Κατεβαίνοντας την ποταμιά του Βόθωνα, του μεσαιωνικού χωριού στο κέντρο της Σαντορίνης, συναντάμε στα αριστερά ένα κάθετο πολύ ψηλό πρανές από ηφαιστειακή τέφρα που το έχει κόψει σαν μαχαίρι το πέρασμα του νερού εδώ και αιώνες. Μέσα στην άσπα (το ηφαιστεικό υλικό) έχουν σκαφτεί μερικά από τα πιό ενδιαφέροντα σπίτια του χωριού που γύρω στα 1800 παρήγε καλό κρασί, όπως και το υπόλοιπο νησί. Στον Βόθωνα υπήρχαν 4 μεγάλες κάναβες (βιοτεχνικοί μεγάλοι χώροι παραγωγής κρασιού) οι τρείς εκ των οποίων ανήκαν στην οικογένεια Μπελλώνια. Μιά τουλάχιστον από τις κάναβες διατηρείται ακόμα σε καλή κατάσταση και είναι στις προθέσεις της οικογένειας να την αποκαταστήσει.Δίπλα στον χώρο εργασίας υπήρχε η οικία των ιδιοκτητών και οι χώροι ενδιάιτησης και ανάπαυσης των 40 και πλέον εργατών που εργαζόντουσαν στην παραγωγή του κρασιού. Η εργοδοσία της εποχής είχε φροντίσει να έχει ένα μαγερειό με μια μόνιμη μαγέιρισσα η οποία κάθε μέρα έφτιαχνε φαγητό για 40 άτομα. Στον ίδιο χώρο υπήρχε και μια μακρόστενη -μοναστηριακού ύφους- τραπεζαρία. Σε παρακείμενο χώρο έιχε δημιουργηθεί ένας χώρος ανάπαυσης του προσωπικού. Σήμερα, 150 χρόνια μετά, οι χώροι αυτοί διατηρούνται ζωντανοί και σχεδόν αναλλοίωτοι.
Η οικογένεια Μπελλώνια συνεχίζει να τους έχει και οι σημερινοί τους ιδιοκτήτες, η κ. Ρούλα Μπελλώνια και ο γυιός της Λουκάς, αποφάσισαν να τους κρατήσουν σαν ένα κομμάτι της οικογενειακής και τοπικής ιστορίας, κάνοντάς τους ταυτόχρονα λειτουργικούς για τις σημερινές ανάγκες. Το παλιό μαγερειό παραμένει και σήμερα σχεδόν ώς είχε. Μπαίνοντας στη μακρόστενη κάναβα από την πλευρά της αυλής ο επισκέπτης έρχεται αντιμέτωπος με το μακρύ τραπέζι (που είναι καινούργιο αλλά φτιάχτηκε σαν το παλιό) και τις πολλές πολυθρόνες (του σκηνοθέτη) κι απο τις δυό του πλευρές.
Στο βάθος μια κρεβατοκάμαρα χωρίζεται από τον υπόλοιπο χώρο με ένα χαμηλό τοιχείο. Στην πίσω πλευρά υπάρχει το μπάνιο, ενώ μπροστά από το τοιχείο και προς την είσοδο έχουν τοποθετηθέι δυό ντιβάνια σε γωνιακή διάταξη που χρησιμοποιούνται και σαν καθιστικό.Απέναντί τους μια παλιά κασέλλα και δυό παλιές πολυθρόνες που έχουν συντηρηθεί. Δεξιά της εισόδου υπάρχει ένα πολύ παλιό τραπέζι με τις φινιρισμένες με δέρμα καρέκλες του που έχει επίσης συντηρηθεί. Η αυλή, που είναι λίγο πιό χαμηλά από την παλιά ρεματιά η οποία σήμερα είναι και δρόμος εκτείνεται σε αρκετά μέτρα και είναι καλυμμένη με τσιμεντοκονία. Μια κόκκινη μεγάλη πόρτα με τέσσερα κυκλικά σκαλοπάτια οδηγεί στον χώρο που είναι διακοσμημένος με παλιά πιθάρια και μέσα του βρίσκονται ακόμα το παλιό πηγάδι και οι φούρνοι που εχρησιμοποιούντο από πολύ παλιά για την παρασκευή ψωμιού και φαγητού. Τα ρόζ και κόκκινα χρώματα δεν προέκυψαν τυχαία, πρόκειται για συγκεκριμένα κόκκκινα και ρόζ που παράγουν τα σταφύλια, ο μούστος και το κρασί της Σαντορίνης. Χρώματα που υπάρχουν εδώ, εδώ κι αιώνες. Είτε στις μνήμες, είτε διαποτισμένα ακόμη και σήμερα στούς παλιούς τοίχους.
δείτε περισσότερες φωτογραφίες εδώ
