Ο Ουμπέρτο Έκο έχει γράψει ότι «μια χώρα ανήκει σ’ αυτόν που ελέγχει τα Μέσα Ενημέρωσης».
Τα ΜΜΕ, ως οι μεγάλες προπαγανδιστικές βιομηχανίες του καθεστώτος, αποτυπώνουν όλα τα κοινωνικά, πολιτικά, ηθικά και ψυχολογικά χαρακτηριστικά του καθεστώτος, με τον πλέον σαφή και κατηγορηματικό τρόπο.
Τα ΜΜΕ είναι καθρέπτης: Σε αυτά καταγράφεται η πιο ακριβής και ζωντανή εικόνα του καθεστώτος.
Το σπουδαιότερο: Δεν προαπαιτείται βαθιά θεωρητική και πολιτική γνώση για να διαβάσεις αυτήν την καθεστωτική εικόνα.
Το μόνο εφόδιο που απαιτείται (σπανίζει και αυτό σήμερα) είναι η απλή, απροκατάληπτη παρατήρηση: Δηλαδή, να μη φοράς παρωπίδες και να μη διακατέχεσαι από τις ποικίλες και πολύχρωμες αγκυλώσεις των ιδεολογημάτων, δηλαδή των προκαταλήψεων και των κούφιων κομματικών σοφισμάτων.
Σήμερα, ιδιαίτερα, είναι τόσο βαθιά η σήψη και η αποσύνθεση του καθεστώτος που «αναβλύζει», σαν χείμαρρος, στην «εικόνα» των ΜΜΕ. Σ’ αυτήν την «εικόνα» απαστράπτει η ακραία παρασιτική εκβλάστηση των ιερατείων της οικονομικής και πολιτικής εξουσίας: Ο αντικοινωνικός παρασιτισμός της πολιτικής, δημοσιογραφικής και «ιδεολογικής» αλητείας του συστήματος.
Η «εικόνα», συνεπώς, των ΜΜΕ καταγράφει αλάθευτα και πολύ ευδιάκριτα το «στίγμα» και το «όνειδος» της καθεστωτικής εξουσίας. Μια «εικόνα» που σου φέρνει στο μυαλό, κατά δραματικό τρόπο, το βιβλίο του Καίσλερ, «Το Μηδέν και το Άπειρο»: Τη μετάλλαξη και την ομοιότητα των γουρουνιών της εξουσίας.
Το καταλυτικά κυρίαρχο στοιχείο αυτής της «ομοιότητας των γουρουνιών» είναι η μεταλλαγμένη «αριστερά» σε όλες τις ποικιλίες της και αποχρώσεις της.
Αυτό το καθεστώς της μεταλλαγμένης «αριστεράς» είναι που κατακλύζει, σαν νεροποντή, τα ΜΜΕ.
Πιο απλά: Η πλέον μοχθηρή, σήμερα, γκριμάτσα της καπιταλιστικής σήψης και βαρβαρότητας, η οποία αποτυπώνεται ανάγλυφα, αλλά και σε μορφές παράκρουσης στα ΜΜΕ, είναι η μεταλλαγμένη «αριστερά».
Όλοι αυτοί οι «πρώην» σοσιαλδημοκράτες» και κομμουνιστές, αλλά και «αριστεριστές», αποτελούν, σήμερα, τα λυσσασμένα σκυλιά του καθεστώτος και των διεθνών μαφιών του χρήματος, δηλαδή το ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ της Νέας Τάξης…
Οι μεγάλοι σταρ της δημοσιογραφίας, έντυπης και ηλεκτρονικής, είναι αυτά τα μεταλλαγμένα «αριστερά» παράσιτα. Αποτελούν, κατά τρόπο γλοιωδέστατο, αλλά και με «παχυλά» αργύρια, τους μπράβους και τους ρουφιάνους του καθεστώτος, αλλά και τους «παραγωγούς» της ΑΠΑΤΗΣ, της ΨΕΥΤΙΑΣ και όλων των υποπροϊόντων της καθεστωτικής σήψης και διαστροφής…
Τα φανταχτερά είδωλα αυτής της βαρβαρότητας και καθεστωτικής φρενοβλάβειας είναι αυτοί οι μεταλλαγμένοι «αριστεροί»: Λαζόπουλοι, Τριανταφυλλόπουλοι, Πρετεντέρηδες, Τσίμηδες, «στην υγειά σας κρόιδα», Κούλουγλου, Χαρδαβέλλες, Τρέμη, Στάη… για να περιοριστούμε μόνο σε ένα ελάχιστο αριθμό…
ΟΛΟ το δημοσιογραφικό στερέωμα (η εικόνα του καθεστώτος) είναι πνιγμένο από αυτά τα μεταλλαγμένα παράσιτα της «αριστεράς».
