Καταδίκη από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, το οποίο κρίνει την έλλειψη μέτρων που να επιτρέπουν την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος των ομογενών Ελλήνων αντίθετη με τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.
Καταδικαστική απόφαση, με την οποία λοιδορούνται οι πολιτικές και δικαστικές αρχές της χώρας για την επί τριακονταετία «αδυναμία» τους να επιτρέψουν στους Ελληνες ομογενείς να ψηφίζουν στον τόπο διαμονής τους, εξέδωσε προχθές κατά της Ελλάδος το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Στην απόφαση, η έλλειψη μέτρων που να επιτρέπουν την άσκηση του δικαιώματος του εκλέγειν από Ελληνες στο εξωτερικό κρίνεται αντίθετη με τις διατάξεις της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου και τονίζεται ιδιαίτερα ότι, εξαιτίας αυτής της έλλειψης, παραβιάζεται το δικαίωμα συμμετοχής σε ελεύθερες εκλογές.
Αφορμή για την έκδοση της σχετικής απόφασης υπήρξε η προσφυγή δύο Ελλήνων υπηκόων-υψηλόβαθμων στελεχών του Συμβουλίου της Ευρώπης (Χρήστος Γιακουμόπουλος, Νίκος Σιταρόπουλος) οι οποίοι, με έγγραφη αίτησή τους τον Σεπτέμβριο του 2007, γνωστοποίησαν στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία του Στρασβούργου τη θέλησή τους να ψηφίσουν στον τόπο της διαμονής και εργασίας τους.
Η πρεσβεία αρνήθηκε να ικανοποιήσει το αίτημά τους, με το αιτιολογικό ότι δεν υπάρχουν εκείνες οι νομοθετικές ρυθμίσεις, από ελληνικής πλευράς, που να επιτρέπουν τη σύσταση εκλογικών τμημάτων και την τοποθέτηση κάλπης σε προξενεία και πρεσβείες του εξωτερικού, για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος των Ελλήνων ομογενών.
Αμέσως μετά τις εθνικές εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου 2007 και αφού δεν μπόρεσαν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα στο Στρασβούργο, οι Γιακουμόπουλος, Σιταρόπουλος προσέφυγαν, στις 20 Σεπτεμβρίου 2007, στο Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, καταγγέλλοντας ότι δεν μπόρεσαν να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα στο Στρασβούργο.
Η απόφαση
Προχθές, το ΕΔΑΔ τούς δικαίωσε, καταδικάζοντας την Ελλάδα για παραβίαση του άρθρου 3, πρωτόκολλο 1, της Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων περί ελεύθερων εκλογών, επιδικάζοντάς τους και αποζημίωση 2.000 ευρώ για δικαστικά έξοδα.
Ιδιαίτερη σημασία, ωστόσο, έχει ότι στην απόφασή του το Δικαστήριο:
- Επικρίνει τις ελληνικές, πολιτικές και δικαστικές αρχές διότι δεν κατάφεραν, από το 1975 μέχρι και σήμερα, να υλοποιήσουν την εντολή που έδωσε το Σύνταγμα στον νομοθέτη, να καθορίσει τις προϋποθέσεις για την άσκηση του δικαιώματος του εκλέγειν στους απόδημους Ελληνες.
- Λοιδορεί, εμμέσως πλην σαφώς, την Ελλάδα, σημειώνοντας ότι, με βάση τη συγκριτική μελέτη του εσωτερικού Δικαίου 33 κρατών-μελών του Συμβουλίου της Ευρώπης, όπου 29 χώρες έχουν θεσμοθετήσει διαδικασίες συμμετοχής και των ομογενών τους στους τόπους διαμονής τους κατά την διεξαγωγή εθνικών εκλογών, η Ελλάδα συγκαταλέγεται, μαζί με την Αλβανία, το Αζερμπαϊτζάν και την Αρμενία, στις χώρες που δεν παρέχουν καμία δυνατότητα στους ομογενείς τους να ψηφίζουν στο εξωτερικό, στις εθνικές εκλογές.
- Υπογραμμίζει ότι η ντε φάκτο υποχρέωση που επιβάλλεται στους Ελληνες ομογενείς να ταξιδέψουν στην Ελλάδα, για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, συνιστά διάκριση σε σχέση με τους άλλους Ελληνες, τους επιβαρύνει με υψηλά έξοδα και διαταράσσει την επαγγελματική και οικογενειακή τους ζωή.
