Γράφει ο Theoprόvlitos
Η αλήθεια είναι οτι την μετά-Χριστοδουλική εποχή και το άθλιο περιβάλλον της κομπίνας και της κονόμας που είχε δημιουργηθεί άλλοτε εν γνώσει του και άλλοτε εν αγνοία του και το οποίο συνέβαλε στην φθορά της δημοσιας εικόνας του, διαδέχθηκε ένα άλλο καθεστώς μάλλον χειρότερο αν και επιφανειακά πιό comme-il-faut και πιό trendy.
Διοτι ο μεν Χριστοδουλος ήταν η περίπτωση της αγελάδας που κατέβαζε το πολύ το γάλα και μετά έδινε μιά και το έχυνε, ενώ σήμερα έχουμε να κάνουμε με την περίπτωση ενός Αρχιεπισκόπου και μιας θεολογικά ερμαφρόδιτης κατάστασης, την αποθέωση της χλιαρότητας, η οποία εχει φερει στην Εκκλησια την εποχή των πνευματικών ισχνών αγελάδων του Φαραώ, έχοντας μετατρέψει την πίστη σε διανοητική διεργασία, την θεολογία σε φιλοσοφία, την Κοινωνία σε δημόσιες σχέσεις, την Αληθεια σε ανθρωπιστικό αγαπητισμό και την παράδοση σε κουλτουρα.
Είναι σαν να μην εξελέγη Αρχιεπισκοπος, αλλά Ποντιος Πιλάτος Αθηνων και πασης Ελλάδος. Οι μονες φορές που εχει παρει καποια θεση ήταν για συμπαρασταση στην απαγωγή του εφοπλιστή Παναγόπουλου και στο κλεισιμο μιας από τις πλεον άχρηστες σχολές των Πανεπιστημιακών ιδρυμάτων, της Κοινωνικής Θεολογίας, τον πατο των βάσεων, μηδενικό κοινωνικό αντικρισμα αλλά και ανύπαρκτες δυνατοτητες επαγγελματικης αποκατάστασης - εκτος και αν τυγχανεις μέλος της ιερας οικογενειας που βολεψε σε έδρες όλο της το σόι. Για την απαγωγη ενος ολοκληρου λαού και τον αφελληνισμό του τσιμουδιά, ενω αναστεναζει το Πανελληνιο.
Το μονο που μπορω να φαντασθω ως αιτιολογία για την κρατουσα γραμμή ειναι είτε η αφάνταστη εκκοσμικευση, είτε η συμπορευση με ενα καθεστώς στο οποίο ανηκει και η ιδια η εκκλησιαστικη ηγεσία, είτε εκβιασμό για σιωπή για τον φοβο υφαρπαγης της εκκλησιαστικης περιουσιας ή ηθικών σκανδαλων που μπορουν να εμφανιστουν στα συστημικά ΜΜΕ είτε η στρεβλή θεολογικη γραμμη περί πνευματικοτητας που θέλει τον χριστιανό να ειναι ενα πραγμα New Age που το έχει γυρίσει στον διαλογισμό.
Λενε μερικοι προκειμενου να δικαιολογησουν την σκανδαλώδη σιωπή ότι ενδεχεται αυτη να υποκρυπτει καποια πνευματικότητα και μυστικη προσευχη στο ταμειον. Αλλα όμως από οσο μπορω να αντιληφθώ - και εαν κανω λαθος διορθωστε με - άλλος ο ρολος του ασκητή έγκλειστου και άλλος του Αρχιεπισκόπου ο οποίος καλειται να διαποιμάνει ως Μωυσής ενα ποίμνιο που το τρωνε οι λύκοι. Εξ άλλου, κάποιος ο οποίος με νύχια και με δόντια επιδιώκει Αρχιεπισκοπικούς θρόνους και εξουσίες αδυνατον το κινητρο του να ειναι πνευματικό, διαφορετικα θα καθόταν έγλειστος σε κανενα μοναστηρι.
Αλλα και το περιβαλλον που στηριζει - αν δεν αποτελεί και το ίδιο - την νυν εκκλησιαστικη ηγεσία είναι το άκρον άωτον της εκκοσμικευσης. Μητροπολίτες που όταν δεν περιφερονται στα κανάλια περιφερονται σε κοσμικές ή κυβερνητικές εκδηλώσεις συχνωτιζόμενοι με τον Καισαρα και τους Κεντυρίωνες, άλλοτε αποδεχόμενοι βραβεία για την προσπαθεια τους να μετατραπεί η Εκκλησια και σε Ταξιδιωτικό Πράκτορα (μην τους ξεφυγει ουτε ευρώ) και άλλοτε διοργανώνοντας εν ζωή ακόμα Ιωβηλαία και Θριαμβους για το ανυπαρκτο πνευματικό τους εργο, φτανωντας στο σημείο να μοιραζουν μεχρι και κρασί δικής τους εμφιαλώσεως με την φάτσα τους επάνω ή άλλα ακομα ακριβοτερα δώρα για δεκάδες VIP καλεσμενους την ωρα που εχουν το θρασος να περιφερουν δίσκο για τους αναξιοπαθουντες στις ενορίες. Και για όλα αυτα να δεχονται και τα εγκωμια της θεολογικης ιντελιγκένσιας και του συγχρονου θεολογικού λόγου...
Σε καμμια πείρπτωση δεν εισηγουμαι ως αντιποδα το εθνοπατριωτικό μοντέλο του Ανθιμου, Πατριού και τέως Ποιμενάρχου του λαου της Αλεξανδρουπολης, ούτε το υπερδογματικό και ανεπιεικές προφιλ του Πειραιώς, ακομα και αν συμφωνω σε πολλά επί της ουσιας μαζι του.
Αλλά ούτε η ρηξη με την κρατική εξουσία και τους εγκαθετους κρατουντες που ως λύκοι βαρεις κατασπαρασσουν το ποιμνιο μπορεί θεωρείται... εκκοσμίκευση και ανάμειξη με την πολιτική. Τα άστρα μας τα λέει και η κα Λίστα Πατέρα.
Μετά μας φταίνε οι εβραίοι, οι αιρετικοί και οι άθεοι. Εγω πάντως αν ήμουν Θεός, ξερω από που θα ξεκινουσα το βουρδουλα.
πηγη:Τheoprovlitos.
