
...ο καθένας που έχει μια στοιχειώδη σχέση με την ποιμαντική της Εκκλησίας γνωρίζει ότι το ποιμαντικό πρόβλημα της εν Ελλάδι Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν είναι η γλώσσα της λατρείας της,
αλλά η παραθεώρηση, αμφισβήτηση ή η λήθη των προϋποθέσεων της ορθόδοξης λατρείας , που είναι η ευαγγελική καλλιέργεια του
«κρυπτού της καρδίας ανθρώπου», η οποία συνδέεται με τον φωτισμό του «οφθαλμού της ψυχής» (του νου) και την αποκατάσταση
της λογικής και του λόγου στην φυσική, χωρίς φυσίωση, λειτουργία τους.
Αυτή η ευαγγελική καλλιέργεια–άσκηση καθιστά τον βαπτισμένο και χρισμένο Χριστιανό ικανό να λειτουργηθεί.