 |
| Ιερώνυμος Μπος, Κόλαση |
Mε μεγάλη και ειλικρινή θλίψη, μάθαμε από τις ειδήσεις την δολοφονία ενός σκυλιού από έναν Μοναχό της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Προτού προχωρήσουμε στις όποιες σκέψεις μας, θέλουμε να προλάβουμε μία παρεξήγηση: δεν έχουμε την πρόθεση να αναλάβουμε ρόλου δικαστή ή ηθικού δημίου απέναντι σε αυτόν τον άνθρωπο(τον ρόλο αυτό τον ανέλαβαν αυτόκλητα οι διυλιστήρες κωνώπων και καμήλων, τα ΜΜΕ ) ή να υποδείξουμε τίποτα σε κανέναν, ωστόσο όμως τονίζουμε πώς μια τέτοια πράξη απάδει του γνησίου ορθοδόξου ήθους και μάλιστα του μοναστικού.
Πέρα από την κατάφωρη αδικία εις βάρους ενός αδύναμου πλάσματος και τον μη σεβασμό της ζωής, της φυσικής ζωής, ερχόμαστε αντιμέτωποι εδώ με μία δεύτερη ηθική δολοφονία πού είναι και μεγαλύτερη και αντανακλά στον θύτη: το δολοφονικό πάθος της οργής και με το όποιο τίμημα διασφάλισης της πλασματικής ιδιοκτησίας(ο άνθρωπος σκότωσε το σκυλί για να προστατέψει τις κότες του).Και τα δύο πάθη και οι δύο συμπεριφορές δεν ταιριάζουν σε Μοναχό ή σε ορθόδοξο Χριστιανό. Η ίδια η ύπαρξη καραμπίνας δηλώνει την προύπαρξη μιας λανθασμένης νοοτροπίας: συντήρηση εμπαθούς οργής, ενεργητικό πάθος, φόβος και ανασφάλεια για τα περιχαρακωμένα υλικά αγαθά, ψευδαίσθηση της ιδιοκτησίας και προάσπιση της ακόμα και με άτιμα μέσα,ανασφάλεια επιβίωσης από έναν ορκισμένο ακτήμονα, βιασμός της φύσης, αντί για αρμονική συνύπαρξη με αυτήν στον τύπο του Χριστού της Ερήμου πού συμβίωνε κατά Μάρκον με τα θηρία.
Δεν είμαι δικαστής του αδελφού μου και πολύ πιθανόν αυτός ο άνθρωπος να είναι χίλιες φορές καλύτερος, ηθικά και πνευματικά από μένα. Όμως ο προβληματισμός μου έγκειται στο πώς εμείς οι χριστιανοί χάνουμε πολλές φορές την ρότα μας, το προσανατολισμό μας. Επιδεικνύουμε ένα ξένο , διαστρεβλωμμένο ήθος. Ακόμα θυμάμαι έναν αδελφό ιερέα πού παραφύλαγε με την καραμπίνα για να μην του κλέψουν οι -θρασείς κατά τα άλλα- συνάνθρωποι του, τα αραποσίτια!
Ένας άγιος ασκητής σκότωσε κάποτε ένα ενοχλητικό κουνούπι και επειδή κατανικήθηκε από το πάθος της οργής, για να εξιλεωθεί από την διπλή δολοφονία, κατέφυγε σε ένα έλος ώσπου κατήντησε χελωνόδερμος από τα τσιμπήματα των κουνουπιών.Ακούγονται χίππικα αυτά; Αντιχριστιανικά; Πουριτανικά; Πασιφιστικά;Μονοφυσίτικα; Δηλώνει και κρίνει η καχυποψία και η τυχόν ειρωνία μας, απέναντι σε τέτοια διάκριση, την ηθική κατάντια όλων μας.
