«ΘΕΙΑ ΦΩΤΙΣΗ» Η ΣΥΣΚΟΤΙΣΗ ΣΤΗ ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ

Σαντορίνη. Καλότυχο αυτό το νησί! Αποκτά ευκαιρίες διεθνούς προβολής του, χωρίς να δαπανά δικό του διαφημιστικό κονδύλι. 
Στις 13 Αυγούστου 2013, με εκατόν  είκοσι χιλιάδες ξένους επάνω του, με εκατό τοις εκατό πληρότητα τα ξενοδοχεία, έγινε έκρηξη σε μια  γεννήτρια του εργοστασίου παραγωγής ηλεκτρισμού. 
Αποτέλεσμα να δημιουργηθεί διακοπή ηλεκτρικού ρεύματος σχεδόν σε όλο το νησί, για περίπου δέκα ώρες. Κατόπιν, οι ηλεκτροδοτήσεις γινόντουσαν με αλλεπάλληλες κατά περιοχές διακοπές.
Έγινε άμεση κινητοποίηση τόσο από τη Δημοσία Επιχείρηση Ηλεκτρισμού στην Αθήνα όσο και άλλες Υπηρεσίες, με την κατεπείγουσα αποστολή νέων γεννητριών από Πειραιά, Ρόδο και αλλού. Παρότι υπολογιζόταν ότι το αργότερο σε λιγότερο από δυο εικοσιτετράωρα θα είχε πλήρως αποκατασταθεί η ηλεκτροδότηση, λόγω νέας απροβλέπτου βλάβης,
ο χρόνος υπερδιπλασιάστηκε. 
Το σημαντικό είναι ότι για να αποφευχθούν αλλοιώσεις τροφίμων σε ψυγεία, η όση ενέργεια παρήγετο με τις άλλες γεννήτριες, κατενέμετο καταλλήλως ανά δίωρον ή τρίωρον στις πιο ευαίσθητες περιοχές. 
Οι τουρίστες, αντιμετώπισαν ψύχραιμα το συμβάν, σαν κάτι το σύνηθες. Ήταν και η βραδιά της έξαρσης, που οι τελευταίες περίφημες περσείδες, τα πεφταστέρια, οι διάττοντες αστέρες, « ένα αστέρι πέφτει-πέφτει», φλόγιζαν και καταυγάζανε ολονυχτίς τον ουρανό και το επίγειο  σκοτάδι συνετέλεσε σε μια τέλεια απόλαυση αυτού του κατά περιόδους γνωστού ουρανίου υπερθεάματος. 
Το καταχάρηκαν ρομαντικά όλοι οι ξένοι.  Όχι μόνο κανείς δεν παραπονέθηκε, αλλά μερικοί είπαν ότι ήταν «θεία φώτιση» αυτό το ωραίο απρόσμενο «μπλακ άουτ». Πουθενά δεν θα απολάμβαναν τις  «έναστρες» αστραπές εν αιθρία, μια τέτοια εν συσκοτίσει επί Σαντορίνης νύχτα.

Γράφω οι ξένοι, γιατί οι ντόπιοι άρχοντες, συνδικαλιστές, κομματάρχες και πάσης φύσεως ψηφοδίετοι ( ούτε ο Μπαμπινιώτης έχει τη λέξη αυτή στο Λεξικό του, μήπως πρέπει να κατοχυρώσω την πατρότητά της;)  όπως είναι στο φυσικό της φυλής μας, από την πρώτη στιγμή άρχισαν να τρώγονται με τα ρούχα τους. Και πήραν σειρά να βγαίνουν στα ΜΜΕ.  
Nα μουρμουρίζουν, να γκρινιάζουν, να αγανακτούν, να κατηγορούν, να απαιτούν. Φωνασκίες, διαμαρτυρίες, καταγγελίες, απειλές. Φταίει η κυβέρνηση, φταίνε τα παλιομηχανήματα που μας τα πούλησαν για να μας πάρουν τα ωραία μας λεφτά, φταίνε αυτοί που τα αγοράσανε για να βγάλουνε μίζες, φταίει ο δήμαρχος, φταίνε οι πολιτικοί μας αντίπαλοι. Οι μηχανικοί που τα είχαν ασυντήρητα. 
Οι απλοί Σαντορινιοί, ακόμη και οι επιχειρηματίες και οι ξενοδόχοι αντιμετώπιζαν το πρόβλημα «ησύχως» και πρακτικά. Αναγκάστηκε ο πρωθυπουργός, ίνα «μη γίνεται θόρυβος», να δώσει εντολή να πάνε αμέσως δυο υπουργοί -«να αποκαταστήσουν τη λειτουργία στη γεννήτρια». 
