Επειδή μερικοί θα βιαστούν να μας κατηγορήσουν ως φανατικούς ή ¨ομοφοβικούς¨ παραθέτουμε ¨προκαταβολικά" την απαραίτητη διευκρίνηση (απόσπασμα απο παλαιότερη ανάρτησή μας)
... Άλλο να σέβομαι τον συνάνθρωπό μου ως πρόσωπο ακόμα κι αν οι επιλογές του αποτελούν εκτροπές ,διαστροφές ή και εγκλήματα και άλλο να με αναγκάζουν με το ζόρι να σεβαστώ τις επιλογές του ,υπο την απειλή της χλεύης ή του χαρακτηρισμού μου ως "ομοφοβικό".
Αν λοιπόν δεχτούμε ως θεμελιώδη αξία τον " σεβασμό στη διαφορετικότητα" δηλαδή την απόδοση τιμής όχι στον πεπτωκότα συνάνθρωπό μας αλλά στο αίτιο της πτώσης του,τότε θα πρέπει να αποδώσουμε την τιμή του σεβασμού και στις υπόλοιπες επιλογές που καταδεικνύουν την διαφορετικότητα ενός προσώπου.Με αυτή την ψευτο-ουμανιστική και δήθεν φιλελεύθερη κατασκευασμένη αντίληψη ,γιατί να μην σεβαστούμε π.χ την "διαφορετικότητα" ενός παιδεραστή, ενός νεκρόφιλου ή και εγώ δεν ξέρω ποιού άλλου ανώμαλου.
Ας αφήσουμε λοιπόν τις χοντροκομένες και αφελείς απόψεις περί " ομοφοβίας".Η ομοφυλοφίλία δεν είναι μια επιλογή που φοβόμαστε αλλά μια διαστροφή που σιχαινόμαστε και για αυτό δεν την υιοθετήσαμε .Δεν είναι ομοφοβικός όποιος δεν είναι ομοφυλόφιλος και διαμαρτύρεται για συμπεριφορές χυδαίες και φασιστικές,ούτε είναι φυσικά "πορνοφοβικός" όποιος καταγγέλει και στιγματίζει την διαφημιστική καμπάνια και προώθηση των πασίγνωστων δυστυχώς πορνο-DVD που όλως τυχαίως κυκλοφόρησαν όταν η κυβέρνηση ανακοίνωνε τα λαοκτόνα μέτρα και συμφωνίες....
Υποψήφιος με τον Καμίνη ο ένας εκ των δύο γαμπρών του γάμου της Τήλο
Ο Δημήτρης Τσαμπρούνης, έχρι σήμερα εκπρόσωπος Τύπου του Φεστιβάλ Υπερηφάνειας (;;;;;) Αθήνας – Athens Pride και περισσότερο γνωστός για τη συμμετοχή του στον gay γάμο της Τήλου πριν από δύο χρόνια, θα είναι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στο πλευρό του Γιώργου Καμίνη.Ο ομοφυλόφιλος ακτιβιστής εξέδωσε ανακοίνωση για την υποψηφιότητά του ως δημοτικός σύμβουλος στο δήμο της Αθήνας αναφέροντας:
“Φίλες και φίλοι,
Προσωπικό μου ‘πιστεύω’ είναι ότι στη Δημοκρατία έχουμε ευθύνη για ό,τι συμβαίνει γύρω μας, και είναι υποχρέωσή μας να εξασκούμε το δικαίωμα παρέμβασης, άσκησης δημόσιου λόγου και συμμετοχής.
Με αφορμή το διάλογο που ανέλαβα να διεξάγω για τα αιτήματα του Athens Pride με τους υποψηφίους συνδυασμούς για την Δημοτική Αρχή των Αθηνών και λαμβάνοντας υπόψη:
1. τη θετική απάντηση του επικεφαλής του συνδυασμού ‘ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ’ κ. Γιώργου Καμίνη για έναν ουσιαστικό διάλογο και τη δέσμευσή του για στήριξη της LGBTQ (λεσβιακής, γκέι, αμφί, τρανς και queer) κοινότητας,
2. το εγχείρημα συστέγασης και συμπαράταξης διαφόρων πολιτικών δυνάμεων, αλλά και προσώπων από την «κοινωνία των πολιτών και πολιτισσών» στον πρώτο Δήμο της χώρας3. την εκτίμηση μου στο πρόσωπο του κ. Καμίνη, η οποία προέρχεται από την δράση του για την θεσμική προάσπιση της ισότητας
4. την προτροπή του ίδιου να αναλάβω την προώθηση των αιτημάτων της LGBTQ κοινότητας στο Δήμο της Αθήνας
Σας ανακοινώνω ότι αποφάσισα να δεχτώ την πρόταση και να λάβω μέρος στις επερχόμενες δημοτικές εκλογές ως υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος στο δημοτικό συνδυασμό ‘ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ‘”zoomnews
listonplace.blogspot.com
Σχόλιο
Αν και είπαμε να μην ασχοληθούμε με τους πραματευτάδες και τους γυρολόγους του Καλλικράτη,ωστόσο θέλοντας και μη, η "είδηση" που διαβάσαμε σο Liston place μας έφερε στη μνήμη αυτό που είχαμε γράψει τον περασμένο Μάϊο όταν το "Athens Pride" ("pride" για ποιούς άραγε;) είχε κυκλοφορήσει μια προκλητική αφίσα με την οποία ήθελαν να καθοδηγήσουν τον συνειρμό αυτών που την έβλεπαν.
Επειδή κατάντησε αηδία αυτή η διακομματική προπαγάνδα της διαστροφής και της ανωμαλίας , επαναδημοσιεύουμε την παλιά μας ανάρτηση για να καταλάβετε περί ποίων πρόκειται.ΤΟ ΘΡΑΣΟΣ ΚΑΙ Η ΑΝΑΙΔΕΙΑ ΤΩΝ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΩΝ ΔΕΝ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΤΗΝ ΠΑΡΟΙΜΙΑ ΠΟΥ ΛΕΕΙ : "Η ΚΟΛΟΒΗ ΑΛΕΠΟΥ ΟΛΕΣ ΚΟΛΟΒΕΣ ΤΙΣ ΘΕΛΕΙ"....
