Γράφει η Θαλλέλαια Καραμολέγκου
Μέσα σε μία ταραγμένη εποχή, σε μια εποχή κατά την οποία οι οικονομικές αδιέξοδοι και οι βιοποριστικές επιτακτικές ανάγκες έχουν αυξηθεί κατακόρυφα, ο κάθε πολίτης αυτής της τότε δοξασμένης χώρας αναζητεί το δικό του επίγειο παράδεισο.
Έτσι και εμείς κουρασμένοι καθώς είμαστε από τη δυστυχία και την αγανάκτηση που επικρατεί γύρω μας, έχουμε βρει ένα τόπο μαγικό να αποφορτίζει την κάθε δύσκολη στιγμή της ζωής μας. Σαν όαση σε μια έρημη πεδιάδα προβάλλει το νησί αυτό, που ουκ ολίγες φορές έχει περάσει από βάσανα. Το δράκο* που φιλοξενεί στο κέντρο του πάντα προσπαθεί να τον φροντίζει, μα αυτός κυριευμένος από πόθους αντιμάχεται και επιτίθεται σε αυτό. Όταν στο πλοίο θα βρεθείς και το πλησιάζεις, τότε τα βουνά του σε καλωσορίζουν και σε εντάσσουν σε μία εξωτική ομορφιά. Εκεί, το δράκο θα κοιτάξεις πρώτα και έπειτα θα πατήσεις στο νησί. Αναδυόμενο από την λάβα και την τέφρα ρίσκαρε σε μία ριψοκίνδυνη δόξα και σε χαιρετά. Έκπληξη θα κυριεύσει την ψυχή σου, βουνά πολλά ορμητικά σαν πάνω σου να πέφτουν θα αισθανθείς, μα μην παρασυρθείς από τις πρώτες σου τις σκέψεις, μη νομίσεις ότι θα σου φέρουν συμφορά, αυτά είναι εκεί για να σε προστατεύουν. Σαν φρούριο στημένο στα ανοιχτά για να φυλάει εσένα, ως κάτοικό του, από τον εχθρό που βρίσκεται κοντά.
Η θέα είναι εκπληκτική από τα πρώτα κιόλας λεπτά που θα σταθείς εμπρός του. Μα είναι κουτό να μείνεις σε τέτοια επιφανειακά, δεν έχει νόημα να ψάχνεις για ομορφιά, όταν το ίδιο θέλει να σου αφηγηθεί μια πλούσια και χαμένη στο βάθος των αιώνων ιστορία. Μείνε εκεί, είναι εμφανές, πως δεν προσφέρει μόνο ομορφιά, αλλά το μοναδικό κατοικήσιμο καθώς είναι νησί με δράκο θα σου προσφέρει σπουδαίες γνώσεις. Χρυσάφι θα σου δώσει, όχι υλικό, για να το πάρεις μαζί σου καθώς φεύγεις, να γίνεις πιο σοφός από παλιά. Με λέξεις που προσηλυτίζουν το άπειρο η ομορφιά του. Σαν να αντικρίζεις μια επίγεια μαγεία, αγναντεύεις τον ήλιο να παλεύει με τον δράκο βγάζοντας χρώματα πολλά. Αυτή η μάχη κάθε μέρα είναι εκεί και εσύ μην έχοντας πολλές γνώσεις απλά θαυμάζεις κάτι που δεν θα βρεις αλλού, ένα τοπίο που δεν το χωράει η σκέψη.
Αυτός ο τόπος κρύβει τα πολλά τα μυστικά και ένα κρυμμένο θησαυρό κρύβει εντός του, μα ποτέ κανείς δε θα βρει το κλειδί. Πάντα μυστήρια η ομορφιά του θα δεσπόζει και θα αποδεικνύει πως υπάρχει επίγειος παράδεισος και πως βρίσκεται εκεί. Αχ Σαντορίνη το φώς σου θέλω πάντα να αντικρίζω! Διαθέτοντας τις τρείς δυνάμεις της φύσης, φωτιά νερό και γη, κανείς δεν θα σε αντιπαλεύει, η κυρίαρχος θα είσαι στην αιωνιότητα και παράδεισος πραγματικός για αυτούς που σε γνωρίζουν.
Μετά από αυτήν την αξεπέραστη ομορφιά μα πες μου για οικονομική κρίση θα μιλάμε τώρα;
πηγή:Ευ-λέγειν
