Ένα κακοήθες και ανόητο κείμενο μεγάλης έκτασης, κυκλοφορεί επικολλούμενο ολόκληρο ή τμηματικά από τους Νεοειδωλολάτρες!Την απάντηση σε όλες αυτές τις κακοήθειες θα βρείτε στη συνέχεια. Θα το παραθέσουμε δε τμηματικά και πιστεύουμε ο κάθε καλοπροέραιτος (μαζί και ο αδελφός που μας έδωσε την αφορμή να ασχοληθούμε )θα πάρει τις απαντήσεις που χρειάζεται.Παρά τη μεγάλη έκταση του αρχείου αυτού, σας διαβεβαιώνουμε ότι οι απαντήσεις μας είναι περιληπτικότατες. Άλλωστε αναλυτικότερα θα απαντάμε σταδιακά σε ξεχωριστά άρθρα, σε κάθε Νεοπαγανιστική κακοήθεια.
Νεοειδωλολατρικό κείμενο:
ΠΑΛΑΙΑ ΔΙΑΘΗΚΗ
Σημείωσι:
Ο Θεός των Χριστιανών Γιαχβέ ή Ιεχωβά συμφωνα με το Ιουδαιοχριστιανικό δόγμα είναι τριαδικός(Αγία Τριάς). Αποτελείται δηλα δη από τρεις (3) υποστάσεις...τον Πατέρα,τον Υιό (τον ενσαρκωθέντα στην ¨Καινή Διαθήκη¨ ως Ιησού Χριστό) και το Άγιο πνεύμα.Επομένως όπου στην Παλαιά Διαθήκη(Ο΄) αναφέρεται η λέξι Θεός,για τους Χριστιανούς,σημαίνει Πατήρ,Υιός-Ιησούς και Άγιο Πνεύμα μαζί.
Αυτό είναι πολύ σημαντικό και ενδιαφέρον διότι είναι καιρός να ΜΑΘΟΥΜΕ όλοι τί ΕΙΠΕ καί τί ΕΠΡΑΞΕ ο Υιος-Ιησούς Χριστός -σε συνεργασία πάντα με τις άλλες δύο υποστάσεις της ¨Αγίας Τριάδος¨- κατά την προ της «ενσαρκώσεως» εποχή.
Απάντηση στη σημείωση:
Δύο είναι τα σφάλματα των Νεοειδωλολατρών εδώ.
1. Η Αγία Τριάδα δεν είναι Ιουδαιοχριστιανικό δόγμα, αλλά καθαρά Χριστιανικό. Οι Ιουδαίοι δεν πιστεύουν στην Αγία Τριάδα, και μάλιστα θεωρούν τη Χριστιανική αυτή πίστη βλάσφημη. Αυτό σημαίνει αφ ενός ότι δεν υπάρχει «Ιουδαιοχριστιανισμός», και ότι αυτή η λέξη είναι αποκύημα της νοσηρής φαντασίας των Νεοειδωλολατρών, και αφ ετέρου ότι οι Νεοειδωλολάτρες στηρίζονται σε προκατειλημμένες δικές τους άσχετες υποθέσεις, πάνω στις οποίες οικοδομούν την επιχειρηματολογία τους, γι αυτό όλα τους τα επιχειρήματα καταλήγουν λάθος. Είναι δε αυτή η λέξη, μια πρώτη απόδειξη της ασχετοσύνης τους και του ρατσισμού τους.
2. Δεν είναι αλήθεια αυτό που γράφουν, ότι όπου αναφέρεται η λέξη «θεός» στην Παλαιά Διαθήκη, για τους Χριστιανούς σημαίνει ολόκληρη την Αγία Τριάδα. Αυτό συμβαίνει ΜΟΝΟ όταν αναφέρεται για να δείξει την «ουσία» της θεότητας. Όταν όμως αναφέρεται σε «υπόσταση» της θεότητας, είναι δυνατόν να εννοεί οποιοδήποτε από τα τρία πρόσωπα ξεχωριστά και διακεκριμένα. Φυσικά όμως, θα συμφωνήσουμε ότι και τα τρία πρόσωπα ενεργούν από κοινού. Παρ όλα αυτά, είναι και από εδώ εμφανές πόσο ΑΘΕΟΛΟΓΗΤΟΙ είναι οι Νεοειδωλολάτρες, καθώς δεν αντιλαμβάνονται τις σημαντικές αυτές διακρίσεις ουσίας και υποστάσεως. Γι αυτό άλλωστε και συγχέουν το «κτιστό» με το «άκτιστο», και πιστεύουν σε ενδοσυμπαντικούς θεούς με αρχή ύπαρξης.
Νεοειδωλολατρικό κείμενο:
¨και κατακυριεύσατε της αυτής (=της γης) και άρχετε των ιχθύων της θαλάσσης και των πετεινών του ουρανού και πάντων των κτηνών και πάσης της γης και πάντων των ερπόντων της γης¨ (Γένεσις Α΄28)
Η οικολογικές αντιλήψεις του Γιαχβέ....
Απάντηση:
Δηλαδή; Τι περίμεναν οι παγανιστές; Να άρχει στη γη κανένας σκίουρος; Ή μήπως κανένα ζουζούνι; Δεν είναι ο άνθρωπος το μόνο νοήμον υλικό πλάσμα στη γη; Δεν δικαιούται να είναι κυρίαρχος; Πού το παράξενο; Πού το πρόβλημα; Αν δεν τους αρέσει, ας ψηφίσουν πρωθυπουργό έναν κροκόδειλο, ή κανέναν… κένταυρο, σαν κι αυτούς που διδάσκει η αστεία θρησκεία τους.
Κατά τους πατέρες, στον άνθρωπο έχει δοθεί η ευθύνη της οικονομίας της γης, δηλαδή της φροντίδας της. Εννοείται ότι η γη ανήκει στο Θεό, και ότι εμείς απλώς τη φροντίζουμε.
Εδάφια που δείχνουν τις οικολογικές αντιλήψεις του Θεού:
Έξοδος κγ’/23 11-12
Δευτερονόμιον ι’/10 14
Δευτερονόμιον κβ’/22 6-7
Δευτερονόμιον κε’/25 4
Ψαλμοί κγ/’23(κδ’/24) 1
Ψαλμοί μθ’/49(ν’/50) 7-12
Ψαλμοί ρμς’/146(ρμζ’/147) 9
Παροιμιών ιβ’/12 10
Ιεζεκιήλ λδ’/34
Ιωνάς δ’/4 10-11
Κατά Ματθαίον ς’/6 26 «[...]τά πετεινά του ουρανού[...]ο πατήρ υμών
ο ουράνιος τρέφει αυτά»
Κατά Λουκάν ιβ’/12 6 «ουχί πέντε στρουθία πωλείται ασσαρίων δύο;
Καί έν εξ αυτών ουκ έστιν επιλελησμένον ενώπιον τού Θεού»
Α’ Προς Κορινθίους ι’/10 26 «τού γάρ Κυρίου η γή καί τό πλήρωμα αυτής.»
Αποκάλυψις ια’/11 17 «[...] καί ήλθεν η οργή σου [...] διαφθείραι τούς
διαφθείραντας τήν γήν.»
Νεοειδωλολατρικό κείμενο:
¨πληθύνων πληθύνω τας λύπας σου και τον στεναγμόν σου.εν λύπαις τέξη τέκνα και προς τον άνδρα σου η αποστροφή σου και αυτός σου κυριεύσει.....επικατάρατος η γη εν τοις έργοις σου.εν λύπαις φάγη αυτήν πάσας τας ημέρας της ζωής σου¨ (Γεν. Γ΄16)
Τιμωρίες και κατάρες του Γιαχβέ στους πρωτοπλάστους Αδάμ και Εύα....κι όλα αυτά επειδή θέλησαν να γνωρίσουν το καλό και το κακό.....
Απάντηση:
Εδώ οι Παγανιστές βλέπουν «τιμωρίες» από τον Γιαχβέ, συνηθισμένοι όπως είναι από τους δικούς τους εκδικητικούς δαιμονικούς θεούς. Δεν μπορούν να διεισδύσουν στο νόημα του κειμένου, (ούτε θέλουν άλλωστε, καθώς τα γράφουν αυτά όχι για να καταλάβουν, αλλά για να κατηγορήσουν από τυφλό φανατισμό).