Μπορεί να σας χαϊδεύουν όσο θέλουν τα δουλικά της νεοταξικής προπαγάνδας και να θέλουν να μας επιβάλλουν την κάθε είδους διαστροφή και ανωμαλία ως κάτι το φυσιολογικό που σώνει και καλά είμαστε υποχρεωμένοι να το σεβαστούμε,όμως δεν θα καταφέρουν ποτέ να αλλάξουν την την ερμηνεία που δίνει ο λαός στις λέξεις "πουστιά" και "ανδρεία".
Αυτή τη λογική του θρασύδειλου που όταν έχει εξασφαλίσει τις "πλάτες" χυμάει να καταπιεί τους πάντες και τα πάντα ο λαός την φτύνει και την καταδικάζει.Ότι και να κανετε, όσους ομοφυλόφιλους και αν μας πλασάρετε στους μεσημεριάτικους τηλε-εμετούς ή στις γελοίες παρελάσεις σας ,δεν πρόκειται να καταφέρετε να μας επιβάλετε τις δικές σας επιλογές.
Με αφίσες σαν κι αυτή που παρουσιάζουμε στην παρούσα ανάρτηση δεν απαξιώνετε το συμβολισμό της ανδρείας που τόσο μισείτε ,απλώς γελοιοποιείστε ακόμη περισσότερο στα μάτια της μεγάλης πλειοψηφίας των Ελλήνων που έκαναν τις επιλογές τους και αγωνίζονται να περπατούν όρθιοι.
Σαν λαός δεν περιμένουμε ούτε απο την κυβέρνηση ,ουτε και απο τον πρόεδρο της Δημοκρατίας να αντιδράσουν υπερασπιζόμενοι όσα εσείς χλευάζετε και θέλετε να μαγαρίσετε,μόνοι μας θα αντισταθούμε και σε αυτήν την "πουστιά".
Οι παλιοί αναγνώστες μας ξέρουν ότι ποτέ στο παρελθόν δεν έχουμε χρησιμοποιήσει λέξεις που χρησιμοποιούνται σαν βρισιές στην καθομιλουμένη ,όμως αυτή τη φορά δεν μπορέσαμε να βρούμε άλλη λέξη για να αποδώσουμε με πιστότητα το κοινό χαρακτηριστικό εκείνων που έχουν κάνει την "ύβρι" στοιχείο της καθημερινότητάς τους.
Ακόμα και το "δημοκρατικό" σας δικαίωμα να βγείτε σαν καρνάβαλοι προκειμένου να επιδείξετε το θράσος και τη χυδαιότητα ,στις παρούσες συνθήκες αποτελεί μεγίστη πρόκληση και προσβολή σε έναν λαό που κατεβαίνει στους δρόμους όχι για να υπερασπιστεί τη σεξουαλική του επιλογή αλλά την πατρίδα του ,τη δημοκρατία,το δίκιο του,το μεροκάματό του,την επιβίωση της οικογένειάς του.
Αγαπητέ μας φίλε έχετε εν μέρει δίκιο που ενοχληθήκατε απο την χρήση μιας λέξης έστω και τουρκικής (όπως λέτε) προέλευσης.Δυστυχώς όμως η δική μας ενόχληση και όχι o φόβος, δεν μπορούσε παρά να εκδηλωθεί με τη χρήση αυτής της λέξης τη σημασία της οποίας αντιλαμβάνονται όλοι πλην υμών.Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, ο λαός την χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο στην καθομιλουμένη και όχι άδικα αφού συνεχώς βλέπει να αντικαθίστανται οι αρετές της ανδρείας, της εντιμότητας, της ευθύτητας, της ειλικρίνειας και της σωφροσύνης με πρακτικές ταυτόσημες εκείνων των χαρακτηριστικών που υπαινίσεται αυτή η λέξη.
Απο την άλλη μεριά η αρχαία Ελλάδα δεν ήταν όπως θέλουν να διαδίδουν μερικοί ο τόπος που λατρευόταν και ανθούσε η ομοφυλοφιλία ούτε οι σύγχρονοι Έλληνες που αντιδρούν στον φασισμό και την θρασύτητα των ομοφυλοφιλικών οργανώσεων , είναι ομοφοβικοί.
Η λέξη "ομοφοβία" είναι ένα κατασκεύασμα των προπαγανδιστών του κίβδηλου ανθρωπισμού και φιλελευθερισμού της "Νέας Εποχής" που όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αλλά προσπαθεί να ερμηνεύσει με προβοκατόρικο τρόπο τα συναισθήματα της οργής ή της αγανάκτησης που έχει δικαίωμα να νοιώθει ο 'Ελληνας όταν βλέπει την παρακμή και την διαστροφή να μεταμφιέζεται και να διαφημίζεται ως αρετή και αρχέγονη αξία.
Άλλο να σέβομαι τον συνάνθρωπό μου ως πρόσωπο ακόμα κι αν οι επιλογές του αποτελούν εκτροπές ,διστροφές ή και εγκλήματα και άλλο να με αναγκάζουν με το ζόρι να σεβαστώ τις επιλογές του ,υπο την απειλή της χλεύης ή του χαρακτηρισμού μου ως "ομοφοβικό".
Αν λοιπόν δεχτούμε ως θεμελιώδη αξία τον " σεβασμό στη διαφορετικότητα" δηλαδή την απόδοση τιμής όχι στον πεπτωκότα συνάνθρωπό μας αλλά στο αίτιο της πτώσης του,τότε θα πρέπει να αποδώσουμε την τιμή του σεβασμού και στις υπόλοιπες επιλογές που καταδεικνύουν την διαφορετικότητα ενός προσώπου.Με αυτή την ψευτο-ουμανιστική και δήθεν φιλελεύθερη κατασκευασμένη αντίληψη ,γιατί να μην σεβαστούμε π.χ την "διαφορετικότητα" ενός παιδεραστή, ενός νεκρόφιλου ή και εγώ δεν ξέρω ποιού άλλου ανώμαλου.
