. Τὸ περιεχόμενό τους παραπέμπει συνειρμικὰ στὴν προσπάθεια ἑνὸς κομπογιαννίτη γιατροῦ ποὺ ἀποφασίζει νὰ χειρουργήσει τὸν ἀσθενῆ του τὴν ὥρα τῆς φλεγμονῆς!
. Εἶναι πραγματικὰ ἐντυπωσιακὴ ἡ ἀνάλυση ποὺ ἐπιχειρεῖ ἡ ἐκτενὴς παρέμβαση αὐτή. Ἐντυπωσιακὴ γιὰ τὴν ἔκτασή της, ἐντυπωσιακὴ γιὰ τὸ εὗρος τῶν θεμάτων ποὺ διαλαμβάνει, ἐντυπωσιακὴ γιὰ τὴν ἱστορικὴ καὶ ψυχολογικὴ ἀνάλυση, ἐντυπωσιακὴ γιὰ τὴν συνολικὴ ἀντίληψη, ἐντυπωσιακὴ γιὰ τὴν ὑπόρρητη σκοπιμότητα. Καθὼς τὴν διαβάζει καθένας ντρέπεται γιὰ τὸν ὀρθόδοξο ἑαυτό του.
. Ὑπόστρωμα τῆς εὐνόητα ὑψηλῆς Παρεμβάσεως αὐτῆς εἶναι τὸ ὅτι ὁ συντάκτης αὐτὸς μόνος παροικεῖ ἐν Ἱερουσαλήμ καὶ νομίζει ὅτι κομίζει γλαῦκας εἰς Ἀθήνας. Ἔτσι θεωρεῖ ὅτι ὑπηρετεῖ τὴν ἐνημέρωση τοῦ «κοινοῦ» γιὰ ἀλήθειες σχετικῶς μὲ τὴν ὑπόθεση Βατοπεδίου. Καὶ ἐν ὀνόματι τῆς ἀληθείας του προβαίνει, κατὰ πρῶτον, σὲ μία χοντροκομμένη πνευματικὴ καταδίκη τοῦ Ἡγουμένου καὶ παραλλήλως σὲ μιὰ λεπτεπίλεπτη καὶ ἔμμεση ἐπικρότηση τῆς προφυλακίσεως χορηγώντας στοὺς δεδηλωμένους Υἱοὺς τῆς Γεένης, στοὺς Φαρισαίους τῆς Ἐξουσίας –τὴν ὥρα τῆς κρίσεως, τὴν ὥρα τῆς ἐξάρσεως τῆς φλεγμονῆς– ἄφθονο ὑλικὸ ἀλλὰ καὶ ἀναπάντεχα γενναιόδωρη κάλυψη.
. Ἀναμηρυκάζει “χιλιοπαιγμένες” αἰτιάσεις γιὰ τὸν πνευματικὸ προσανατολισμὸ τοῦ Βατοπεδίου, ἀναξέει ἀψυχολόγητα πληγὲς (π.χ. ὅτι ὑποψήφιος Ἡγούμενος ὑπῆρξε ὁ νῦν Λεμεσοῦ) –πράγμα ποὺ κάνουν τὰ ἐν διαστάσει ἀνδρόγυνα, ὅταν θυμοῦνται τί κακὸ ἔχει κάνει ὁ ἕνας στὸν ἄλλο–, ἀποδοκιμάζει τὸν ἡγούμενο γιὰ τὸ εὔγλωττο τόλμημά του νὰ μεταβεῖ στὴν Ρωσία (…!) καὶ ἀπαξιώνει σύσσωμη τὴν Ἀδελφότητα τῶν 120 μοναχῶν. Ἀλλὰ ἀκόμη περισσσότερο, χρεώνει ἀξιόποινο «σκανδαλισμὸ» στὸν Ἡγούμενο, «ὁ ὁποῖος δὲν βγῆκε νὰ ζητήσει συγγνώμην» [λὲς καὶ κανένας ἀπὸ τοὺς ἐκκλησιαστικοὺς γραφειοκράτες βγῆκε ποτὲ νὰ ζητήσει συγγνώμην ἀπὸ τὸ κατασκανδαλισμένο ποίμνιο γιὰ τὴν ἀθλιότητα διαρκείας τῶν οἰκουμενιστικῶν ἀκροβατισμῶν!] καί, τὸ κυριότερο, τοῦ ἀποδίδει τὸ ποινικὸ ἀδίκημα τῆς ἐπιρροῆς! καὶ τῆς «ἐπιχειρηματικότητος»!!!
