Άγνοια της παιδαγωγικής η εισαγωγή των αγγλικών στην Α΄ Δημοτικού

Γράφει ο Κλέαρχος Τσαουσίδης

Δεν περνά μέρα που κάποιοι υπερπατριώτες να μη βγουν να κράξουν πως η ελληνική γλώσσα υποβαθμίζεται, κακοποιείται, κινδυνεύει. Συνήθως σε μια ακατάληπτη γλώσσα με σολοικισμούς και μιξοβάρβαρη σύνταξη, όπως αρμόζει στους κατ΄ επάγγελμα Ελληνες και κατεξοχήν πατριώτες.

Ωστόσο, πέρασε σχεδόν απαρατήρητη ενώ αφορά το μέλλον των παιδιών και -για να μιμηθώ τους υπερπατριώτες- αυτού του ίδιου του Γένους μια απόφαση του υπουργείου παιδείας. Όχι της Δραγώνα, όχι της Ρεπούση, των συνήθων δηλαδή (και ανυπεράσπιστων από τους ψοφοδεείς πολιτικούς προϊσταμένους τους) στόχων των επιγόνων του Αδόλφου.

Αναφέρομαι στην πειραματική εισαγωγή του μαθήματος των αγγλικών στην Α΄ και Β’ τάξη σε 800 σχολεία του Δημοτικού. Η υπουργός ισχυρίζεται ότι το παιδί έτσι θα προετοιμάζεται για το Κρατικό Πιστοποιητικό Γλωσσομάθειας και δε θα χρειάζεται να ξοδεύουν οι γονείς λεφτά στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών! Φοβερό επιχείρημα για όποιον έζησε την απαξίωση των ξένων γλωσσών στο δημόσιο σχολείο από καταβολής του θεσμού.

Βεβαίως, η κ. υπουργός ικανοποιεί έτσι ένα γονεϊκό αίτημα (ενδεχομένως και δική της έμμονη ιδέα και σίγουρα μιας μερίδας αδιόριστων εκπαιδευτικών). Αλλά εξίσου σοβαρό αίτημα είναι -και το νιώθουν οι σωστοί εκπαιδευτικοί ενίοτε στο πετσί τους- να παίρνουν τα βλαστάρια τους το χαρτί χωρίς να μελετούν. Να γράφουν για 3 και να παίρνουν 18. Γιατί δεν το κάνει (άσε που εν μέρει γίνεται) κι αυτό επίσημα η κ. Διαμαντοπούλου;

Φαντάζομαι πως οι περισσότεροι νέοι γονείς, κυρίως αυτοί που επιλέγουν τον ιδιωτικό παιδικό σταθμό με κριτήριο αν θα μάθουν τα παιδάκια τους και λίγα αγγλικούλια, στα 3 ή στα 4 χρόνια τους, θα αναγορεύσουν την υπουργό σε ευεργέτιδα. Η άγνοια νόμου δεν επιτρέπεται, αλλά η άγνοια της παιδαγωγικής τείνει να γίνει καθεστώς.

Ουδεμιά σχέση έχω με την Παιδαγωγική, να το ξεκαθαρίσω. Ομοίως και η κ. Διαμαντοπούλου. Προτού λοιπόν συνεχίσω, θα ήθελα να μάθω ποιους παιδαγωγούς, ειδικούς γλωσσολόγους και άλλους σχετικούς επιστήμονες ρώτησε η υπουργός που, θέλοντας δήθεν να εξορθολογίσει το καθεστώς των αποσπάσεων, είχε οδηγήσει στην αδυναμία λειτουργίας τις Παιδαγωγικές σχολές.

Επιπλέον, επειδή εξ ιδίων δεν πρέπει να κρίνουμε τα αλλότρια (και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε, την υπουργό εννοώ) δε μιλώ για δίγλωσσα παιδιά ή για παιδιά που μεγαλώνουν σε ξενόγλωσσο γι’ αυτά περιβάλλον. Ναι, γι’ αυτά ισχύουν άλλοι κανόνες.

Για την πλειοψηφία των παιδιών που ζούνε στη χώρα μας, ακόμη και για τα παιδιά των μεταναστών που έχουν αποφασίσει να ζήσουν εδώ (αν το επιτρέψουν οι φασίστες των ανά τη χώρα Αγίων Παντελεημόνων) τα διεθνώς αποδεκτά διαφέρουν.

Αυτό που είχε προτείνει -αν θυμάστε- η κ. Διαμαντοπούλου όταν διήγε βίον ανέφελον στις Βρυξέλες το επανέφερε τώρα από το παράθυρο. Όχι να επιβληθούν τα αγγλικά ως βασική γλώσσα, ισότιμη με την ελληνική, όπως περίπου εννοούσε τότε, αλλά ως ξένη, αρχίζοντας από την Α’ Δημοτικού! Τότε προφανώς οι σύμβουλοί της δεν της είχαν εξηγήσει γιατί η ξένη γλώσσα διδασκόταν μετά το πέρας της Γ’ Δημοτικού.