Το παρακάτω κείμενο το έστειλε ο κ.Μαρκόπουλος Παναγιώτης
Στην αρχαία Ελλάδα ο ομοφυλόφιλος:...
Δεν μπορούσε
να γίνει ένας απο τους 9 άρχοντες
ιερέας
δικηγόρος δημοσίων δικών ή να καταλάβει οποιαδήποτε εξουσία, είτε εντός της πόλεως είτε έξω απο τα όριά της,είτε με κλήρο είτε με εκλογή
να μυηθεί στα ιερά μυστήρια
να στέλνεται ώς κήρυκας
να λέει τη γνώμη του(η γνώμη του σε δίκες είχε μηδενική αξία)
να μετέχει σε δημόσιες θρησκευτικές τελετές
να φοράει στεφάνι στις δημόσιες στεφανοφορίες
να περιφέρεται στην δημόσια αγορά (αυτό ισχύει για αυτόν που ήταν «δηλωμένος» ομοφυλόφιλος).
Ο παραβάτης των παραπάνω τιμωρείτο με την ποινή του θανάτου.
δεν είχε πολιτικά και ιερατικά δικαιώματα.
Στή Λακεδαιμονίων Πολιτεία αναφέρεται:
«Ο Λυκούργος όμως, αντίθετως πρός όλα αυτά πιστεύων,επεδοκίμαζε μόνο το εάν σημαίνων άνθρωπος, θαυμάσας την ψυχικήν αρετήν του παιδιού, προσεπάθει να κάμη αυτόν φίλον με δεσμούς αναμεταξύ των άμεμπτους και να τον συναναστρέφεται, διότι τούτο ενόμιζε μέσον καλλίστης ανατροφής. Εάν όμως επαρουσιάζετο κανείς επιθυμών το παιδικό σώμα, επειδή ο Λυκούργος εθεώρει τούτο πολύ αναίσχυντον, ενομοθέτησεν εις την Σπάρτην να απέχουν οι ερασταί απο τα αγαπώμενα παιδιά, όπως αποφεύγουν εις αφροδίσιους (ερωτικές) σχέσεις οι γονείς απο τα τέκνα των και οι αδερφοί απο τους αδερφούς των».
«Ει δε τις παιδός σώματος ορεγόμενος φανείη, αίσχιστον τούτο θείς εποίησεν (δηλ ο Λυκούργος) εν Λακεδαίμονι μηδέν ήττον εραστάς παιδικών απέχθεσθαι ή γονείς παίδων απέχονται» (Ξεν. Λακεδαιμόνιων Πολιτεία 11, 13)
Μάξιμος Τύριος :
«ερά Σπαρτιάτης ανήρ μειρακίου Λακωνικού, αλλ΄ ερά μόνον ως αγάλματος καλού, και ενός πολλοί, και εις πολλών. Η μεν γαρ εξ ύβρεως ηδονή ακοινώνητος προς αλλήλους.»
Ο Πλούταρχος, που χρησιμοποιείται απο τους περισσότερους που θίγουν το θέμα ως η βασική πηγή γράφει:
«ο ψυχικός δεσμός μεταξύ των νέων δεν είχε καμμία σχέση με τις σωματικές επαφές και ότι εστερείτο τα πολιτικά του δικαιώματα δυνάμει νόμου όποιος προσπαθούσε να ασελγήση εις βάρος άλλου
O Πλάτωνας στους Νόμους του:«Ή κανένας να μην τολμά να έρχεται σε επαφή με τους γενναίους και ελεύθερους εκτός απο την ίδια τους την γυναίκα, ούτε να επιτρέπεται να σπείρουν νόθα σπέρματα στις παλλακίδες, είτε σε άνδρες άγονα παρά φύσιν ή μάλλον καλλίτερα την μεταξύ ανδρών επαφή να την απαγορεύσουμε τελείως».
Aν κάποιος διαβάσει το "Συμπόσιο"ή τον "Φαίδρο"και δίχως να έχει υπόψη του τα άλλα έργα του ιδίως τους "Νόμους"και την "Πολιτεία"τότε είναι πιθανόν να σκεφθεί πως οι Έλληνες θεωρούσαν την ομοφυλοφιλία και την παιδεραστία ως μέγα αγαθόΓια να καταλάβουμε τον λόγο που στο «Συμπόσιο» εξιδανικεύεται η μαθητεία δίπλα σε έναν δάσκαλο και όχι η απλή φοίτηση σε κάποιο σχολείο, θα πρέπει να μεταφερθούμε νοερά στην εποχή του Σωκράτη και του Πλάτωνα, και να ανατρέξουμε στις περιγραφές εκείνες της κοινωνίας από τους τότε συγγραφείς. Ο Αριστοφάνης σε όλα του τα έργα, κάνει λόγο για ηθική κατάπτωση και για παρακμή. Ο Σωκράτης και ο Πλάτων επαινούν και υμνούν την Σπαρτιατική κοινωνία. Η δε περιγραφή της τέλειας κοινωνίας, τόσο από τον Πλάτωνα όσο και από τον Αριστοτέλη, συγκλίνει πάρα πολύ προς τον Σπαρτιατικό τύπο διακυβέρνησης.Γιατί όμως όλοι οι φιλόσοφοι και γενικά οι σοφοί εκείνης της εποχής κάνουν λόγο για παρακμή; Η Αθηναϊκή κοινωνία μετά από τις λαμπρές νίκες της είχε γίνει αλαζονική, μαλθακή, τα ήθη είχαν ξεπέσει γιατί οι Αθηναίοι φαντάζονταν τους εαυτούς τους ημίθεους και μάλιστα εμφανίζονται διάφορες τάσεις που αμφισβητούσαν και τα θεία.