Σαν ανοίξεις την Συλλογή Εθνικών Ασμάτων του εκ Θήρας Μουσικοδιδασκάλου Αντωνίου Ν. Σιγάλα (εν Αθήναις 1880, επανέκδοση Κουλτούρα 2002), ο πρώτος ύμνος που θα δεις, σε βυζαντινή σημειογραφία και ήχο γ' είναι στον Δία!Ζευ, Θεέ Θεών τε και ανδρών ομού πάντων βασιλεύ...
Έκπληξον, κεραυνοφόρε! τους εχθρούς των σοφών Γραικών.
Ρίψον βροντώδη σου τον κεραυνόν, Θεέ κατά των ανταρτών.
Φθάνει πλέον, αγκυλομήτα Ζευ! Ελλήνων τα κακά...
Βρόντησον, υψιβρεμετ' ερίγδουπε! βρόντον τρομερόν...
Αφιερωμένο την ανάρτηση αυτή σε όσους σκανδαλίζονται με το Πολυχρόνιο του Σουλτάνου
http://panagiotisandriopoulos.blogspot.com/2008/06/blog-post_2708.html
στους παγανιστές - αρχαιολάτρες που μάλλον αγνοούν τον ύμνο στον Δία τονισμένο σε βυζαντινή παρασημαντική και στους χριστιανούς που διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους μπροστά σε κάθε τι αρχαιοελληνικό κ.ο.κ.
