμα ή αντιτουρκισμό απλά.Γιατί ειλικρινά και εντελώς μεταξύ μας,αγαπητέ αναγνώστη δεν δίνουν "δυάρα τσακιστή" , όπως θα έλεγε το περίφημο έντεχνο άσμα , για την τύχη του Γέροντα Εφραίμ. Αφορμή εγύρευαν και αφορμή βρήκαν...
Παρενθετικά, διατυπώνω την απλή ταπεινή μου άποψη για το θέμα: Αδιαφορώ αν ο γέροντας Εφραίμ είναι πνευματικά ή νομικά ένοχος . Αδιαφορώ παντελώς! Πιστεύω στην αθωότητα του έστω και αν στα χαρτιά ή στην δεοντολογία πάσχουν τα κυκλώματα να τα ενοχοποιήσουν.Έστω και αν οι business δεν συνταιριάζουν με την μοναχική πολιτεία.Το τελευταίο είναι τραβηγμένο και αρκετά υποκριτικό αν σκεφτούμε πώς και ο τελευταίος ναός,το τελευταίο μοναστήρι και ο πιο απλός πιστός εν Ελλάδι, πάσχει για την επιβίωση του, αλλά και ασχολείται ενδελεχώς με τα οικονομικά του. Εϊναι υποκρισία σε μια εποχή πού όλοι επιθυμούν όχι πια το κέρδος αλλά την επιβίωση να κατηγορούμε όσους αναπτύσσουν επιχειρηματικότητα.Κάποτε στο ιστολόγιο μας φιλοξενήσαμε ένα άρθρο του αγίου Ναυπάκτου για τον "ιερό ορθόδοξο καπιταλισμό". Εξακολουθούμε να είμαστε του ιδίου πνεύματος.Εξακολουθούμε να πιστεύουμε στην αποεμπορευματοποίηση των θείων και της Εκκλησίας. Έχουμε όμως επίσης ως δεδομένο και τις 4000 ευρώ πού πλήρωσε για το 2010 η συνοικιακή μας ενορία ανήκουσα σε μία επαρχιακή και μη προνομιούχα μητρόπολη στην Εφορία-κατά τα άλλα η Εκκλησία ζημιώνει το Κράτος- και την δυσκολία εξοικονόμησης τους σε μία καχύποπτη και αντιεκκλησιαστική κοινωνία, πού ίσως νομίζει πώς κάθε ναός και κάθε Εκκλησία έχει πρόσβαση στα θησαυροφυλάκια του Μίδα.
Και φυσικά κάπου ενδιάμεσα βρίσκεται η αληθινή ποιμαντική και οικονομική πολιτική κάθε ενορίας και εκκλησίας. Ανάμεσα στο λογικό και το αναγκαίο. Τέλος, ας επανέλθουμε στο τετριμμένο μα τόσο αληθινό,τόσο τραυματικά και οδυνηρά αληθινό:την στιγμή πού οι εγκληματίες πολιτικοί βρίσκονται εν ελευθερία , κατασπαταλώντας τον δημόσιο πλούτο και ευφραινόμενοι σε επαύλεις με πόρνες,πόρνους και τοκογλύφους, ο παπάς διώκεται, εξευτελίζεται,φυλακίζεται, επωμίζεται τις ανομίες του αιώνα, σαν κάποιο εξιλαστήριο θύμα ιουδαϊκής θυσίας!
Το πιό εύκολο και κυνικό ήταν να πώ "τά'θελε και τά'παθε". Αλλά στην εκκλησιομάχο και αντικληρική εποχή πού ζούμε θα έπρεπε κάποιος τουλάχιστον να υποψιάζεται και να επαναστατεί. Θα έπρεπε όπου βρίσκει ράσο να το φιλά και να το σέβεται. Να πού το ράσο δεν είναι διακοσμητικό στοιχείο σε καρναβάλια , αλλά απόδειξη πώς πάντοτε υπάρχει ένας-αθώος ή ένοχος,κοσμική υποκριτική διάκριση-να άρει τις αμαρτίες των πολλών. Κια για ακόμα μια φορά εκφράζω την σκανδαλιστική μου-για πολλούς καθωσπρέπει- απαρέσκεια για κάθε ποινή,κάθε δικαστικό σύστημα.κάθε μασωνικά συντεταγμένη πολιτεία.Όσο υπάρχει ένας φυλακισμένος εγώ δεν είμαι ελεύθερος. Αδιαφορώ αν κάποιος με μεμφθεί για αναρχικού τύπου ιδεολογία. Δεν υπάρχουν ιδεολογίες αγαπητοί, μόνο εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενοι. Και μετά την έλευση του Χριστού μόνο αλήθεια και μη αλήθεια.Τέρμα. Τα νομικιστικά και πολιτικά σε αυτούς πού ηδονίζονται με αυτά. Όχι σε εμάς τους εξουθενημένους. Τέλος.
Επιστρέφοντας στο πρώτο και κεντρικό ερώτημα της αναρτήσεως θα διατυπώσω μια απλή,ολιγόλογη άποψη. Δεν είμαι φυσικά εκπρόσωπος κανενός, δεν γνωρίζω πράγματα, πρόσωπα και καταστάσεις, αλλά η κοινή απλή λογική του φτωχού επαρχιώτη ιερέα σκέφτεται τα εξής: Σε έναν κυκεώνα αδιασταύρωτων ή σοβαρών,τεκμηριωμένων ή ατεκμηρίωτων απόψεων, στην χλαλοή των ύβρεων,των αγανακτήσεων ή των αφορισμών, πρέπει να μείνει κάποιος ΣΟΒΑΡΟΣ ΚΑΙ ΝΗΦΑΛΙΟΣ. Το Φανάριο δεν είναι συνοικιακό καφενείο, δεν είναι αυτόνομο ή εξαρτώμενο πρόσωπο, είναι επίσημη εκκλησία, είναι θεσμός. Όταν έπρεπε να μιλήσει για το Βατοπαίδι και τον Εφραίμ μίλησε, δεν σιώπησε. Και πάλι θα μιλήσει όταν ξεκαθαρίσει το τοπίο. Το Φανάριο πάντα δίνει πραγματικές απαντήσεις επί πραγματικών δεδομένων και όταν κατακάτσει ο κουρνιαχτός, γιατί έτσι επιβάλει η σοβαρότητα και η εκκλησιαστική δεοντολογία και η πνευματική νηφαλιότητα.Δεν πετά συνθήματα και δεν κάνει άκαιρες παρεμβάσεις. Όταν μιλήσει θα μιλήσει έγκαιρα και θα μιλήσει καλά. Κανείς δεν διεκδικεί το ex cathedra αλάθητο βέβαια, αλλά ο καθένας μας μπορεί να διασφαλίσει την σοβαρότητα, εγκυρότητα και αξιοπρέπεια των λόγων του,τουλάχιστον.Γι'αυτό ξέρω πώς όταν μιλήσει θα μιλήσει καλά,δηλαδή επίσημα και σοβαρά.Τίποτα περισσότερο.
Ο Θεός μαζί σου Γέροντα Εφραίμ.
Κάποιος που σε αγαπά ούτως ή άλλως αδιαφορώντας για το δίλημμα "αθωότητα ή ενοχή " .
Τέρμα.
πηγή:iereasanatolikisekklisias