Και πρώτα - πρώτα, δεν υπάρχει στο κείμενο καμία κατάρα προς τους πρωτοπλάστους. Υπάρχει μόνο κατάρα εναντίον «της γης», και μάλιστα όχι όλου του πλανήτη, αλλά εναντίον της «γης του Παραδείσου». Και φυσικά οι Παγανιστές είναι ανυποψίαστοι, ότι η λέξη: «γη» στην Αγία Γραφή σημαίνει: «ξηρά», και όχι όλο τον πλανήτη. Όμως η κατάρα εναντίον της γης του Παραδείσου, (που περιοριζόταν σε συγκεκριμένο σημείο της Μεσοποταμίας), δεν είναι πρόκληση ζημιάς από μέρους του Θεού προς την κτίση. Το κείμενο είναι και σε αυτό ΣΑΦΕΣΤΑΤΟ: «επικατάρατος η γη εν τοις έργοις σου».
Η γη του Παραδείσου λοιπόν, θα εξομοιωνόταν με τη γη του υπόλοιπου πλανήτη, εξ αιτίας των έργων του Αδάμ, και όχι εξ αιτίας του Θεού. Ο άνθρωπος ως κυρίαρχος της κτίσεως, είχε την ευκαιρία στο πρόσωπο του Αδάμ να αφθαρτοποιήσει και να επεκτείνει τον Παράδεισο σε όλο τον πλανήτη, από την εποχή εκείνη ακόμα, αν διατηρούσε καθαρή την πορεία του στην ομοίωση του Θεού. Εξ αιτίας της αμαρτίας του όμως, «των έργων του», ο άνθρωπος έγινε αιτία να γίνει και η γη του παραδείσου φθαρτή. Χωρίς έναν άνθρωπο ικανό και άξιο να ζει σε μια τέτοια ευλογημένη «γη», ο Θεός απέσυρε την ειδική αυτή εύνοιά του για τη γη του Παραδείσου, και την άφησε να μετατραπεί στην ομοίωση της φθαρτής γης του υπολοίπου πλανήτη. Έτσι θα εκπληρωνόταν η πρόβλεψη του Θεού (και όχι κατάρα, όπως ψευδώς λένε οι Παγανιστές) εναντίον του Αδάμ: «εν λύπαις φάγη αυτήν πάσας τας ημέρας της ζωής σου». Πέφτοντας από την Κατάπαυση του Θεού ο Αδάμ, δηλαδή από τον Παράδεισο σε μια φθαρτή γη, θα έπρεπε πλέον να εργάζεται σκληρά για επιβίωση.
Να θυμίσουμε στους Παγανιστές, ότι ο Γιαχβέ, ο αληθινός Θεός, δεν είναι σαν τον μισάνθρωπο Δία, που βασάνιζε χωρίς οίκτο τον Προμηθέα, επειδή ο Προμηθέας έκανε καλό στους ανθρώπους, ή που κοιμόταν και τεκνοποιούσε με τη μία και με την άλλη, (ή και με άνδρες ακόμα κοιμόταν), γνωρίζοντας ότι οι γυναίκες αυτές θα υποστούν την εκδικητική μανία της απατημένης Ήρας! Όμως τον ενδιέφερε μόνο να κορέσει τα χαμηλά του πάθη. Όλα αυτά όμως δεν ενοχλούν καθόλου τους Παγανιστές. Μόνο ψάχνουν να διαστρέψουν την Αγία Γραφή για να κατηγορήσουν!
Νεοειδωλολατρικό κείμενο:
¨Εγενήθη δε μεσούσης της νυκτός και Κύριος επάταξε παν πρωτότοκον εν γη Αιγύπτω,από πρωτοτόκου Φαραώ του καθημένου επί του θρόνου έως πρωτοτόκου της αιχμαλώτιδος της εν τω λάκκω και έως πρωτοτόκου παντός κτήνους¨ (Έξοδος ΙΒ΄29)
Απίστευτος εγκληματίας Θεός....μέχρι και τα πρωτότοκα ζώα σκότωσε.
Απάντηση:
Απίστευτα βλάσφημοι οι ειδωλολάτρες! Ονομάζουν τον Θεό «εγκληματία», Αυτόν που έδωσε ζωή σε όλους τους ανθρώπους και τα ζώα! Λες και αυτός που έδωσε ζωή σε όλα, δεν έχει την εξουσία να διακόψει την παροχή του δώρου του αυτού! Για έναν ψευτοθεό σαν τον Δία, δεν υπάρχει τέτοια εξουσία, γιατί είναι και αυτός έρμαιο της «ημαρμένης» κατά την αρχαία ανόητη σχετική θεωρία των ειδωλολατρών. Ένας τέτοιος θεός, είναι δηλαδή υποταγμένος στη μοίρα! Δεν έχει λοιπόν καμία εξουσία στις ζωές των ανθρώπων, γιατί δεν είναι ο Δημιουργός του κόσμου, αλλά ζει και εξαρτάται από τον ίδιο τον κόσμο. Έχει μάλιστα πατέρα και μάνα, και δεν του ανήκει ούτε η δική του ζωή!
Κρίνοντας λοιπόν τους φόνους των δικών τους θεών, θα μπορούσαν να τους ονομάσουν «εγκληματίες». Όχι όμως Αυτόν που έδωσε ο ίδιος το δώρο της ζωής σε όλους και σε όλα, και που έχει τη δύναμη και το δικαίωμα, ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΡΟΘΕΣΗ, να αναστήσει τα παιδιά αυτά τα πρωτότοκα που πέθαναν στην Αίγυπτο ΕΞ ΑΙΤΙΑΣ ΤΟΥ ΦΑΡΑΩ, ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΜΜΟΝΗΣ ΤΟΥ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΟΥΣ ΙΣΡΑΗΛΙΤΕΣ ΔΟΥΛΟΥΣ. Και ήδη τα παιδιά αυτά, έλαβαν μέρος στην πρώτη ανάσταση μαζί με την ανάσταση του Χριστού, και θα λάβουν μέρος και στη δεύτερη σωματική ανάσταση στη δευτέρα Του παρουσία. Ο Θεός ακόμα και όταν αφαιρεί μια ανθρώπινη ζωή για κάποιους λόγους, την ξαναδίνει ΠΑΝΤΑ. Ακόμα και όταν αυτός ο θάνατος οφείλεται σε γεράματα, ακόμα και τότε ανασταίνει, αντίθετα από τους ψεύτικους ειδωλολατρικούς θεούς, που δεν ενδιαφέρονται για τη ζωή των ανθρώπων.
Μήπως ο Θεός ήθελε να κάνει κάτι τέτοιο; Δεν έφερε άλλες 9 πληγές ενωρίτερα στην Αίγυπτο, ΠΑΡΑΚΑΛΩΝΤΑΣ μάλιστα δια του Μωυσέως να αφήσει τον λαό του ο Φαραώ ελεύθερο; Οι προηγούμενες πληγές, ήταν πολύ μικρότερης έντασης, και η ένταση ανέβαινε, κάθε φορά που ο Φαραώ αρνείτο. Αν δεν ήταν ανάγκη να γίνει κάτι τέτοιο, ο Θεός δεν θα το έκανε. Μόνο μια τέτοια φοβερή πληγή θα ανάγκαζε τον Φαραώ να αφήσει τους σκλάβους του ελεύθερους. Όταν όλος ο Αιγυπτιακός λαός, ακόμα και ο ίδιος, θα είχαν να κλάψουν για κάτι. Και μάλιστα ο Θεός είχε πει, ότι η πληγή μπορούσε να αποφευχθεί, αν ο Φαραώ υποχωρούσε, και ελευθέρωνε το λαό που είχε καταδουλώσει. Δεν επέφερε λοιπόν ο Θεός την πληγή, αλλά ο ίδιος ο Φαραώ στο λαό του.
