Από τις τρεις γειτονιές της Χώρας της Σικίνου, το Χωριό, στα νότια, αναδεικνύεται σε ένα από τα πιο καλαίσθητα οικιστικά σύνολα των Κυκλάδων.
Γράφει η Νατάσσα Μπλάτσιου
Ποιος να περίμενε ότι το Χωριό, στη μικροσκοπική Σίκινο των 240 κατοίκων, θα ακολουθούσε τις σύγχρονες τάσεις της οικιστικής ανάπτυξης. Οι στάβλοι με τις κατοικίες των δούλων και ο μετέπειτα τόπος εξορίας του Μεσοπολέμου εξελίχθηκαν στην πιο αξιοζήλευτη γειτονιά του νησιού, αναπλασμένη και ταυτόχρονα πιστή στη λαϊκή αρχιτεκτονική παράδοση. Η περιήγηση στο Χωριό ξεκινά από το παλιό σχολείο.
Το όμορφο κτίσμα των αρχών του 20ού αιώνα, δωρεά του Ανδρέα Συγγρού, είναι το τέλειο προοίμιο της πλαστικότητας του οικισμού. Φρεσκοασβεστωμένα σπίτια, διακοσμητικά και χρηστικά στοιχεία από σχιστόλιθο, παλ χρώματα στα παραθυρόφυλλα και στις πόρτες. Ολα τα λειτουργικά αρχιτεκτονικά στοιχεία του παρελθόντος έχουν εξελιχθεί σε αισθητικά στοιχεία. Οι καμάρες στα υπέρθυρα για την αποθήκευση του ψωμιού, οι καμινάδες φτιαγμένες από παλιά πιθάρια, αλλά και οι στέγες με τράβες από φίδες - αυτό το άγριο κυπαρίσσι των Κυκλάδων που κάποτε βρισκόταν σε αφθονία στα αρχαία δάση του νησιού, αλλά υλοτομήθηκε μέχρις αφανισμού.
Ανεβαίνεις σκαλιά, κατηφορίζεις στενοσόκακα, τεντώνεσαι στις μύτες των ποδιών σου να κρυφοκοιτάξεις τα όμορφα διακοσμημένα σπίτια. Φαίνεται τόσο μακρινή η εποχή που περιγράφει ο εξόριστος από το 1936-1941 Κυριάκος Τσακίρης στο βιβλίο του «Σίκινος» (εκδόσεις Οδυσσέας). Τότε που η «Ομάδα συμβίωσης» των εξορίστων έκανε τις μεταφορές καυσόξυλων, τροφίμων και νερού από το πλακόστρωτο μονοπάτι -τμήματά του ακόμα διασώζονται- που ενώνει τη Χώρα με το λιμάνι. Πολλοί ξένοι, κυρίως Ευρωπαίοι, αγόρασαν σπίτια και τα ανακαίνισαν εξαιρετικά, αλλά δυστυχώς οι ιδιοκτήτες δεν κατοικούν μόνιμα σε αυτά και το Χωριό ζωντανεύει μόνο το καλοκαίρι. Ο «αρχιτεκτονικός περίπατος» συνδυάζεται δε εξαίρετα με τις μοσχοβολιές από τα λουλούδια και τους βασιλικούς όπως και με την καταπληκτική θέα σε όλη τη Χώρα από τις ταράτσες των σπιτιών. Η βόλτα θα είναι λειψή εάν παραλειφθεί το χαριτωμένο Λαογραφικό Μουσείο, που στεγάζεται σε ένα παλιό ελαιοτριβείο. Η μικρή συλλογή με την πρέσα εξαγωγής λαδιού και τα οικιακά και αγροτικά εργαλεία είναι το μεράκι του ομογενούς Γιάννη Μαργέτη και καμάρι της αδελφής του Κατερίνας Μαργέτη, η οποία θα σας ανοίξει για να το απολαύσετε (ανοιχτό Ιούλιο και Αύγουστο, Τ/22860-51.271).
MIA MΕΓΑΛΗ ΒΟΛΤΑ ΣΤΟ ΝΗΣΙ
01 Η καρδιά της Σικίνου χτυπάει στο Κάστρο. Καφενεία, ταβέρνες και μπακάλικα, έχει τα πάντα… μόνο που μετριούνται στα δάχτυλα. Η εκκλησία της Παναγίας της Παντάνασσας στην πλατεία, με το σπάνιο επιχρυσωμένο τέμπλο και την εικόνα της Παναγίας, ευωδιάζει μελισσόκερο. Περίπατοι ανάμεσα σε παλιά αρχοντικά, νεότερα ασβεστωμένα σπίτια αλλά και πολλά ερειπωμένα λιθόκτιστα, που περιμένουν τον αγοραστή-ανακαινιστή τους. Ψηλότερα οι τρεις ανεμόμυλοι και πιο ψηλά, σύρριζα στον γκρεμό, το Μοναστήρι της Ζωοδόχου Πηγής.
