Έχουμε επανειλημμένως τονίσει ότι τους … εκπαιδευμένους αναγνώστες , άτομα ως επί το πλείστον ελεύθερης συνειδήσεως και εναλλακτικής φιλοσοφίας, είναι περιττό να τους ταΐζεις κουτόχορτο, κονσερβοποιημένη κομματική γραμμή ή φημολογία επιστημονικής φαντασίας Αντιπαρερχόμαστε λοιπόν τη μόδα των ημερών, ξεπερνάμε την ελκυστική και εύκολη λάσπη που θα μπορούσαμε δικαιολογημένα να σκορπίσουμε δεξιά, αριστερά και κεντροδεξιά και στοχεύουμε για ακόμα μια φορά στην ουσία και στην εναλλακτική πληροφόρηση.
Η επιλογή Παπαδήμου προξένησε σε άλλους ανακούφιση και σε άλλους ανησυχία. Το γεγονός ότι ένας τραπεζίτης με έρεισμα στα κανάλια της διαπλοκής αναλαμβάνει πρωθυπουργός, είναι από μόνο του αρκούντως ανησυχητικό. Το γεγονός ότι τυγχάνει της στήριξης των προθύμων και της ανοχής της Ν.Δ. είναι τουλάχιστον παράξενο.
Αν και ο κ. Παπαδήμος έλαβε άνετα ψήφο εμπιστοσύνης, τόσο από την εγχώρια ελίτ όσο και από τους Ευρωπαίους ηγέτες, τα πράγματα δεν είναι τόσο ρόδινα, ούτε γι αυτόν, ούτε για αυτούς που τον επέλεξαν. Είναι άλλωστε γνωστό τοις πάσι ότι ο σημιτικός τραπεζίτης υπήρξε κάθετα αντίθετος με οποιαδήποτε μορφή αναδιάρθρωσης του χρέους, από κάποιους θεωρείται insider των Αμερικανών, ενώ οι εμμονές του στις λάθος συνταγές της ΕΚΤ αναφορικά με την παγκόσμια τραπεζική κρίση, δεν προμηνύουν καμία αισιοδοξία στους διαδρομιστές των Βρυξελλών.
Η Ιταλική επιπλοκή και η επαπειλούμενη μετάσταση του πιστωτικού καρκίνου στη Γαλλία, περιπλέκουν την κατάσταση ακόμα περισσότερο. Και ενώ όλοι οι κορυφαίοι οικονομολόγοι το έχουν τούμπανο και η Ε.Ε. κρυφό καμάρι, ότι οι μέρες του κοινού νομίσματος, όπως το γνωρίσαμε την τελευταία δεκαετία, είναι μετρημένες, ο κ. Παπαδήμος καλείται να διαχειριστεί τα αδιαχείριστα.
Το διεθνές οικονομικό περιβάλλον έχει μεταβληθεί ραγδαία τις τελευταίες εβδομάδες και πλέον θέματα ταμπού με τα οποία καταπιάνονταν μόνο αμετανόητοι συνομωσιολόγοι, συζητιούνται σήμερα ανοικτά σε επίσημες συνόδους. Θέματα όπως:
1.Η διάσπαση του ευρώ
2.Η συμφωνία – χίμαιρα για την ελληνική ‘’διάσωση’’
Ενώ δηλαδή το μονίμως οπισθοδρομικό ελληνικό πολιτικό σύστημα της μεταπολίτευσης έδωσε εντολή, αποδεχόμενο την πλήρη ανυπαρξία του, σε έναν τεχνοκράτη πρωθυπουργό να κρατήσει την Ελλάδα στην ευρωζώνη και να εφαρμόσει τη συμφωνία του Οκτωβρίου, και τα δύο θέματα είναι εντελώς ξεπερασμένα στα διεθνή φόρα.
1. Η ελληνική αποχώρηση από την ευρωζώνη, όχι μόνο θεωρείται παραπάνω από πιθανή, αλλά σχεδόν προεξοφλείται από τις αγορές και η μόνη δυνατότητα που έχει απομείνει προς διερεύνηση είναι αν η έξοδος θα συντελεστεί άτακτα και χαοτικά ή αν θα συντελεστεί συντεταγμένα σε συνδυασμό με τις εξόδους και άλλων χρεοκοπημένων χωρών
2. Η συμφωνία του Οκτωβρίου θεωρείται αναμφισβήτητα ξεπερασμένη μετά την κατάρρευση της Ιταλικής οικονομίας. Θεωρείται σίγουρη η αναθεώρησή της, η οποία θα διαφέρει σε δύο σημεία:
- Θα επιχειρηθεί ρεαλιστικό κούρεμα στο 80 – 85% του χρέους
- Θα πάψει να προσποιείται τον εθελοντικό χαρακτήρα που της έχουν προσδώσει οι αιθεροβάμονες των Βρυξελλών
Δεδομένων όλων των παραπάνω, ο κ. Λουκάς Παπαδήμος είναι ο ιδανικότερος άνθρωπος για να διαχειριστεί τη μετάβαση της Ελλάδας στο νέο της νόμισμα, όποιο και αν είναι αυτό:
Διαθέτει όλη την απαιτούμενη εμπειρία, καθώς υπήρξε ο άνθρωπος κλειδί κατά τη μετάβαση της οικονομίας από τη δραχμή στο ευρώ, συνεπώς θα μπορούσε να σχεδιάσει και να ελέγξει και την αμφίδρομη διαδικασία
Γνωρίζει ξεκάθαρα όλα τα τερτίπια που πρέπει να εφαρμόσει για να αποφύγει τα μαζικά ψυχολογικά φαινόμενα που θα απειλούσαν με κατάρρευση την πραγματική αγορά κατά τη διαδικασία της μετάβασης
Ως μη πολιτικό πρόσωπο θα χρεωθεί αυτός την οδυνηρή, για τη συντηρητική κοινή γνώμη, έξοδο από την ευρωζώνη, αφήνοντας έξω από το κάδρο τους παραδοσιακούς πολιτικούς που δεν θα μπορούσαν να διαχειριστούν πολιτικά ένα τόσο σοβαρό θέμα
Υπήρξε ο τελευταίος κεντρικός τραπεζίτης ο οποίος γνώριζε άπταιστα τα συναλλαγματικά παιχνίδια με τις αγορές και τις κινήσεις υψηλής τακτικής που απαιτούνται για την προστασία ενός ασθενούς εθνικού νομίσματος
Σε όσους παραμένουν ρομαντικοί και πιστεύουν ακόμα στο ιδανικό μιας ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, προτρέπουμε να αναλύσουν με ψυχραιμία τα διεθνή οικονομικά δεδομένα και να αρχίσουν να προετοιμάζονται για το μοιραίο γεγονός. Κάθε μέρα που περνάει, το ευρωπαϊκό όνειρο απομακρύνεται όλο και περισσότερο. Το αργότερο σε δύο χρόνια η διάσπαση θα έχει αποφασιστεί σε όλες της τις λεπτομέρειες. Αλλά ο χρόνος τρέχει σατανικά γρήγορα… Σε όσους έχουν ακόμα αμφιβολίες, προτρέπουμε επίσης να αναζητήσουν το άρθρο μας με τίτλο «Γιατί δεν θα γίνει δημοψήφισμα», που δημοσιεύσαμε όταν όλοι, μα όλοι, κράυγαζαν υπέρ ή εναντίον του δημοψηφίσματος. Τότε αναλύοντας τα διεθνή οικονομικά δεδομένα καταλήξαμε στο συμπέρασμα – τίτλο.