Αν ένας οικογενειάρχης οδηγώντας το αυτοκίνητό του, αψηφώντας τους νόμους της οδικής κυκλοφορίας, γίνει αιτία να πεθάνει η οικογένειά του σε δυστύχημα, δεν θα κατηγορήσει κανείς τον Θεό γι αυτό. Αν ομοίως, ο Φαραώ έγινε αιτία να πεθάνουν τόσοι άνθρωποι και ζώα στη χώρα του, επειδή αψήφησε την εντολή του Θεού, με ποια λογική κατηγορούν οι ειδωλολάτρες τον Θεό;
Όμως υπάρχει και κάτι ακόμα. Δεν ήταν τυχαίες οι 10 πληγές της Αιγύπτου. Ο λόγος που ο Φαραώ δεν υπάκουε από την αρχή στον Θεό, ήταν ότι οι ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΕΣ ΙΕΡΕΙΣ ΤΟΥ, οι Ιανής και ο Ιαμβρής, προσπαθούσαν να μιμηθούν τα τις πληγές του Θεού, με μερική επιτυχία, για να πείσουν τον Φαραώ ότι οι δικοί τους οι «θεοί» ήταν ικανοί να τον στηρίξουν εναντίον του αληθινού Θεού του Γιαχβέ. Και ο Γιαχβέ, σε κάθε του πληγή, χτυπούσε συγκεκριμένο τομέα της ζωής, τον οποίο δήθεν προστάτευαν οι δαιμονικοί «θεοί» των ειδωλολατρών. Ομοίως, ο θάνατος των πρωτοτόκων, ήταν χτύπημα κατά του βασικού Αιγυπτιακού «θεού» Αμμών Ρα, που υποτίθεται ότι προστάτευε τα πρωτότοκα του Φαραώ. Και οι ειδωλολάτρες αυτοί ιερείς, ήταν οι έμμεσα υπεύθυνοι για τους θανάτους αυτούς, γιατί για χάρη των δαιμονικών θεών τους, αντιτέθηκαν στον αληθινό Θεό, και κατέστρεψαν έτσι το έθνος τους. Και είναι προφητευμένο, ότι για μια φορά ακόμα, το ίδιο θα συμβεί στον καιρό του Αντιχρίστου, όταν σαν δεύτερος Φαραώ, θα αντιταχθεί στον αληθινό Θεό, τον Ιησού Χριστό, χάριν των δαιμονικών θεών του. Η όλη ιστορία, είναι μια προειδοποίηση, για τους σημερινούς Παγανιστές, που με την εχθρότητά τους προς τον αληθινό Θεό χάριν ειδωλολατρικών ψευδών θεών, θα φέρουν ζημιά και στους εαυτούς τους, και στο έθνος.
Ίσως στο σημείο αυτό, να μας θυμίσουν οι Παγανιστές, ότι το ιερό κείμενο ότι «ο Γιαχβέ σκλήρυνε την καρδιά του Φαραώ», άρα Εκείνος είναι η αιτία του κακού. Ας το απαντήσουμε αυτό.
Η Παλαιά Διαθήκη ΕΡΜΗΝΕΥΕΤΑΙ ΔΙΑ ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ, και όχι αυθαίρετα και κακόπιστα. Αν λοιπόν θέλεις να δεις τι σημαίνει το ότι "ο Γιαχβέ σκλήρυνε την καρδιά τού Φαραώ", δεν θα ρωτήσεις ούτε τους παγανιστές που δεν κατανοούν τα γραμμένα, ούτε τους απίστους που επίσης δεν έχουν "τον νουν του Θεού", ούτε τους Εβραίους που έμειναν σε ερμηνείες "σκιάς" και δουλικής σχέσης με τον Θεό. Θα ρωτήσεις τους Χριστιανούς, που ερμηνεύουν την Παλαιά Διαθήκη στο φως τής ΚΑΙΝΗΣ, ΚΑΙ ΠΟΥ Ο ΙΔΙΟΣ Ο ΓΙΑΧΒΕ ΤΟΥΣ ΕΔΩΣΕ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΔΙΑ ΤΟΥ ΒΑΠΤΙΣΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΟΥΝ ΤΙΣ ΕΝΝΟΙΕΣ ΑΥΤΕΣ.
Απαντάω λοιπόν, μετά από τις παραπάνω διευκρινίσεις, στο παράξενο (για τους απίστους) εδάφιο που λέει εν παραφράσει, ότι "ο Γιαχβέ σκλήρυνε την καρδιά τού Φαραώ, ώστε να αποδειχθεί ότι ο Γιαχβέ είναι ο μόνος αληθινός Θεός"
Ο Θεός ενεργεί προς κάθε πλάσμα Του, με τον τρόπο που πρέπει. Αν η καρδιά τού πλάσματός Του είναι καλής "πάστας", ανταποκρίνεται θετικά. Αν όχι, ανταποκρίνεται αρνητικά. Αν η καρδιά τού Φαραώ ήταν καλή, θα ανταποκρινόταν θετικά από την πρώτη στιγμή. Όμως ήταν κακή, και ανταποκρίθηκε με κακία στην εντολή τού Θεού. ΟΙ ΙΔΙΕΣ ΟΙ ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΗΤΑΝ ΑΥΤΕΣ ΠΟΥ ΠΕΙΣΜΩΣΑΝ ΤΗΝ ΚΑΚΗ ΚΑΡΔΙΑ ΤΟΥ ΦΑΡΑΩ.
Το να λέμε ότι "ο Θεός σκλήρυνε την καρδιά τού Φαραώ", είναι σαν να λέμε ότι "ο ήλιος σκλήρυνε τη λάσπη". Αντιθέτως όμως, ο ίδιος ήλιος, δεν σκληραίνει, αλλά ΜΑΛΑΚΩΝΕΙ ΤΟ ΚΕΡΙ. Δεν είναι λοιπόν ο ήλιος υπεύθυνος για το πώς θα αντιδράσει το κάθε υλικό που εκτίθεται σε αυτόν, αλλά Η ΙΔΙΑ Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΥΛΙΚΟΥ.
Ο Θεός λοιπόν, με τις ενέργειές Του, αντί να μαλακώσει, σκλήρυνε την κακή καρδιά τού Φαραώ, που αν ήταν καλή, όφειλε να υποταχθεί στο θέλημά Του. Και ο Θεός ΤΟΥ ΕΠΕΤΡΕΨΕ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΔΡΑΕΙ ΕΤΣΙ, ώστε με τις πληγές αυτές, να γίνει φανερό ότι μόνο ο Γιαχβέ είναι ο αληθινός Θεός, σε αντίθεση με τους Αιγυπτιακούς ειδωλολατρικούς θεούς, που επικαλούντο ο Ιανής και ο Ιαμβρής, οι ιερείς τού Φαραώ.
Με τον ίδιο τρόπο, ο Θεός "σκληρύνει" ή "μαλακώνει" τις καρδιές όσων μελετούν τη Θεόπνευστη Αγία Γραφή. Όσοι έχουν καλή προαίρεση καρδιάς, βλέπουν τη σωστή ερμηνεία, εκτιμούν την καλοσύνη και την αγάπη τού Θεού και σώζονται. Όσοι είναι ΚΑΚΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΙ, αντί να ωφεληθούν σκληρύνονται, και αντί να αγαπήσουν τον Θεό τον μισούν. Τέτοιοι είναι οι Νεοειδωλολάτρες, που κατηγορούν την Αγία Γραφή και τη διαβάζουν μόνο για να βρουν σφάλματα και να κατηγορήσουν, μόνο από προκατάληψη και τυφλό μίσος. Ο Γιαχβέ σκληραίνει την κακή καρδιά τους, ενώ ταυτόχρονα, με τα ίδια Θεόπνευστα λόγια τής Αγίας Γραφής, μαλακώνει και σώζει τους καλοπροαίρετους. Είναι απλώς θέμα καρδιάς!
Νεοειδωλολατρικό κείμενο:
¨τους βωμούς αυτών καθελείτε και τας στήλας αυτών συντρίψετε και τα άλση αυτών εκκόψετε και τα γλυπτά των Θεών αυτών κατακαύσατε εν πυρί¨ (Έξ. ΛΔ΄13)
απίστευτη βαρβαρότης...ο Γιαχβέ διατάσσει μέχρι και την καταστροφή δασών(!!!)..Έλεος!!!
Απάντηση:
Απίστευτη παγανιστική ασχετοσύνη! Έλεος! Δεν γνωρίζουν ότι τα άλση αυτά ήταν τα ΙΕΡΑ ΑΛΣΗ των ειδωλολατρών, και όχι οποιοδήποτε δάσος! Πρόκειται για δάση που με μαγγανείες οι μάγοι τα στοίχειωναν και τα γέμιζαν με δαίμονες! Όμως αυτό είναι στην πραγματικότητα που ενοχλεί τους παγανιστές. Η έξωση των δαιμονικών θεών τους από τα ιερά δάση, και η καταστροφή των δαιμονικών ΞΟΑΝΩΝ τα οποία λατρεύουν! Καρφάκι δεν τους καίγεται για τα δέντρα. Βεβαίως καλώς ο Θεός έδωσε αυτή την εντολή. Γιατί οι ψυχές των ανθρώπων που παγιδεύονταν στην ειδωλολατρία, είναι μεγαλύτερης αξίας από κάθε δένδρο και ξόανο. Και αν κανείς ακούσει τους σημερινούς παγανιστές, μπορεί πολύ καλά να καταλάβει τι ζημιά κάνουν στις ψυχές τους τα είδωλα που λατρεύουν.