Παλικαριές εκείνων που περιμένουν μια τέτοια ευκαιρία να φανούν και να βαφτίσουν ενόχους. « Εσείς φταίτε που διασύρατε τον πρώτο τουριστικό προορισμό της χώρας μας – όχι της πατρίδος μας. Που μετά από αυτή τη διακοπή ρεύματος δεν θα ξαναπατήσει τουρίστας στη Σαντορίνη» έλεγαν. Και κάτι τέτοιες παρανοητίστικες και εσφαλμένες αηδίες. Σε πολλές πόλεις και χώρες συμβαίνει αυτό. 
Η Νέα Υόρκη πριν χρόνια έμεινε χωρίς ηλεκτρικό μια εβδομάδα και ουδείς διαμαρτυρήθηκε. Πριν μέρες διακοπές είχε η Μύκονος, η Κεφαλονιά, κάποια άλλα νησιά. Περάσανε στο «ντούκου». Κι εδώ είναι που αναγκάζομαι να σχολιάσω το γεγονός της διακοπής του ρεύματος στη Σαντορίνη. Για να συνηγορήσω ότι πράγματι «θεία φώτιση έφερε το σκοτάδι με επακόλουθο την παγκόσμια διαφήμιση του νησιού». 
Όλα τα ΜΜΕ, Εφημερίδες Ιστοσελίδες του Κόσμου, είπαν και έγραψαν απλά: « Στη Σαντορίνη, το ωραιότερο νησί της Ελλάδος και ένα από τα καλλίτερα στη Γη, στο νησί του το επισκέπτονται περίπου δύο εκατομμύρια θαυμαστές του τον χρόνο, σημειώθηκε διακοπή ρεύματος τη βραδιά που ήταν στο αποκορύφωμα το θέαμα στον ουρανό της πτώσης διαττόντων αστέρων. Και έτσι απολάμβαναν καλλίτερα το όχι σύνηθες αυτό θέαμα». Πόσα εκατομμύρια ευρώ θα κόστιζε μια τέτοια αυθόρμητη διαφήμιση και ποιός απλός Σαντορινιός, όχι επαγγελματίας και επιχειρηματίας, δεν θα έδινε με την καρδιά του, από εκατό, διακόσια ευρώ για μια τέτοια προβολή σκοπιμότητος! 
Είναι τυχερή η Σαντορίνη με την δωρεάν διαφήμιση από τέτοια γεγονότα. Ας μην πάω παλιότερα, αν και θα το έπιανα από το 1500 π.Χ. ή από τον φονικό σεισμό του 1956: Αλλά ας πάμε στο 1986. Είχε μια κάθετη πτώση στα ξενοδοχεία. Την 1 Ιουλίου 1987, που καιγότανε η Ελλάδα επί δέκα ημέρες με σαράντα βαθμούς και πεθαίνανε οι άνθρωποι, άγνωστο πόσοι τότε σε όλη τη χώρα μας, με κάλεσαν και βρέθηκα στη Σαντορίνη για μια μέρα. 
Ένας Μιχάλης Καραμολέγκος, μεταξύ των πρωτοπόρων του Τουρισμού στη Σαντορίνη, που ίδρυσε και κυριαρχεί ακόμη το τουριστικό πρακτορείο «Καμάρι Τουρς», μερικοί ακόμη και κυρίως μια Αμερικάνα από το Σικάγο που δούλευε για τον Μιχάλη, ύψωσαν τη Σαντορίνη τουριστικά. Το πώς επειδή είναι επί προσωπικού ας μην το περιγράψουμε. 
Πριν οκτώ χρόνια ένας φόνος περίεργος έγινε εκεί, καλοκαίρι, έλαβε διεθνείς διαστάσεις κι ανέβασε τον τουρισμό της Σαντορίνης πάλι στα ύψη. Αυτό το περιβόητο κρουαζιερόπλοιο που βυθίστηκε,| το «Sea Daemon»  στο λιμάνι της Σαντορίνης και είναι ακόμη εκεί, ξέρετε πόση προβολή έχει προσφέρει! Ανυπολόγιστη. 
