Οεεεοο ακούει κανείς;;;;;

ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ - ΑΝΟΙΚΤΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ
του
Αργυρού Ιωάννη υπάλληλος Επαρχείου Θήρας
της Ν.Α Κυκλάδων
*: 847 00 Θήρα

ΠΡΟΣ: 1. Πρωθυπουργό 2. Υπουργείο Οικονομικών 3. Υπουργείο Εσωτερικών 4. Κοινοβουλευτικές Ομάδες των Κομμάτων 5. Βουλευτές Νομού Κυκλάδων 6. Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου 7. Νομάρχη Κυκλάδων 8. Νομαρχιακό Συμβούλιο Κυκλάδων 9. Έπαρχο Θήρας 10. Σύλλογο Υπαλλήλων Ν.Α Κυκλάδων

Θέμα: Διαμαρτυρία για τα Δυσβάστακτα Οικονομικά μέτρα κατά των Εργαζομένων


Ως υπάλληλος του Επαρχείου Θήρας της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κυκλάδων διαμαρτύρομαι έντονα από τα εξουθενωτικά μέτρα που παίρνετε και που πρόκειται να πάρετε στο μέλλον ενάντια του κλάδου των εργαζομένων, περικόπτοντας μισθούς, επιδόματα και άλλα κεκτημένα δικαιώματα των εργαζομένων.

Από τις αλλεπάλληλες οικονομικές πιέσεις, μας χαρακτηρίζετε ως γραφική καρικατούρα της κοινωνίας μας και η εύκολη λεία για την αντιμετώπιση των εκάστοτε οικονομικών μας προβλημάτων.

Αυτό δηλώνει την άμεση αδυναμία του φοροεισπρακτικού μας μηχανισμού, αφού αδυνατούμε στην εφαρμογή της ισονομίας και ισοπολιτείας και στην πιστή εφαρμογή του πολύκροτου «πόθεν έσχες» των υπολοίπων και ανεξέλεγκτων συμπολιτών μας, αλλά και σε επίπεδα των ελευθέρων επαγγελμάτων, επιχειρήσεων, εταιρειών κ.λ.π, για την αναστροφή του οικονομικού μας αδιεξόδου.

Είναι λυπηρό να διαβαθμίζονται οι πολίτες της χώρας μας ως πολίτες των δύο ταχυτήτων, ενώ παράλληλα να συνεχίζεται κατά παράφορο τρόπο και επί σειρά ετών την μονόπλευρη επίλυση του προβλήματός μας από τον αναφερόμενο και ευάλωτο τομέα των μισθωτών και των συνταξιούχων.

Ας κληθούν επιτέλους οι υπεύθυνοι, όποιοι κι αν είναι αυτοί, που οδήγησαν την χώρα μας σ΄ αυτό το οικονομικό αδιέξοδο και να επανορθώσουν με έμπρακτο τρόπο τα οικονομικά ρήγματα που δημιούργησαν.

Συχνά – πυκνά το ίδιο σκηνικό επαναλαμβάνεται, και για μια ακόμη φορά καλείται ο ανυπεράσπιστος μισθωτός πολίτης να καλύψει τα ακάλυπτα, με εξοντωτικά οικονομικά μέτρα, αφού δεν συμμετείχε και δεν φταίει στην οικονομική διαχείριση του τόπου, αλλά και στο ξεχείλωμα των οικονομικών μας πεπραγμένων.

Το παράδοξο αυτό φαινόμενο για πρώτη φορά θα αφήσει τα μελανά του ίχνη στην ιστορία του τόπου μας και δυστυχώς θα προσθέσει για μία φορά ακόμη μια πονεμένη και πικραμένη σελίδα στο Ελληνικό γίγνεσθαι.

Τα συναισθήματά μας είναι πλέον ανάμικτα και έχουμε την διαίσθηση ότι ζούμε υπό κατοχή άλλων χωρών ή σε καθεστώς αποικιοκρατίας και όχι συνεργασίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τους κυβερνώντες.

Έχουμε περιέλθει σε ένα απέραντο και ανεξέλεγκτο οικονομικό αδιέξοδο, αφού δεν γνωρίζουμε τις απρόσμενες συνέπειες που θα επακολουθήσουν…. Οι καθημερινές μας υποχρεώσεις είναι αρκετά μεγάλες και ποικίλες όπως: Οικογένεια, παιδιά, δάνεια, ενοίκια, φροντιστήρια, πάγιοι λογαριασμοί, η καθημερινή βιωσιμότητα κ.α πολλά που περιμένουν απελπιστικά από τους πενιχρούς μας μισθούς, ήτοι μισθοί της «πείνας».

Τι άλλο να δώσουμε πια απ΄ αυτά που δεν έχουμε, αλλά καλούμαστε μονομερώς και κατ΄ επανάληψη να προτάξουμε τα ταλαιπωρημένα στήθη μας για την επούλωση την οικονομικών μας ελλειμμάτων, όπου δημιουργήθηκαν από άλλους συμπολίτες μας.
Αλήθεια, πόσο περήφανοι μπορούμε να νιώθουμε ως Έλληνες αφού καθημερινά τσαλαπατούν την Εθνική μας υπερηφάνεια;
Σας καλούμε να αναλογιστείτε με τη παραδοχή της εικόνας αυτής αν μπορείτε να ζήσετε σεις, υπό αυτές τις αντίξοες οικονομικές συνθήκες των «αποδοχών» μας.


