Γράφει ο Παναγιώτη Τελεβάντος
Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος δημοσίευσε άρθρο "Τα κατά τον λαόν" για την αίρεση του Νεοβαρλααμισμού. Πρόκειται για πολύ εύστοχο κείμενο που χτυπά στην καρδιά της την κακοδοξία που κρύβεται πίσω από το αίτημα της μεταγλώττισης των ιερών κειμένων.
Η επιβολή της νοησιαρχίας στη λατρεία της Εκκλησίας (δηλαδή ο Νεοβαρλααμισμός) πρέπει να μας προβληματίζει πάνω από κάθε τι άλλο όταν αναφερόμαστε στην προσπάθεια της ετσιθελικής και αντίθετης με την απόφαση της Συνόδου χρήση των μεταγλωττισμένων κειμένων της Λατρείας.
Ο Σεβασμιότατος Μόρφου είναι σαφής: “Αν το θέμα της κατανόησης της Θείας Λειτουργίας ήταν θέμα γλωσσικής επάρκειας τότε οι φιλόλογοι έπρεπε να ήταν...άγιοι”. Πολύ σωστή κουβέντα.
Ας θυμηθούμε ένα σύγχρονο Αγιο της Εκκλησίας μας - τον Αγιο Νικόλαο Πλανά - ο οποίος όχι μόνον δεν είχε τις γραμματικές γνώσεις για να κατανοεί τη γλώσσα των κειμένων αλλά και έκανε συνεχώς πολλά λάθη κατά την ανάγνωση των ευχών και του Ευαγγελίου.
Ερώτηση: Αν στίψουμε - όχι απλά τους φιλόλογους - αλλά όλους τους Καθηγητές της Λειτουργικής των ανά την υφήλιο Ορθόδοξων Θεολογικών Σχολών θα βγάλουμε έστω και ένα χιλιοστό από την ουσιαστική κατανόηση της Θείας Λειτουργίας που είχε ο Αγιος Νικόλαος Πλανάς; Ή μήπως ξεχνούμε πόσο πολλά και πόσα σοβαρά ορθογραφικά λάθη έκανε ο π. Παίσιος όταν έγραφε; Λέτε να χρειάζονται τη βοήθεια μας οι Αγιοι αυτοί άνθρωποι για να καταλάβουν τα νοήματα της Θείας Λειτουργίας;
“Κατεβάστε τα τέμπλα, μεταφράστε τα λειτουργικά κείμενα, διαβάζετε τις ευχές της Θείας Λειτουργίας εκφώνως, χειροτονείστε γυναίκες, κάνετε μικτές χορωδίες για να ψάλλουν φράγκικα και όχι βυζαντινά και οι εκκλησίες θα γεμίσουν νέους”, ισχυρίζονται οι προτεσταντίζοντες Νεοβαρλααμίτες.
Με άλλα λόγια οι άνθρωποι ούτε που μπαίνουν στον κόπο να κρύψουν ότι η υποδομή της σκέψης τους είναι άδολα προτεσταντική και στην ουσία της Νεοβαρλααμική.
Αυτό που με προβληματίζει δεν είναι ότι οι ίδιοι οι Νεοβαρλααμίτες δεν τον κατανοούν. Αυτό λίγο πολύ είναι αναμενόμενο. Με προβληματίζει επειδή οι περισσότεροι, που επικρίνουν την προσπάθεια μεταγλώττισης των ιερών κειμένων, δεν κατανοούν ότι το θέμα δεν είναι γλωσσικό αλλά θέμα πίστεως.
Οι κορυφαίοι Ορθόδοξοι Θεολόγοι π. Θεόδωρος Ζήσης, π. Σαράντη Σαράντος, ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου Ιερόθεος αλλά και η απόφαση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος ξεκαθάρισαν ότι η όλη προσπάθεια διέπεται από κακόδοξο φρόνημα. Και στον κακόδοξο χαρακτήρα της λεγόμενης “λειτουργικής αναγέννησης” πρέπει να εστιάσουμε την κριτική μας.