Άραγε γνωρίζουν οι νέο - Εθνικοί, ηγέτες και μη, ότι στην Σπάρτη του 2ου αιώνα μ.Χ., οι νέοι έφηβοι μαστιγώνονταν από άλλους μπροστά στο βωμό της Ορθίας Αρτέμιδος αλλά και αρκετοί πέθαιναν από τις δημιουργούμενες πληγές; Αυτά δεν πειράζουν τους ειδωλολάτρες; Τους πειράζει που ο Θεός διέταξε να ξηλωθούν τα ξόανά τους και οι ιεροί τόποι τους, στους οποίους έκαναν τις βάρβαρες ιερουργίες τους;
Βεβαίως ο Γιαχβέ είχε κάθε λόγο να καταστρέψει τα βάρβαρα αυτά αντικείμενα λατρείας, και τα ιερά άλση, όπου οι ειδωλολάτρες έκαναν τα αίσχη τους. Άραγε οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες τι λόγο είχαν να τα καταστρέψουν; Ας μάθουν λοιπόν οι ειδωλολάτρες λίγη ιστορία:
Το 201 π.Χ., ο Φίλιππος εισβάλλει στη Μ. Ασία, κυριεύει την Πέργαμο όπου ηγεμόνευε ο Άτταλος Α΄, και με λυσσώδη οργή «λυττώντι τω θυμώ», (όπως γράφει το Πολύβιος), καταστρέφει μνημεία και έργα τέχνης. «Εις τα των θεών έδη και τεμένη διετίθετο την οργήν» Δεν αρκείται όμως στον εμπρησμό και την κατακρήμνιση των ναών, των βωμών και των αγαλμάτων. Κατασυντρίβει και τους λίθους για να μην ξαναχτιστούν τα ξεθεμελιωμένα ιερά. «προς το μηδέν ανασταθήναι των κατεφθαρμένων. Πελέκησε ακόμα και τα ιερά άλση. (Πολύβιος Ιστορίαι ΚΑ΄ 1).
Προτού λοιπόν κατηγορήσουν οι Νεοειδωλολάτρες τον Γιαχβέ για βαρβαρότητα, ας μάθουν για τα κατορθώματα και τις καταστροφές των ειδώλων τους και των ιερών αλσών τους, από τους ιδίους τους ομοπίστους τους!
Νεοειδωλολατρικό κείμενο:
¨...εγώ γαρ ειμι Κύριος ο θεός σου, θεός ζηλωτής,αποδιδούς αμαρτίας πατέρων επί τέκνα, έως τρίτης και τετάρτης γενεάς τοις μισούσι με...¨ (Εξ.Κ΄5)
ο Θεός των Χριστιανών είναι εκτός από ζηλιάρης και βάναυσα άδικος.
Απάντηση:
Μόνο όσα θέλουνε βλέπουνε οι Νεοειδωλολάτρες. Την ανταπόδοση μέχρι τρίτης και τετάρτης γενεάς την είδανε. Τη φράση: «τοις μισούσι με» δεν την είδανε! Γιατί άραγε αν και την έγραψαν οι ίδιοι δεν την πρόσεξαν; Μήπως παραείναι προκατειλημμένοι; Μήπως μισούν πολύ τον Θεό; Γιατί το εδάφιο είναι σαφέστατο, ότι η ανταπόδοση της αμαρτίας, γίνεται μέχρι τρίτης και τετάρτης γενεάς, ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΤΟΝ ΜΙΣΟΥΝ, και όχι σε όλους! Όχι σε αθώους. Γιατί αυτοί που τον μισούν, είναι οι υπεύθυνοι όλης της κακής κατάστασης του κόσμου, και συμμέτοχοι της αμαρτίας. Γιατί η ανταπόδοση, γίνεται όπως σαφώς λέει το εδάφιο, ΓΙΑ ΑΜΑΡΤΙΑ. Πού είναι λοιπόν η αδικία; Άρα είναι άδικα και τα δικαστήρια όταν καταδικάζουν τους παρανόμους. Φοβερή Παγανιστική λογική!
Σχετικά με το ότι είναι ζηλιάρης, βεβαίως είναι ζηλιάρης! Όμως πού να το καταλάβουν αυτό οι Παγανιστές! Ο Θεός, βλέπει την Εκκλησία Του, (τόσο την αρχαία πιστή Ισραηλιτική, όσο και την σύγχρονη Χριστιανική), τρυφερά ως μια σύζυγο. Γι αυτό ανθρωποπαθώς ονομάζει τον εαυτό Του «ζηλιάρη». To τι εννοεί ο Θεός αποκαλώντας έτσι τον εαυτό Του, γίνεται εμφανές, στο εδάφιο Ιερεμίας 3/γ΄ 20: «Όπως η άπιστη γυναίκα απατά, προδίδει και εγκαταλείπει τον σύζυγό της, έτσι απάτησε, πρόδωσε και εγκατέλειψε και εμένα (τον Θεό) ο Ισραηλιτικός λαός».
Ομοίως, ενώ οι Ισραηλίτες σε πλήθος εδάφια αναφέρονται ως άπιστη γυναίκα, η Χριστιανική Εκκλησία αναφέρεται ως αγνή και πιστή νύμφη του Χριστού (Αποκάλυψη κα΄ 2, 9). Όπως λέει και ο Θεοδώρητος, «Ο ζήλος λοιπόν, είναι δηλωτικός της αγάπης» του Θεού προς την Εκκλησία. (Θεοδωρήτου Κύρου Άπορα, Εις την Έξοδον, Ερώτ. ΛΘ΄ [39] PG 80, 264D-265C). Η απάντηση έχει δοθεί από την αρχαιότητα σε αυτό. Πού να το ξέρουν όμως αυτό οι αδιάβαστοι παγανιστές;
Νεοειδωλολατρικό κείμενο:
¨και ελάλησε Κύριος προς Μωυσήν λέγων εκδίκει την εκδίκησιν¨ (Αριθμοί ΛΑ΄1)
Θεός της αγάπης είπατε;
Απάντηση:
Βεβαίως Θεός της αγάπης! Δεν μας αναφέρετε όμως κύριοι Παγανιστές, σε ποιους θα γινόταν η εκδίκηση! Γιατί δεν λέτε ότι το εδάφιο αναφέρεται στους Μαδιανίτες; Και γιατί μιλάει για εκδίκηση; Τι είχαν κάνει άραγε οι Μαδιανίτες στον Ισραήλ; Γιατί δεν λέτε ότι οι Μαδιανίτες οδήγησαν μέσω των πορνικών γυναικών τους, τους Ισραηλίτες να θυσιάσουν στους ψεύτικους ειδωλολατρικούς θεούς τους, σε καταπάτηση της διαθήκης που είχαν κάνει οι ίδιοι οι Ισραηλίτες με τον Θεό; Γιατί δεν λέτε ότι αυτή η δόλια παγίδα των Μαδιανιτών, οδήγησε στο θάνατο 24.000 Ισραηλίτες;
Άρα, κατά την Παγανιστική λογική, ένας Θεός αγάπης, πρέπει να αφήνει την παρανομία ατιμώρητη, και να μην τηρεί τις συμφωνίες που έκανε με τον λαό του;
Και πείραξε τους Παγανιστές το ότι εκδικεί ο Θεός την παρανομία, και δεν τους πείραξε η εκδικητική μανία των ψευτοθεών τους! Δεν τους πείραξε που κατά τη μυθολογική τους πίστη, όταν ο Πενθέας φυλάκισε τον Διόνυσο επειδή ξεσήκωνε τον κόσμο, ο Διόνυσος ελευθερώθηκε από τη φυλακή με τη βοήθεια του δαίμονα, και η πρώτη του δουλεία ήταν να ΕΚΔΙΚΗΘΕΙ τον Πενθέα σκοτώνοντάς τον! Σε αντίθεση, ο Θεός των Χριστιανών, δεν εκδικείται χάριν τυφλού πάθους όπως ο Διόνυσος, αλλά χάριν δικαιοσύνης και επιβολής της τάξης, για να πάψουν οι ένοχοι να στέκονται εμπόδιο στην ευημερία των άλλων. Γι αυτό ο Γιαχβέ Υιός, όταν ήταν στον Σταυρό, προσευχήθηκε κατά την ανθρώπινη φύση του στον Γιαχβέ Πατέρα: «Πατέρα, συγχώρεσέ τους, γιατί δεν ξέρουν τι κάνουν».