Ασφαλώς θα σας φαίνεται ρεαλιστικό ή αστείο το γεγονός αυτό, και σίγουρα δεν σας είναι κατανοητό το οικονομικό δράμα που βιώνουμε. Η θεωρία απέχει πολύ από την πράξη και αυτό αποδεικνύεται κατά τον απλούστατο και έμπρακτο τρόπο, την αλλαγή των αποδοχών μας. Τότε και μόνο τότε θα καταλάβετε πιο είναι το βιοτικό μας επίπεδο…. Τότε να είστε απόλυτα βέβαιοι ότι δεν θα διαμαρτυρόμαστε γιατί θα ήταν και αρκετά γελοίο. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς ποια κοινωνία επιθυμείτε, αναλογιζόμαστε όμως, μήπως θέλατε μια διαλυμένη κοινωνία, με απέραντη και διάσπαρτη μιζέρια, και ο περίγελος να είναι ακόμη μεγαλύτερος στα μάτια των επισκεπτών μας, πράγμα το οποίο δεν υπήρχε ούτε στα πέτρινα χρόνια της πατρίδας μας.


Γνωρίζουμε ότι τα χρήματα μας χαρίζονται σε βιομήχανους, οι οποίοι, ανά πάσα στιγμή αποσύρουν τα κεφάλαιά τους σε άλλες χώρες και αφήνουν πίσω τους, ανέργους και ανθρώπινα συντρίμμια. Επίσης χαρίζονται σε εφοπλιστές που εκβιάζουν καταστάσεις και την αλλαγή της σημαίας των πλοίων τους, όποτε και όταν το θελήσουν. Χορός δισεκατομμυρίων οι επιδοτήσεις που έχουν πάρει, και στο δια ταύτα καράβια δεν έχουμε, κι αν έχουμε, θεωρείται ως είδος πολυτελείας η απαραίτητη μετακίνηση των νησιωτικών μας κατοίκων, από τα δυσβάστακτα ποσά των εισιτηρίων.

Ανάλογες παροχές έχουν και οι τραπεζίτες, οι οποίοι μας κάνουν ιδιαίτερη εντύπωση και είναι εντελώς παράδοξο, σε χαλεπούς καιρούς και σε περίοδο παγκόσμιας κρίσης, τα κέρδη τους να αυξάνονται ραγδαία.

Είναι μια απορία την οποία δεν μπόρεσε ποτέ να καταλάβει ο απλός ανθρώπινος νους. Απορούμε που πήγε ο πατριωτισμός μας, αφού με τα μέτρα αυτά συμβάλλετε στην ερήμωση και τη φτώχεια του Ελληνικού λαού και των εργαζομένων.

Καμία ουσιαστική ανάπτυξη δεν υπάρχει στην χώρα μας, αφού οι φίλοι μας κοινοτικοί εταίροι δεν μας επιτρέπουν να έχουμε τις δικές μας παραγωγές, για να μην είμαστε ανταγωνιστές τους, αλλά να παραμένουμε όμηροι και μια ελεγχόμενη λαομάζα, χωρίς δικαιώματα, στην ίδια μας την χώρα και το χειρότερο, τα παιδιά μας, χωρίς καμιά ελπίδα για το μέλλον.

Με όλα αυτά, μας δίνετε το δικαίωμα να πιστεύουμε ότι δεν θέλετε να σώσετε την Ελλάδα.
Γιατί η Ελλάδα είμαστε εμείς, και τη ζωή της, την κάνετε όλο και πιο δύσκολη χρόνο με το χρόνο και δυστυχώς τρομερά ανυπόφορη.

Είναι σαν να μας στοιβάζετε ζωντανούς σε ομαδικό τάφο και παράλληλα να μας καθησυχάζετε με ήρεμο γλυκό και πειστικό τρόπο, ότι θα μας θάψετε σε χώμα ανάλαφρο…

Αν είναι αυτή είναι η Δημοκρατία που μας επιφυλάσσετε, δεν την θέλουμε, αλλά σας την επιστρέφουμε και αρνούμαστε να σας χαρίσουμε, έστω και ένα λεπτό του ευρώ για κάτι που δεν φταίμε.

Εν κατακλείδι, το βέβαιον είναι ότι είμαστε αλληλέγγυοι με όλους τους εργαζομένους που αγωνίζονται για τα ανθρώπινα δικαιώματα και όχι με παραπλανητικές και περιστασιακές ευκαιρίες, αλλά για μια αντικειμενική Δημοκρατία που πραγματικά θα μας αξίζει.

Η ανοχή μας βρίσκεται σε οριακό σημείο, και ήδη ακροβατούμε σε επικίνδυνους ατραπούς, όμως δεν ξέρουμε και δεν μπορούμε να εκτιμήσουμε το μέγεθος των αντιδράσεών μας…

Θήρα 5.3.2010

Ο διαμαρτυρόμενος υπάλληλος Αργυρός Ιωάννης