Γράφει ο Νίκος Χειλαδάκης, Δημοσιογράφος-Συγγραφέας-Τουρκολόγος, Διευθυντής Σύνταξης του «ΕΡΩ»
Καθώς πλησιάζουμε στις εκλογές, που πολύ θα ήθελαν να τις αποφύγουν οι ιθύνοντες της Τρόικας, διαφαίνεται πλέον πως εκείνο που θα θέσουν σαν το μεγαλύτερο επιχείρημα για να στηριχτούν τα ίδια τα κόμματα που κατέστρεψαν και πρόδωσαν την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, θα είναι ο φόβος της δραχμής και της ολοκληρωτικής καταστροφής. Ήδη έχουν αρχίσει να βαράνε οι «καμπάνες» και οι «σειρήνες» των υποτιθέμενων συνεπειών, αν δεν στηρίξουμε τους ίδιους που μας έφεραν στο σημείο να ξεπουληθούν τα πάντα, τονίζοντας σε κάθε ευκαιρία πως αν δεν μας ψηφήσετε, τότε δεν θα έχετε μισθούς, νοσοκομεία, σχολειά, στρατό, ακόμα και κράτος και ελληνικό έθνος...
Χωρίς καμία αιδώ και ενώ θα έπρεπε να κάθονται όλοι αυτοί στο ειδώλιο του κατηγορούμενου για εγκλήματα έσχατης προδοσίας, εμφανίζονται στα πουλημένα ΜΜΕ κραδαίνοντας απειλητικά το δάχτυλο προς ένα προδομένο λαό, απειλώντας με θεούς και δαίμονες αν και πάλι δεν σκύψει το κεφάλι και δεν τους παραδώσει για άλλη μια φορά τα ηνία της εξουσίας και της πλήρης εξόντωσης του.
Όλη αυτή η πολιτική της εξόντωσης που εφάρμοσαν και θα συνεχίζουν να εφαρμόζουν σκοπεύοντας στο πλήρη ξεπούλημα της ίδιας υπόστασης του ελληνικού έθνους και του ελληνικού λαού στους ξένους εισβολείς, μου θύμισε μια αξέχαστη παραβολή του μεγάλου εκείνου θυμόσοφου της Μικράς Ασίας, του κληρονόμου του Αισώπου, του πασίγνωστου Νασραντίν Χότζα.
Κάποτε λοιπόν ο Νασραντίν Χότζα χρειάστηκε να βάλει κάποιο χρέος για να εξυπηρετήσει τις δουλειές του που είχαν κάποια προβλήματα. Επειδή όμως οι τόκοι ήταν απλησίαστοι και δεν μπορούσε να τους εξοφλήσει, οι δανειστές τους τον συμβούλεψαν για να κάνει οικονομία να ελαττώσει την τροφή που έδινε στον γάιδαρο του. Μάλιστα του πρότειναν αυτό να γίνετε σιγά σιγά για να συνηθίσει ο γάιδαρος και να μην αντιδράσει συνεχίζοντας να δουλεύει όχι πια για τον Νασραντίν Χότζα, αλλά για τους δανειστές του που ζητούσαν με απληστία ότι είχε και δεν είχε.
Ο Χότζα λοιπόν άρχισε σιγά σιγά να ελαττώνει τον σανό που έδινε στον δυστυχή τον γάιδαρο, εξοικονομώντας λίγο περισσότερο σανό. Βέβαια, με τον σανό που εξοικονομούσε δεν μπορούσε να εξυπηρετήσει το χρέος γιατί αυτό γίνονταν όλο και πιο ασύλληπτο ξεπερνώντας, παρά τις μεγάλες οικονομίες του Χότζα και του γάιδαρου του, κάθε όριο δυνατότητας να εξοφληθεί κάποτε. Άλλωστε αυτό ήθελα οι τοκογλύφοι δανειστές του.
Μια μέρα όμως και ενώ ο Χότζα άρχισε να καμαρώνει ότι κατάφερνε να εξοικονομεί όλο και περίστερο σανό χωρίς να επηρεάζετε ο γάιδαρος που συνέχιζε ο καημένος με πολύ ζόρι να σηκώνει τα βάρη που του έβαζαν, όταν πήγε να τον βρει, έκπληκτος αντίκρισε το ζώο που είχε γίνει σκέτος σκελετός, να κείτεται νεκρό καθώς είχε πεθάνει πλέον από ασιτία. Ο Χότζας κατάλαβε τότε τι είχε κάνει και απαρηγόρητος έκλεγε όλη την μέρα πάνω στο πτώμα του αγαπημένου του γαιδάρου.
Το δίδαγμα από όλη αυτή την ιστορία που κατ' αρχή μας προκαλεί θυμηδία, δυστυχώς είναι τραγικό, καθώς είναι εύλογες οι παρομοιώσεις. Αλλά το ζήτημα είναι πολύ πιο σοβαρό και μακάρι αυτοί που μας οδήγησαν σε αυτό τον όλεθρο, να ήταν σαν τον Νασραντίν Χότζα. Τουλάχιστον αυτός είχε κάποιο φιλότιμο. Για μας όμως το δίδαγμα είναι το αμείλικτο ερώτημα: Μήπως είμαστε πραγματικά ο γάιδαρος που πρόκειται να πεθάνει για να εξοικονομήσουν οι τοκογλύφοι μας περισσότερα χρήματα;
Αλλά φτάνει ως εδώ! Αν πραγματικά θέλουμε να σωθούμε θα πρέπει να πάψουμε να είμαστε γάιδαροι και να τρώμε το «κουτόχορτο» αυτών που προδώσαν την πατρίδα μας, αυτών πού ετοιμάζουν να τα ξεπουλήσουν όλα. Καιρός να τους δείξουμε δεν περνάει η «πολιτική του φόβου» και ότι πέρασε η «εποχή των γαιδάρων και των προβάτων», μια εποχή που την πληρώσαμε πολύ ακριβά και που θα μείνει σαν η πιο ζοφερή στην σύγχρονη ιστορία μας. Μια πολιτική που μας οδηγεί όλο και πιο πολύ στην εξορία. Όχι, θα μείνουμε εδώ, δεν θα φύγουμε νέοι μετανάστες όπως επιδιώκουν όλοι αυτοί. Πρέπει να μείνουμε εδώ και να ζητήσουμε λόγο από όλους αυτούς που μας πρόδωσαν.