Ο Πλάτων λοιπόν, βλέπει σαν την μόνη λύση, την σωστή διαπαιδαγώγηση των νέων, το μπόλιασμά τους με αξίες που είτε χάνονταν είτε είχαν χαθεί, έτσι ώστε όταν οι νέοι αυτοί γίνουν ενεργοί πολίτες να είχαν εκείνα τα πνευματικά αλλά και ψυχικά εφόδια να αντιστρέψουν την ολέθρια πορεία της κοινωνίας. Αυτό όμως δεν μπορούσε να επιτευχθεί μέσω του καθιερωμένου σχολείου όπου είχαν διεισδύσει σοφιστές. (Την δε απέχθειά του προς αυτούς την εκφράζει ο Πλάτων στο έργο «Φαίδρος») Έπρεπε ο σοφός, ο σωστός δάσκαλος να πάρει κοντά του τον μαθητή και να του δείξει - με την δική του ζωή - τον ιδανικό τρόπο ζωής, σύμφωνα με ηθικές αξίες. Έτσι προχωρούσε ένα βήμα παραπέρα η σχέση δασκάλου - μαθητή και γίνονταν σχέση εραστή - ερωμένου. Αλλά όχι με την σεξουαλική έννοια. Με τον όρο εραστή, δεν εννοείται ο εραστής του σώματος, και μάλιστα του ανδρικού αλλά του εραστή της Αληθείας, της Ορθής συμπεριφοράς, αυτής με που συμφωνεί με τις αιώνιες ηθικές αξίες. Πλάι σε αυτόν, ο μαθητής θα γίνει και αυτός με την σειρά του ερωμένος της Αλήθειας.Του εφήβου τα αισθήματα προς τον «εραστήν» - δάσκαλον δεν είναι βέβαια έρως - όπως εννοείται σήμερα - αυτός εξάλλου φυσικώς, ηθικώς αλλά και νομικώς αποκλειόταν. Ο έρως αυτός ήταν αισθήματα βαθύτατης φιλίας και σεβασμού. Στα μάτια του εφήβου, ο δάσκαλος - εραστής φάνταζε ως η ενσάρκωσης του ιδανικού, ως το ιδεώδες πρόσωπο, προς το οποίο απέβλεπε, κατά το οποίον θα διέπλαττε την προσωπικότητά του.
Νόμοι για την ομοφυλοφιλία και τη παιδεραστία.ΑΙΣΧΙΝΗΣ
«Εάν κάποιος ή πατέρας είναι αυτός ή αδερφός ή θείος ή κηδεμόνας ή τέλος πάντων ένας που έχει κάποια εξουσία πάνω στο παιδί,παραχωρήσει για χρήματα ένα παιδί, στην περίπτωση αυτή, εναντίον του παιδιού δεν ασκείται ποινική δίωξη, ασκείται όμως εναντίον εκείνου που πλήρωσε και εκείνου που το παραχώρησε».
« Οι δάσκαλοι να μη ανοίγουν τα σχολεία πριν ανατείλη ο ήλιος και να τα κλείνουν πριν δύση ο ήλιος. Να μη επιτρέπεται εις τους έχοντας ηλικίαν ανωτέραν της παιδικής να εισέρχονται εις τα σχολεία, όταν υπάρχουν εντός αυτών παιδιά, εκτός εάν πρόκειται περί υιού, αδελφού ή γαμπρού του διδασκάλου. Εάν δε κάποιος παρά την απαγόρευσιν ταύτην εισέρχεται εις το σχολείο, να τιμωρήται με την ποινήν του θανάτου. Επίσης οι επί κεφαλής της παλαίστρας να μη επιτρέπουν εις κανένα ενήλικον να κάθηται μαζί με τα παιδιά κατά τας εορτάς του Ερμού, με καμμίαν δικαιολογίαν. Εάν δε επιτρέπη τούτο εις αυτούς και δεν τους εκδιώκη εκ της παλαίστρας, ο επί κεφαλής της παλαίστρας θα είναι ένοχος παραβάσεως του νόμου περί διαφθοράς των ελευθέρων παίδων. Οι δε χορηγοί οι οριζόμενοι υπό του λαού, πρέπει να έχουν συμπληρώσει το τεσσαρακοστόν έτος της ηλικίας των.»
« Αν κάποιος Αθηναίος προσβάλη ελεύθερον παίδα, να διώκεται ενώπιον των θεσμοθετών από εκείνον, ο οποίος έχει εξουσίαν επί του παιδιού, αφού αναγράψη εις την μήνυσίν του την ποινήν, της οποίας θεωρεί τούτον άξιον. Αν δε ο μηνυσθείς καταδικασθή, να παραδοθή εις τους ένδεκα και να θανατωθή την ιδίαν ημέραν. Εάν δε του επιβληθή χρηματική ποινή, να την καταβάλη εντός ένδεκα ημερών μετά την δίκην, εάν δεν δύναατι να την καταβάλη αμέσως, μέχρις ότου δε την καταβάλη, να φυλακισθή. Εις την ιδίαν ποινήν να υπόκεινται και εκείνοι, οι οποίοι υποπίπτουν εις τας ιδίας παραβάσεις και όσον αφορά τους δούλους.»
