ΜΑΣ ΛΈΝΕ: ΤΗΝ 10Η ΘΈΣΗ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΌΤΗΤΑ ΚΑΤΑΛΑΜΒΆΝΕΙ Η ΣΑΝΤΟΡΊΝΗ ΜΕ 48,89%
ΤΟ ΒΙΟΛΊ ΤΟΥΣ ΑΥΤΟΊ.ΔΕΝ ΜΑΣ ΛΈΝΕ ΌΜΩΣ ΤΗΝ ΘΈΣΗ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΑΜΒΆΝΕΙ ΣΤΗΝ ΑΦΑΊΜΑΞΗ ΤΩΝ ΌΠΟΙΩΝ ΧΡΗΜΆΤΩΝ ΜΑΣ, (ΤΟΥ ΑΊΜΑΤΌΣ ΜΑΣ ΚΑΛΎΤΕΡΑ, ΑΦΟΎ ΜΑΣ ΤΑ ΈΧΟΥΝ ΠΆΡΕΙ ΠΛΈΟΝ ΌΛΑ ΜΑ ΌΛΑ), ΠΡΟΚΕΙΜΈΝΟΥ ΝΑ ΓΕΜΊΣΟΥΝ ΤΙΣ ΜΑΎΡΕΣ ΤΡΎΠΕΣ, ΠΟΥ ΟΙ ΊΔΙΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΊΔΙΟΙ ΚΑΤΑΧΡΆΣΤΗΚΑΝ ΤΌΣΑ ΧΡΌΝΙΑ .
Η ΣΥΝΈΠΕΙΆ ΤΟΥΣ ΔΕ, ΣΤΟ ΜΕΓΑΛΕΊΟ ΤΗΣ.
Μέσα σε μία εβδομάδα κατάφεραν να μας αποστείλουν 2 φουσκωμένα ραβασάκια, καλούμενοι όλοι οι Σαντορινιοί όπως όλοι οι Έλληνες, να πληρώσουμε τις ΦΑΠΕΣ των όποιων ακινήτων έχουμε. Οι περισσότεροι? Των σπιτιών μας που ζούμε. Λες και τα φτιάξαμε μαζί. Λες και μας βοήθησαν οικονομικά. Και καλά να πληρώσουμε τους όποιους φόρους που μας αναλογούν σε φυσιολογικά και λογικά πλαίσια, να το καταλάβουμε. Αλλά να καλούμαστε να πληρώσουμε κάτι ποσά εξωφρενικά, τρελά και παράλογα, μπορείτε να μας πείτε που τα βρήκατε και πως τα αξιολογήσατε?
Επιτρέψτε μου για μια ακόμη φορά να αναφέρω τα ίδια. Έχουν χωρίσει τη Σαντορίνη σε διάφορες και πολλαπλές ΖΩΝΕΣ, με διαφορετική αντικειμενική αξία την κάθε μια.
Ζώνη Α’, Ζώνη Β’, Ζώνη Γ’, Ζώνη Δ’ κλπ, που σε λίγο δεν θα τους φτάνει ούτε όλη η Ελληνική αλφάβητος! Να βλέπεις κάτι ποσά να σε πιάνει τρέλα και απελπισία.
Όλοι μας πλέον ξέρουμε την ζώνη μας. Ζώνη την οποία μας έχουν φορέσει οι σοφοί μας σωτήρες Εθνοπατέρες, τόσο σφιχτά που πλέον μας έσκασαν. Σήμερα
λοιπόν Παρασκευή 30/8/2013, παραλάβαμε για πολλοστή φορά τα ραβασάκια μας. Τα ανοίξαμε και είδαμε να αναγράφουν κάτι μικροποσά μωρέ (κάμποσα χιλιαροευρόπουλα!), με ημερομηνία λήξης πληρωμής? Αν τους έπλασε Θεός, άκουσον, άκουσον, Παρασκευή 30/80/2013. Οι άνθρωποι (αν είναι τελικά), είναι τρελοί και ανώμαλοι και όχι μόνο. Ειλικρινά δεν βρίσκω χαρακτηρισμούς πλέον να τους προσάψω.
Και μείς αγαπητοί μου τι κάνουμε για όλα αυτά? Παραμιλάμε και τρέχουμε να προλάβουμε να πληρώσουμε… Εγώ πάντως όσους συγχωριανούς μου συνάντησα σήμερα το πρωί, αντί να πούμε καλημέρα αναρωτιόμαστε τιλαχείο μας έπεσε! Άνθρωποι με κατεβασμένα κεφάλια, άνθρωποι αμίλητοι, άνθρωποι σκυθρωποί, άνθρωποι στενοχωρημένοι και πολύ δε από αυτούς δακρυσμένοι… Λες και πηγαίναμε όλοι σε κηδεία. Μόνο που η κηδεία τελειώνει σε μισή, άντε σε μία ώρα και επανερχόμαστε στον ρυθμό της ζωής. Με αυτούς όμως που έχουν καθίσει για τα καλά στο σβέρκο μας, η κηδεία δεν τελειώνει με τίποτα. Και ούτε πρόκειται.
Όλοι μας ζούμε σε ένα αβέβαιο σήμερα, αύριο, μεθαύριο και πάει λέγοντας. Μας έχουν κάνει οι γνωστοί σωτήρες μας, να τρέχουμε να ζούμε και να παραμιλάμε.
Τους ακούμε καθημερινά να μας σώζουν, να μιλάνε και να χαμογελάνε οι ηλίθιοι εις βάρος μας. Νομίζουν ότι είμαστε κοιμώμενα αναίσθητα πιόνια τους και δεν καταλαβαίνουμε.
Να ξέρετε αγαπητοί μου, αν δεν αντιδράσουμε, αν δεν φωνάξουμε, αν δεν αντισταθούμε σε όλες αυτές τις αδικίες? Αλλοίμονο στις επερχόμενες γενιές. Αλλοίμονο στα παιδιά μας αν τους αφήσουμε να συνεχίσουν να μας κατασπαράζουν με τις σοφίες τους και τα έργα τους. Να που μας έφεραν, να πως μας κατάντησαν.
Μήπως πρέπει να τους πάρει ο διάβολος και να τους σηκώσει; Προτού να είναι πολύ αργά για όλους μας.
Λουκάς Χ. Καφούρος
Κάτοικος Ημεροβιγλίου Σαντορίνης