02 Το τοπίο είναι απέριττο, κυκλαδίτικο, πέτρα και φως, και ξαφνικά… στην κατάληξη του δρόμου που διασχίζει το νησί, εμφανίζεται η Επισκοπή. Το ρωμαϊκό μαυσωλείο του 3ου π.Χ. αιώνα (ή, κατά πολλούς, ο ναός του Πύθιου Απόλλωνα) μετατράπηκε τον 17ο αιώνα σε ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου. Τρούλος, κόγχη του ιερού και τρίτοξο καμπαναριό προστέθηκαν για να δημιουργήσουν αυτό το ιδιόμορφο κτίσμα.
03 «Γιατί παλιά η Σίκινος ονομαζόταν Οινόη». Γι' αυτόν ακριβώς το λόγο ο Γιώργος Μάναλης βρήκε μια ανήλιαγη πεζούλα, που την ποτίζει μόνο το ιώδιο και το αλάτι, και την έκανε ευλογία? την έκανε αμπελώνα. Αυτή ήταν η απαρχή για τη δημιουργία του καλαίσθητου οινοποιείου στην απόκρημνη βόρεια πλευρά του νησιού, με θέα όλο το Αιγαίο. Μεζέδες με υλικά από το κτήμα, γλυκά κουταλιού και ταψιού καθώς και η καλή παρέα του ίδιου και της συζύγου του είναι τα συστατικά επιτυχίας αυτής της γωνιάς (ανοιχτά μετά τις 18.00, Τ/6972-320.737).
04 Οι ξένοι επισκέπτες επιλέγουν τη Σίκινο για τα μονοπάτια της, που οδηγούν σε όμορφα σημεία -όπως η διαδρομή από την Επισκοπή προς την Αγία Μαρίνα με την καταπληκτική θέα- ή καταλήγουν σε κάποια παραλία για μοναχικά μπάνια - όπως στα Σαντοριναίικα ή στη Μάλτα. Προμηθευτείτε το χάρτη της Ανάβασης, συμβουλευτείτε τους ντόπιους και ξεκινήστε νωρίς το πρωί ή αργά το μεσημέρι για την περιήγησή σας. Προσοχή μόνο στις μέλισσες: είναι άγριες!
05 Στη Σίκινο αξίζει να αγοράσετε θυμαρίσιο μέλι. Στο Συνεταιρισμό «Υψέλι», με σήμα το αρχαίο νόμισμα της Σικίνου, συμμετέχουν 18 παραγωγοί. Κεντρικό σημείο διάθεσης δεν υπάρχει, όμως τα νέα κυκλοφορούν γρήγορα... Από αυτό το εύγευστο μέλι θα δοκιμάσετε παστέλια και λουκουμάδες στο νησί.
ΜΕΤΑΒΑΣΗ
Για να φτάσετε στη Σίκινο, θα επιλέξετε είτε τα δρομολόγια από Πειραιά (Τ/210-45.93.000) είτε την τοπική σύνδεση από τα γύρω νησιά: Ιο, Φολέγανδρο και Σαντορίνη - η οποία συνδέεται και αεροπορικώς με την Αθήνα.
ΔΙΑΜΟΝΗ
ΣΤΗΝ ΑΛΟΠΡΟΝΟΙΑ
Lucas
(Τ/22860-51.076, www.sikinoslucas.gr)
Καλόγουστα δωμάτια με όμορφη θέα στον οικισμό και στο απέραντο γαλάζιο. Από 35 €.
Μαϊστράλι
(T/22860-51.181, 6977-507.234, www.maistrali-sikinos.gr)
Απλά και καθαρά δωμάτια με μπαλκο-νάκια και θέα στο λιμάνι. Από 60 €.
ΣΤΟ ΚΑΣΤΡΟ
Sikinos Sunset Studios
(T/6937-948.011, www.sikinos-sunset.gr)
Πέντε αυτόνομες επιπλωμένες κατοικίες σε παλ χρωματισμούς, με πανοραμική θέα στα γύρω νησιά. Από 60 €.
Ντίνα
(Τ/6936-579.122)
Ομορφα διακοσμημένα και ευρύχωρα δωμάτια με μεγάλες βεράντες. Από 35 €.
ΦΑΓΗΤΟ
• Στο Κάστρο επιλέξτε το Στέκι του Γαρμπή για ντόπια κρέατα και την Κληματαριά για μαγειρευτά, ενώ για μεζέδες και ρακόμελα καθίστε στο Ανέ...μελο και Στου Σαμαρά.
• Στην Αλοπρόνοια κατευθυνθείτε στον Βραχάμη για σικινιώτικη κουζίνα και ψαρομεζέδες, ενώ στον Βράχο θα πάτε για πίτσα και μακαρονάδα. Στον Αγιο Γεώργιο, η Αλμύρα πάνω στην αμμουδιά έχει πάντα φρέσκο ψάρι.