« Ο Αθηναίος, ο οποίος έγινεν ερωμένος ανδρός αντί χρημάτων, να μη έχη το δικαίωμα να εκλεγή εις εκ των εννέα αρχόντων, ούτε να αναλάβη ιερατικόν αξίωμα, ούτε να παρουσιασθή ως συνήγορος εις δημοσίας δίκας ή να καταλάβη οιανδήποτε εξουσίαν, είτε εντός της πόλεως, είτε εκτός των ορίων αυτής, είτε αύτη ορίζεται δια κλήρου ή δι' εκλογής, ούτε να αποστέλλεται ως δημόσιος κήρυξ, ούτε και να εκφέρη γνώμην, ούτε να μετέχη εις δημοσίας θρησκευτικάς τελετάς, ούτε να φέρη δημοσία τον στέφανον ούτε να περιφέρεται εντός του τμήματος της αγοράς που έχει καθαρισθή δια ραντισμού. Εάν δε τις πράττη παρά τας διατάξεις ταύτας, αφού έχει καταδικασθή επί εταιρήσει, ούτος να τιμωρήται δια θανάτου»
«Μεταξύ δε αυτών που περνούσαν έτσι τον καιρόν τους υπήρχε κάποιος Πιττάλακος, δούλος εις την υπηρεσίαν της πόλεως. Ούτος είχεν αρκετά χρήματα και ιδών τον Τίμαρχον τον επήρε μαζί του και τον είχεν εις την οικίαν του. Και ο διεφθαρμένος αυτός άνθρωπος δεν ησθάνετο καμμίαν αποστροφήν, διότι επρόκειτο να εντροπιάση τον εαυτόν του μένων πλησίον ενός δούλου, αλλά τούτο μόνον εσκέφθη, αν θα εύρη χρηματοδότην της αισχράς του διαγωγής, ποτέ όμως δεν εφρόντισε να μάθη τι είναι καλόν και τι κακόν»
«Ίσως ακούοντας το νόμο, να απορήση κανείς και να πή, τι ήθελε τέλος πάντων ο νομοθέτης και περιέλαβε και τους δούλους στον νόμο αυτό. Αν όμως εξετάσετε κύριοι δικασταί, θα δείτε ότι είναι κάτι θαυμάσιο. Ο νομοθέτης βέβαια δεν φρόντισε για τους δούλους, αλλά στην επιθυμία του να μας συνηθίσει να αποφέυγουμε εντελώς το αδίκημα της προσβολής, πρόσθεσε την διάταξη να μην προσβάλουμε ούτε τους δούλους. Και γενικά η γνώμη του νομοθέτη ήταν ότι όταν ένας άνθρωπος, που ζεί μέσα σε δημοκρατικό πολίτευμα, προσβάλει ένα οποιονδήποτε, αυτός είναι ακατάλληλος να συμμετάσχει στην πολιτική ζωή».
«..αλλά βουλόμενος υμάς εθίσαι πολύ απέχειν της των ελευθέρων ύβρεως, προέγραψε μηδ' εις τους δούλους υβρίζειν» Δηλαδή: « ..αλλά θέλων να σας συνηθίση να σέβεσθε τους ελευθέρους άνδρας, ώρισε να μην προσβάλλη κανείς ούτε τους δούλους»
Ο Δημοσθένης αναφέρει «περι του της εταιρήσεως νόμου»(η σημασία του εταίρου ήταν η επι πληρωμή παροχή σεξουαλικής υπηρεσίας), του Σόλωνα:«Ούτε να έχουν το δικαίωμα να ομιλούν, ούτε να καταθέτουν μηνύσεις στα δικαστήρια όσοι έχουν εταιρήσει».Ο Πλάτωνας στους «Νόμους» του:«Οι πολίτες μας δεν πρέπει να είναι κατώτεροι απο τα πουλιά και πολλά άλλα είδη ζώων, που γεννιούνται σε αγέλες και ζούν αζευγάρωτα, ώς την ηλικία της τεκνοποιίας, αγνά και αμόλυντα απο τον γάμο, αλλά, όταν φτάσουν σ’ εκείνη την ηλικία, ζευγαρώνουν αρσενικό με θηλυκό και θηλυκό με αρσενικό σύμφωνα με τις διαθέσεις τους και για το υπόλοιπο της ζωής τους ζούν με ευλάβεια και είναι νομοταγή, μένοντας πιστά στις συμφωνίες που ήταν η αρχή της σχέσεώς τους. Πρέπει να λοιπόν αυτοί(οι πολίτες) να είναι ακόμη καλλίτεροι απο τα θηρία».
Oι Έλληνες χρησιμοποιούσαν μια λέξη πολύ σκληρή, τη λέξη «κίναιδος», που σημαίνει «ο κινών την αιδώ».
Βιβλιογραφία:
- Πλάτων: «Νόμοι», «Πολιτεία», «Τίμαιος», «Συμπόσιον», «Φαίδρος»
- Αισχίνη :«Λόγοι»
- Δημοσθένους: «Λόγοι», «Επιστολαί»
- Ξενοφών :«Συμπόσιον», «Λακεδαιμόνιον Πολιτεία»
Απάντηση στον ανώνυμο φίλο σχολιαστή:
Αγαπητέ μας φίλε έχετε εν μέρει δίκιο που ενοχληθήκατε απο την χρήση μιας λέξης έστω και τουρκικής (όπως λέτε) προέλευσης.Δυστυχώς όμως η δική μας ενόχληση και όχι o φόβος, δεν μπορούσε παρά να εκδηλωθεί με τη χρήση αυτής της λέξης τη σημασία της οποίας αντιλαμβάνονται όλοι πλην υμών.Δυστυχώς τα τελευταία χρόνια, ο λαός την χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο στην καθομιλουμένη και όχι άδικα αφού συνεχώς βλέπει να αντικαθίστανται οι αρετές της ανδρείας, της εντιμότητας, της ευθύτητας, της ειλικρίνειας και της σωφροσύνης με πρακτικές ταυτόσημες εκείνων των χαρακτηριστικών που υπαινίσεται αυτή η λέξη.
Απο την άλλη μεριά η αρχαία Ελλάδα δεν ήταν όπως θέλουν να διαδίδουν μερικοί ο τόπος που λατρευόταν και ανθούσε η ομοφυλοφιλία ούτε οι σύγχρονοι Έλληνες που αντιδρούν στον φασισμό και την θρασύτητα των ομοφυλοφιλικών οργανώσεων , είναι ομοφοβικοί.
Η λέξη "ομοφοβία" είναι ένα κατασκεύασμα των προπαγανδιστών του κίβδηλου ανθρωπισμού και φιλελευθερισμού της "Νέας Εποχής" που όχι μόνο δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα, αλλά προσπαθεί να ερμηνεύσει με προβοκατόρικο τρόπο τα συναισθήματα της οργής ή της αγανάκτησης που έχει δικαίωμα να νοιώθει ο 'Ελληνας όταν βλέπει την παρακμή και την διαστροφή να μεταμφιέζεται και να διαφημίζεται ως αρετή και αρχέγονη αξία.