Νεοειδωλολατρικό κείμενο:
¨και τας σφηκίας αποστελεί Κύριος ο Θεός σου εις αυτούς,έως αν εκτριβώσιν οι καταλελειμένοι και οι κεκρυμμένοι από σου...και καταναλώσει Κύριος ο Θεός σου τα έθνη ταύτα από προσώπου σου κατά μικρόν-μικρόν ου δυνήση εξαναλώσαι αυτούς το τάχος,ινά μη γένηται η γη έρημος και πληθυνθή επί σε τα θηρία τα άγρια.Και παραδώσει αυτούς Κύριος ο Θεός σου εις τάς χείρας σου και απολείς αυτούς απωλεία μεγάλη,έως αν εξωλοθρεύσητε αυτούς¨ (Δευτερονόμιον Ζ΄20)
Για να μην γλυτώση κανείς ο Κύριος στέλνει και σφήκες για να εντοπίσουν όσους θα έχουν κρυφθή(!!!).Η γενοκτονία όμως πρέπει να γίνη σιγά σιγά μη τυχόν και ερημωθή η γη και γεμίση με άγρια θηρία(!!!).
¨ου ζωγρήσατε απ΄αυτών πάν έμπνεον,αλλ΄ή αναθέματι αναθεματιείτε αυτούς,τον Χετταίον και Αμορραίον και Χαναναίον και Φερεζαίον και Ευαίον και Ιεβουσαίον και Γεργεσαίον,όν τρόπον ενετείλατο σοι Κύριος ο Θεός σου¨ (Δευτ.Κ΄16)
Να μην συλληφθή κανείς ζωντανός!!Σφάξτε ότι αναπνέει...λέγει Κύριος.
¨ότι πυρ εκκέκαυται εκ του θυμού μου, καυθήσεται έως Άδου κάτω,καταφάγεται γήν και τα γεννήματα αυτής,φλέξει θεμέλια όρεων.Συνάξω εις αυτούς κακά και τα βέλη μου συντελέσω εις αυτούς...οδόντας θηρίων απαποστελώ εις αυτούς μετά θυμού συρρόντων επί γήν¨ (Δευτ.ΛΒ΄22-25)
¨μεθύσω τα βέλη μου αφ΄αίματος και η μάχαιρά μου φάγεται κρέα,αφ΄αίματος τραυματιών και αιχμαλωσίας,από κεφαλής αρχοντών εχθρών¨ (Δευτ.ΛΒ΄42)
Τί να σχολιάση κανείς;
¨και εγεννήθησαν οι πεσόντες εν τη ημέρα εκείνη από ανδρός και έως γυναικός δώδεκα χιλιάδες,πάντας τους κατοικούντας Γαι πλην των κτηνών και των σκύλων...κατά πρόσταγμα Κυρίου.¨ (Ιησούς Ναυί Η΄25-27)
12.000 άνδρες και γυναίκες σκοτώνονται...κατα πρόσταγμα ΚΥΡΙΟΥ Γιαχβέ.
¨και Κύριος επέρριψεν αυτοίς λίθους χαλάζης εκ του ουρανού έως Αζηκά,και εγένοντο πλείους οι αποθανούντες διά τους λίθους της χαλάζης η ούς απέκτειναν οι υιοί Ισραήλ μαχαίρα εν τω πολέμω...και έστη ο ήλιος και η σελήνη εν στάσει,έως ημύνατο ο Θεός τους εχθρούς αυτών¨ (Ιησ.Ναυ.Ι΄11-13)
Εδώ ο Κύριος σκοτώνει περισσότερους δια λίθων χαλάζης απ΄όσους οι Εβραίοι δια της μαχαίρας.Πιο αποτελεσματικός ο Κύριος.....φυσιολογικό αλλοιώς τι Θεός θα ήτο!Επειδή όμως νυχτωνε και οι Εβραίοι δε θα έβλεπαν καλά για να τους σφάξουν όλους, ο Γιαχβέ σταμάτησε μέχρι και τον ήλιο και την σελήνη(!!!).
¨και πατάξεις τον Αμαλήκ και Ιερίμ...και εξολοθρεύσεις αυτόν και αναθεματιείς αυτόν και πάντα τα αυτού και ου φείση απ΄αυτού και αποκτενείς από ανδρός έως γυναικός και από νηπίου έως θηλάζοντος και από μόσχου έως προβάτου και από καμήλου έως όνου¨ (Βασιλειών Α.ΙΕ΄3)
Εξολόθρευσι πάντων,μηδέ εξαιρουμένων μόσχων,προβάτων,καμήλων και όνων....Ο Γιαχβέ διατάσσει μέχρι και την σφαγή ΝΗΠΙΩΝ και θηλαζόντων βρεφών(!!!)
Απάντηση:
Τα παραπάνω κείμενα, μπήκαν όλα μαζί, και θα απαντηθούν όλα μαζί, επειδή έχουν κοινό θέμα, στο οποίο οι ειδωλολάτρες κατηγορούν τον Θεό: Το ότι διέταξε τους Εβραίους να εξολοθρεύσουν τους λαούς της περιοχής εκείνης. Θεωρούν κακία του Θεού τις εξολοθρεύσεις αυτές, και τις παρουσιάζουν ως απόδειξη ότι ο Θεός είναι κακός (!!!)
Το ότι ο Θεός δημιούργησε όλο τον κόσμο, και όλη τη ζωή πάνω σε αυτόν, το ότι κάλεσε σε ύπαρξη όλες τις ψυχές που υπάρχουν οι ειδωλολάτρες το παραβλέπουν. Κολλάνε στο ότι ο Θεός αποφάσισε ότι κάποια έθνη θα ήταν καλύτερα να έπαυαν να υπάρχουν! Η εξολόθρευση χιλιάδων ανθρώπων ΕΠΕΙΔΗ ΑΜΑΡΤΗΣΑΝ, θεωρείται απόδειξη κακίας του Θεού. Η δημιουργία δισεκατομμυρίων ανθρώπων, και κάθε ζωής, (ακόμα και αυτών των ενόχων που εκτελέσθηκαν), η δημιουργία όλου του σύμπαντος, δεν είναι απόδειξη καλοσύνης και αγάπης; Γιατί μετρούν τόσο μεροληπτικά; Η τιμωρία των καταδίκων από τον νόμο είναι απόδειξη ότι η δικαιοσύνη των ανθρώπων είναι κακή; Τότε ας επαναστατήσουν κατά όλων των κυβερνήσεων, και ας καταλύσουν κάθε εξουσία με αναρχία οι Παγανιστές. Και ας μη τιμωρήσουν κανέναν εγκληματία και κανέναν δολοφόνο!
Μιλάω για δολοφονίες! Γιατί άραγε; Γιατί για δολοφόνους επρόκειτο! Τέτοιοι άνθρωποι ήταν οι Παγανιστές, για τους οποίους διέταξε ο Θεός να εξολοθρευθούν, χρησιμοποιώντας ως εκτελεστικά του όργανα, πότε κάποιον κατακλυσμό, πότε κάποια πύρινη καταστροφή όπως των Σοδόμων, και πότε αγγέλους ή ανθρώπους όπως το στρατό του Μωυσή. Εδώ δεν έχει σημασία το μέσο, αλλά η δίκαιη τιμωρία των ενόχων λαών. Ναι, ο Θεός αγαπάει τα πλάσματά του. Όμως και η καλοσύνη έχει τα όριά της όταν πρόκειται για διεστραμμένους.