. Πέραν τοῦ ὅτι ὅσα δὲν φτάνει ἡ ἀλεποὺ τὰ κάνει κρεμαστάρια…, ἀπὸ πότε ἡ “ἐπιχειρηματικότητα” εἶναι κολάσιμο ΠΟΙΝΙΚΟ ἀδίκημα ποὺ ἐπισύρει τὴν προφυλάκιση;
. Ὅσο γιὰ τὴν πνευματικὴ πλευρὰ τοῦ ζητήματος, τὴν ἐξέταση δηλ. τῆς ἐνδεχομένης ὑπερβάσεως τῶν μοναχικῶν κανόνων καὶ τοῦ ἁγιορειτικοῦ ἤθους ἀπὸ πλευρᾶς τοῦ ἡγουμένου Ἐφραίμ, αὐτὴ θὰ μποροῦσε νὰ γίνει μέσα στὰ πλαίσια τῶν προβλέψεων τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ δικαίου [Ποὺ τόσο πολὺ τηροῦν οἱ Ἐκκλησιαστικοὶ Γραφειοκράτες!], κι ὄχι μπροστὰ στὰ στόματα τῶν Λεόντων!
. Ἴσως τὸ Ἅγιον Ὄρος ἐπειδὴ ἀντιστέκεται κάπως ἀκόμα στὰ οἰκουμενιστικὰ ἀνοίγματα καὶ ἀναζωπυρώνει τὴν ὀρθόδοξη αὐτοσυνειδησία καὶ πνευματικὴ ἐγρήγορση, πράγματα ἐντελῶς ἀνεπιθύμητα στὰ διάφορα Κέντρα, πρέπει νὰ ἀποστομωθεῖ. Ἰδοὺ λοιπὸν ἡ ἀρχὴ ΟΛΩΝ τῶν δεινῶν, ἐκκλησιαστικῶν καὶ ἐθνικῶν: ὁ Ἐφραίμ. Πιάστε τον καὶ συντρίψτε τον. Καὶ δῶστε σ᾽ ὅλους τοὺς ἄλλους ἕνα ξεκάθαρο μήνυμα: Μὴ ξανατολμήσει κανένας σας, γιατὶ θὰ σᾶς ἀφανίσουμε!
. Τελικῶς φαίνεται ὅτι μὲ κάτι τέτοια «δικαιώνονται οἱ ἐχθροὶ τῆς Ἐκκλησίας ποὺ λέγουν ὅτι: “Στὴν Ἐκκλησία μιλοῦν πολὺ γιὰ τὴν ἀγάπη, χωρὶς αὐτὴ νὰ ὑπάρχει στὶς ψυχές τους”», ὅπως σωστὰ ἐγράφη (gerontasnektarios.blogspot.com). Τελικῶς εἶναι δυσεύρετη στὰ ἐκκλησιαστικὰ κλιμάκια μιὰ καλὴ κουβέντα χαριστική, τὴν ὁποία, τί κρίμα, ἀκόμη καὶ ὁ ἴδιος ὁ Πιλάτος δοκίμασε ἐκείνη τὴν σκληρὴ ἐποχὴ νὰ ξεστομίσει, τὴν ὁποία οἱ ἄνθρωποι τοῦ κόσμου ἔχουν τὴν γενναιοδωρία νὰ ἐπικαλοῦνται γιὰ τοὺς κοινοὺς ποινικοὺς παραβάτες. Τί κρίμα!
πηγή:christianvivliografia