Άλλο να σέβομαι τον συνάνθρωπό μου ως πρόσωπο ακόμα κι αν οι επιλογές του αποτελούν εκτροπές ,διστροφές ή και εγκλήματα και άλλο να με αναγκάζουν με το ζόρι να σεβαστώ τις επιλογές του ,υπο την απειλή της χλεύης ή του χαρακτηρισμού μου ως "ομοφοβικό".
Αν λοιπόν δεχτούμε ως θεμελιώδη αξία τον " σεβασμό στη διαφορετικότητα" δηλαδή την απόδοση τιμής όχι στον πεπτωκότα συνάνθρωπό μας αλλά στο αίτιο της πτώσης του,τότε θα πρέπει να αποδώσουμε την τιμή του σεβασμού και στις υπόλοιπες επιλογές που καταδεικνύουν την διαφορετικότητα ενός προσώπου.Με αυτή την ψευτο-ουμανιστική και δήθεν φιλελεύθερη κατασκευασμένη αντίληψη ,γιατί να μην σεβαστούμε π.χ την "διαφορετικότητα" ενός παιδεραστή, ενός νεκρόφιλου ή και εγώ δεν ξέρω ποιού άλλου ανώμαλου.
Ας αφήσουμε λοιπόν τις χοντροκομένες και αφελείς απόψεις περί " ομοφοβίας".Η ομοφυλοφίλία δεν είναι μια επιλογή που φοβόμαστε αλλά μια διαστροφή που σιχαινόμαστε και για αυτό δεν την υιοθετήσαμε .Δεν είναι ομοφοβικός όποιος δεν είναι ομοφυλόφιλος και διαμαρτύρεται για συμπεριφορές χυδαίες και φασιστικές,ούτε είναι φυσικά "πορνοφοβικός" όποιος καταγγέλει και στιγματίζει την διαφημιστική καμπάνια και προώθηση των πασίγνωστων δυστυχώς πορνο-DVD που όλως τυχαίως κυκλοφόρησαν όταν η κυβέρνηση ανακοίνωνε τα λαοκτόνα μέτρα και συμφωνίες.
Αγαπητέ φίλε επειδή αναφέρθηκες στην Αρχαία Ελλάδα θα σου θυμίσουμε μερικά απο εκείνη επαναδημοσιεύοντας μια παλιότερη ανάρτησή μας :Το παρακάτω κείμενο το έστειλε ο κ.Μαρκόπουλος Παναγιώτης
Στην αρχαία Ελλάδα ο ομοφυλόφιλος:...
Δεν μπορούσε
να γίνει ένας απο τους 9 άρχοντες
ιερέας
δικηγόρος δημοσίων δικών ή να καταλάβει οποιαδήποτε εξουσία, είτε εντός της πόλεως είτε έξω απο τα όριά της,είτε με κλήρο είτε με εκλογή
να μυηθεί στα ιερά μυστήρια
να στέλνεται ώς κήρυκας
να λέει τη γνώμη του(η γνώμη του σε δίκες είχε μηδενική αξία)
να μετέχει σε δημόσιες θρησκευτικές τελετές
να φοράει στεφάνι στις δημόσιες στεφανοφορίες
να περιφέρεται στην δημόσια αγορά (αυτό ισχύει για αυτόν που ήταν «δηλωμένος» ομοφυλόφιλος).
Ο παραβάτης των παραπάνω τιμωρείτο με την ποινή του θανάτου.
δεν είχε πολιτικά και ιερατικά δικαιώματα.
Στή Λακεδαιμονίων Πολιτεία αναφέρεται:
«Ο Λυκούργος όμως, αντίθετως πρός όλα αυτά πιστεύων,επεδοκίμαζε μόνο το εάν σημαίνων άνθρωπος, θαυμάσας την ψυχικήν αρετήν του παιδιού, προσεπάθει να κάμη αυτόν φίλον με δεσμούς αναμεταξύ των άμεμπτους και να τον συναναστρέφεται, διότι τούτο ενόμιζε μέσον καλλίστης ανατροφής. Εάν όμως επαρουσιάζετο κανείς επιθυμών το παιδικό σώμα, επειδή ο Λυκούργος εθεώρει τούτο πολύ αναίσχυντον, ενομοθέτησεν εις την Σπάρτην να απέχουν οι ερασταί απο τα αγαπώμενα παιδιά, όπως αποφεύγουν εις αφροδίσιους (ερωτικές) σχέσεις οι γονείς απο τα τέκνα των και οι αδερφοί απο τους αδερφούς των».
«Ει δε τις παιδός σώματος ορεγόμενος φανείη, αίσχιστον τούτο θείς εποίησεν (δηλ ο Λυκούργος) εν Λακεδαίμονι μηδέν ήττον εραστάς παιδικών απέχθεσθαι ή γονείς παίδων απέχονται» (Ξεν. Λακεδαιμόνιων Πολιτεία 11, 13)
Μάξιμος Τύριος :
«ερά Σπαρτιάτης ανήρ μειρακίου Λακωνικού, αλλ΄ ερά μόνον ως αγάλματος καλού, και ενός πολλοί, και εις πολλών. Η μεν γαρ εξ ύβρεως ηδονή ακοινώνητος προς αλλήλους.»
Ο Πλούταρχος, που χρησιμοποιείται απο τους περισσότερους που θίγουν το θέμα ως η βασική πηγή γράφει:
«ο ψυχικός δεσμός μεταξύ των νέων δεν είχε καμμία σχέση με τις σωματικές επαφές και ότι εστερείτο τα πολιτικά του δικαιώματα δυνάμει νόμου όποιος προσπαθούσε να ασελγήση εις βάρος άλλου
O Πλάτωνας στους Νόμους του:«Ή κανένας να μην τολμά να έρχεται σε επαφή με τους γενναίους και ελεύθερους εκτός απο την ίδια τους την γυναίκα, ούτε να επιτρέπεται να σπείρουν νόθα σπέρματα στις παλλακίδες, είτε σε άνδρες άγονα παρά φύσιν ή μάλλον καλλίτερα την μεταξύ ανδρών επαφή να την απαγορεύσουμε τελείως».
