Γράφει ο Κλέαρχος
Είχα εκφράσει την επιθυμία μου να φωτογραφήσω τον τρόπο με τον οποίο φτιάχνουν τα Μελιτίνια, το γνωστό Πασχαλινό γλύκυσμα της Σαντορίνης... Έτσι, με κάλεσε η κυρία Άννα από το Ακρωτήρι στο σπίτι της...
Το μελιτίνι αποτελείται από δύο πράγματα
Την ζύμη και την γέμιση. Για την ζύμη χρειάζεστε αλεύρι για όλες τις χρήσεις (750 γραμμάρια), ελαιόλαδο (ένα ρακοπότηρο), και μαστίχα Χίου. Τα υλικά αυτά τα ανακατεύουμε με χλιαρό νερό. Την ζύμη που θα προκύψει την απλώνουμε μέχρι να γίνει πολύ λεπτή. Προσέχουμε, βέβαια, να είναι ομοιόμορφη...
Με μία φόρμα κόβουμε στρογγυλά κομμάτια ζύμης...
Για την γέμιση χρειαζόμαστε ανθότυρο (1 κιλό), ζάχαρη άχνη (1 κιλό), μπέικιν πάουντερ (2 κουταλάκια), σόδα (½ κουταλάκι), αυγά (4), σιμιγδάλι (6 κουταλιές της σούπας), αλεύρι για όλες τις χρήσεις (6 κουταλιές της σούπας), μαστίχα σκόνη (2 κουταλάκια), και βανίλια (1). Αρχικά, χτυπάμε καλά στο μίξερ το τυρί και ύστερα προσθέτουμε την ζάχαρη. Στη συνέχεια προσθέτουμε τα αυγά και μετά τα υπόλοιπα υλικά και τα χτυπάμε στο μίξερ μέχρι η γέμιση να γίνει παχύρρευστη.
Υπάρχουν και διάφορες παραλλαγές στην συνταγή, όπως, για παράδειγμα, προσθήκη λίγου ούζου στην ζύμη ή βούτυρο αντί για ελαιόλαδο...
Όταν μου είχαν πει πρώτη φορά ότι το σημαντικό στο μελιτίνι είναι το "τσίμπημα", δεν φανταζόμουν ότι πραγματικά τσιμπάνε τα μελιτίνια! Κι όμως... Και μάλιστα όσα περισσότερα τα τσιμπήματα τόσο πιο μαστόρισσα η μαγείρισσα! Στην φωτογραφία η Μαρία, η μικρότερη κόρη της κυρίας Άννας "τσιμπάει" ένα μελιτίνι...
Η Κατερίνα, η μεγαλύτερη κόρη της κυρίας Άννας τσιμπάει μελιτίνια...
Σε αυτό το μελιτίνι μετρήσαμε 43 τσιμπήματα...
Δεν ξέρω από που προέρχεται το όνομα "μελιτίνι", πάντως στην αρχαιότητα "μελίτινος" ήταν αυτός που ήταν φτιαγμένος από μέλι ή γλυκός σας μέλι...
Ο στόχος ήταν τα 250 μελιτίνια...
Έτοιμα για τον φούρνο... Η γεύση ήταν εκπληκτική!