Μα όλα τα παραπάνω για ένα σκυλί; Το σκυλί , ακόμα και το πιό άγριο, είναι άλογο και ανυπεράσπιστο, εμείς αντιθέτως έχουμε ηθικές επιλογές.Το σκυλί είναι το μέσον του προβληματισμού, αλλά και ταυτόχρονα ουσιαστικό πρόβλημα. Δεν εκλήθημεν στον βιασμό και την εκμετάλλευση, αλλά την συνύπαρξη, την προστασία, την χρήση και όχι την κατάχρηση. Και επιμένω: το πάθος της οργής και της φιλαργυρίας-φιλαυτίας είναι ο χειρότερος φόνος, ο ηθικός φόνος του ιδίου του εαυτού μας.
Τέλος, ας υπερτονίσουμε και πάλι τραγικώς "γραφικοί" την απαρέσκεια μας και προς τα ΜΜΕ για τις όλες διαστάσεις πού έλαβε το θέμα και τις σχετικές γενικοποιήσεις πού υπαινίχθησαν για τους "ανθρώπους του Θεού" και της "Εκκλησίας" . Αφορμή γύρευαν. Ας εκδηλώσουν ανάλογη, για να μην πώ ακόμα περισσότερη ευαισθησία για τις χιλιάδες φόνων λιμοκτονούντων, διωκομένων και τσαλαπατημένων ανθρώπων ανά τον κόσμο, όπως επίσης και για τις νόμιμες δολοφονίες διά των εκτρώσεων πού λαμβάνουν χώρα με τις υψηλές ευλογίες της "πολιτικά ορθής" και "πολιτισμένης" κοινωνίας μας. Ας ευαισθητοποιηθούν τουλάχιστον για την ποταμηδόν ρύση ανθρωπίνου αίματος, για να μην αναφερθώ στις πολλαπλές ηθικές δολοφονίες του ανώτερου civilization μας
Nα σημειώσω πώς οι ανεπτυγμένες χώρες πού επιδεικνύουν την πλέον οργανωμένη ζωοφιλία,είναι ταυτόχρονα αυτές πού έχουν το πλέον αιματηρό αποικιοκρατικό παρελθόν ή είναι δυνάμει και εν πράγματι τέτοιες. Η φιλοσοφία του ανώτερου πολιτισμένου ανθρώπου ( και μάλιστα ιδεολογικά κατοχυρωμένη!), πού φυλάει ζώα προορισμένα να ζούν στην φύση, εγκλωβισμένα στο ασφυκτικό αστικό περιβάλλον και παράλληλα εξουθενώνει τις "κατώτερες φυλές", έως γενοκτονίας και θανάτου. Ο σύγχρονος άνθρωπος απ'όπου και να τον πιάσεις είναι αντιοικολογικός και ασύμβατος με το περιβάλλον του.
Nα σημειώσω πώς οι ανεπτυγμένες χώρες πού επιδεικνύουν την πλέον οργανωμένη ζωοφιλία,είναι ταυτόχρονα αυτές πού έχουν το πλέον αιματηρό αποικιοκρατικό παρελθόν ή είναι δυνάμει και εν πράγματι τέτοιες. Η φιλοσοφία του ανώτερου πολιτισμένου ανθρώπου ( και μάλιστα ιδεολογικά κατοχυρωμένη!), πού φυλάει ζώα προορισμένα να ζούν στην φύση, εγκλωβισμένα στο ασφυκτικό αστικό περιβάλλον και παράλληλα εξουθενώνει τις "κατώτερες φυλές", έως γενοκτονίας και θανάτου. Ο σύγχρονος άνθρωπος απ'όπου και να τον πιάσεις είναι αντιοικολογικός και ασύμβατος με το περιβάλλον του.
Είναι όλοι τους νεκροί. Είμαστε όλοι χρεωκοπημένοι και μακρυά από το Φυσικό.Είμαστε πιό νεκροί και από το δολοφονημένο αυτό σκυλί.Είμαστε νεκροί ηθικά και δεν θέλουμε την ανάσταση μας.
πηγή:iereasanatolikisekklisias
