Γράφει η Δέσποινα
Τις ιστορίες και τις επιλογές ελλήνων που εγκατέλειψαν (ή τους έτυχε πιο νωρίς...) επαγγέλματα και επαγγελματικές επιλογές που μπορούν να χαρακτηριστούν "συμβατικές" για να επιλέξουν και να ακολουθήσουν καινοτόμες ιδέες στην παραγωγή τροφίμων, πρώτων υλών και προϊόντων παρουσίασε στο "συλλεκτικό" του τεύχος του Ιανουαρίου του 2012 το περιοδικό "εικόνες" της εφημερίδας" Έθνος της Κυριακής" κάνοντας λόγο για "ιστορίες αισιοδοξίας - οι έλληνες που κάνουν την διαφορά".
Εντυπωσιακό και εξαιρετικά ενθαρρυντικό για τους ανθρώπους καθώς και για τον τόπο, είναι το γεγονός οτι μεταξύ των 100 ιστοριών - περιπτώσεων που αναφέρονται οι 4 εκτυλίσσονται στην Σαντορίνη.
Σύμφωνα με το κείμενο, σήμερα που το δυτικής έμπνευσης και εγχώριας εκτέλεσης μοντέλο της παροχής -δυτικού τύπου- υπηρεσιών δημιουργεί προβλήματα και οικονομικά αδιέξοδα, υπάρχουν άνθρωποι που ξανακάνουν πράγματα που έως και πρίν απο 30 χρόνια φάνταζαν αυτονόητα, ή που σε άλλες περιπτώσεις εφαρμόζουν καινοτόμες ιδέες στην καλλιέργεια της γης και την παραγωγή προϊόντων.
Μεταξύ των περιπτώσεων που αναφέρονται είναι αυτές του Γιάννη Νομικού, όπου όπως αναφέρεται στο δημοσίευμα αλλά και οι περισσότεροι γνωρίζουν σε τοπικό επίπεδο, δίνει τον δικό του αγώνα για την διάσωση και διάδοση της Θηραϊκής φάβας, ακολουθώντας τον παραδοσιακό τρόπο παραγωγής της, της τυποποίηση και επώνυμη προώθησή της με σκοπό να μειωθούν τα κρούσματα νοθείας. Του Γιώργου Χατζηγιαννάκη, ιδιοκτήτη εστιατορίου με περισσότερες απο 70 -εκτελεσμένες!- συνταγές με φάβα, ο οποίος χρησιμοποιεί στην κουζίνα του και προβάλει τα τοπικά προϊόντα και την γαστρονομία της Σαντορίνης σε ολόκληρο τον κόσμο, ενω παράλληλα εκπαιδεύει νεότερους μαγείρους στην τέχνη της εστιατορικής με σεβασμό στον τόπο και την παράδοση. Του Ματθαίου Δημόπουλου διευθυντή της Ένωσης Συνεταιρισμών Θηραϊκών Προιόντων, με στόχο απο το 1989 να δώσει κίνητρα και να αυξήσει την τοπική καλλιέργεια των αμπελιών καθώς και άλλων αγροτικών προιόντων, και του Πάρι Σιγάλα, παραγωγού Σαντορινιού ασύρτικου με πλήθος βραβείων ανα τον κόσμο που παράγει μερικές απο τις καλύτερες ετικέτες που εξάγονται διεθνώς.
Εμείς δε, θα θέλαμε να συμπληρώσουμε, ή να αναφέρουμε με αφορμή, μια ακόμη περίπτωση, ενδεικτική της "εναλλακτικής" στροφής αρκετών σε επαγγέλματα και τεχνικές που δημιουργούνται απο τις νέες ανάγκες της εποχής.
Πρόκειται για τον Χρήστο Δρούγκα, επαγγελματία μέχρι πρότινος αλλά και παραλλήλως, στον χώρο των γραφικών τεχνών και των εκδόσεων, που εδώ και μερικούς μήνες ως κάτοικος του νησιού, ασχολείται με την εκτροφή σαλιγκαριών σε χώρο που με απλά μέσα έχει διαμορφώσει στην Περίσα. Σύμφωνα με τα όσα μας έχει πεί στο πλαίσιο ενός ακόμη καλύτερου ρεπορτάζ, πρόκειται για μια πολύ ενδιαφέρουσα απασχόληση που μπορεί να θεωρηθεί και εργασία, μιας και το προϊόν της εκτροφής, τα σαλιγκάρια, είναι σε θέση να προσφέρουν ενα αρκετά καλό εισόδημα στον παραγωγό τους. Σύμφωνα με την εγχώρια αγορά, η ζήτηση είναι εξασφαλισμένη μιας και η παραγωγή υπολείπεται κατα πολύ στο να καλύψει τις ανάγκες της, που συμπληρώνονται σε κάποιες περιπτώσεις με εισαγωγές. Σύμφωνα με τα σημερινά χαρακτηριστικά του .. χρηματιστηρίου των σαλιγκαριών, το στρέμμα, ανάλογα με την ποικιλία του οργανισμού καθώς και τις κλιματολογικές συνθήκες, μπορεί να αποδώσει 800 - 1.200 κιλά τον χρόνο. Ο Χρήστος αυτην την περίοδο βρίσκεται σε διαδικασία έρευνας της τοπικής αγοράς στο πλαίσιο της συνεργασία του με εστιατόρια της Σαντορίνης.
Οι φωτογραφίες πολλών άρθρων του περιοδικού της εφημερίδας "Έθνος" είναι της Ζωής Χατζηγιαννάκη, κόρης του ιδιοκτήτη του εστιατορίου "σελήνη" στον Πύργο Σαντορίνης.
