«…Κι ένα καλοκαιριάτικο βράδυ που απόδειπνα ήταν καθισμένοι στην αυλή κι απολαμβάνανε τη σιωπή της όμορφης νύχτας, λέει ο μπαρμπα –Ευθύμιος:- Αδελφέ Ιγνάτιε [1]Έχω μια ιδέα και θα ήθελά τη γνώμη σου . Επειδή το τέλος μας πλησιάζει αποφασίσαμε εγώ και η Θεοδοσία με τα λίγα χρήματα που έχουμε να χτίσουμε και να συμμορφώσουμε το Νεκροταφείο του χωριού. Τι λέτε και εσείς;
Ένα χαμόγελο άνθισε στα χείλη του Τοποτηρητή, γυρίζοντας προς το μέρος του παπα – Μακάριου [2] είπε:
- Έχω τη γνώμη πως με τη φτώχεια που έχει ο τόπος σας, που αναγκάζει τους ανθρώπους καθημερινώς να ξενητεύονται, γρήγορα θα χετε ανάγκη από πελάτες στο Νεκροταφείο σας. Γι αυτό νομίζω πως η θυσία σας θα είναι άσκοπη και ασφαλώς κάτι καλλίτερο πρέπει να σκεφτούμε εμείς οι τέσσερις.
Και ξαφνικά λες και εκείνη ακριβώς τη στιγμή του ρθε η φώτιση και η έμπνευση λέει : « Τι γνώμη θα είχατε αν κάνατε ένα…Πτωχοκομείο!
- Γεροντοκομείο; .. και με τι χρήματα αδελφέ Ιγνάτιε; Με τις πέντε ζευγαριές και τις δέκα χιλιάδες που έχουμε είναι δυνατόν να συντηρηθεί ένα Πτωχοκομείο; Αποκρίθηκε ο γερο Ευθύμης - Δύσκολο νομίζω πως είναι αποκρίθηκε ο παπα-Μακάριος. Μα για να το λέει ο Ιγνάτιος κάτι θα έχει σκεφτεί.
- - Από μήνες στριφογύριζε η σκέψη αυτή … Βλέποντας τη φτώχεια του νησιού σας σκεπτόμουνα διαρκώς το πώς θα μπορούσαμε να βοηθήσουμε τους γέροντες. Και να που ήρθε η ώρα. Ο Κύριος θα ναι μαζί σας. Μη διστάζετε!
- Μα πώς με ποιόν τρόπο; Ετόλμησε να ρωτήσει η Θεοδοσία.
- Απλούστατα. Το σπίτι σας θα γίνει το πρώτο κατάστημα του Γηροκομείο. Και το προσωπικό του θα είστε εσυ και ο σύζυγός σου αγαπητή Θεοδοσία!. Ο αδερφός Μακάριος θα φροντίσει τα πάντα. …..
Κι έτσι : « Κατά την 22η Ιουλίου 11920 οι αοίδιμοι σύζυγοι Ευθύμιος και Θεοδοσία Αναπλιώτη, δια της υπ αριθμ 1169 δηλώσεως αυτών γενομένης ενώπιον του Συμβολαιογράφου Καλλίστης Γ. Αλαφούζου, παρεχώρουν άπασαν την κινητή αυτών περιουσία ίνα επί τη βάση αυτής ιδρυθή εν Έξω Γωνιά και τη αυτόθι οικία τω Πτωχοκομείο, εν ω να περιθάλπωνται κατά το γήρας αυτών οι απόκληροι της ΘηραΪκής Κοινωνίας.»
Δάκρυα χαράς τρέχανε στα μάτια των δύο γερόντων : του Ευθύμη και της Θεοδοσίας Αναπλιώτη. Όταν την πρώτη Ιανουαρίου του 1922 έγιναν τα εγκαίνια.
Ο παπα-Μακάριος Σιγάλας επί τριάντα και πλέον χρόνια στάθηκε οδηγός για το «δέντρο» του Πτωχοκομείου, το πέρασμα ενός άλλου Ιερέα του Αρχιμναδρίτου Ιγνάτιου Κολλιόπουλου ήτανε φωτεινό…. Τα λίγα χρήματα του Ευθύμιου και της Θεοδοσίας Αναπλιώτου ήταν ο «οβολός της χήρας». Δώσανε το οίκημα τους για να γίνει το Πτωχοκομείο και ήταν οι πρώτοι υπάλληλοι του.
Φίλιππα Κατσίπη « Το Γεροντοκομείο»
Μ.Δανέζης « Σαντορίνη» 1970
Η σημερινή αναφορά στη μνήμη των δύο μορφών είναι σημαντική. Το εκκλησάκι του Πτωχοκομείου Θήρας είναι αφιερωμένο στον Άγιο Ευθύμιο και την Αγία Θεοδοσία σαν μνημόσυνο άεναο για τις ψυχές αυτές…..Ας σταθούμε αρωγοί στον καρπό του Πτωχοκομείου…… Ας μην ξεχνάμε την φλόγα των δύο γερόντων για το συνάνθρωπο…!
[1] Αναφέρεται στον τοποτηρήτη της Μητρόπολης Θήρας το έτος 1917 αρχιμανδρίτη Ιγνάτιο Κολλιόπουλο
[2] Παπα Μακάριος Σιγάλας ιδιαίτερα χαρισματική μορφή της εκκλησιαστικής ιστορίας του νησιού.
πηγή:kallistorwntas
πηγή:kallistorwntas