Τι έκαναν άραγε αυτοί οι λαοί και ο Θεός διέταξε την εξόντωσή τους; (Γιατί αυτό δεν το διέταξε για όλους τους λαούς της περιοχής, αλλά για συγκεκριμένους ΜΟΝΟ). Ας δούμε λίγο τι έκαναν αυτοί οι λαοί, όπως αναγράφεται στην Παλαιά Διαθήκη πάλι, όμως οι Παγανιστές δεν τόλμησαν να το γράψουν στο κείμενό τους, ώστε να σκοτίσουν την αλήθεια. Λέει λοιπόν ο Θεός στον Ισραήλ για τα έθνη που τιμώρησε:
«πρόσεχε μήπως παγιδευτείς και ακολουθήσεις αυτούς, αφού εξολοθρευτούν από μπροστά σου. Και μήπως ερευνήσεις περί των θεών τους, λέγοντας: «πώς λάτρευαν τα έθνη αυτά τους θεούς τους; Έτσι θα κάνω κι εγώ». Δεν θα κάνεις έτσι στον Γιαχβέ τον Θεό σου, επειδή όλα όσα ο Γιαχβέ μισεί, έκαναν αυτοί στους θεούς τους. Επειδή και τους γιους τους και τις κόρες τους καίνε στη φωτιά προς τους θεούς τους». (Δευτερονόμιο 12/ιβ΄ 30,31).
Η ύπαρξη των εθνών αυτών, ήταν ανοιχτή πληγή για την ανθρωπότητα. Οι δαιμονικοί παγανιστικοί θεοί τους, διψούσαν για αίμα. Σε αυτούς θυσίαζαν και έκαιγαν τα παιδιά τους! Ένα διαρκές έγκλημα μπροστά στον Θεό, που έπρεπε κάποτε να τελειώσει, με τον αφανισμό αυτών των εθνών, και της μιαρής τους θρησκείας. Και έπρεπε να αφανισθούν τα έθνη αυτά, ώστε ούτε ενθύμηση να μην υπάρχει της βάρβαρης θρησκείας τους, ώστε να μην παρασυρθούν και οι νέοι πιστοί κάτοικοι της περιοχής. Μήπως νομίζετε ότι υπερβάλλει εδώ ο Θεός; Μήπως λέει παραμύθια η Παλαιά Διαθήκη για τις ανθρωποθυσίες των ειδωλολατρών; Ας το διασταυρώσουμε και από άλλες πηγές, να δούμε!
Ας δούμε για παράδειγμα, τι έκαναν οι ειδωλολάτρες πρόγονοί μας εδώ στην Ελλάδα, στο Λύκαιο όρος, στο βωμό του Δία στην Αρκαδία:
Πρώτος λοιπόν και αυτόχθων κατά τον ποιητή Άσιο (Σάμιος περί το 630 π.χ.) βασιλεύς των αρκάδων υπήρξεν ο Πελασγός - ".....αντίθεον δε Πελασγόν εν υψικόμοισι όρεσσι γαία μέλαιν' ανέδωκε ίνα θνητών γένος είη....". Διάδοχος και υιός του μυθικού Πελασγού και κορυφαίο πρόσωπο της Αρκαδικής γενεαλογίας και μυθογραφίας ο περιβόητος Λυκάων. Αλληλοσυγκρουόμενες είναι οι παραδώσεις για το πρόσωπο και τη δράση του Λυκάονος. Από την μία πλευρά παρουσιάζεται ως ο εισηγητής αποτρόπαιων ανθρωποθυσιών και ασεβών καταδολιεύσεων κατά του Διός. Κατά τον Παυσανία "Λυκάων επί τον βωμόν του Λυκαίου Διός βρέφος ήνεγκεν ανθρώπου και έθυσε το βρέφος και έσπειρε επί του βωμού το αίμα, και αυτόν αυτίκα επί τη θυσία γενέσθαι λύκον φασίν αντί ανθρώπου".
". Η μεταγενεστέρα παράδοσις αποδίδει στον Λυκάονα και τον οίκο του μέγιστα ανοσιουργήματα. Καθώς τους επισκέφθη ο Ζευς σε ενδεή (πενιχρα) εμφάνιση του παρέθεσαν γεύμα τα εντόσθια ενός σφαγμένου παιδιού αναμεμιγμένα με το κρέας της θυσίας κατά ανάλογα ανοσιουργήματα του Ταντάλου και των Θυέστιων δείπνων.
Αποτροπιασμένος ο Ζευς ανατρέπει την Τράπεζαν (εξ ου έκτοτε καλείται η θεσις Τραπεζούς) και φονεύει τον Λυκάονα και όλους τους υιούς του (50 τον αριθμό) μέχρι του νεότατου (ή του πρωτότοκου) Νύκτιμου, του οποίου εφείσθη κατά παράκλησιν της Γης. Κατά την βασιλείαν του τελευταίου επισυνέβη όμως ο Κατακλυσμός του Δευκαλίωνος για να εξαφανισθεί το ανόσιο γένος των ανθρώπων. (Απολλόδωρος, 3, 97,κε). Κατά τον Οβίδιον (Μεταμορφώσεις 1, 163 κε, 211 κε) ο Ζευς εμφανίζεται στην Αρκαδία ως θεός. Αλλά ο Λυκάων αμφισβητεί την θεϊκή του υπόσταση και μετά από μία αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας του, του παραθέτει τα προμνησθέντα ανάμικτα δείπνα. κατά τον Ερατοσθένη Καταστερισμοί, 8) ο Λυκάων έσφαξε τον εγκονόν του Αρκάδα. Ο Ζευς τον επανασυγκολά και τον μετατρέπει σε αστερισμό (Αρκτούρος)...
(Εδώ κάνω μια παρένθεση, για να παρατηρήσω, ότι δεν ενοχλεί τους Παγανιστές το ότι ο Δίας κατά την ειδωλολατρική μυθολογία σκότωσε τόσο κόσμο, και ότι έφερε τον Κατακλυσμό για τιμωρία τους. Όταν τιμωρεί ο Δίας, είναι δίκαιο. Όταν τιμωρεί ο Γιαχβέ, είναι κακός!) Όμως συνεχίζω:
.. Οι σύγχρονοι μελετητές συνδέουν την Παράδοση του Λυκάονα με τις τελούμενες εις το Λύκαιον όρος ανθρωποθυσίες οι οποίες εγίνοντο εκεί ακόμη και κατά τον 4ο αιώνα π.χ. όπως προκύπτει από το σχετικό χωρίον της Πολιτείας του Πλάτωνος (Πολιτεία, 8,5 6 5d και Μίνως σ. 315κε). Για μας, λέει ο Πλάτων, οι ανθρωποθυσίες όχι μόνον δεν είναι Νόμος αλλά και ασέβεια. για τους Καρχηδόνιους αντίθετα, είναι μια ιερά συνήθεια και σ' αυτούς, όπως αναμφίβολα ήδη σου ανεφέρθη, μερικές φορές κάποιος πατέρας θυσιάζει τα παιδιά του στον Κρόνο.
Ως εκ τούτου συμπεραίνουμε ότι μόνον οι βάρβαροι έχουν τόσο διαφορετικούς νόμους από τους δικούς μας. Στις γιορτές του Λυκαίου, όπως και στους απόγονους του Αθαμαντα, οι Έλληνες κάνουν τις ίδιες ανθρωποθυσίες. Ανάλογα γράφει και ο Θεόφραστος, όπως προκύπτει από το χωρίον του Πορφυρίου, Νεοπλατωνικού φιλοσόφου εκ Τύρου, του 3ου αιώνα μ.χ. στο έργο του Περί Αποχής των εμψύχων. "Αφ' ου μέχρι του νυν ουκ εν Αρκαδία μόνον τοις Λυκαίοις, ούδ' εν Καρχηδόνι τω Κρονω, κοινή πάντες ανθρωποθυτούσι, αλλά κατά περίοδον της του νομιμου χάριν μνήμης εμφύλιον αεί αίμα φαίνουσιν προς τους βωμούς, καίπερ τοις παρ' αυτοίς οσίας εξειγούσης των Ιερών, τοις περιρραντηρίοις κηρύγματι, ει τις αίματος ανθρωπείου μεταίτιος".
Οι Θυσίες αυτές συνέχισαν να τελούνται ακόμη και κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους, αν κρίνουμε από την ακόλουθη παρατήρηση του Παυσανία. "Επί τούτου του βωμού τω Λυκαίω Διί θύουσιν εν απορρήτω πολυπραγμονήσαι δε ου μοι τα ες την θυσίαν ηδύ ην, εχέτω δε ως έχει και ως έσχεν εξ αρχής". (8,38,7).
