Γράφει η Δέσποινα
Δεν υπάρχει σάλιο. Άλλοι το λένε και “φλούδα”
ή ίσα βάρκα ίσα γιαλό. (και πάλι καλά..)
Σε δύσκολη οικονομική κατάσταση βρίσκεται ο Δήμος Θήρας σύμφωνα με τα όσα έχουν διαρρεύσει από την αρμόδια οικονομική υπηρεσία, σε επιστολή της οποίας με αποδέκτες τον Δήμαρχο και τον πρόεδρο του Δημοτικού Συμβουλίου αναφέρεται ότι οι οφειλές του δήμου ανέρχονται σε ποσό μεγαλύτερο του διαθέσιμου υπολοίπου του ταμείου. Σύμφωνα με την ίδια υπηρεσία, “αφαιρώντας” από το ταμείο τα κόστη μισθοδοσίας των υπαλλήλων για τους μήνες Νοέμβριος-Δεκέμβριος συν το δώρο, το υπόλοιπο δεν καλύπτει την πληρωμή των οφειλών και με δεδομένο ότι σύμφωνα με την νομοθεσία θα πρέπει να υπάρχουν σε κάθε περίπτωση διαθέσιμα στο ταμείο 400.000 ευρώ.
Σύμφωνα με τα παραπάνω, προκύπτει ότι ο Δήμος Θήρας δεν αντιμετωπίζει μεγάλο οικονομικό “άνοιγμα”, πλήν όμως καλείται να διαχειριστεί τις οφειλές του σε συνδιασμό με τα αναμενόμενα έσοδά του, καθώς και το ότι δεν υπάρχει η δυνατότητα για μεγάλα (ή ούτε και μικρά..) έξοδα.
Συνεπώς, ενδιαφέρον θα έχει να δούμε τον τρόπο με τον οποίον θα γίνει η διαχείριση σε συνδιασμό με το πρόγραμμα που έχει σκοπό να υλοποιήσει η νέα δημοτική αρχή, η οποία αντιμετωπίζει και το οξυμένο πρόβλημα της καθαριότητας, που ως γνωστό, θέλει χέρια και χρήματα….
Από πλευράς οικονομικής υπηρεσίας πάντως υπάρχει η εισήγηση για την μη έγκριση των επιχορηγήσεων στα Νομικά πρόσωπα του Δήμου.
Ένα σχόλιο….
Εάν οι Δήμοι (με οφειλές…) ήταν επιχειρήσεις, μπορεί και να έκλειναν.
Ή μπορεί να αναζητούσαν τρόπους να ενταχθούν στον πτωχευτικό νόμο (τον καινούργιο, με τα πολλά κενά, όπως λένε οι ειδικοί) προκειμένου να μην τους κυνηγάνε οι πιστωτές τους και να τους δοθεί ο χρόνος ώστε να συνεχίσουν να λειτουργούν μπας και μαζέψουν κανα φράγκο και τους ξεχρεώσουν.
Ή μπορεί και να αναγκάζονταν να διακόψουν την συνεργασία τους με κάποιους εργαζομένους τους.
Ή θα"έκλειναν" στα σίγουρα τις δουλειές που ανοίγουν χωρίς να έχουν την αντίστοιχη οικονομική δυνατότητα να τις καλύψουν.
Επειδή όμως οι Δήμοι δεν είναι ιδιωτικές επιχειρήσεις αλλά υποχρεώνονται να λειτουργούν με όρους ιδιωτικών επιχειρήσεων (να έχουν έσοδα, έξοδα, προϋπολογισμό, εργαζόμενους, παραγόμενο έργο κλπ ) την ίδια ώρα που το κράτος ξεσπά επάνω τους τα χειρότερα κόμπλεξ του, εδώ έχουμε μια μεγάλη παραδοξότητα. Να μην υπάρχουν πόροι, ή να δίνονται με το σταγονόμετρο, με τις ανάγκες σε κόστη έργου και προσωπικού να είναι δυσανάλογα μεγάλες. Αυτόν τον γόρδιο οικονομικό δεσμό, σε αυτό το τεντωμένο σχοινί ισορροπίας, καλούνται να λύσουν και να περπατήσουν οι νεοεκλεγέντες δήμαρχοι.