Aν κάποιος διαβάσει το "Συμπόσιο"ή τον "Φαίδρο"και δίχως να έχει υπόψη του τα άλλα έργα του ιδίως τους "Νόμους"και την "Πολιτεία"τότε είναι πιθανόν να σκεφθεί πως οι Έλληνες θεωρούσαν την ομοφυλοφιλία και την παιδεραστία ως μέγα αγαθόΓια να καταλάβουμε τον λόγο που στο «Συμπόσιο» εξιδανικεύεται η μαθητεία δίπλα σε έναν δάσκαλο και όχι η απλή φοίτηση σε κάποιο σχολείο, θα πρέπει να μεταφερθούμε νοερά στην εποχή του Σωκράτη και του Πλάτωνα, και να ανατρέξουμε στις περιγραφές εκείνες της κοινωνίας από τους τότε συγγραφείς. Ο Αριστοφάνης σε όλα του τα έργα, κάνει λόγο για ηθική κατάπτωση και για παρακμή. Ο Σωκράτης και ο Πλάτων επαινούν και υμνούν την Σπαρτιατική κοινωνία. Η δε περιγραφή της τέλειας κοινωνίας, τόσο από τον Πλάτωνα όσο και από τον Αριστοτέλη, συγκλίνει πάρα πολύ προς τον Σπαρτιατικό τύπο διακυβέρνησης.Γιατί όμως όλοι οι φιλόσοφοι και γενικά οι σοφοί εκείνης της εποχής κάνουν λόγο για παρακμή; Η Αθηναϊκή κοινωνία μετά από τις λαμπρές νίκες της είχε γίνει αλαζονική, μαλθακή, τα ήθη είχαν ξεπέσει γιατί οι Αθηναίοι φαντάζονταν τους εαυτούς τους ημίθεους και μάλιστα εμφανίζονται διάφορες τάσεις που αμφισβητούσαν και τα θεία.Ο Πλάτων λοιπόν, βλέπει σαν την μόνη λύση, την σωστή διαπαιδαγώγηση των νέων, το μπόλιασμά τους με αξίες που είτε χάνονταν είτε είχαν χαθεί, έτσι ώστε όταν οι νέοι αυτοί γίνουν ενεργοί πολίτες να είχαν εκείνα τα πνευματικά αλλά και ψυχικά εφόδια να αντιστρέψουν την ολέθρια πορεία της κοινωνίας. Αυτό όμως δεν μπορούσε να επιτευχθεί μέσω του καθιερωμένου σχολείου όπου είχαν διεισδύσει σοφιστές. (Την δε απέχθειά του προς αυτούς την εκφράζει ο Πλάτων στο έργο «Φαίδρος») Έπρεπε ο σοφός, ο σωστός δάσκαλος να πάρει κοντά του τον μαθητή και να του δείξει - με την δική του ζωή - τον ιδανικό τρόπο ζωής, σύμφωνα με ηθικές αξίες. Έτσι προχωρούσε ένα βήμα παραπέρα η σχέση δασκάλου - μαθητή και γίνονταν σχέση εραστή - ερωμένου. Αλλά όχι με την σεξουαλική έννοια. Με τον όρο εραστή, δεν εννοείται ο εραστής του σώματος, και μάλιστα του ανδρικού αλλά του εραστή της Αληθείας, της Ορθής συμπεριφοράς, αυτής με που συμφωνεί με τις αιώνιες ηθικές αξίες. Πλάι σε αυτόν, ο μαθητής θα γίνει και αυτός με την σειρά του ερωμένος της Αλήθειας.Του εφήβου τα αισθήματα προς τον «εραστήν» - δάσκαλον δεν είναι βέβαια έρως - όπως εννοείται σήμερα - αυτός εξάλλου φυσικώς, ηθικώς αλλά και νομικώς αποκλειόταν. Ο έρως αυτός ήταν αισθήματα βαθύτατης φιλίας και σεβασμού. Στα μάτια του εφήβου, ο δάσκαλος - εραστής φάνταζε ως η ενσάρκωσης του ιδανικού, ως το ιδεώδες πρόσωπο, προς το οποίο απέβλεπε, κατά το οποίον θα διέπλαττε την προσωπικότητά του.
Νόμοι για την ομοφυλοφιλία και τη παιδεραστία.ΑΙΣΧΙΝΗΣ
«Εάν κάποιος ή πατέρας είναι αυτός ή αδερφός ή θείος ή κηδεμόνας ή τέλος πάντων ένας που έχει κάποια εξουσία πάνω στο παιδί,παραχωρήσει για χρήματα ένα παιδί, στην περίπτωση αυτή, εναντίον του παιδιού δεν ασκείται ποινική δίωξη, ασκείται όμως εναντίον εκείνου που πλήρωσε και εκείνου που το παραχώρησε».
« Οι δάσκαλοι να μη ανοίγουν τα σχολεία πριν ανατείλη ο ήλιος και να τα κλείνουν πριν δύση ο ήλιος. Να μη επιτρέπεται εις τους έχοντας ηλικίαν ανωτέραν της παιδικής να εισέρχονται εις τα σχολεία, όταν υπάρχουν εντός αυτών παιδιά, εκτός εάν πρόκειται περί υιού, αδελφού ή γαμπρού του διδασκάλου. Εάν δε κάποιος παρά την απαγόρευσιν ταύτην εισέρχεται εις το σχολείο, να τιμωρήται με την ποινήν του θανάτου. Επίσης οι επί κεφαλής της παλαίστρας να μη επιτρέπουν εις κανένα ενήλικον να κάθηται μαζί με τα παιδιά κατά τας εορτάς του Ερμού, με καμμίαν δικαιολογίαν. Εάν δε επιτρέπη τούτο εις αυτούς και δεν τους εκδιώκη εκ της παλαίστρας, ο επί κεφαλής της παλαίστρας θα είναι ένοχος παραβάσεως του νόμου περί διαφθοράς των ελευθέρων παίδων. Οι δε χορηγοί οι οριζόμενοι υπό του λαού, πρέπει να έχουν συμπληρώσει το τεσσαρακοστόν έτος της ηλικίας των.»
