Ήρθε η Μέλλουσα η Κρίση
Κι η Δευτέρα Παρουσία
Και ζητούσε ο Άγιος Πέτρος
Περιουσιακά στοιχεία…
Κι είπε ο Γέροντας Παΐσιος,
Που, στα λόγια και στις πράξεις,
ήταν στη ζωή του ίσιος:
Προσευχή, φτώχεια, νηστεία!
-Και η φτώχεια σαν τι τάχα
θα μπορούσε να προσφέρει
Κι απ’ τον Κόσμο ανθρωπομάνι
Στο κελλάκι σου είχε φέρει;
-Κάτι ήξερε, Άγιε Πέτρο,
κι ο φτωχός μας ο Χριστός,
που η φτώχεια του είχε γίνει
της αγάπης Πακτωλός..
Είπε ο Γέροντας Παΐσιος,
Που στα λόγια και στις πράξεις
ήταν στη ζωή του ίσιος…
Κι ο Πατροκοσμάς επίσης
Που ’χε βγει στην κοινωνία
Μέσα στην τουρκοκρατία,
Σαν πού βρήκε-όταν ρωτήθη-
Τόσους άφθονους παράδες
Κι έφκιασε τόσα σχολεία;
Που δεν μπόρεσαν να φκιάσουν
Τόσοι άλλοι τσιφλικάδες
Μοναχοί και δεσποτάδες!
Κάπως έτσι αποκρίθη:
Δεν κατείχα χούφτα χώμα
Κι ούτε κράταγα σακούλα.
Στο Χριστό τα ’δωσα ούλα
Ως και τη ζωή μου ακόμα!
Όταν όμως ο λαός μας
Πως τον αγαπάς θα νιώσει,
-Κι όχι τ’ άσπρα και το χώμα-
Και για ο, τι σου προσφέρει
έχεις χέρια καθαρά...
Όχι μόνο τον παρά,
Μα και την καρδιά του ακόμα
Με απλοχεριά θα δώσει…
Μα, σαν βλέπουν καλογέρους
Δεσποτάδες και παπάδες
Να ’ν’ μεγαλοτσιφλικάδες
Και με κόλπα εμπορικά
Από του Χριστού τη χάρη
Μ’ απληστία να πλουτίζουν
Και να ζουν προκλητικά...
Φεύγουν απ’ την Εκκλησία
Κι ούτε καν, για να κοιτάξουν,
Το κεφάλι δεν γυρίζουν…
Κάποια τέτοια λόγια είπε
Ο φτωχός Πατροκοσμός...
Που μες στην τουρκοκρατία
Έφκιασε τόσα σχολεία,
Χωρίς να ’χει χούφτα χώμα
Κι έδωσε για το λαό μας
Ως και τη ζωή του ακόμα…
παπα-Ηλίας
http://papailiasyfantis.wordpress.com
Υ.Γ. Αφιέρωμα στην αυριανή μνήμη (24 Αυγούστου) του Πατροκοσμά, που τον δολοφόνησαν οι Τούρκοι, πληρωμένοι με το μαμωνά των Εβραίων…
