Γράφει ο παπα-Ηλίας
Ύστερα από τον κάθε ρυπογόνο-πνευματικά και ηθικά-κατακλυσμό, αισθανόμαστε την ανάγκη της κάθαρσης.
Και ασφαλώς την ανάγκη αυτή την αισθανόμαστε περισσότερο έντονη,
αυτές τις μέρες, ύστερα απ’ την, ιδιαίτερα, ρυπογόνα προεκλογική και
μετεκλογική περίοδο.
Αφού έτσι κι αλλιώς, τον τελευταίο καιρό, ζούμε και αναπνέουμε μια υπερβολικά επιβαρημένη ατμόσφαιρα:
Με τους ανούσιους και ανόητους λόγους, τους τρομοκρατικούς εκβιασμούς
και τις απατηλές υποσχέσεις των κατ’ επάγγελμα απατεώνων πολιτικών.
Οι οποίοι, ιδιαίτερα, αυτή την εκλογική περίοδο φρόντισαν να
δολοφονήσουν, πέρα απ’ την πατρίδα μας και το λαό της και τις λιγοστές
ακόμη ελπίδες μας.
Γεγονός, για το οποίο είμαστε πολύ φορτισμένοι. Και για τα όσα,
οδυνηρά, μέχρι τώρα, έχουμε πάθει, αλλά ακόμη περισσότερο για τα όσα
χειρότερα μας περιμένουν. Καθώς οι κανίβαλοι της τρόικας του εξωτερικού παρέδωσαν τη συνταγή της εξόντωσής μας στα ασπόνδυλα της τρόικας του εσωτερικού.
Ευκαιρία για μια τέτοια κάθαρση από τους ρύπους των ημερών
μας προσφέρουν τα Γενέθλια του Προδρόμου, τα οποία γιορτάζουμε την
Κυριακή, που μας έρχεται (24 Ιουνίου).
Και δεν θ’ αναφερθούμε, ιδιαίτερα, στα σχετικά με τη γέννησή του περιστατικά. Αφού, περισσότερο ή λιγότερο, μας είναι γνωστά.Θα εστιάσουμε κυρίως την προσοχή μας στην προαναγγελία του αγγέλου προς τον πατέρα του Προδρόμου ότι ο γιος του θα γινόταν μέγας.
Η οποία προαναγγελία ενισχύεται περισσότερο από τη γνώμη του Χριστού γι’ αυτόν, όταν ο Πρόδρομος ήταν στη φυλακή.
Οπότε και είπε ότι μεταξύ όλων των ανθρώπων και των προφητών ακόμη δεν υπήρξε μεγαλύτερος απ’ τον Ιωάννη.
Αλλά ο πατέρας του Προδρόμου, προκειμένου να γίνει πραγματικότητα η
προαναγγελία του αγγέλου, δεν θα μπορούσε να στείλει το γιο του, σε
κάποια περίφημη στρατιωτική σχολή. Με δεδομένες τις
πολιτικοστρατιωτικές, για το Ισραήλ, συνθήκες κατά την εποχή εκείνη.Για να μπορέσει, έτσι, να γίνει ο γιος του ένας απ’ τους μεγάλους καταστροφείς της ιστορίας.
Απ’ αυτούς, των οποίων η μεγαλοσύνη μετριέται, συνήθως, απ’ τις χιλιάδες και τα εκατομμύρια των ανθρώπων, που εξοντώνουν. Απ’ τις πόλεις και τις χώρες, που καταστρέφουν. Και τα πάσης φύσεως κακουργήματα , που τους επιτρέπει η «ύβρις» της τερατώδους εξουσίας τους να διαπράττουν.
Ούτε οι πολιτικοοικονομικές δυνατότητες πιθανώς επέτρεπαν, σ’ έναν φτωχό ιερωμένο της ορεινής Ιουδαίας, να στείλει το γιό του σε κάποια απ’ τις περίφημες ρητορικές σχολές της εποχής εκείνης.
Ώστε να γίνει πολιτικός απατεώνας, τον οποίο η κυρίαρχη Ρώμη, θα τον χρησιμοποιούσε, για να ληστεύει τους υποταγμένους σ’ αυτήν λαούς.
Όπως τώρα συμβαίνει με την Αμερική και τη Γερμανία ή τις διάφορες πολιτικοοικονομικές μαφίες, όπως η Μπίλντεμπεργκ…
Που χρησιμοποιούν, προδότες πολιτικούς, για να καταδυναστεύουν χώρες και λαούς. Μεταξύ των οποίων και το δικό μας λαό και την πατρίδα μας.
Ούτε ακόμη θα μπορούσε να τον στείλει σε κάποια απ’ τις περίφημες φιλοσοφικές σχολές της εποχής εκείνης.
Για να γίνει κάποιος απ’ αυτούς, των οποίων οι πέννες και τα λόγια γίνονται λόγχες για την περιφρούρηση του εκάστοτε κατεστημένου και τη δολοφονία των ανθρώπων του λαού.
Αλλά κι αν ακόμη το μπορούσε το πιθανότερο ή μάλλον το απολύτως βέβαιο είναι ότι δεν θα υπέκυπτε σε κανέναν απ’ τους παραπάνω προκλητικούς πειρασμούς.
Γιατί τα δικά τους ιδανικά ήταν τελείως διαφορετικά.
Γι’ αυτό, ύστερα απ’ τα όποια τα παιδιά της εποχής εκείνης μάθαιναν
γράμματα, ο Πρόδρομος τις «μεταπτυχιακές» του σπουδές τις έκαμε στην
έρημο. Στην οποία έτρεχαν πλήθη λαού, για να διδαχθούν τρόπους ζωής: Ατομικής και κοινωνικής. Με κυρίαρχα, βέβαια, μαθήματα τη μετάνοια, στο προσωπικό επίπεδο και τη δικαιοσύνη, στο κοινωνικό.
Αλλά τα τέτοιου είδους μαθήματα ήταν φυσικό και επόμενο να ενοχλήσουν θανάσιμα το κατεστημένο της εποχή τους. Με πρώτο βέβαια και χειρότερο τον μεγαλειότατο Ηρώδη.
Ο οποίος και έλαβε εναντίον του Προδρόμου τα γνωστά, προσήκοντα στα ήθη των εκάστοτε εξουσιαστών, δολοφονικά μέτρα.
Ανάλογα με αυτά, που χρησιμοποιούν οι εντιμότατοι και εξοχότατοι διαχρονικοί Ηρώδες.
Για να δολοφονούν τους λαούς και τους αντίστοιχα, αληθινούς, κατά το μάλλον ή ήττον, πνευματικούς ανθρώπους.
