Η Ελλάδα διαθέτει το ωραιότερο νησιωτικό τοπίο στον κόσμο. Σε καιρούς δυσχέρειας, αυτός είναι ο μεγαλύτερος πλούτος της: ο κόσμος πάντα θα ελκύεται από το βάθος, την αρχαιότητα και την τεράστια ποικιλία της.
Γράφει ο Nigel McGilchrist
Αλλά κάθε πλούτος απαιτεί διαφορετικό χειρισμό, καθώς οι καιροί αλλάζουν. Αυτό που έχει κυρίως αλλάξει στην Ελλάδα είναι ότι έχει πάψει να είναι η φθηνή και ανταγωνιστική χώρα που ήταν στην εποχή της δραχμής: ένας καφές σε ένα καφενείο της Πάρου μπορεί να είναι ακριβότερος από έναν καφέ στο Champs Elys�es στο Παρίσι.
Αυτό μεταβάλλει τους δομικούς λίθους του τουρισμού. Αλλά τους μεταβάλλει προς το καλύτερο. Η Ελλάδα δεν μπορεί πλέον να ανταγωνιστεί τα φθηνά πακέτα της Αττάλειας, του Σαρμ-ελ-Σέικ ή της Κροατίας. Οφείλει να απομακρυνθεί από το «Φαληράκι» και τα «Μάλια», που φέρνουν πενιχρό χειροπιαστό εισόδημα στην οικονομία και πολύ περισσότερη χειροπιαστή διαφθορά στον πολιτισμό και στο περιβάλλον των νησιών. Τα μεγάλα ξενοδοχεία και τα συγκροτήματα αποτελούν μέρος της φιλοσοφίας των δεκαετιών του ’70 και του ’80 που αντιπαθούσε τη μικρή κλίμακα και το εύθραυστο περιβάλλον του νησιωτικού κόσμου. Οι θιασώτες αυτού του τουρισμού μπορούν πλέον ευτυχώς να βρουν αυτό που επιθυμούν σε άλλους τόπους, πιο μακριά.
Το προφίλ του τουρίστα που επισκέπτεται την Ελλάδα διαφοροποιείται: o σημερινός επισκέπτης -κυρίως εκείνος που προέρχεται από μεγάλες, θορυβώδεις πόλεις- αναζητεί ηρεμία και όχι πλήθη, ξεχωριστές και όχι προβλέψιμες εμπειρίες, ποιότητα και όχι ποσότητα
Εχω τρεις προτάσεις, λοιπόν. Πρώτον, προωθήστε το μοναδικό και το μικρό. Τα νησιά είναι θησαυροφυλάκιο φυσικών και γεωλογικών φαινομένων, που είναι μοναδικά στην Ευρώπη και ιδανικά για να ενθαρρύνουν τον οικο-τουρισμό. Υπάρχουν καλντερίμια ιδανικά για περιπατητές και τοπικές γεύσεις που είναι υπέροχες και ασυνήθιστες. Αν προέρχεσαι από το ολοένα και πιο επιβαρυμένο περιβάλλον των σημερινών μεγάλων πόλεων, αναζητείς τα μικρά και φιλόξενα ξενοδοχεία των νησιών, που υπάρχουν σε αυξανόμενο αριθμό και σε άριστη ποιότητα σε όλο το Αιγαίο.
Δεύτερον, μην αφήσετε την Τουρκία να κυριαρχήσει στην αγορά της μικρής κρουαζιέρας. Η Τουρκία έχει μονάχα μια ακτογραμμή. Η Ελλάδα έχει μια εκπληκτική θάλασσα με εκατοντάδες νησιά. Αλλά πού βρίσκονται τα οικονομικά, μικρού μεγέθους, παραδοσιακά πλεούμενα αναψυχής στην Ελλάδα;
Τρίτον, τα μεγαλύτερα νησιά πρέπει να αρχίσουν να σκέφτονται με όρους τουρισμού για όλον τον χρόνο. Για κάποιον παγιδευμένο στον ατελείωτο, καταθλιπτικό χειμώνα του Λονδίνου, του Βερολίνου ή του Παρισιού, ένα γουίκεντ στη χειμωνιάτικη λιακάδα του Αιγαίου, στη Λέσβο, στην Κω ή στη Σαντορίνη είναι ένα όνειρο. Πρέπει να βρεθούν κίνητρα ώστε μην κλείνουν τα νησιά με το τέλος της θερινής σεζόν. Και η διαφήμιση στην Ευρώπη πρέπει να προωθεί ένα νέο κόνσεπτ χειμερινού τουρισμού.
Και, ναι, ένα τέταρτο σημείο. Τα σπα είναι πολύ της μόΑπόκρυψη όλωνδας παντού. Σκεφθείτε τις αναρίθμητες θερμές πηγές στο Αιγαίο. Πριν από 100 χρόνια ερχόταν κόσμος από όλες τις γωνιές της Μεσογείου για το σπα του Παντελίδη στη Νίσυρο ή για το Sarlitza Palace στη Λέσβο. Σήμερα, έχουν εγκαταλειφθεί. Αλλά τα θερμά νερά ακόμη αναβλύζουν...
* Ο Nigel McGilchrist είναι Βρετανός συγγραφέας ταξιδιωτικών βιβλίων. Εχει γράψει την 20τομη σειρά «McGilchrist Greek Islands, εκδ. Genius Loci.
