Η ΕΜΜΟΝΗ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΝΙΚΟΠΟΛΕΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗ

ΛΑΜΠΡΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΕΛΙΚΟΥ ΞΕΚΑΘΑΡΙΣΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΛΟΓΑΡΙΑΣΜΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΑΙΡΕΣΗ ΤΟΥ ΝΕΟΒΑΡΛΑΑΜΙΣΜΟΥ

Γράφει ο Παναγιώτης Τελεβάντος

Ως συνήθως σύντομο, εύστοχο και επί της ουσίας το σχόλιο του π. Αθανάσιου Λαγουρού για τη “λειτουργική αναγέννηση” που παρατίθεται στη συνέχεια.

Διάβασα επίσης με μεγάλη ικανοποίηση την εκτενή αναίρεση των θέσεων που κατέγραψε για το βιβλίο του Σεβασμιότατου Μητροπολίτη Νικοπόλεως κ. Μελέτιου “Μέθεξη ή κατανόηση;” ο Μητροπολίτης Ηλείας κ. Γερμανός.

Δεν έγραψα κάτι σχετικό, επειδή δεν έχω διαβάσει το βιβλίο του Σεβασμιότατου Νικοπόλεως. Διάβασα όμως την εργασία - ένα κείμενο άδολης προτεσταντικής σκέψης - του Καθηγητή κ. Πέτρου Βασιλειάδη, που δημοσιεύθηκε στον “Πυλώνα εκκλησιαστικών Ειδήσεων ΑΜΗΝ”, που δείχνει πόσο σαθρό είναι το θεολογικό υπόβαθρο των υποστηρικτών της μεταγλώττισης των ιερών κειμένων.

Από τον τίτλο του βιβλίου όμως “Μέθεξη ή κατανόηση;”, είναι φανερόν ότι ο Αγιος Νικοπόλεως απαντά στην Ημερίδα του Ιερού Ναού Αγίας Παρασκευής, η οποία έλεγξε το Νεοβαρλααμικό χαρακτήρα του αιτήματος για τη “λειτουργική αναγένννηση” και τη μεταγλώττιση των ιερών κειμένων της λατρείας”.

Από μια άποψη είναι λυπηρόν ότι ο Σεβασμιότατος Νικοπόλεως εμμένει στις γνωστές θέσεις του και ότι ο κ. Πέτρος Βασιλειάδης προβάλλει μια τόσο διάτρητη ασπίδα για να υπερασπιστεί τις Νεοβαρλααμικές ασχημίες.

Από την άλλη όμως με τη στάση τους δίνει σε όλους τη δυνατότητα να ενσκύψουν περισσότερο στη θεολογική αξιολόγηση του θέματος.

Η Εικονομαχία δεν ήταν - στην ουσία της - απλή άρνηση της προσκύνησης των Αγίων Εικόνων. Ηταν χριστολογική αίρεση.

Ούτε οι έριδες για τον Ησυχασμό αφορούσαν - στην ουσία τους - τον τρόπο άσκησης της νοεράς προσευχής. Ηταν αναμέτρηση του σχολαστικισμού με την ορθόδοξη θεολογία. Ενας νεοαρειανισμός, που υπέσκαπτε την πίστη της Εκκλησίας.

Είμαστε πολύ ευλογημένοι επειδή με τις λαμπρές εργασίες των κορυφαίων σύγχρονων θεολόγων π. Θεόδωρου Ζήση, π. Σαράντη Σαράντη και του Μητροπολίτη Ναυπάκτου Ιερόθεου, έχουμε ήδη μια πλήρη θεολογική ανάλυση του κακόδοξου (Νεοβαρλααμικού) φρονήματος των οπαδών της “λειτουργικής αναγέννησης”.

Το βιβλίο του Αγίου Νικοπόλεως και η συνεχιζόμενη παράβαση των εντολών της Ιεράς Συνόδου από τη Μητρόπολη Πρεβέζης και τη Μητρόπολη Δημητριάδος παρέχουν στην Σύνοδο της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος μια θαυμάσια ευκαιρία να "μελωδήσει εναρμόνιον μέλος θεολογίας" και να ρίξει οριστικά στον καιάδα των αιρέσεων τις Νεοβαρλααμικές απόπειρες.

Παραθέτουεμε στη συνέχεια το κείμενο που μας έδωσε την αφορμή για τη σύνταξη του πιο πάνω σχολίου.
*****

«ΤΑΒΙΘΑ ΑΝΑΣΤΗΘΙ»:

Μιὰ ἀποστολικὴ περίπτωση …

μαγικοποιήσεως τῶν λέξεων

Του π. Αθανάσιου Λαγουρού


Κατὰ Μᾶρκον ε´ 40 – 41

40 ὁ δὲ ἐκβαλὼν πάντας παραλαμβάνει τὸν πατέρα τοῦ παιδίου καὶ τὴν μητέρα καὶ τοὺς μετ’ αὐτοῦ. καὶ εἰσπορεύεται ὅπου ἦν τὸ παιδίον ἀνακείμενον, 41 καὶ κρατήσας τῆς χειρὸς τοῦ παιδίου λέγει αὐτῇ· Ταλιθά, κοῦμι, ὅ ἐστι μεθερμηνευόμενον, Τὸ κοράσιον, σοὶ λέγω ἔγειρε.

Πράξεις Ἀποστόλων θ´ 40-41

40 ἐκβαλὼν δὲ ἔξω πάντας ὁ Πέτρος καὶ θεὶς τὰ γόνατα προσηύξατο, καὶ ἐπιστρέψας πρὸς τὸ σῶμα εἶπε· Ταβιθά, ἀνάστηθι.

«Ἡ θαυματουργικὴ φράση τοῦ Πέτρου ἀντιστοιχεῖ μὲ ἐκείνη τοῦ Ἰησοῦ. Ἡ σύμπτωση δὲν εἶναι τυχαία. Οἱ μαθητὲς χρησιμοποιοῦν ΤΑ ΙΔΙΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ τοῦ Κυρίου, ἀφοῦ Αὐτὸς εἶναι στὴν οὐσία ὁ τελεστὴς τοῦ θαύματος.» (Ἰω. Παναγόπουλος [+], καθηγ. Πανεπ. Ἀθηνῶν)

Ἀσφαλῶς, οἱ ὑποστηρικτὲς τῆς ἀντικαταστάσεως τῶν λειτουργικῶν κειμένων μὲ μεταφρασμένα, θὰ θεωροῦν ὅτι ὁ Ἀπόστολος Πέτρος ἐπαναλαμβάνει τὰ ΙΔΙΑ ΤΑ ΛΟΓΙΑ τοῦ Κυρίου, ἐπειδὴ τοὺς προσδίδει…μαγικὴ δύναμη! Σίγουρα δὲν εἶχε διαβάσει τὶς τελευταίας παραγωγῆς ἐμβριθεῖς θεολογικὲς ἀναλύσεις ἐπὶ τοῦ θέματος.

Τί κρίμα ποὺ δὲν μποροῦμε ἐκ τῶν ὑστέρων νὰ συμμορφώσουμε τὸν Ἀπ. Πέτρο. Ἀλλὰ καὶ νὰ τοῦ τὸ ἐξηγούσαμε, μήπως θὰ τὸ …“κατανοοῦσε”;…