Είναι αλήθεια ότι οι μεταγλωττίσεις του Μητροπολίτη Πρεβέζης είναι γλωσσικά κακόγουστες και γεμάτες θεολογικά λάθη, αλλά, αν εστιάσουμε την κριτική μας σε αυτό τον τομέα και ΜΟΝΟΝ ή στην πολιτιστική αξία της διατήρησης της γλώσσας της Θείας Λατρείας, χωρίς ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ και ΠΡΟΠΑΝΤΟΣ να επισημαίνουμε τον κακόδοξο χαρακτήρα του εγχειρήματος τότε παίζουμε το παιγνίδι των Νεοβαρλααμιτών.
Και ιδού το γιατί. Ο γνωστός για τις κακοδοξίες του π. Βασίλειος Θερμός έγραψε ότι όποτε χρησιμοποίησε τις μεταγλωττίσεις του Πρεβέζης τις βρήκε ερμηνευτικά απαράδεκτες. Ακόμη κι αυτός!!! Τι θα πει αυτό; Οτι αν το πρόβλημα είναι οι συγκεκριμένες μεταγλωττίσεις τότε οι Νεοβαρλααμίτες θα μας απαντήσουν: Και γιατί χολοσκάτε; Ας διορθώσουμε τα λάθη και το θέμα τελείωσε.
Αν τους πούμε ότι ξέρετε έχουμε χρέος να διασώσουμε το θησαυρό της γλώσσας ή την πολιτιστική παράδοση, που είναι συνυφασμένη με το ιερό κείμενο, θα μας απαντήσουν ότι δεν υπάρχουν ιερές γλώσσες και ότι σε κάθε περίπτωση, η σωτηρία του ανθρώπου έχει πιο μεγάλη σημασία από την οποιαδήποτε πολιτιστική ή γλωσσική ή εθνική σκοπιμότητα.
Οταν όμως τους αντιτείνουμε
1.) Οτι ο Νεοβαρλααμισμός στοχεύει στη διαστροφή του μυσταγωγικού χαρακτήρα της λατρείας της Εκκλησίας και την επιβολή νοησιαρχίας, και
2.) Ουδεμία ποιμαντική ανάγκη υφίστατα για την εισαγωγή της, διότι δεν υπάρχει κανείς που εκκλησιάζεται που ζήτησε τη μεταγλώττιση όπως και δεν υπάρχει κανείς που δεν εκκλησιαζόταν και άρχισε να εκκλησιάζεται εξαιτίας των μεταγλωττίσεων, τότε τα περιθώρια αντιλόγου εκ μέρους των Νεοβαρλααμιτών στενεύουν απελπιστικά
Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Μόρφου είναι άξιος των πιο θερμών συγχαρητηρίων μας επειδή κατανοεί πλήρως ότι η προσπάθεια διαστροφής του μυσταγωγικού χαρακτήρα της Ορθοδόξου λατρείας δεν είναι απλά γλωσσικό θέμα αλλά θέμα πίστεως επειδή η νοησιαρχία στη λατρεία πλήττει ευθέως τον ορθόδοξο χαρακτήρα της.
Παραθέτουμε στη συνέχεια απόσπασμα άρθρου του Σεβασμιότατου Μόρφου κ. Νεόφυτου που δείχνει το ορθόδοξο φρόνημα που διακρίνει την προσέγγισή του για τη μεταγλώττιση των κειμένων της θείας λατρείας.
Να σημειώσουμε μάλιστα - με ιδιαίτερη χαρά - ότι ουδείς των Ιεραρχών της Εκκλησίας της Κύπρου υιοθετεί τη Νεοβαρλααμική πρακτική - όπως δεν την υιοθετεί ούτε το Οικουμενικό Πατριαρχείο ή οποιαδήποτε Ελληνόφωνη Ορθόδοξη Εκκλησία και ότι ο Σεβασμιότατος Μόρφου ως διάκονος πριν δεκαετίες συγύρισε δεόντως τον τότε Αρχιμανδρίτη Ιγνάτιο (και νυν Μητροπολίτη Δημητριάδος), ο οποίος σε ομιλία του στη Λάρνακα εξέφρασε παρόμοιες αθεολόγητες απόψεις.
Εύγε, Σεβασμιότατατε, Μόρφου! Πάντα τέτοια να ακούμε από την ιδιαίτερή μας πατρίδα και όχι οικουμενιστικές δηλώσεις και ενέργειες που μας δημιουργούν αφόρητο σκανδαλισμό και πνευματική ασφυξία.