Κι αυτή η «πρωτοφανής» της «γρουσούζικης» Τρίτης και 13 Αυγούστου 2013 έκρηξη, στη γεννήτρια ρεύματος «θα μπορούσε να ήταν έργο» ενός φύλακα αγγέλου του  νησιού. Που προβλέπει και φροντίζει να διαφυλάσσει και ανανεώνει το τουριστικό του μέλλον. Μην απορείτε, για το «απαράδεκτον» του συλλογισμού μου. Έχω να διηγηθώ πολλές προσωπικές τέτοιες απίστευτες εμπειρίες τεραστίου θετικού έργου «τρομακτικής αρνητικής διαφήμισης» στην πενηντατετράχρονη  διεθνή δημοσιογραφική μου σταδιοδρομία. Εις επίρρωσιν των ισχυρισμών μου, θα σας αναφέρω μία. Σας παραπέμπω στο βιβλίο του αλησμόνητου Δημήτρη Ψαθά με τίτλο «Κάτω από τους ουρανοξύστες» έκδοση 1951. 
Περιγράφει πώς ένα καινούργιο υπερπολυτελές εστιατόριο ενός Έλληνα στη Νέα Υόρκη,  που δεν πάταγε ψυχή, μέσα σε ένα απόγευμα έγινε διάσημο και για πάντα. Σας το διηγούμαι εγώ….περιφραστικώς με δικές μου φράσεις όμως η ουσία είναι ίδια.

« Ένα ταβερνάκι είχε ο Έλληνας στη Νέα Υόρκη και κάθε μέρα ήταν γεμάτο. Αφού έγινε πλούσιος έφτιαξε ένα πολυτελέστατο Εστιατόριο, από τα καλλίτερα στη Νέα Υόρκη. Αλλά περιέργως, δεν πάταγε ούτε ψυχή. 
Ένα μεσημέρι πέρασε ένας Αμερικανός δημοσιογράφος, είδε περίλυπο τον πατριώτη μας. «Μην ανησυχείς. Θα σου το  γεμίσω εγώ το μαγαζί. Αλλά με αντάλλαγμα να μου κάνεις ένα τραπέζι». « Ένα τραπέζι αδερφέ μου, όλο το μαγαζί δικό σου»!  Ένα βραδάκι παρουσιάστηκε ο δημοσιογράφος, « ήρθα για το τραπέζι. Θέλω μια καλή καυτή σούπα, μπόλικη, σε βαθύ πιάτο». Συναγερμός στο εστιατόριο. Πέσανε πάνω έξι γκαρσόνια, περιποίηση αυτοκρατορική. Ήρθε η σούπα αχνιστή και μυρωδάτη, σε μια γαβάθα να φάνε δέκα νοματαίοι. 
Τα βλέμματα όλων αγωνιώδη κολλημένα και υπερήφανα, των γκαρσονιών, του Έλληνα ιδιοκτήτη, ακόμη και οι μάγειροι είχαν βγει από τα κάτεργα των παρασκευαστηρίων να πάρουν τα συγχαρητήρια από το γαστρονομικό αριστούργημά τους, στο πρόσωπο του φιλοξενουμένου τους. Τέτοια σούπα πρώτη φορά φτιάχνανε και παρακολουθούσαν πώς θα ευφραίνεται σε όλο του το είναι ο επίδοξος σωτήρας τους! 
 Παίρνει λοιπόν το κουτάλι ο δημοσιογράφος, με τακτ, προφανώς και συγκρατώντας την ασυγκράτητη επιθυμία του να την γευθεί λαίμαργα, το βυθίζει αριστοτεχνικά στη σούπα. Και αργά-αργά βγάζει την πρώτη κουταλιά, με το στόμα ολάνυχτο, σκυμμένος με ευλαβική προσμονή, όπως κάνουμε στη θεία μετάληψη….. και τί βγάζει από μέσα; Έναν ψόφιο ποντικό θηρίο, με μια ουρά σαράντα πόντους! Μόλις συνειδητοποιεί περί τίνος πρόκειται, σηκώνεται έξαλλος επάνω, βάζει τις φωνές, ορύεται, «ποιός το έκανε αυτό, μου φέρατε σούπα με ψόφιο ποντικό»!  
Tα γκαρσόνια προλάβανε και κρυφτήκανε αυτοστιγμεί, ο ιδιοκτήτης πήγε να σκοτώσει τον μάγειρα και δεν εύρισκε το μπιστόλι του και ώ του νέου …θαύματος, συγχρόνως μπαίνουνε στο εστιατόριο τα τηλεοπτικά κανάλια με τις κάμερες και τους προβολείς αναμμένους και κινηματογραφούν τον αλαλάζοντα δημοσιογράφο. 