Επαναλαμβάνω ότι δεν είμαι ειδικός. Ετσι, αντιγράφω:

1. «Η καλύτερη εποχή για να αρχίσωμε με την ξένη γλώσσα, είναι όταν θα έχει εξασφαλιστεί η γνώση της μητρικής και η σχετική πνευματική ωριμότητα του παιδιού».*

2. «Από την Γ’ τάξη κιόλας τα παιδιά μπαίνουν στην καθαρεύουσα και αρχίζουν αραβικά και γαλλικά. Και έτσι, τελειώνοντας το Δημοτικό δεν ξέρει ούτε τη γλώσσα του το ελληνόπουλο». **

3. «Πολιτεία και επιστήμη αναζητούν και βρίσκουν τη λύση του προβλήματος (σ.σ.: της ενσωμάτωσης των μεταναστών) στη γλώσσα, στη μητρική γλώσσα των ξένων. (…) Κι αυτό γιατί ξέρουν ότι μόνον εκείνος που θα καλλιεργήσει τη μητρική του γλώσσα, θα μπορέσει στη συνέχεια να μάθει και τη σουηδική και να ενταχθεί στη νέα κοινωνία που τον φιλοξενεί». ***

Τρεις απόψεις (σπαράγματα φυσικά) που συγκλίνουν στο ίδιο συμπέρασμα: προηγείται η γνώση της μητρικής γλώσσας.

Είναι τα ελληνόπουλα κάτοχοι των βασικών συστατικών της γλώσσας, στα 6 τους χρόνια, στην Α΄ Δημοτικού;

Κάποιοι ειδικοί επιστήμονες θεωρούν πως δε διαθέτουμε βιβλιογραφία που να απαντά με σαφήνεια στο ερώτημα, λαμβάνοντας υπόψη το σύγχρονο περιβάλλον. Αρα, ακόμη και στην περίπτωση που τα παραπάνω αποσπάσματα που παρέθεσα δεν ισχύουν πια, δεν υπάρχουν ισχυρά επιχειρήματα για το αντίθετο, το πείραμα δηλαδή της κ. Διαμαντοπούλου.

Η κ. Διαμαντοπούλου και οι σύμβουλοί της αυθαιρετούν. Και λένε και ανοησίες. Τα παιδιά δεν πάνε στα φροντιστήρια ξένων γλωσσών επειδή εκεί οι έμποροι τα διδάσκουν από τα 3 ή τα 5 ή τα 7 χρόνια. Πηγαίνουν διότι έχει απαξιωθεί -από τους πολιτικούς- η δημόσια εκπαίδευση.

Ξέρω, θα μας αραδιάσουν εισηγήσεις «αρμοδίων». Αλλά κι εγώ αρμόδιους αντέγραψα: έναν Τριανταφυλλίδη, κάποιον Παπανούτσο, τον Τσολάκη. Αλήθεια, τον τελευταίο, το Δάσκαλο Χρίστο Τσολάκη, τον κάλεσε ποτέ η υπουργός να τον συμβουλευτεί; Στου κασίδη (εν προκειμένω σε 4.000 παιδάκια) το κεφάλι;

Εξυπακούεται ότι η προσέγγιση μου δεν είναι επιστημονική. Την απλή λογική προσπαθώ να χρησιμοποιήσω. Και θα ήμουν πανευτυχής αν οι ειδικοί παρέθεταν επιχειρήματα που να εξηγούν γιατί πρέπει τα παιδιά των 5,5 ετών να αρχίσουν να μαθαίνουν μια ξένη γλώσσα με μια μεθοδολογία και τεχνική καταφανώς επαρκέστερη από την ελληνική (επ’ αυτού έχω άποψη). Την αναγωγή που αυτόματα θα γίνεται στο παιδικό μυαλό θα την έχουμε από τα ελληνικά στα αγγλικά ή ανάποδα;

Είμαι βέβαιος, ευτυχώς, ότι θα υπάρξουν εκπαιδευτικοί που να καταγράψουν στο τέλος του χρόνου τα ευρήματα τους με επιστημονική σκέψη και όχι με τη λογική της ικανοποίησης των επιθυμιών του αφεντικού.

Και για να χαλαρώσουμε:

Onedaysthliak;ada
Sittingontheprasin;ada
Wheretheflowersanuo;ysan
Andthehorsesxlimintro;ysan
SayoM;htrowtoKroyst;allvQ
Doyoum’ apat;awme ;allonq

Κι η Κρουστάλλω σαν το hear
Τηνε πιάνει μέγας fear
Because τόπε η Μαγδάλω
Οτι did it μ' ένα Γάλλο.

And the girlπονηρεμένη
Lay down σανπεθαμένη
Μήτρομ' if you don't believe me
Μετοκαριοφίλι kill me.
And the Μήτρος που ήταν θύμα
Την επίστεψε the βλήμα.

Σημειώσεις:

* Μανόλη Τριανταφυλλίδη Απαντα, τόμος 7^ος: «Η καταλληλότερη

εποχή για ν’ αρχίσωμε την ξένη γλώσσα», σελ. 498.

** Ευάγγελου Παπανούτσου: «Η ελληνική εκπαίδευση στην

Αίγυπτο». Παιδεία 1. σελ. 32.

*** Χρίστου Τσολάκη: «Η πρωταρχία της μητρικής γλώσσας», σελ.

122-123.