« Αν κάποιος Αθηναίος προσβάλη ελεύθερον παίδα, να διώκεται ενώπιον των θεσμοθετών από εκείνον, ο οποίος έχει εξουσίαν επί του παιδιού, αφού αναγράψη εις την μήνυσίν του την ποινήν, της οποίας θεωρεί τούτον άξιον. Αν δε ο μηνυσθείς καταδικασθή, να παραδοθή εις τους ένδεκα και να θανατωθή την ιδίαν ημέραν. Εάν δε του επιβληθή χρηματική ποινή, να την καταβάλη εντός ένδεκα ημερών μετά την δίκην, εάν δεν δύναατι να την καταβάλη αμέσως, μέχρις ότου δε την καταβάλη, να φυλακισθή. Εις την ιδίαν ποινήν να υπόκεινται και εκείνοι, οι οποίοι υποπίπτουν εις τας ιδίας παραβάσεις και όσον αφορά τους δούλους.»
« Ο Αθηναίος, ο οποίος έγινεν ερωμένος ανδρός αντί χρημάτων, να μη έχη το δικαίωμα να εκλεγή εις εκ των εννέα αρχόντων, ούτε να αναλάβη ιερατικόν αξίωμα, ούτε να παρουσιασθή ως συνήγορος εις δημοσίας δίκας ή να καταλάβη οιανδήποτε εξουσίαν, είτε εντός της πόλεως, είτε εκτός των ορίων αυτής, είτε αύτη ορίζεται δια κλήρου ή δι' εκλογής, ούτε να αποστέλλεται ως δημόσιος κήρυξ, ούτε και να εκφέρη γνώμην, ούτε να μετέχη εις δημοσίας θρησκευτικάς τελετάς, ούτε να φέρη δημοσία τον στέφανον ούτε να περιφέρεται εντός του τμήματος της αγοράς που έχει καθαρισθή δια ραντισμού. Εάν δε τις πράττη παρά τας διατάξεις ταύτας, αφού έχει καταδικασθή επί εταιρήσει, ούτος να τιμωρήται δια θανάτου»
«Μεταξύ δε αυτών που περνούσαν έτσι τον καιρόν τους υπήρχε κάποιος Πιττάλακος, δούλος εις την υπηρεσίαν της πόλεως. Ούτος είχεν αρκετά χρήματα και ιδών τον Τίμαρχον τον επήρε μαζί του και τον είχεν εις την οικίαν του. Και ο διεφθαρμένος αυτός άνθρωπος δεν ησθάνετο καμμίαν αποστροφήν, διότι επρόκειτο να εντροπιάση τον εαυτόν του μένων πλησίον ενός δούλου, αλλά τούτο μόνον εσκέφθη, αν θα εύρη χρηματοδότην της αισχράς του διαγωγής, ποτέ όμως δεν εφρόντισε να μάθη τι είναι καλόν και τι κακόν»
«Ίσως ακούοντας το νόμο, να απορήση κανείς και να πή, τι ήθελε τέλος πάντων ο νομοθέτης και περιέλαβε και τους δούλους στον νόμο αυτό. Αν όμως εξετάσετε κύριοι δικασταί, θα δείτε ότι είναι κάτι θαυμάσιο. Ο νομοθέτης βέβαια δεν φρόντισε για τους δούλους, αλλά στην επιθυμία του να μας συνηθίσει να αποφέυγουμε εντελώς το αδίκημα της προσβολής, πρόσθεσε την διάταξη να μην προσβάλουμε ούτε τους δούλους. Και γενικά η γνώμη του νομοθέτη ήταν ότι όταν ένας άνθρωπος, που ζεί μέσα σε δημοκρατικό πολίτευμα, προσβάλει ένα οποιονδήποτε, αυτός είναι ακατάλληλος να συμμετάσχει στην πολιτική ζωή».
«..αλλά βουλόμενος υμάς εθίσαι πολύ απέχειν της των ελευθέρων ύβρεως, προέγραψε μηδ' εις τους δούλους υβρίζειν» Δηλαδή: « ..αλλά θέλων να σας συνηθίση να σέβεσθε τους ελευθέρους άνδρας, ώρισε να μην προσβάλλη κανείς ούτε τους δούλους»
Ο Δημοσθένης αναφέρει «περι του της εταιρήσεως νόμου»(η σημασία του εταίρου ήταν η επι πληρωμή παροχή σεξουαλικής υπηρεσίας), του Σόλωνα:«Ούτε να έχουν το δικαίωμα να ομιλούν, ούτε να καταθέτουν μηνύσεις στα δικαστήρια όσοι έχουν εταιρήσει».Ο Πλάτωνας στους «Νόμους» του:«Οι πολίτες μας δεν πρέπει να είναι κατώτεροι απο τα πουλιά και πολλά άλλα είδη ζώων, που γεννιούνται σε αγέλες και ζούν αζευγάρωτα, ώς την ηλικία της τεκνοποιίας, αγνά και αμόλυντα απο τον γάμο, αλλά, όταν φτάσουν σ’ εκείνη την ηλικία, ζευγαρώνουν αρσενικό με θηλυκό και θηλυκό με αρσενικό σύμφωνα με τις διαθέσεις τους και για το υπόλοιπο της ζωής τους ζούν με ευλάβεια και είναι νομοταγή, μένοντας πιστά στις συμφωνίες που ήταν η αρχή της σχέσεώς τους. Πρέπει να λοιπόν αυτοί(οι πολίτες) να είναι ακόμη καλλίτεροι απο τα θηρία».
Oι Έλληνες χρησιμοποιούσαν μια λέξη πολύ σκληρή, τη λέξη «κίναιδος», που σημαίνει «ο κινών την αιδώ».
Βιβλιογραφία:
- Πλάτων: «Νόμοι», «Πολιτεία», «Τίμαιος», «Συμπόσιον», «Φαίδρος»
- Αισχίνη :«Λόγοι»
- Δημοσθένους: «Λόγοι», «Επιστολαί»
- Ξενοφών :«Συμπόσιον», «Λακεδαιμόνιον Πολιτεία»
