Γράφει ο Αρμενιστής
Στο συγκεκριμένο και αναφερόμενο ενοριακό ναό αξίζει κανείς να παρατηρήσει το κτιστό τέμπλο του, όπου μπορεί να θαυμάσει την λεπτότητα αλλά και την άριστη επεξεργασία του τελικού υλικού, αποδίδοντας παράλληλα την ανάλογη μεταφορική εικόνα της φυσικότητας του μαρμάρου….Οι τότε μεγάλοικαι επιδέξιοι καλλιτέχνες (μάστορες) της εποχής εκείνης, επεξεργαζόντουσαν την λάσπη (Θηραϊκήγη με ασβέστη και νερό) καθημερινά και για 2 βδομάδες περίπουΗ λάσπη από την διαρκή και συνεχή της επεξεργασία γινόταν υπό τύπου «αλοιφή» και εν συνεχεία γινόταν η αξιοποίησή της.
Αυτό όμως δεν αρκεί, γιατί υπάρχουν πολλά και ειδικά τεχνάσματα που έφθαναν στο τελικό
τους σημείο, ώστε να τα βλέπουμε εμείς σήμερα και να τα θαυμάζουμε.
Επιγραμματικά αναφέρουμε ότι έτριβαν την επιφάνεια με ένα λείο βότσαλο, συνδιάζοντάς το με την ανάλογη προσθήκη σαπουνιού της εποχής εκείνης, με τελικό αποτέλεσμα να παρουσιάζεται η θαυμαστή και πανέμορφηεικόνα υπό τύπου μαρμάρου με τα «φυσικά του νερά» που εμείς σήμερα βλέπουμε και θαυμάζουμε.Μετά από τη Θεία Λειτουργία και την περιφορά της εικόνας στα στενά γραφικά και παραδοσιακά σοκάκια του χωριού, στο τέλος μοιράσθηκε πανήγυρη η οποία συνοδευόταν από μπακαλιάρο τηγανητό, σαρδέλες στο λαδόξυδο με σκόρδο και άφθονο ντόπιο κρασί.
Πηγή: Αρμενιστής