Άπαντες οι οικείοι του Εστιατορίου εξαφανίστηκαν και ουδείς θυμάται τίποτα μετά ταύτα. Πρωί - πρωί εφημερίδες και ΜΜΕ πρώτο θέμα: «Στο υπερπολυτελές εστιατόριο τάδε, του Έλληνα τάδε, οδός δείνα σερβιρίστηκε χθες το βράδυ ψόφιος ποντικός στη σούπα του δημοσιογράφου τάδε. Ιδού  και το αδιάψευστο οπτικό υλικό». Κρεμάμενος εκ του επιχρυσωμένου κοχλιαρίου ο ποντικός και ο δημοσιογράφος ωρυόμενος. Και όλες οι προσόψεις του υπερπολυτελούς εστιατορίου του Έλληνα φάτσα-ταράτσα. 
Ο «εστιάτωρ» ήθελε να αυτοκτονήσει αλλά τον κράταγε γερά η γυναίκα του « μην το κάνεις μπορεί να είναι και για καλό», «άσε με, φύγε θα σκοτώσω εσένα», δεν εύρισκε εισιτήριο να φύγει αυθημερόν να χαθεί για Ελλάδα, όταν το βράδυ τον ειδοποίησαν ότι «στο μαγαζί είναι κόσμος γεμάτο. Και απέξω ουρά, κλείνουν τραπέζια και για τον επόμενο μήνα». Μπροστά η γυναίκα του, πίσω σαν συνωμότης εκείνος,  μετεμφιεσμένος για τον φόβο της προηγουμένης βραδιάς, έφτασαν στην απέναντι γωνία. 
Είδαν κόσμο, πλησίασε πρώτα η κυρά, είναι πιο θαρρετές και πάνε μπροστά, περάσανε ανάμεσα στο πλήθος  « έι, εσείς πού πάτε, έχουμε σειρά» διαμαρτυρήθηκε εντόνως ένας τυπικός, «είμαστε οι ιδιοκτήτες» είπε με εξασφαλισμένον υπερήφανον θράσος η γυνή, ουρά και κατάμεστο. Και μέχρι τώρα γεμάτο κάθε βράδυ. Κανείς δεν μίλησε ποτέ για εκείνη τη βραδιά της καταστροφής. Αλλά, παρέμενε το μυστήριο «πώς βρέθηκε ο ποντικός μέσα στη σούπα». Αφού την είχαν σουρώσει τρεις φορές παρουσία όλου το προσωπικού και ο ιδιοκτήτης κρατούσε και το σουρωτήρι. Ούτε ξαναπέρασε ποτέ ο δημοσιογράφος από το εστιατόριο. Αργότερα το απαγορευμένο μυστήριο, το απομυστηριοποίησε μια εντελώς  αγράμματη Ελληνίδα από το Αγρίνιο που πούλαγε προφητείες στους χαζούς της Νέας Υόρκης και αγόραζε αρχοντικά σπίτια στο Αγρίνιο. 
Για άλλο πήγε στο μέντιουμ η γυναίκα του εστιάτορα, «ο ψόφιος ποντικός πήδηξε από την τσέπη του δημοσιογράφου και έπεσε στα βάθη της σούπας και έγινε το πανδαιμόνιο στα ΜΜΕ» είπε η αναλφάβητη. Έπεσε από την τσέπη του δαιμόνιου Αμερικανού δημοσιογράφου! Δαιμόνιο προμελετημένο….αλάνθαστο πελατοφόρο έγκλημα», φώναξε η εστιατορίνα και θυμήθηκε που το είχε πει στον άνδρα της «μπορεί να είναι και για καλό». 
Κι από τότε το εστιατόριο έγινε διάσημο, από έναν ψόφιο ποντικό, που ποτέ και κανένας εστιάτωρ δεν θα τολμούσε να είχε κάμει μόνος του αυτή την απλή και αδάπανη πράξη, για να κάμει διάσημο το εστιατόριό του. 
Αν ξαναπάμε στη Σαντορίνη και αν ακολουθήσουμε τις προφητείες, της εν Νηου Γιορκ εξειδικευμένης στους αφελείς Αγρινιώτισσας, «αν στις προσεχείς δημοτικές εκλογές, κυκλοφορούσε στη Σαντορίνη η φήμη πως ο τάδε υποψήφιος δήμαρχος «ανετίναξε» τη γεννήτρια στις 13 Αυγούστου 2013, να ξέρετε πως αυτός θα έπαιρνε το εκατό τοις εκατό των ψήφων των Σαντορινιών.