Ή
στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε στην ελληνική ναυτιλία. Τα
τελευταία χρόνια τόσο η εκάστοτε κυβέρνηση όσο και οι Ελληνες εφοπλιστές
κάνουν έκκληση και μέσω διαφημίσεων στους νέους να στραφούν προς τη
θάλασσα προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα καλύτερο μέλλον, ιδιαίτερα μετά
την οικονομική κρίση που έχει εκτινάξει την ανεργία στα ύψη, αλλά και
για να καλύψουν την έλλειψη ναυτικών.
Την
ίδια ώρα, όμως, το κράτος δείχνει άβουλο να στηρίξει τη ναυτιλιακή
βιομηχανία που μαζί με τον τουρισμό αποτελούν τους πυλώνες της ελληνικής
οικονομίας, η οποία δεν έχει άλλον παραγωγικό τομέα σε τέτοια άνθηση
και δύναμη, σε παγκόσμιο επίπεδο.
Μάρτυρας της
απογοητευτικής κατάστασης που επικρατεί στις υποδομές της ναυτιλίας
είναι και ο αναγνώστης του «ΘΕΜΑτος» κ. Γ. Σύμπουρας, τα τρία παιδιά του
οποίου, που έχουν σπουδάσει ναυτιλιακά, ναυπηγική και μηχανολογία σε
πανεπιστημιακές σχολές, μάταια προσπαθούν να παρακολουθήσουν σεμινάρια
σχετικά με τα συστήματα ασφάλειας στον Ασπρόπυργο, προκειμένου να πάρουν
ναυτικό φυλλάδιο και να κάνουν την πρακτική τους εξάσκηση σε πλοίο όπως
προβλέπουν οι διατάξεις. Πρόκειται για σεμινάρια εννέα εργάσιμων
ημερών.
«Η σχολή αυτή του Ασπρόπυργου τον
Αύγουστο δεν λειτουργεί λόγω διακοπών. Τον Σεπτέμβριο που πήραν τηλέφωνο
για ορισμό κάποιας ημερομηνίας για παρακολούθηση ενημερώθηκαν ότι δεν
υπάρχουν καθηγητές, ίσως τον Οκτώβριο και λόγω συνωστισμού που θα
υπάρχει λόγω της καθυστέρησης δεν γνωρίζουν πότε θα μπορεί κάποιος να
παρακολουθήσει τα σεμινάρια αυτά», επισημαίνει ο κ. Σύμπουρας σε επιστολή του προς το «ΘΕΜΑ» και προσθέτει:
«Θεωρώ
πως είναι εντελώς απαράδεκτο, ιδιαίτερα σήμερα που η διεθνής κρίση έχει
πλήξει καίρια τη δική μας μικρή εθνική οικονομία και ο μόνος κλάδος της
οικονομίας που κατά καιρούς έχει παίξει ρόλο ναυαγοσώστη, όπως είναι η
ναυτιλία, να αντιμετωπίζεται με αυτή την αδιαφορία. Στις μέρες μας, που
το πρόβλημα της ανεργίας είναι τεράστιο, πολλά παιδιά στρέφονται πάλι
προς τη θάλασσα. Σε έναν τομέα που και ζήτηση υπάρχει αλλά και οι
αμοιβές δεν έχουν καμία σχέση με αυτές της ξηράς. Η θάλασσα, το πλοίο
όμως δεν μπορεί να περιμένει» και καταλήγει στο κείμενό του:
«Ολες
οι αποφάσεις είναι κρίσιμες και άμεσες. Οι ναυτικοί, η εκπαίδευσή τους
και γενικότερα η διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού είναι ο πιο
νευραλγικός παράγοντας για τη ναυτιλιακή επιχείρηση. Χάθηκε πολλή
τεχνογνωσία και ναυτοσύνη τα τελευταία χρόνια και έφυγε προς τις χώρες
της Ανατολής».
