Γράφει ο Παναγιώτης Τελεβάντος
Διαβάσαμε στο καλό ιστολόγιο “Αναστάσιος” το ακόλουθο κείμενο του αείμνηστου Μητροπολίτη Νικοπόλεως Μελέτιου:
“α. Η πίστις δεν ανεκαλύφθη, αλλ' απεκαλύφθη.
Δεν ευρέθη. Δεν είναι επίτευγμα της ερεύνης του ανθρώπου. Η πίστις
ως τονίζει ο άγιος απόστολος Παύλος, «ήλθε» και «εδόθη» ή μάλλον, όπως
επισημαίνει ο απόστολος Ιούδας, «παρεδόθη άπαξ τοις αγίοις». Αφού όμως η πίστις άπαξ παρεδόθη και μάλιστα μόνον στους αγίους, είναι ευνόητον ότι
α) εις την πίστιν δύναται να φθάση κανείς μόνον με την υπακοήν εις τους αγίους, από τους οποίους - και μόνον - δύναται να την διδαχθή, και
β) ότι «δει επαγωνίζεσθαι τη άπαξ παραδοθείση τοις αγίοις πίστει», ώστε να μη αλλοιωθή εξ αιτίας της τάχα αναλύσεώς της. Η
εμπιστοσύνη εις την στοχαστικήν μέθοδον αναλύσεως και κατανοήσεως, έχει
κάτι το ναρκισσιστικόν, αναδίδει οσμήν αυτοικανοποιήσεως.
β. Μέτρον ασφαλείας, με το οποίον ο άνθρωπος επαγωνίζεται να διατηρήση την παραδοθείσαν πίστιν είναι η ταπείνωσις και προεχόντως η έμπρακτος εφαρμογή η επίβασις της ταπεινώσεως, η υπακοή. Η υπακοή είναι η μοναδική ασφάλεια. Και είναι υποχρεωτική και απαραίτητος εις όλα. Και εις τα μεγάλα και εις τα φαινομενικώς μικρά.
Διότι, με ποίον κριτήριον είναι δυνατόν να γίνει η διάκρισις των επί
μέρους σημείων της πίστεως εις μεγάλα ή ουσιώδη, και μικρά και
επουσιώδη, αν όχι με την αυθαιρεσίαν ενός στοχασμού, που θα είναι καρπός
όχι ταπεινόφρονος πνεύματος, αλλά η πηγή και η ρίζα του σκοτισμού; Η λογική της πίστεως ευρίσκει την συνέπειάν της εις την ακριβή τήρησιν όλων ανεξαιρέτως των παραδόσεων,
κατά συμμόρφωσιν προς την εντολήν του αποστόλου: «στήκετε και κρατείτε
τας παραδόσεις, άς εδιδάχθητε είτε δια λόγου είτε δι' επιστολής ημών».
Αυτό λοιπόν είναι το ζητούμενο.
Ο
διάδοχος του αείμνηστου Μητροπολίτη Νικοπόλεως κυρού Μελέτιου να είναι
κληρικός, ο οποίος θα κάνει απόλυτη υπακοή σε όλα όσα μας παραδόθηκαν
από τους Αγίους της Εκκλησίας.
Προς αυτή την κατεύθυνση ελπίζουμε να κατευθύνει τις σκεψεις της η Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος.
Η
διασφάλιση της συνέχισης του έργου του αείμνηστου Μητροπολίτη με τους
δεκάδες κληρικούς και μοναχούς συνεργάτες του πρέπει να συνεχιστεί
απρόσκοπτη με την παράλληλη διασφάλιση ότι οι Νεοβαρλααμικές αστοχίες
δεν θα έχουν συνέχεια.
Ούτε
κέντρο συνέχισης λειτουργικών νεωτερισμών μπορεί να συνεχίσει να είναι η
Μητρόπολη Νικοπόλεως - όπως ήταν τα τελευταία χρόνια - αλλά ούτε να
καταστραφεί το ουσιαστικό θετικό έργο που κληροδότησε ο αείμνηστος
Μητροπολίτης εργαζόμενος για δεκαετίες με πολλούς και αξιόλογους
συνεργάτες ένας εκ των οποίων πρέπει να τον διαδεχθεί στο Θρόνο αφού
δεσμευθεί ενώπιον της ιεραρχίας ότι τα Νεοβαρλααμικά παρατράγουδα θα
σταματήσουν.
