Ω τρακόσιοι σηκωθείτε
Και ξανά ’ρθετε σε μας
Τα παιδιά σας, για να ιδείτε
Πώς ΔΕΝ μοιάζουνε με σας…
Αν εσείς στις Θερμοπύλες
Πέσατε, τότε, ομάδι,
Τούτοι, τώρα, για τις πύλες
Μας συρομαδούν του Άδη…
Κι αν εσείς δώσατε, τότε,
Το τρισένδοξό σας αίμα
Τούτοι εδώ μας πνίγουν, τώρα,
Στο κατάπτυστό τους ψέμα…
Κι αν «τοις κείνων ρήμασι»
Τότε, σπεύσατε για τη θυσία
Τοις λαού χρήμασι τούτοι
Πέσαν τη λεηλασία…
Μπαντζανάκηδες, κουμπάροι
Κι όλη η άλλη αλητεία
Τρέχαν ποιος να πρωτοπάρει
Απ’ τους Έθνους τη ληστεία…
Και των άθλιων ψηφοφόρων
Το τρισάθλιο κοπάδι,
Δίχως να γρικάει χαμπάρι,
Ροκανίζει κάθε βράδυ
Το υπνωτικό χορτάρι
Που η ΤουΒούλα του μοστράρει…
Παπα-Ηλίας
ΕΛΥΤΗΣ: ΠΟΛΛΑ ΔΕ ΘΕΛΕΙ Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ!