Οι πλέον γλοιώδεις είναι αυτοί που ήταν και οι πλέον «αριστεροί» στο παρελθόν. Πάρτε για παράδειγμα τον Τσίμα και τον Παπαδόπουλο του «στην υγειά μας κορόιδα»…
Ιδιαίτερα αυτή η «ψυχαγωγική» εκπομπή του Σπύρου Παπαδόπουλου (του πρώην Μαοϊκού), αποτελεί ένα «προφασιστικό σκηνικό» του εμπορικού τελετουργικού καθεστωτικού θεάματος: Απονευρώνει, αποξηραίνει, εκχυδαΐζει και πολτοποιεί τους χυμούς των καλλιτεχνικών δημιουργημάτων…
Σε αυτήν την εκπομπή οι αγωνιστικές μνήμες κάθε ιστορικής περιόδου που εκφράστηκαν και αποτυπώθηκαν στα μεγάλα ποιητικά και μουσικά έργα τα οποία διώχτηκαν αγρίως από το καθεστώς της εποχής τους, έχουν ΙΣΟΠΕΔΩΘΕΙ, έχουν ΜΕΤΑΛΛΑΧΤΕΙ και ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΕΙ στο εμπορικό ψυχαγωγικό προϊόν και το τελετουργικό θέαμα του καθεστώτος, του νεοταξικού καθεστώτος.
Έχουν γίνει ένας εμπορικός πολτός, όχι μόνο ανώδυνος για τις εξουσίες εναντίον των οποίων γεννήθηκαν, αλλά και ΕΠΕΝΔΥΣΗ θωράκισης των νέων, ιμπεριαλιστικών εξουσιών: Της Νέας Τάξης…
Μέσα σε αυτό το εμπορικό, τηλεοπτικό σώου της καθεστωτικής ψυχαγωγίας οι αποξηραμένοι χυμοί των καλλιτεχνικών δημιουργημάτων ανακατεύονται, σαν σκορδαλιά, με τα παρασιτικά ρετάλια και κουρέλια των μεταλλαγμένων «αριστερών», με «γαρνιτούρα» τις πολύχρωμες «γλάστρες» των καθεστωτικών σκυβάλων: Και αυτές με «αριστερό», κατά κανόνα, χρώμα…
Η «ψυχαγωγική» αυτή εκπομπή αναδίδει, με τον πλέον χυδαίο και αποκρουστικό τρόπο, την κυρίαρχη καθεστωτική ψυχολογία της εποχής μας: την «αριστερή» καθεστωτική «λέπρα» που κυβερνά παρασιτικά…
Το ίδιο αντανακλάται και στα άπειρα, εμετικά σήριαλ: Και εδώ κυριαρχεί ολοκληρωτικά ο αγοραίος «πολιτισμός» των παρασίτων της μεταλλαγμένης «αριστερής» καμαρίλας…
Ένας «πολιτισμός» με κύριο χαρακτηριστικό του το γκρίζο: Ηθική αμεριμνησία, ναρκισσιστική αυτό-ικανοποίηση και χυδαία ευχαρίστηση.
Η εικόνα των ΜΜΕ και ιδιαίτερα αυτών των «ψυχαγωγικών» εκπομπών, είναι καταλυτική. Το «συμπόσιο» της «αριστερής», παρασιτικής κραιπάλης: Η «ευθυμία» ενός κόσμου της μεταλλαγμένης «αριστεράς», πολιτικά, πνευματικά και ηθικά ευνουχισμένου, με μια ψυχολογία καλοαναθρεμμένης αυθάδειας και ένα πνεύμα καταθλιπτικά φτωχό και κενό.
Στα πρόσωπα όλων αυτών των «αριστερών» παρασίτων είναι χαραγμένες έντονα οι καλοαναθρεμμένες, παγερές και γεροντικές ρυτιδώσεις της ψυχολογίας του «νέου φασισμού»: Του υπερεθνικού και πολυπολιτισμικού φασισμού της Νέας Τάξης…