Αν ο Ελληνικός, που θεωρείται ως ο ευγενέστερος ειδωλολατρικός πολιτισμός, έκανε τέτοιες βαρβαρότητες, και ο Θεός συνέχισε να ανέχεται την ύπαρξή του, φανταστείτε τι έκαναν οι λαοί εκείνοι τους οποίους ο Θεός διέταξε να εξολοθρευτούν! Όμως αυτές οι βαρβαρότητες, δεν ενόχλησαν τους Νεοειδωλολάτρες, ούτε οι ανθρωποθυσίες των Ελλήνων, ούτε των Χαναναίων. Τους ενόχλησε που ο Θεός διέταξε την εξολόθρευση των σιχαμερών αυτών εθνών!
Τι άλλο έκαναν τα έθνη εκείνα; Λέει Ο Γιαχβέ στους Ισραηλίτες στο Λευϊτικό 18/ιη΄ 1-30:
«… δεν θα πράξετε κατά τις πράξεις της γης Χαναάν που θα σας φέρω… Κανείς σας δεν θα γυμνώσει συγγενή του. Δεν θα αποκαλύψεις τη γύμνωση της μητέρας σου ή του πατέρα σου, ή αδελφής σου… και με τη γυναίκα του πλησίον σου δεν θα συνουσιασθείς για να μολυνθείς με αυτή… και δεν θα θυσιάσεις στον Μολώχ τα παιδιά σου. Και με άνδρα δεν θα συνουσιασθεί άνδρας. Είναι σιχαμερό. Ούτε θα συνουσιασθείς με ζώο για να μολυνθείς με αυτό, ούτε γυναίκα θα σταθεί μπροστά σε κτήνος για να βατευθεί…
Μη μολύνεστε σε τίποτα από αυτά. Επειδή σε όλα αυτά μολύνθηκαν τα έθνη που διώχνω από μπροστά σας. Και μολύνθηκε η γη. ΓΙ ΑΥΤΟ ανταποδίδω την ανομία της γης αυτής πάνω της, και η γη θα ξεράσει τους κατοίκους της. Εσείς λοιπόν θα φυλάξετε τα προστάγματά μου και τις κρίσεις μου, και δεν θα κάνετε τίποτα από όλα τα σιχαμερά αυτά… επειδή όλα αυτά τα σιχαμερά έκαναν οι άνθρωποι της γης αυτής πριν από εσάς, και μολύνθηκε η γη. Για να μη σας ξεράσει κι εσάς η γη όταν την μολύνετε, όπως ξέρασε τα έθνη πριν από εσάς…»
Λέτε να είναι υπερβολές και αυτά; Για να δούμε τι έκαναν και σε αυτό τον τομέα οι αρχαίοι Έλληνες, που θεωρούνται ως οι ευγενέστεροι από τους ειδωλολάτρες! Θυμηθείτε τον Δία, που ήταν αιμομίκτης με τη μητέρα του, την κόρη του, την αδελφή του, μάλιστα έχοντας και μορφή ζώου μερικές φορές, π.χ. κύκνου, ταύρου, φιδιού. Δηλαδή τόση διαστροφή, που συνδυάζει ταυτόχρονα αιμομιξία και κτηνοβασία! Ήταν παιδεραστής και ομοφυλόφιλος, όπως διδάσκει η περιπέτειά του με τον Γανυμίδη, και ταυτόχρονα ήταν μοιχός!
Αν αυτά τα έκανε ο ανώτερος των δαιμονικών θεών των αρχαίων Ελλήνων, σκεφθείτε τι έκαναν οι υπόλοιποι, θεοί τους, και ΤΙ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΕΔΙΝΕ ένας τέτοιος διαστροφικός θεός στους ανθρώπους! Σκεφθείτε τι έκφυλη κοινωνία ήταν αυτή που πίστευε και λάτρευε (και μάλιστα με ανθρωποθυσίες και κανιβαλισμό) έναν τέτοιο θεό! Σκεφθείτε τα όργια «ιερής πορνείας» στους ναούς της Αφροδίτης! Σκεφθείτε τον Πάνα ως παράδειγμα ηθικής, να συνουσιάζεται με κατσίκες, όπως τον έχει αποτυπώσει γλαφυρά η αρχαιοελληνική τέχνη! Σκεφθείτε τον θεό – πέος των αρχαίων Ελλήνων τον Τύχωνα, και θα καταλάβετε! Αν ο Θεός άφησε τους ευγενέστερους από τα ειδωλολατρικά αυτά έθνη, τους Έλληνες, φανταστείτε τι έκαναν εκείνοι οι λαοί στη Χαναάν για να διατάξει την εξόντωσή τους!
Όμως παραμένει ένα τελευταίο σημείο στο οποίο οφείλουμε να απαντήσουμε: Βεβαίως, όλοι αυτοί οι λαοί ήταν δίκαιο να εξοντωθούν. Όμως τα παιδιά τους τι έφταιγαν; Γιατί διατάχθηκε και η δική τους εξόντωση από τον Θεό; Σε αυτό θα απαντήσω τώρα.
Κατ’ αρχήν πρέπει να πούμε, ότι ο Δημιουργός και συντηρητής της ζωής, έχει κάθε εξουσία στη ζωή των πλασμάτων Του. Γιατί είναι ο μοναδικός που μπορεί και ΝΑ ΤΑ ΑΝΑΣΤΗΣΕΙ. Και πράγματι, ποτέ δεν κάνει κάτι εις βάρος των πλασμάτων Του. Ίσως κάτι να φαίνεται κακό σε εμάς προσωρινά, λόγω της περιορισμένης οπτικής μας, στη ζωή αυτή. Όμως αν βλέπαμε τι συμβαίνει μετά το θάνατο, και αν γνωρίζαμε τι θα συμβεί στον μέλλοντα αιώνα, θα κατανοούσαμε και τις βαθύτερες αιτίες μιας παράξενης για εμάς απόφασης, ή μιας εντολής εκτέλεσης που σπανιότατα δόθηκε από τον θεό για κάποιους λόγους, σε ανθρώπους ή αγγέλους.
Δεύτερον, πρέπει να πούμε, ότι το τι είναι καλό και τι είναι κακό, ΔΕΝ ΕΞΑΡΤΑΤΑΙ ΑΠΟ ΗΘΙΚΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ, γιατί ο Θεός δεν περιορίζεται από κανέναν νόμο. Διατηρεί την ελευθερία Του ΝΑ ΑΥΘΑΙΡΕΤΕΙ, και να μη δεσμεύεται από κάθε κανόνα ηθικιστικό.
Βεβαίως πάντα ενεργεί με γνώμονα την Αγάπη Του, που είναι αποτέλεσμα βούλησης, και όχι υποχρέωσής του. Και το αποτέλεσμα αποβαίνει προς όφελος της κτίσης Του και των πλασμάτων Του, όχι για την προσωρινή ζωή, αλλά με γνώμονα την αιώνια ζωή.
Με δεδομένο ότι ο Θεός είναι καλός, (το καλύτερο ον που υπάρχει καθώς «είναι αγάπη»), δεν μπορούμε να του αποδώσουμε οτιδήποτε κακό.
Σύμφωνα λοιπόν με τον Ιησού, «ούτε ένα σπουργίτι δεν πέφτει χωρίς το θέλημά Του», και «ακόμα και οι τρίχες των μαλλιών μας είναι αριθμημένες». Τι σημαίνει αυτό; Φυσικά ότι και κάθε «κακό» συμβαίνει με τη δική Του ανοχή!
Μήπως λοιπόν μπορούμε να Του αποδώσουμε όλες τις ευθύνες για τη δυστυχία του κόσμου;
Εξαρτάται πώς θα το δει ο καθένας. Ένας άπιστος, ή κάποιος με νοοτροπία «δούλου», θα πει: «Βεβαίως, ο Θεός αν μπορεί και δεν κάνει κάτι για όλα αυτά, είναι υπεύθυνος». Κάποιοι «δούλοι», θα πουν: «Εφ’ όσον έχει εξουσία στη ζωή μας, και εφ’ όσον Αυτός μας την έδωσε, έχει κάθε εξουσία να την αφαιρέσει. Και πολύ περισσότερο, έχει την εξουσία να την επαναφέρει».
Ειδικά αυτός ο τελευταίος ισχυρισμός, θυμίζει «κατευνασμό» ενός επικίνδυνου Θεού. Τον δικαιολογούμε, όχι επειδή είμαστε πεπεισμένοι ότι δεν φταίει, αλλά επειδή έτσι τον κατευνάζουμε, μην οργιστεί εναντίον μας!
