γράφει Ο Κλεισθένης .
Όταν λέμε σύγχυση εννοούμε σύγχυση.
Η προβαλλόμενη λογική ότι τέλειωσαν οι ιδεολογίες και οι διαχωριστικές γραμμές εξυπηρετεί μόνο το σύστημα εξουσίας που αρνείται πεισματικά να καταλάβει ότι πλέον έχει σαπίσει και πρέπει ειρηνικά να παραδώσει την εξουσία. Θα μου πείτε σε ποιόν;;;
Η αποϊδεολογικοποίηση της πολιτικής (τέχνασμα και επιδίωξη των νεοταξιτών) στραγγαλίζει τις δημιουργικές πολιτικές δυνάμεις και...
τις εντάσσει κάτω απ’ τα φθαρμένα και διαβρωμένα σημερινά κόμματα της νεοταξικής λογικής. Μπορείς να είσαι δεξιός αλλά κατά το δοκούν μπορείς να έχεις αριστερές θέσεις σε κάποιο ζήτημα. Μπορείς να λέγεσαι σοσιαλιστής αλλά μπορείς να εφαρμόζεις νεοφιλελεύθερη πολιτική που μέχρι χθες καταδίκαζες σαν «βαρβαρότητα». Μπορείς να είσαι αριστερός αλλά να υπερασπίζεσαι την ΕΕ των τοκογλύφων και την παραμονή μας στο ευρώ που μας κατάστρεψε. Μπορείς να κατατάσσεσαι όπου θέλεις στον πολιτικό χάρτη και να χρησιμοποιείς φρασεολογία και πρακτικές του αντίθετου πολιτικού χώρου.
Μπορείς να καταδικάζεις μία πολιτική πράξη του αντιπάλου κόμματος έστω και αν αυτή εντάσσεται στον ιδεολογικό σου προσανατολισμό και που αν ήσουν στην κυβέρνηση θα την εφάρμοζες οπωσδήποτε.
Τέτοιο μπάχαλο, τέτοια σύγχυση.
Ένα άλλο αξιοσημείωτο παράδοξο της πολιτικάντικης λογικής είναι οι εκατέρωθεν δηλώσεις.
«Η ΝΔ πρέπει να βάλει πλάτη και να στηρίξει την (άκουσον-άκουσον) επικίνδυνη κυβέρνηση».
«Τα πολιτικά κόμματα πρέπει να συναινέσουν».
«Γνωρίζω ότι πολλοί απ’ τη ΝΔ είναι πρόθυμοι να συναινέσουν».
Ο επίτιμος πρόεδρος της ΝΔ τάσσεται στο πλευρό άλλου κόμματος.
Το ερώτημα είναι αυτά είναι παράδοξα της σημερινής πολιτικής ζωής;
Μήπως όλα αυτά εντάσσονται σε ένα προμελετημένο και προσυμφωνημένο σχέδιο;
Αν παρακολουθήσουμε τις πολιτικές αντιδράσεις των πολιτικάντηδων οδηγούμαστε στο συμπέρασμα ότι όλοι μας δουλεύουν.
Αν κάποιο μέτρο δεν πρόκειται να το ψηφίσει πχ το «βαθύ ΠΑΣΟΚ» τότε έρχεται η εφεδρεία από το ΛΑΟΣ, τη ΝΔ και τις άλλες «πρόθυμες» δυνάμεις που θα το ψηφίσουν. Η δικαιολογία κατά το δοκούν, «το μέτρο είναι συμβατό με την ιδεολογία του κόμματος».
Αν για κάποιο μέτρο είναι αρκετή η κοινοβουλευτική ομάδα του ΠΑΣΟΚ τότε οι αντιπολιτευτικές φραστικές καταδίκες πέφτουν βροχή έστω και αν το μέτρο είναι σύμφωνο με τις διαχρονικές διακηρύξεις της μείζονος αλλά και της ελάσσονος αντιπολίτευσης.
Αυτή η στρεβλότητα πειθαναγκάζει τους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ ,που θέλοντας να παραμείνουν στις καρεκλίτσες τους, ψηφίζουν ότι προτείνει η τρόικα (συγνώμη η κυβέρνηση ήθελα να πω) και «ούτε γάτα ούτε ζημιά». Το «μάρμαρο» το πληρώνει άλλος.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο καιρός περνάει, οι εκλογές όλο και μετατίθενται για αργότερα και τα καταστροφικά μέτρα περνούν το ένα μετά το άλλο οδηγώντας την Ελληνική κοινωνία σε απόγνωση.
Γίνεται πλέον σε όλους αντιληπτό ότι η ΝΔ δεν θέλει εκλογές για τους δικούς της μικροκομματικούς λόγους. Τα υποψήφια για συγκυβέρνηση κόμματα επιχειρηματολογούν υπέρ των εκλογών αλλά τις απεύχονται και δεν πράττουν τίποτε για την επίσπευσή τους και το ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να κρατηθεί στην εξουσία με νύχια και με δόντια φοβούμενο ότι δεν θα προλάβει να εκτελέσει τις εντολές της τρόικα.
Περιττό να πω ότι αυτή η κατάσταση, αυτή η κυβέρνηση, αυτή η αντιπολίτευση και εν γένει αυτό το πολιτικό σύστημα θέλει να μας βγάλει απ’ την κρίση.
Με τις υγείες μας.