Απολαύστε το ωραιότατο κέιμενο του Αγίου Μόρφου στη συνέχεια.
*****
“ΤΑ ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΛΑΟΝ”
Άλλη συχνή απορία έχει να κάνει με την κατανόηση της Λειτουργίας. Ρωτούν κάποια παιδιά: «αφού ζητείται η όσο το δυνατό μεγαλύτερη συμμετοχή μας στη Λειτουργία, γιατί να μη μεταφραστεί στα νέα Ελληνικά έτσι που να καταλαβαίνουμε καλύτερα τι λέει»; Θα ήθελα σχετικά μ’ αυτό να παρατηρήσω τα εξής: Είναι πάρα πολύ εύκολο να διαβάσει κανείς μια μετάφραση του κειμένου της Λειτουργίας, θα του πάρει περίπου καμιά μισή ώρα. Μ’ αυτό τον τρόπο θα καταλάβει όλες τις λέξεις που λέγονται εκεί. Μήπως όμως αυτό είναι αρκετό για να κατανοήσει τη Λειτουργία;
Ή, για να το θέσω καλύτερα: Μήπως το ζήτημα στη Λειτουργία είναι η κατανόηση της γλώσσας; Αν ήταν έτσι, τότε οι φιλόλογοι και θα ήσαν όλοι άγιοι της Εκκλησίας. Όμως τελικά άγιοι δεν γίνονται εκείνοι που κατανοούν γλωσσικά τη Λειτουργία, αλλά εκείνοι που φέρνουν την ύπαρξη τους ολόκληρη μέσα στη Λειτουργία, εκείνοι που αφήνουν τη Λειτουργία να τους αλλάξει και να τους κάνει άλλους ανθρώπους, καινούς εν Χριστώ ανθρώπους. Και για να προλάβουμε παρεξηγήσεις: Όταν τα λέμε αυτά, δεν εννοούμε ότι τα παιδιά ή οι μεγάλοι δεν πρέπει να καταλαβαίνουν τα λόγια της Λειτουργίας. Στο σπίτι μας, στην τάξη μας, μπορούμε να μάθουμε τη γλώσσα της Λειτουργίας και γι’ αυτό το σκοπό υπάρχουν πολλά βοηθήματα.
Ωστόσο, αν έχουμε ακάθαρτη καρδιά, που δεν συγχωρά, που δεν μετανιώνει για τα λάθη της, που δεν ψάχνει να καθαριστεί από τα πάθη της, είναι δυνατόν να καταλάβουμε τη Λειτουργία επειδή απλώς μάθαμε τις λέξεις; Μ’ άλλα λόγια, η κατανόηση προϋποθέτει την κάθαρση της καρδιάς και τον φωτισμό από το Άγιον Πνεύμα. Κατά μία παλαιά και ευλογημένη συνήθεια, που συνεχίζεται και σήμερα στον τόπο μας, ο λαός μας δεν λέει «πάμε στη Θεία Λειτουργία», αλλά «πάμε στην Εκκλησιά». Ασυνείδητα λοιπόν ο λαός μας ταυτίζει τη Θεία Λειτουργία με την Εκκλησία, κι αυτό είναι μια μεγάλη αλήθεια που ανακεφαλαιώνει όλα αυτά που είπαμε πιο πάνω.
Στη Θεία Λειτουργία φανερώνεται η Εκκλησία. Πηγαίνοντας δε στην Εκκλησία και μετέχοντας στη Θεία Ευχαριστία, γινόμαστε Σώμα και Αίμα Χριστού, και αφού όλοι όσοι συναζόμαστε εκεί κοινωνούμε του ιδίου Σώματος και Αίματος, γινόμαστε όλοι αδέλφια. Για να ελευθερωθούμε από τις πολλές μας μέριμνες και αγωνίες, πρέπει να δώσουμε χρόνο και χώρο στον Θεό που πάντοτε μάς περιμένει όλους. Και αυτός ο χώρος και ο χρόνος, είναι η Θεία Λειτουργία. Τη Θεία Λειτουργία, παιδιά μου, δεν την καταλαβαίνουμε. Μας καταλαμβάνει...
πηγή:panayiotistelevantos