Κάποιος που τον βλέπει ως Πατέρα, θα πει: «Αν επιτρέπει κάποια δυστυχία, κάποιο λόγο θα έχει. Γιατί ποιος γνωρίζει τι ανταμοιβή ετοιμάζει στον δυστυχή που βασανίζεται; Και ποιος γνωρίζει τι καλό θα προκύψει στο μέλλον για ψυχές άλλων, από αυτό το φαινομενικό κακό;»
Δεν γνωρίζω (ως μισθωτός) τι άλλο θα μπορούσε να πει κάποιο πραγματικό «παιδί Του». Όμως, παρά το ότι τον βλέπω ως την «προσωποποιημένη αγάπη», θέτω τη δική μου ερώτηση, (και τα παραπάνω τα έγραψα για να φτάσω στην ερώτηση αυτή):
Τι θα πούμε για τις περιπτώσεις εκείνες, όπου ο ίδιος διέταξε να γίνουν γενοκτονίες ολόκληρες; Όπου είπε: «Γέρους, νέους και παιδιά, πατάξατε μέχρι εξαλείψεως, και ας μη φεισθεί ο οφθαλμός σας»; Εδώ η περίπτωση διαφέρει! Δεν έχουμε εδώ έναν Θεό που επιτρέπει, αλλά έναν Θεού που σαφώς προκαλεί το θάνατο κάποιων!
Θα μου πεις, οι λαοί αυτοί ήταν διεφθαρμένοι. Δεν υπήρχαν άραγε καλοί άνθρωποι στους λαούς που σφάχτηκαν; Μα μόνο τα παιδιά αν σκεφτούμε, φτάνει!
Τι συμβαίνει όταν πεθαίνει ένας καλός άνθρωπος; Δεν τον αγκαλιάζει ο Θεός της αγάπης; Δεν τον παρηγορεί, και δεν τον ανταμοίβει για τις θλίψεις που πέρασε στη ζωή του; Αν κάποιος από εμάς προκαλέσει κακό σε κάποιον, δεν σπεύδει να τον αποζημιώσει, ακόμα και αν αυτός είναι κακός; Και αν είναι δυνατόν στο πολλαπλάσιο! Πόσο μάλλον ο Θεός της αγάπης! Μπορείς να φανταστείς, τι μισθό έλαβαν οι άνθρωποι αυτοί, από Αυτόν που ταϊζει ακόμα και τα πουλάκια;
Επιπλέον, είναι χρήσιμο εδώ να θυμηθούμε, ότι με την ανάστασή του ο Κύριος, ελευθέρωσε και ανέβασε στον Παράδεισο των ψυχών, ΟΛΟΥΣ του κατοίκους του Άδη, ακόμα και αυτούς που σκοτώθηκαν για τις αμαρτίες τους στα Σόδομα! Όλα όσα τους συνέβησαν στη ζωή τους, ακόμα και στον Άδη, ήταν μέρος της παιδείας του Θεού, που τους έφερε στη σωτηρία τους.
Πιο πρακτικά τώρα: Γιατί γενοκτονία; Μα γιατί νομίζω ότι είναι η πιο μικρή θλίψη! Πόσο κρατάει η θλίψη σε μια γενοκτονία; Από ώρες, ως ημέρες. Μετά, ούτε γέροντες κλαίνε τα παιδιά τους, ούτε παιδιά ζητούν τη μητέρα τους, ούτε γυναίκες κλαίνε τους άντρες τους. Ούτε σκλαβιά, ούτε βασανισμός, ούτε φυλακή. Μόνο η αγωνία του θανάτου ως το θάνατο! Και μετά το θάνατο, ένας Θεός – Αγάπη που θα απαλύνει τις πληγές των σφαγμένων ψυχών. Και ποιων ψυχών; Αυτών που πέθαναν για τη δική Του εντολή! Αυτών που πέθαναν δηλαδή ως μάρτυρες!
Και ποια είναι η διαφορά να επιτρέψεις σε κάποιον να βασανιστεί και να πεθάνει, από το να διατάξεις εσύ ο ίδιος την εκτέλεσή του (αν είσαι Θεός), όσο το δυνατόν ανώδυνα; Νομίζω ότι είναι μόνο θεωρητική, αν και η δεύτερη περίπτωση είναι πιο φιλεύσπλαχνη. Και αν λογαριάσουμε τώρα το τι ο Θεός ΧΡΩΣΤΑΕΙ στον έναν και τι στον άλλον, θα δούμε ότι περισσότερα έχει να λάβει ο εκτελεσθείς, από τον αποθανόντα με φυσικά αίτια.
Ας ζυγίσουμε τώρα τη δυστυχία ενός ανθρώπου, τις λίγες ώρες πριν εκτελεσθεί, ή τις λίγες ημέρες της πολιορκίας της πόλης του, με μια αιωνιότητα ανταμοιβής από έναν Θεό αγάπης! Νομίζω η διαφορά είναι ασύγκριτη!
Τελικά το πρόβλημα δεν υπάρχει στο αν ο Θεός διέταξε την εκτέλεση κάποιων (έστω επειδή οι ανομίες του λαού τους «έφτασαν στο πλήρες»). Το πρόβλημα είναι στη δική μας απιστία, στη δική μας δουλικότητα. Γιατί βλέπουμε ως το θάνατο. Όχι μετά. Και κρίνουμε με λειψά στοιχεία. Και δεν σκεφτόμαστε απλά: αν εγώ το κάθαρμα, προκαλώ το κακό κάποιου, και σπεύδω να επανορθώσω, τι κάνει άραγε ο Θεός – Αγάπη;»
Ο Θεός δεν μισεί τον άνθρωπο αλλά την αμαρτία. Η Αμαρτία είναι σαν ένα σάπιο πλοίο. Ο Θεός μας λέει: "Φύγετε από αυτό και πηγαίνετε στο δίπλα (της Αρετής) γιατί αυτό πρέπει να το βουλιάξω, για να μην καταστρέψει / μολύνει την κτίση. Εμείς όμως παραμένουμε επάνω πεισματικά, από εγωισμό. Συνεχίζει να μας παρακαλάει για πολύ καιρό. Κάποια στιγμή αναγκάζεται να το καταστρέψει, και μαζί με αυτό καταστρεφόμαστε και εμείς μαζί (προς λύπη του Θεού).
Άλλωστε στη Παλαιά Διαθήκη ο Κύριος κάπου λέει "Γιατί αμαρτάνετε; Δεν γνωρίζετε πως δεν μου αρέσει να σας βλέπω να πεθαίνετε; Δεν ξέρετε πως ο μισθός της αμαρτίας είναι ο θάνατος;". (ελεύθερη απόδοση από μνήμης). Έτσι καταλαβαίνουμε πως στόχος του Θεού είναι η εξάλειψη της αμαρτίας. Το πρόβλημα είναι πως εμείς δεν θέλουμε. Ο Θεός καταστρέφει την Αμαρτία και αυτό από αγάπη. Γιατί αν δεν την καταστρέψει θα αποσυντεθεί η κτίση...
Αυτή η αποσύνθεση της κτίσεως, είναι το τελικό «κλειδί» για να καταλάβουμε. Όλα όσα κάνουμε, έχουν επιπτώσεις σε ολόκληρη την κτίση. Με την αμαρτία μας, προκαλούμε τη φθορά της, ενώ με την αγιότητα, την αφθαρτοποίησή της. Ο Θεός μερικές φορές, ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ ΣΤΙΣ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΩΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΣ ΜΑΣ, αναγκάζεται ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΩΝ ΥΠΟΛΟΙΠΩΝ να διατάξει κάτι τέτοιο, ώστε να μην προκληθεί μεγαλύτερο και αιώνιο κακό σε όλους. Πάντα όμως, περιμένει τις ψυχές αυτών που σφάχτηκαν, να τις γιατρέψει και να τις σώσει.
Τον καιρό εκείνο δεν υπήρχε το Άγιο Πνεύμα μέσα στους πιστούς. Δεν υπήρχαν οι άγιοι που σήμερα με τις προσευχές τους συντηρούν τον κόσμο. Και μερικές φορές ήταν ανάγκη να σταματήσει εκεί η κακία, όχι μόνο για χάρη της κτίσης, αλλά και των ιδίων που αμάρταναν, που θα έφταναν σε μεγαλύτερη κακία.
