Γράφει ο Révérend Père Η.Π
Κομφετί, σερπαντίνες, εκκωφαντική μουσική, χορός, άφθονος καμπανίτης, άρματα επιβλητικά ή απογοητευτικά, αλλά πάντοτε επίκαιρα. Για μία ακόμη φορά το καρναβάλι βρίσκεται και πάλι στο προσκήνιο. Πίσω από τα άλλοτε φαιδρά, άλλοτε σοβαρά και άλλοτε τρομακτικά προσωπεία, ο άνθρωπος της σύγχρονης εποχής θέλει να εκτονωθεί, χορεύοντας μέχρι τελικής πτώσεως και επιδιδόμενος σ ' έναν αδιάκοπο πόλεμο με σπρέι και αφρούς. Επιδιώκει να ξεσπάσει κάνοντας ό,τι θέλει πίσω από την ασφάλεια του προσωπείου του δίχως φραγμούς και όρια, αφού για τους μασκαράδες όλα επιτρέπονται. Συγχρόνως όμως, ίσως προσπαθεί να εγκαταλείψει για λίγο τον εαυτό του, να απαρνηθεί την προσωπικότητά του, να ταυτιστεί με ό,τι το προσωπείο αντιπροσωπεύει. Και το πανηγύρι καλά κρατεί μέχρι να τελειώσει η αποκριά.
Αλλά βέβαια, τούτο δε σημαίνει ότι τελείωσε η περίοδος των μεταμφιεσμένων. Ίσως τώρα τα προσωπεία να μην είναι χάρτινα ή πλαστικά ή πολύχρωμα, όμως έστω και ανεπίσημα ανταποκρίνονται στο ρόλο τους. Αμέσως μετά το καρναβάλι είναι έτοιμα να επιστρατευτούν ξανά το πλαστό χαμόγελο, την τυπική και μόνο ευγένεια, την προσποιητή καλοσύνη, το υποκριτικό ενδιαφέρον.
Η μάσκα στην εποχή μας, επίσημη ή ανεπίσημη, αποκριάτικη ή καθημερινή, παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή μας. Ίσως γιατί θεωρούμε τον εαυτό μας πολύ μέτριο και ανάξιο μπροστά σε ό,τι θα θέλαμε να είμαστε. Ίσως γιατί έχουμε συνδέσει τη ζωή μας με τη συμβατικότητα και τη ρουτίνα. Ίσως γιατί περιφρονούμε τον εαυτό μας που είναι όπως είναι και δεν έχουμε τη δυνατότητα να τον αλλάξουμε.
Μάλλον πάει καιρός από τότε που τα είπαμε για τελευταία φορά με τον εαυτό μας. Φοβόμαστε να τον αντικρύσουμε κατάματα και να συζητήσουμε μαζί του. Δειλιάζουμε να ψάξουμε τον ταραγμένο εσωτερικό μας κόσμο, να εντοπίσουμε τις αδυναμίες μας και να προσπαθἠσουμε να συμφιλιωθούμε με τη συνείδησή μας. Ας κοιτάξουμε τον κόσμο χωρίς προσωπείο, ας είμαστε σε καθετί ο εαυτός μας, αυθόρμητοι και αληθινοί. Σαν τον αρχιτελώνη Ζακχαίο της ευαγγελικής περικοπής που αρνείται τον προηγούμενο εαυτό του, μετανοεί και αρχίζει μια καινούργια ζωή. Η Εκκλησία μας κάθε χρόνο προβάλλει τη δική της πρόταση με την έναρξη της Μεγάλης Τεσσαρακοστής: να λειάνουμε τις αδυναμίες μας, να παλαίψουμε με τα πάθη μας, να τα βρούμε με τον εαυτό μας. Το μόνο που χρειάζεται είναι θέληση και τόλμη. Η επιλογή είναι δική μας!
Ελληνική Ορθόδοξη Ενορία Ελβετίας- Révérend Père Η.Π.
